Εισαγωγή,
προβληματισμός και ιστορική
ανασκόπηση
« Μίσος είναι υπόθεση της καρδιάς –
περιφρόνηση του κεφαλιού»
Arthur
Schopenhauer
« Να δυσπιστείς
σε εκείνους
που φέρνουν πολλά δώρα»
Σικελιώτικο ρητό
Είχα αναφερθεί σε
προηγούμενο άρθρο μου προ καιρού
περί Αφγανιστάν, ότι:
Από τότε που ισχύει το νέο μοντέλο του ΝΑΤΟ,
που ως απειλή εννοείται η τρομοκρατία, η
οργανωμένη εγκληματικότητα, η διακοπή
προμήθειας πρώτων υλών καθώς επίσης και μη
ελεγχόμενα ρεύματα προσφύγων, δρουν οι
Αμερικανοί ανενόχλητοι πλέον, χωρίς
ευρωπαϊκή επιρροή στην μονόπλευρη απόφασή
τoυς.
΄0πως αναφέρει το
περιοδικό Στερν-Stern
του Αμβούργου, θα διεξαχθεί ο πόλεμος για
τα πετρέλαια; 0ι πετρελαιοπηγές των ΗΠΑ θα
εξαντληθούν σε λιγότερο από ένδεκα χρόνια,
αλλά η δίψα του πετρελαίου της χώρας
μεγαλώνει. Το Ιράκ έχει με 112
δισεκατομμύρια μπέρρελ
τη δεύτερη σε μέγεθος αποθέματα του
κόσμου. Το Ιράκ θα
μπορούσε με την αυξανόμενη προώθηση από
δύο σε πέντε εκατομμύρια μπέρρελ την ημέρα,
να μειώσει την εξάρτηση της Αμερικής
από το Σαουδιαραβικό πετρέλαιο και να
σπάσει ολοκληρωτικά το μονοπώλιο της ΟΠΕΚ
- ως δεκαετίες παραπέρα.
Η Ρωσία και η Γαλλία άρχισαν να
συνειδητοποιούν ήδη και προετοιμάζονται,
ότι τα προ-συμβόλαια με το Ιράκ θα
μπορούσαν να εξαρτηθούν από την καλή
συμπεριφορά απέναντι στις ΗΠΑ. Η Τουρκία
ελπίζει, αν αυτή υποστηρίξει τον πόλεμο, σε
παραχωρήσεις στις βόρειο-ιρακινές
πετρελαιοπηγές του Κίρκουκ., Stern,
Hamburg,16.01.2003,S.
52ff.
Σχεδόν ο συνολικός
αραβικός κόσμος είναι εναντίον
της επέμβασης των ΗΠΑ κατά του Ιράκ, ενώ
στην Τουρκία 90% εναντίον του πολέμου. Die
Zeit, 16.01.03.
Και η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών λαών. Και
ενώ ακόμα είναι αμφισβητούμενα τα
αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του Ιράκ.
Η δήλωση όμως των ΗΠΑ , ότι μόνο εκείνα
τα κράτη θα επωφεληθούν
από τα λάφυρα της εισβολής, έχουν φέρει σε
δύσκολη θέση την ελληνική προεδρία στο
ξεκίνημά της, όπου οχτώ πρωθυπουργοί από
τους δεκαπέντε έλαβαν αντίθετη θέση με την
κοινή θέση, που είχαν εκφράσει οι 15
υπουργοί Εξωτερικών λίγες μέρες νωρίτερα
στις Βρυξέλλες. Οι βρετανοί τορπίλισαν την
κυριότερη στιγμή της ελληνικής προεδρίας
και του ειρηνευτικού της ρόλου
την ευρωπαϊκή ενότητα και μαζί
πρωτοστάτησαν : 8 χώρες του Νατο: η Ισπανία,
Ιταλία, Πορτογαλία, Δανία, 0λλανδία, Τσεχία,
Πολωνία, 0υγγαρία
καθώς επίσης υποστηρίζουν την πλευρά των
ΗΠΑ και 10
άλλες υποψήφιες στο ΝΑΤΟ ανατολικές
χώρες: η Εσθονία,
το Λίτταυ, η Κροατία, η Σλοβενία, η Ρουμανία,
η Βουλγαρία, η Αλβανία η
Φύρουμ- πρώην Δημοκρατία της
Μακεδονίας και η Σλοβακία. Η πολιτική
ετοιμάζεται για την επίθεση εναντίον του
Ιράκ, ακόμα και αν απορρίπτεται από τον
περισσότερο κόσμο. Ήδη η Τουρκία ζήτησε
από τη Γερμανία Patriot
Ρακέτες και οι στρατιωτικοί του ΝΑΤΟ
ετοιμάζουν σχέδιο για την προφύλαξη της
Τουρκίας σε περίπτωση πολέμου…Στην
έκτακτη σύνοδο του Συμβουλίου ΝΑΤΟ
είναι η Γερμανία και η Γαλλία
ολοένα απομονωμένες. βλέπε: Süddeutsche
Zeitung, 06.02.03.
Και παρόλη την αυξανόμενη ανήσυχη
διεθνή απομόνωση
της Γερμανίας στο εσωτερικό της χώρας,
βρίσκονται και είναι αλληλέγγυοι μεταξύ
τους, ό,τι δεν ανήκει μαζί.
Ετούτη η ραδιουργία και συμπεριφορά
της Βρετανίας επαναλαμβάνεται
και η ηθική συμπαράσταση ή συμμετοχή
υπέρ του πολέμου χωρών της Ευρώπης για την
μετέπειτα λεία από τα λάφυρα, μας
ενθυμίζει τη δική μας συμμετοχή του 1918 στη
επιδρομή της Μικράς
Ασίας και την
περιπέτεια, για την προγραμματισμένη
ραδιουργία και κατάληψη όμως από την άλλη
πλευρά των
πετρελαιοπηγών της Μεσοποταμίας από τους
Άγγλους, θυσιάστηκαν όμως
όλοι οι χριστιανοί, που είχε και για εμάς
τα τραγικά αποτελέσματα της Μικρασιατικής
καταστροφής.
Η τελευταία στάση
της τουρκικής κυβέρνησης
Αντίθετα
με άλλες ειδήσεις, γράφει
η εφημερίδα της Ζυρίχης, Neue
Zürcher
Zeitung, 06.02.03,
ότι: « η Άγκυρα
είναι «πλευρό με πλευρό» με την Ουάσιγκτων,
ότι ανήγγειλε το άνοιγμα των βάσεων
για τα αμερικανικά στρατεύματα. Για
τον προγραμματισμένο πόλεμο εναντίον του
Ιράκ θα θέση η Τουρκία στρατιωτικές βάσεις
για τα αμερικανικά στρατεύματα. Έτσι
αποφάσισε η κυβέρνηση
μετά από μία ορμητική και δραματική
συνεδρίαση την Τετάρτη. Ο Κοινοβούλιο θα
αποφάσιζε σήμερα. Ο πρωθυπουργός της
Τουρκίας ανέφερε,
΄τι από τώρα θα πηγαίνουμε πλευρό με
πλευρό με τις ΗΠΑ. Η Τουρκία έκανε, ό, τι
έπρεπε να κάνει για μια ειρηνική λύση της
φιλονικίας, ανέφερε ο Γκύλ . Τώρα έχει
έλθει μία διαδικασία, που δεν υπάρχει
καμία οπισθοδρόμηση πλέον. Το Κοινοβούλιο
θα αποφασίσει για την κατασκευή
ποιών βάσεων
και λιμανιών, η
αμερικανική κυβέρνηση θα
προβεί στον μοντερνισμό
και θα εποικοδομήσει για την
στρατιωτική επίθεση εναντίον του ΙΡΑΚ. ΄0ταν
ρωτήθηκε ο Γκυλ, αν αναμένετε αντίσταση
εναντίον της Αίτησης της κυβέρνησης,
απάντησε, ότι αυτή είναι η θέση του
κόμματος και από τώρα για εμάς δεν υπάρχει
τίποτε άλλο. Τα λίγα λόγια του Γκυλ κατά
την εφημερίδα, πιστοποιούν την πίεση, τις
δυσκολίες που έχει στην εσωτερική και
εξωτερική πολιτική, μόλις δύο μήνες μετά
την παραλαβή της εξουσίας.
Η Ουάσιγκτων αξίωσε ταχεία απόφαση της
Άγκυρας, όχι μόνο για τη χρησιμοποίηση
των βάσεων, αλλά τη στρίμωξε
επίσης και για την στάθμευση
αμερικανικών στρατευμάτων στην Τουρκία.
Το Κοινοβούλιο θα αποφασίσει την 18.Φεβρουαρίου
μετά τις ισλαμικές γιορτές των θυμάτων. Η
στάθμευση αμερικανικών στρατευμάτων στην
Τουρκία είναι για την κυβέρνηση του Γκυλ η
δυσκολότερη πρόκληση και έχουν εκφραστεί
εναντίον, όχι μόνο οι βουλευτές του
κυβερνώντος κόμματος για δικαιοσύνη και
ανάπτυξη, αλλά επίσης και το μοναδικό
κόμμα της αντιπολίτευσης στο Κοινοβούλιο.
Ο γκυλ απαίτησε στο λόγο του, Ρακέτες
Πατριοτ για την προφύλαξη της χώρας του.
Συμπληρωματικά ζήτησε
ευδιάκριτα από τις ΗΠΑ να είναι
έτοιμες για ανάληψη των
οικονομικών ζημιών σε περίπτωση
πολέμου., βλέπε:Neue
Zürcher
Zeitung,
06.02.2003. Ήδη η
τουρκική Βουλή ψήφισε την υποστήριξη
των ΗΠΑ στην φάση της προετοιμασίας
ενός πολέμου εναντίον του Ιράκ. Μία
ευδιάκριτη πλειοψηφία των 308 βουλευτών
υπέρ και 93 εναντίον από τους 550 Βουλευτές
και παρόλα που η τουρκική κοινή γνώμη
είναι εναντίον του πολέμου κατά του Ιράκ. Kölner
Stadt-Anzeiger,07.02.03.
Τι έχει
προφητεύσει ο
Γερμανός ανταποκριτής από την Αθήνα για
την Τουρκία ;
Παρόλα
που οι συνέπειες ενός πολέμου για την
περιοχή θα ήτανε καταστροφικές και ο Γκυλ
ταξίδεψε σε πολλές αραβικές χώρες, για τον
πόλεμο ή την
ειρήνη όμως δεν θα αποφασιστεί ούτε στην
Άγκυρα, Αμμάν ή το
Κάιρο, αλλά ούτε και σε αυτήν τη Βαγδάτη,
αλλά στην Ουάσιγκτων. ΄0πως παρατηρεί ο
ανταποκριτής Gerd
Höhler
από την Αθήνα, Frankfurter
Rundschau,
11.01.03, η Τουρκία είναι η βασικότερη
σύντροφος και στρατιωτικός σύμμαχος των
ΗΠΑ. Εκτός των άλλων οι ΗΠΑ το μεγαλύτερο
μέλος με επιρροή στο διεθνές νομισματικό
ταμείο. Η Τουρκία είναι η μεγαλύτερη
χρεώστης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
και χρειάζεται πιστώσεις. Εξαρτάται
λοιπόν ο ένας από τον άλλον.
Αυτό το είχε
αντιληφθεί ο πρόεδρος 0ζάλ, που το 1991 στο
πλευρό των ΗΠΑ οδηγήθηκε στον πόλεμο του
κόλπου και εναντίον της αντίστασης
των ίδιων των στρατηγών του. 0 0ζάλ
πίστευε τότε, ότι οι Τούρκοι στο Ιράκ
έπρεπε να ακολουθούν επίσης δικά τους
ενδιαφέροντα. Έπαιζε με τις σκέψεις τις
ανακατάληψης των πετρελαιοπηγών της
Μοσούλης και του Κίρκουμ, μία περιοχή, που
ανήκε ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο στην 0θωμανική
Αυτοκρατορία, και όπως αναφέρω παρακάτω
ωθήθηκε η Ελλάδα το 1918 στην Μικρασιατική
επιχείρηση με παρότρυνση των Άγγλων, για
να καταλάβουν από την άλλη πλευρά οι
Άγγλοι τις πετρελαιοπηγές… Μερικά
κεφάλια και πάλι ξεστομίζουν παρόμοιες
ιδέες. Ο υπουργός των εξωτερικών Γιακίς
αφήνει ήδη διαμέσου νομικών του
Διεθνούς Δικαίου να εξετάσουν, αν η χώρα
του μπορεί να θέση σε ισχύ απαιτήσεις από
το Ιράκ για τις πετρελαιοπηγές που
παραχωρήθηκαν στο Ιράκ το 1926.
΄0σο να είναι η Τουρκία εισέπραττε,
σύμφωνα με απαίτηση από μια απόφαση του
διεθνούς συνδέσμου ακόμα μέχρι το 1955
μερίδια κέρδους από την προώθηση βόρειο-ιρακινού
πετρελαίου. Πετρέλαιο είναι το μοναδικό,
ό,τι λείπει από τα τμήματα της Τουρκίας
με πλούσια φυσικά αποθέματα. Και όμως
εκτός από το πετρέλαιο η Άγκυρα έχει και
άλλα ενδιαφέροντα στο Βόρειο Ιράκ. Ο
τρόμος της Τουρκίας είναι, ότι οι ιρακινοί
κούρδοι μετά την πτώση του Σαντάμ θα
ανακηρύξουν δικό τους κράτος και θα
μπορούσαν να επηρεάσουν επίσης τους
κούρδους στην Τουρκία για να αποκτήσουν
την επιδίωξη Αυτονομίας.
Παράλληλα όμως με
την εικασία για το βόρειο-ιρακινό
πετρέλαιο, παρατηρεί ο ανταποκριτής, είναι
κυρίως η συμμετοχή της Τουρκίας σε έναν
προγραμματισμένο πόλεμο, που θέλει να έχει
επιρροή για την μετά τον πόλεμο τάξη. ΄0χι
μόνο οι ΗΠΑ , επίσης και Τούρκοι
στρατιωτικοί στριμώχνουν τώρα την
κυβέρνηση, επιτέλους να αποφασίσουν για
τον ρόλο της Πολιτείας στον επικείμενο
πόλεμο.
Πρέπει τελικά να
προγραμματίσει κανείς, λένε οι στρατηγοί.
Αν η τωρινή κυβέρνηση μέχρι τώρα
εναντιώνεται, να κάνει στην Ουάσιγκτων
ευδιάκριτες υποσχέσεις, επιτρέπεται να
μπορεί κανείς να υποθέσει, ότι η κύρια
τακτική διαπραγμάτευση
είναι, ότι 40 δισεκατομμύρια δολάρια
υπολογίζει η Τουρκία την
αποστέρηση από τον πόλεμο του κόλπου το 1991.
Στην ταρίφα του μηδέν δεν πρέπει να δοθεί
αυτή την φορά η αλληλεγγύη με τις ΗΠΑ.,
βλέπε: Frankfurter
Rundschau,
11.01.2003.
Πόσο θα
κοστίσει ο πόλεμος και ποιος θα
επιβαρυνθεί;
100 ως 200
δισεκατομμύρια δολάρια, υπολογίζουν
οικονομικοί σύμβουλοι του Λευκού Οίκου,
εξαρτάται πόσο καιρό θα διαρκέσει.
Οικονομικοί εμπειρογνώμονες του
αμερικανικού Κογκρέσου
λογαριάζουν μεταξύ έξι ως 13
δισεκατομμύρια δολάρια για κάθε μήνα. Το
1991 είχαν οι Αμερικανοί 60 ως 70
δισεκατομμύρια έξοδα του πολέμου στον
κόλπο και περισσότερο από 80% άφησαν να
πληρώσουν οι σύμμαχοι. Στο ερώτημα, αν
αδυνατίσει ο πόλεμος την ισλαμική
τρομοκρατία, το περιοδικό Στερν αναφέρει,
ότι θα γίνει ισχυρότερη. Η Αμερική δεν θα
περάσει ως ελευθερωτής της περιοχής, παρά
ως άπιστη, ιμπεριαλιστική
κατοχική δύναμη. βλέπε: περιοδικό:Stern,
Hamburg, 16.01.2003,S.52
ff
Τώρα
καλεί η Νέα παγκόσμια τάξη να αποφασίσουμε
και να θέσουμε τα ερωτήματά
μας, και αν είμαστε
μαζί ή χωρίς ή και εναντίον της
Αμερικής δεν είναι
όμως αυτό το κύριο ερώτημα. Το μόνο που
μετρά όμως είναι μία οικονομική ισχυρή
Ευρώπη, που μπορεί
να εισακουστεί στην Αμερική.
Μπορεί
η Αμερική, η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη
από την εποχή της Ρώμης, χωρίς
την Ευρώπη;
Θέλει η Ευρώπη μόνη, ισότιμη, αλλά όχι
και του ίδιου
ισότιμου βάρους και αξίας,
χωρίς την Αμερική;
Παρόλα που η Αμερική δεν μπορεί, χωρίς
την Ευρώπη. Πώς μπορούμε όμως να
αντιμετωπίσουμε το αμερικανικό εμπάργκο,
κυρώσεις, έλεγχο διακίνησης χρημάτων,
αστυνομικές και μυστικές υπηρεσίες
εναντίον «των τριών κακών»;
Εναντίον της παγκοσμιοποίησης και της
ιδιωτικοποίησης της τρομοκρατίας,
χωρίς διεθνείς συμμάχους;
Δεν είναι όμως η διπλωματική πίεση και
η άρνηση της νέας τεχνολογίας φθηνότερος
δρόμος απ΄ ότι ο πόλεμος;
Αν
γίνει επέμβαση στη Βόρεια Κορέα πρέπει να
συνδεθούν και οι μεγάλες δυνάμεις
απέναντι η μία από την άλλη:
η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία και η Αμερική…..
΄Έτσι
η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αποφασίσει να
εκδιώξει τον ιρακινό δικτάτορα Saddam Hussein
ακόμα και χωρίς τη θέληση των
ευρωπαίων και θέλει ναι και καλά και χωρίς
δεύτερη απόφαση του Συμβουλίου ασφαλείας..
Θα μπορούσε όμως η Ευρώπη να αρνηθεί μία
επέμβαση στη διαπίστωση
με το σλόγκαν: Στρατιωτικές επεμβάσεις
στο Ιράκ είναι λάθος. Μεταξύ Schröder,
Chirac
και Blair
θα υπάρξει άραγε συναίνεση, όπως
λένε. Περαιτέρω η Σαουδική Αραβία και η
Ιορδανία προειδοποιούν, οι Ρώσοι και
Κινέζοι αποτρέπουν. Αλλά θέλουν οι ΗΠΑ
ακόμα και με αυτές τις τοποθετήσεις να
κρατούν το χαβά τους;
Αυτήν την πολύ ευδιάκριτη πορεία για
τον πόλεμο του Μπους εναντίον του ΙΡΑΚ θα
τη διεξαγάγει με το πρότυπο της επέμβασης
στον πόλεμο όπως στο Αφγανιστάν
με σφοδρή αεροπορική επίθεση των ΗΠΑ, με
ειδικές μονάδες εδάφους και με εντόπιες
αντιπολιτευόμενες ομάδες, που θα φέρουν το
κύριο βάρος των αγώνων, ώστε μετά την νίκη
στο Αφγανιστάν να υποχρεώσουν την
συνολική περιφέρεια κάτω
από την στρατηγική επιρροή των ΗΠΑ….
Ο πόλεμος είναι αρρώστια“,
αναφέρει
ο Eugen Drewermann
και σχεδόν όλοι οι αναλυτές αναφέρουν, ότι
η αμερικανική κοινωνία βρίσκεται σε
υστερία. Πόλεμο
εναντίον του κακού ανακοίνωσε ο Μπους. Μία
απέραντη δικαιοσύνη υποσχέθηκε στο λαό
του, μία διαρκή ελευθερία. Η αυτό-δικαιολογία
των στρατιωτικών και του Μπους είναι πάντα
η ίδια. Η ειρήνη έρχεται από τη δύναμη
σύμφωνα με τον Μπους για να νικήσεις το
κακό πρέπει να είμαστε πάντα δυνατοί , απ΄
ότι ο κάθε φανταστικός εχθρός. Και
βρισκόμαστε ήδη στο φρενοκομείο μίας
μυθικής-αποκαλυπτικής ιστορικής
παρατήρησης. Εδώ αγωνίζεται το καλό, εκεί
βρίσκεται το κακό. ΄0λες οι πολεμικές
προετοιμασίες αρχίζουν με
προπαγανδιστικά σε
θετικά στερεότυπα της δικής μας ομάδας και
τη δημιουργία αρνητικών στερεοτύπων της
αρνητικής ομάδας. Για να μπορείς να
φονεύσεις ασυνείδητα και με
καλή συνείδηση,
χρειάζεται μία απόλυτη δικαιολογία.
΄Ενεκα
τούτου, αν πέρα από τα δικά σου ομαδικά
όρια δεν ζουν άνθρωποι πλέον, αλλά μόνο
βάρβαροι, εναντίον των ανθρώπων, ποντίκια
και κτήνη, τότε γίνεται η απανθρωπιά
τυπικά καθήκον: βόμβες Νάπαλ, ατομικές
βόμβες και ένα σωρό ειδών βομβών, ρίχνουμε
όλο και περισσότερο, το χρειαζόμαστε, το
εφαρμόζουμε. Δεν φονεύεις σε τέτοιες
περιπτώσεις πλέον, εμείς αποδεκατίζουμε,
εμείς εξουδετερώνουμε, εμείς τους κάνουμε
αβλαβή, εμείς διεκπεραιώνουμε την
εγχείρηση. Ο τύπος γράφει δεν έχουν πλέον
δικαιώματα οι φυλακισμένοι στο Guantanamo.
Η
Ειρήνη δεν είναι ο στόχος, η Ειρήνη είναι ο
δρόμος, είπε ο Γκάντι, και μόνο όποιος
αρχίζει με αυτόν, θα φτάσει στην Ειρήνη.
Τώρα
προσπαθεί ο αμερικανός υπουργός
εξωτερικών να φέρει στους αντιπροσώπους
των Ηνωμένων Εθνών αποδεικτικά
στοιχεία: φωτογραφίες και μαρτυρίες
πρακτόρων, αποδεικτικά περιστατικά, που
θέλει να αξιολογηθούν, όπως όμως οι
εμπειρογνώμονες του διεθνούς δικαίου
είναι επιφυλακτικοί με τον ορισμό
αποδεικτικά στοιχεία. Από τη νομική πλευρά
είναι αποδεικτικό μέσο ένας ισχυρισμός
που δεν επιτρέπει καμιά αμφιβολία. Ετούτο
κατορθώνεται καλύτερα, όταν ο
κατηγορούμενος δίνει το λόγο του με μια
ομολογία του.
Σε
αυτήν την τελική φάση αναμένουν τη
συζήτηση που θα έχουν οι ελεγκτές των
Ηνωμένων Εθνών με
τους κυβερνώντες τη Βαγδάτη και την
περαιτέρω έκθεση των ελεγκτών
την 14.02.2003. Αυτήν την απόδειξη προσπαθούν
από τώρα να προσκομίσουν οι ΗΠΑ με
μαρτυρίες μαρτύρων ή εμπειρογνωμόνων. Το
Συμβούλιο ασφαλείας όμως κατά τους
αναλυτές δεν είναι δικαστήριο. Και σύμφωνα
με τον Walther-Schucking-Institut
για το διεθνές δίκαιο του Κιέλου, το
Συμβούλιο Ασφαλείας δεν είναι η σωστή
υπηρεσία ελέγχου.
Αλλιώς
σε μία ποινική δίκη αποφασίζουν σε
περίπτωση αμφιβολίας για χάρη του
κατηγορούμενου.
Τι επιδιώκουν τώρα οι ΗΠΑ ;
Ενώ
οι λαοί της Ευρώπης είναι εναντίον του
πολέμου και υψηλές εκκλησιαστικές
προσωπικότητες στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και
στην Εγγύς Ανατολή δηλώνουν ανοιχτά
εναντίον του πολέμου κατά του Ιράκ,
εκφράζουν τη λύπη τους, που οι ισχυρότερες
εθνικότητες αυτού του κόσμου θεωρούν τον
πόλεμο ως αποδεκτό μέσον της εξωτερικής
πολιτικής. Μία
προληπτική πολεμική επίθεση, για να
αλλάξει την ιρακινή κυβέρνηση είναι
ανήθικη πράξη και παραβίαση του χάρτη των
Ηνωμένων Εθνών, δήλωσαν 21 αντιπρόσωποι
προτεσταντών και ορθοδόξων εκκλησιών σε
μία συνάντηση στο Βερολίνο…
Οι
αντιπρόσωποι των εκκλησιών απαίτησαν, για
τους ανθρώπους στο Ιράκ πρέπει να δοθεί η
ελπίδα, ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις,
τόσο για τη δικτατορία , όσο και για τον
πόλεμο., βλέπε: Kölner
Stadt-Anzeiger,
Κολωνία, 06.02.03, S.2.
0ι
ΗΠΑ θέλουν να
στριμώξουν το ΙΡΑΚ
και η παρουσίαση των αποδεικτικών
στοιχείων του υπουργού των εξωτερικών
είχε κυρίως στόχο την παγκόσμια κοινή
γνώμη. Αν θελήσουν επίσης και τα 14
μη αμερικανικά μέλη του Συμβουλίου
Ασφαλείας να αποδεχθούν τα παρουσιαζόμενα
του υπουργού εξωτερικών. Αυτή ήτανε η
κύρια ελπίδα της κυβέρνησης των ΗΠΑ με την
ομαλή γραμμή να τελειώσει απέναντι στον
Σαντάμ και να τον κάνει ως τον μοναδικό και
κύριο υπεύθυνο για τα αποδεικτικά βάρη.
Κατά
τον Powell
το Ιράκ παραβιάζει την απόφαση 1441 και
ερωτά: Πού πήγε το Ιράκ τα αντικείμενα
εξοπλισμού;
Γιατί
δεν τα έδειξε στα Ηνωμένα Έθνη; Με
όλα αυτά θα πουν οι ΗΠΑ ,
το Ιράκ
παραβιάζει την απόφαση 1441. Βλέπε
και επίκαιρη δημοσιογραφική ενημέρωση των
Μέσων μαζικής επικοινωνίας,06.02.03.
Ασφαλώς οι
δολοφονικές απόπειρες στην Αμερική ήτανε
ένα τρομερό χτύπημα κατά της ανθρωπότητας
και ανήκει στην αξίωση
των Ηνωμένων Εθνών για έναν επίκαιρο
προγραμματισμό για ένα διεθνές δικαστήριο.
Αν όμως οι δολοφονικές απόπειρες
είναι ένα απάνθρωπο έγκλημα κατά της
ανθρωπότητας και αυτές οι δολοφονικές
απόπειρες ανήκουν παράλληλα με την
γενοκτονία, εγκλήματα πολέμου και
επιθετικοί πόλεμοι στον πυρήνα των
πραγματικών περιστατικών, όπου πρέπει να
είναι αρμόδιο το Παγκόσμιο Δικαστήριο.
Τίποτε άλλο δεν πέφτει
κάτω από την
νομική, ούτε και ατομικές πράξεις των
στρατιωτών . Επειδή όμως στρατιώτες των
ΗΠΑ λαμβάνουν μέρος σε παγκόσμιες
αποστολές μπορούν να γίνουν
θύματα πολιτικών παρακινούμενων
δικαστικών αγωγών και ένεκα τούτου
τίθενται αντίθετοι και
είναι το κύριο επιχείρημά του εναντίον
ενός Παγκόσμιου Δικαστηρίου.
Είναι
όμως αυτή μία τρομερή τοποθέτηση των
ηθικών αρχών μίας Μεγάλης Παγκόσμιας
Δύναμης.
Μόνο ένα διεθνές δικαστήριο μπορεί να
τιμωρήσει, που μπορεί
να συμπεριλάβει ισλαμικές χώρες
τρομοκρατικών εγκλημάτων
και μπορεί
τότε να εφαρμόσει όλη την αλληλεγγύη
των πολιτισμένων εθνών.
Χωρίς αμφιβολία στις ΗΠΑ στην ίδια
τους τη χώρα έχει κατηγορηθεί αυτή η πράξη.,
αλλά αν ευσταθεί το επιχείρημα, ότι οι
απόπειρες είναι τρομοκρατικά εγκλήματα
και όμως μολαταύτα απευθύνονται εναντίον
ολόκληρης της ανθρωπότητας, τότε
όφειλε όμως επίσης η
συνολική κοινωνία των εθνών να
καταδικάσει τους επιθετικούς
– εισβολείς.
Ένα
διεθνές δικαστήριο και με αυτό
συνδεδεμένη η
γενική καθομολόγηση στην πολιτισμένη
νομική αρχή, θα διευκόλυνε ουσιωδέστατα τα
έθνη, όπως την Αίγυπτο, Ιορδανία,
Υεμένη ή Βοσνία, να
παραδώσουν κατηγορουμένους. Μυστικά
στρατιωτικά δικαστήρια, που
διεξάγονται από
τον στρατό όμως, δεν δίνουν την απάντηση
κράτους δικαίου για
την υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών μας,
ακόμα και αν έχουν διαπράξει τα χειρότερα
όλων των εγκλημάτων, που φαίνεται
ευδιάκριτα κατά την άποψη
του Μπους δεν αξίζουν τα προνόμια μίας
πολιτισμένης νομοθεσίας.
Ο παρουσιαζόμενος από τον Λευκό Οίκο
αποτροπιασμός και σιχαμός απέναντι στους
εικαστικούς δολοφόνους είναι
κατανοητό, ιδιαίτερα όταν αφορά
αιχμαλώτους, που εναντίον τους υπάρχει η
επείγουσα υποψία. ΄Εχει
σοκάρει όμως ο
καλός κριτής των ανθρώπων Μπους να
αρνείται σε αυτούς τους «δολοφόνους» το
στάτους των κανονικών αιχμαλώτων
πολέμου . Ακόμα μία φορά
θα ξανασκεφθεί με την απόφασή του της
μη εφαρμογής της
σύμβασης της Γενεύης σε «παράνομους
αγωνιστές», αν και η Αμερική το έχει
υπογράψει μετά το 1942.
Καθένας
καταλαβαίνει βέβαια, ότι η Αμερική του
Μπους θέλει να
εμποδίσει περαιτέρω τρομακτικές
δολοφονικές απόπειρες. Και όμως χωρίς
ώριμη σκέψη να παρουσιάζει την ετοιμότητά
του να αγνοήσει τη σύμβαση της Γενεύης
ξεσήκωσε αρκετές χώρες, διότι ετούτη η
άποψη σημαίνει και «πόλεμο εναντίον του
Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου» Οι ΗΠΑ δεν
είναι την στιγμή αυτή έτοιμες να
αποδεχθούν τον διεθνή απολογισμό. Με αυτόν
τον τρόπο αρνούνται τις ίδιες υποχρεώσεις,
που εφαρμόζονται πάνω στις άλλες χώρες και
θέλουν να κρατήσουν το διεθνές δίκαιο
μακριά από τα σύνορά τους. Η παγκόσμια
νομική διαδικασία δεν πρέπει να αγγίζει
την εθνική ακεραιότητα, λένε…. Τις
περαιτέρω σκέψεις για τις δικαιοδοσίες
του Παγκόσμιου Δικαστηρίου και του
Δικαστηρίου της Χάγης θα αναλύσουμε σε
άλλο μας άρθρο. ..
Τα μέλη του ΝΑΤΟ στο
Μόναχο έχουν
κριτικάρει τις ΗΠΑ
Κατά τη διάρκεια
που διαμαρτυρότανε έξω οι διαδηλωτές
εναντίον μίας στρατιωτικής
παγκοσμιοποίησης, έγινε μέσα στην αίθουσα
ακόμα ευδιάκριτα, ότι το ουσιώδες θέμα
είναι ο ένας πόλος του κόσμου.
Στη συνεδρίαση του Μονάχου για την
πολιτική ασφάλειας, όπου επίσης αυτόν τον
χρόνο έχουν ακουστεί περισσότεροι
Αμερικανοί, απ΄ ότι από τις ευρωπαϊκές
καθομολογήσεις, πρέπει κανείς από
γερμανικής και ευρωπαϊκής άποψης να μας
κάνει και να μας προετοιμάζει για μεγάλες
σκοτούρες και επίσης για τον τόσο πολύ
έπαινο.
Συγχρόνως πολλοί
υπουργοί των ΗΠΑ και γερουσιαστές
επαίνεσαν
πάρα πολύ
φανταχτερά το ΝΑΤΟ.
Αυτό όμως δεν
είναι καλό δείγμα. Διότι
σύμφωνα με το Σικελιανό
ρητό: «πρέπει κανείς να δυσπιστεί σε
εκείνους που φέρνουν πολλά δώρα» και εκφράζουν
παχιά λόγια. Διότι τον περασμένο χρόνο
επωφελήθηκαν οι ΗΠΑ της ευκαιρίας, ώστε
να μαστιγώσουν
τους συμμετέχοντες στην συνεδρίαση
για την χαμηλή συνδρομή των ευρωπαίων
στη συμμαχία, να υπομιμνήσουν για υψηλότερες
στρατιωτικές δαπάνες, π.χ. να επισημάνουν
την ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και
άμυνας. Στην
κριτική εκφράστηκε και η φροντίδα για την
συλλογική συμμαχία, βλέπε:
Frankfurter
Rundschau,
Φρανκφούρτη, 04.02.02
΄0πως ανέφερα μπροστά
από καιρό είχα ασχοληθεί με τον πόλεμο του
Αφγανιστάν με τα μελλοντικά
σχέδια και τα επακόλουθα των Αμερικανών,
που επαληθεύονται ακόμα μια φορά τώρα.
0ι Αμερικανοί
απαιτούν από τους ευρωπαίους
τον εκσυγχρονισμό
των στρατευμάτων τους και όμως Ευρωπαίοι
και Αμερικανοί όλο
και περισσότερο δεν συμφωνούν στο πώς
πρέπει να διεξαχθεί ο αγώνας εναντίον της
διεθνούς τρομοκρατίας και πώς θα
επακολουθήσει η ολική
ασφάλεια.
Στο Μόναχο παρουσιάστηκαν βαθιές
διαφορές απόψεων με την συμπεριφορά
απέναντι στο ΙΡΑΚ, με τον ρόλο των
Ηνωμένων Εθνών, επίσης αναφέρθηκαν και
οι τεχνολογικές καθυστερήσεις στα
ευρωπαϊκά στρατεύματα. Ο τότε Υπουργός
άμυνας της Γερμανίας Rudolf
Scharping, (SPD) και επιπλέον άλλοι
Ευρωπαίοι προειδοποίησαν τις ΗΠΑ για
μεμονωμένα βήματα. Ο Scharping απαίτησε κατηγορηματικά
για περαιτέρω δέσιμο των Ηνωμένων Εθνών.
Από την άλλη μεριά ο ευρωπαϊκός πληθυσμός
δεν μπορεί ακόμα περισσότερο να
υποστηρίξει τον Αντιτρομοκρατικό αγώνα.
Ο αναπληρωματικός
Υπουργός των ΗΠΑ Paul Wolfowitz
απέρριψε την απαίτηση, λέγοντας» Μας
έχουν επιτεθεί»… «Δεν χρειαζόμαστε καμία
απόφαση των Ηνωμένων Εθνών σε αυτήν την
περίπτωση της αυτοάμυνας».
Επίσης τα
προλεγόμενα σχέδια των ΗΠΑ εναντίον του
ΙΡΑΚ παρακίνησαν
την ανησυχία στους ευρωπαίους. « Θα το
κρατούσα ως λανθασμένο, να αρχίσω από αυτό
το τέλος», είπε ο Σάρπιγκ. Η αντιδικία με το
ΙΡΑΚ δεν επιτρέπεται ν΄ αρχίσει
στρατιωτικά. Απαίτησε για
μία πολιτική / διπλωματική προσπάθεια.
Άρχισαν ήδη να
πετούν αμερικανικά και βρετανικά
αεροπλάνα και να εμπλέκονται με την
ιρακινή αερο-άμυνα και
βομβάρδισαν στην πόλη Μοσούλ και
φονεύτηκαν τέσσερις πολίτες. ΄0σο
περισσότερο κατηγορούν οι ΗΠΑ το Ιράκ,
τόσο περισσότερο αλληλεγγύη
έρχεται από τις ισλαμικές χώρες για τη
Βαγδάτη. Ο Μπους ξεσήκωσε τον άσπονδο
εχθρό του από την απομόνωση και τώρα ο
ίδιος μανουβράρει στην μοναξιά. Διότι τώρα
πλέον, όποιος στην υπόθεση του ΙΡΑΚ δεν
είναι με το μέρος της Αμερικής, στέκεται
ξαφνικά με το μέρος του Σαντάμ, ενώ ο ίδιος
ο δικτάτορας επιθυμεί συζήτηση σε όλα τα
θέματα και όχι μόνο στον οπλικό έλεγχο και
έντονα διαμαρτύρεται
για την αυθάδεια της αμερικανικής κυβέρνησης
και αναζητά υποστήριξη από την Ευρώπη.
Περισσότεροι ευρωπαίοι
κοινοβουλευτικοί υπενθύμισαν στις ΗΠΑ για
επιφύλαξη και προειδοποίησαν
από τα καταστρεπτικά επακόλουθα για
την σταθερότητα στην εγγύς Ανατολή. Επίσης
και ο Ρώσος υπουργός Αμύνης Sergej Iwanow
προειδοποίησε από μία επίθεση
εναντίον της Περσίας ή του ΙΡΑΚ. Από όλους
τους συμμετέχοντες στην συνεδρίαση ήλθε
εμφανή το παράπονο για την αναπτυσσόμενη
τεχνολογική καθυστέρηση των ευρωπαϊκών
στρατευμάτων απέναντι στις ΗΠΑ.
Ο
γερουσιαστής των ΗΠΑ John McCain
ανέφερε, ότι επίσης και ως αίτια, το
γιατί οι ΗΠΑ και τα μέλη της συμμαχίας δεν
έχουν συνδεθεί στενότερα για
στρατιωτικές δράσεις. Τόσο ο Wolfowitz , όσο και
άλλοι στρατιωτικοί απαίτησαν υψηλότερες
στρατιωτικές δαπάνες για τους Ευρωπαίους.
Επίσης και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ
George Robertson, απαίτησε μία αύξηση των
ευρωπαϊκών στρατιωτικών δαπανών. Στη
διήμερη εκδήλωση του Μονάχου παρευρέθηκαν
400 πολιτικοί, στρατιωτικοί,
εμπειρογνώμονες και παρατηρητές από 43
χώρες.
Παρόλα που υπήρχε
δικαστική απαγορευτική απόφαση
διαμαρτυρήθηκαν 7
000 άνθρωποι εναντίον της συνεδρίασης ,
Βλέπε: Koelner
Stadt-Anzeiger,04.02.2002
Κατά τον Drewermann,
ασύγγνωστος δεν είναι ο ειρηνισμός,
ασύγγνωστος είναι μπροστά στις
προκείμενες πραγματικές έσχατες ανάγκες
του κόσμου, που όλο περισσότερο
ξεπερνούν τα όρια των στρατιωτικών
προϋπολογισμών των βιομηχανικών χωρών
στην ραγδαία αναπτυσσόμενη εξαθλίωση και
συντελούν όλο και περισσότερο στην
εκμετάλλευση των χωρών του τρίτου και
δεύτερου κόσμου, ενώ εκατομμύρια θα
μπορούσαν να επενδυθούν για την
καταπολέμηση της φτώχειας, της
τρομοκρατίας, του μίσους και του πολέμου.
΄Ενας πολιτικός
ειρηνισμός, που διαχωρίζεται από το σωστό
ειρηνισμό, όπου αποφασίζει για τον πόλεμο,
δεν είναι μόνο ξύλινο σίδερο, αλλά είναι
ένας ειρηνισμός αυταπάτης από τους
κύκλους , όπου η διατήρηση της εξουσίας
έχει γίνει σπουδαιότερη, απ΄ ότι η αλήθεια.
Παροξυντική
κριτική στον Bush
Το
Λονδίνο πάνω στο θέμα «ο άξονας των κακών»
κρατάει απόσταση. Η έκφραση του προέδρου
των ΗΠΑ George
Bush, ότι το
Ιράκ, Ιράν και η Βόρεια Κορέα σχημάτισαν
έναν άξονα των κακών, ξεσήκωσε το
Σαββατοκύριακο εκ νέου τη διεθνή κριτική.
Ο Υπουργός των εξωτερικών του Λονδίνου
Jack
Straw κατηγόρησε
τον Bush με την
παρατήρησή του να θέλει να συγκεντρώσει
ψήφους για τις εκλογές του Κογκρέσου. Μία
συμμετοχή της Μεγάλης Βρετανίας σε μία
ενδεχομένη στρατιωτική δράση εναντίον
αυτών των κρατών έρχεται μόνο τότε αν
απαντηθεί το ερώτημα, αν υπάρχουν πάρα
πολύ καλές υποδείξεις για αυτήν την
αναγκαιότητα, είπε ο Straw.
Χαρακτηριστικό είναι, ότι αμέσως μετά την
ομιλία του Bush
ο Toni Blair
είχε τοποθετηθεί εφ΄ όλου πίσω από τις ΗΠΑ.
Οι βρετανικές εφημερίδες έχουν
κριτικάρει σφοδρά την ομιλία του
Bush .
Επίσης ο πρόεδρος της Βορείου Κορέας Kim
Jong
II
αντέδρασε με την απειλή μίας δυνατής
αντίδρασης στην επέμβαση να «σκοτώσει ως
τον τελευταίο αναπληρωτής Υπουργός
εξωτερικών Ali
Ahani
ενοχοποίησε τον πρόεδρο των ΗΠΑ να
βασίζεται «στις αβάσιμες μομφές της
ισραηλινής κυβέρνησης…
Σπάνια
επικρατούσε στο Ιράν εδώ και χρόνια τόσο
ομοφωνία, όσο τώρα στις εσωτερικές αγώνες
δύναμης . Υπερδεξιοί, συντηρητικοί,
ριζοσπάστες , μετριοπαθείς και
μεταρρυθμιστές έδωσαν μεταξύ τους τα
χέρια στην αναστάτωση και απογοήτευση, που
ο πρόεδρος Μπους συμπεριλαμβάνει το Ιράν /
δίπλα με το Ιράκ και τη Βόρεια Κορέα.
0 Μπους χωρίς διαφοροποίηση
καταδικάζει το Ιράν ως «τρομοκρατικό
κράτος» και ως
απειλή των συμφερόντων των ΗΠΑ και λέει,
ότι έχει προωθήσει αντιμαχόμενες
ομάδες στην συλλογική προσπάθεια.
Ακόμα και ο διπλωματικά επιφυλακτικός
πρόεδρος του Ιράν Mohamed
Chatami
λαμβάνει θέση εναντίον της μομφής του
Bush, που
διαμέσου αυθάδειας,
της ταπείνωσης και των επιθετικών λόγων
του έχει προσβάλλει το
ιρανικό ΄Εθνος. Ιδιαίτερα σκληρά
αισθάνονται οι μεταρρυθμιστές, που οι
νεότερες εχθρότητες των ΗΠΑ απέναντι στο
Ιράν υποσκάπτουν τις προσπάθειες τους για
συνεργασία με τις ΗΠΑ στην περιφέρεια και
ευαίσθητα αδυνατίζουν τη θέση τους στη
χώρα απέναντι στους άσπονδους
συντηρητικούς κληρικούς.
΄Ηδη η κυβέρνηση της Περσίας
απευθυνόμενη στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση
ζητώντας βοήθεια και συμπαράσταση,
προτείνοντας μία συνεργασία στον αγώνα
εναντίον της Τρομοκρατίας. Η ΕΕ υποσχέθηκε
να εξετάσει το αίτημα της Τεχεράνης.
Επίσης ο πρόεδρος της Περσίας
Ali
Chameini
απέκλεισε μία απευθείας
συνεργασίας ΗΠΑ-Περσίας. Ενώ ο αναπληρωτής
υπουργός εξωτερικών Ahani
είπε: Είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε τη
διεθνή κοινωνία, αλλά όχι κάτω από τη
σημαία των ΗΠΑ, παρά στα πλαίσια των
Ηνωμένων Εθνών., Ο πρόεδρος Chameini
, ανέφερε, ότι το ΙΡΑΝ δεν θα υποκύψει ούτε
στις πιέσεις των ΗΠΑ ούτε και θα
υποταχθούμε. Συμπληρώνοντας είπε ακόμα,
είναι λυπηρό, που η 0υάσινγκτων
ολοφάνερα κάτω από την πίεση του
Ισραήλ, τόσο γρήγορα έχει ξεχάσει την
υποστήριξη της Τεχεράνης για την πτώση του
καθεστώτος του Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν.
Στους
κυβερνητικούς κύκλους, προτιμούν μία
ισλαμική κυβέρνηση στο
Αφγανιστάν, απ΄ ότι ένα αμερικανικό
καθεστώς μαριονέτων.
Στους πολιτικούς κύκλους του Ιράν
αναγνωρίζουν τα κύρια αίτια για τη νέα αντι-ιρανική
θέση των ΗΠΑ ένα
σωρό περιφερειακών εξελίξεων, όπου το
Ισραήλ παίζει
έναν σημαντικό ρόλο. Ο Ariel
Scharon
παρουσίασε το Ιράν ως την
επικινδυνότερη δύναμη στην περιφέρεια
για την ασφάλεια του Ισραήλ, που απειλή
τη χώρα του σε πολλά μέτωπα.
Η Τεχεράνη βλέπει αυτή την νέα φλόγα
των εχθροτήτων των ΗΠΑ σε σχέση με την
στρατηγική θέση. Μετά την νίκη στο
Αφγανιστάν ήθελαν οι ΗΠΑ να υποχρεώσουν
την συνολική περιφέρεια κάτω από την
επιρροή τους, και συγχρόνως παρουσιάζεται
το Ιράν ως
αξιόλογο εμπόδιο, που ακόμα αρνείται να
αναγνωρίσει το Ισραήλ.
Η πρώην υπουργός των εξωτερικών των
ΗΠΑ Madeleine
Albright, έχει
κριτικάρει τον ορισμό του Μπους για έναν
άξονα του κακού ως ένα μεγάλο λάθος.
Δίνεται διεθνώς η εντύπωση, ότι οι ΗΠΑ
έχουν χάσει στην εξωτερική πολιτική τα
λογικά τους.
Επίσης και ο Ρώσος
υπουργός άμυνας Sergej
Iwanow έλαβε
θέση προφύλαξης του Ιράν και του Ιράκ
εναντίον των καταγγελιών των ΗΠΑ. Για την
περιπλοκή στην τρομοκρατία δεν υπάρχει
στη διάθεση της Ρωσίας κανένα αποδεικτικό
στοιχείο. Σύμφωνα με την αραβική εφημερίδα
Ar-Raya,
έχουν ήδη αρχίσει οι ΗΠΑ με ασκήσεις,
μυστικές επικοινωνίες και πολιτικές
συζητήσεις για την προετοιμασία ενός
στρατιωτικού χτυπήματος εναντίον του Ιράκ…
Frankfurter
Rundschau,04.02.02
Αλλά επίσης και σε
άλλες περιοχές αρχίζει ο
αντιτρομοκρατικός αγώνας. Η μεγάλη επιχείρηση
του Φιλιππινέζικου στρατού εναντίον της
οργάνωσης Abu
Sayyaf
στο νησί Jolo
άρχισε με την δολοφονία 16 ανθρώπων.. Τον
Φεβρουάριο αρχίζουν και στρατιώτες των
ΗΠΑ μία συλλογική άσκηση με τα
Φιλιππινέζικα στρατεύματα, που θα
βρίσκεται κάτω από το σύνθημα της διεθνούς
καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Οι ΗΠΑ
βλέπουν απευθείας διασυνδέσεις μεταξύ
της οργάνωσης Abu
Sayyaf
και Bin
Landen
Alqueda. Η
ομάδα έχει
γίνει γνωστή το 2000 με την απαγωγή 21
αλλοδαπών τουριστών. Η ομάδα
Abu
Sayyaf
κρατάει ακόμα ένα ζευγάρι αμερικανών και
μία Φιλιππινέζα νοσοκόμα…
Οι ΗΠΑ με την ας
υποτεθεί αποπεράτωση
και τοποθέτηση Μαργιονέτων κυβερνήσεων ,
άρχισε να βομβαρδίζει το ΙΡΑΚ και φαίνεται
να επαναλαμβάνουν με τους βομβαρδισμούς
περιοχών, το ίδιο εγκληματικό πόλεμο, όπως
στο Βιετνάμ με δύο εκατομμύρια
φονευθέντες πολίτες. Στον ενδιάμεσο χρόνο
έχουν αναφερθεί αρκετές χώρες Ιράκ, Ιράν,
Βόρεια Κορέα, Σομαλία, Υεμένη, Μαλαισία ,
Ινδονησία, κλπ., που έχουν σχέση με
διασυνδέσεις με τους τρομοκράτες.
Διάρκεσε τριάντα ολόκληρα χρόνια για να
μας γίνει συνείδηση, ότι εκείνος ο πόλεμος
ήτανε ένας από τους μεγαλύτερους
εγκληματικούς πολέμους του 20ου
αιώνα.
Οι ευρωπαϊκές
προσωπικότητες έχασαν την ευκαιρία να
εκφραστούν κριτικά, ώστε να σταματήσει η
πολεμική μηχανή, που αυτή δεν είναι
κατάλληλη για την καταπολέμηση της
τρομοκρατίας. Ο μοναδικός δραστικός
δρόμος επηρεασμού της αμερικανικής
πολιτικής είναι μία συλλογική,
περισσότερη ευρωπαϊκή στρατηγική. Ακόμα
όμως περισσότερο σοκ επήλθε από τις
δηλώσεις του ισραηλινού πρωθυπουργού
Σαρόν , ότι έκανε λάθος το 1982 που δεν
δολοφόνησε τον
Γιασσίρ Αραφάτ. Με τη σιωπή τους οι
ευρωπαίοι έχασαν το κεντρικό σημείο, και
δεν υπήρξε ένας δραστικός αγώνας για
περισσότερη ευθύνη και περαιτέρω σκέψεις
για την επίλυση των φιλονικιών με τη
σύλληψη των αιτίων, της φτώχεια, του μίσους,
του πολέμου , της ταπείνωσης και της βίας,
για ποιο λόγο δηλαδή οι άνθρωποι
σπρώχνονται στην τρομοκρατία. Βία, που
μπορεί να δημιουργήσει και προκαλέσει
ακόμα περισσότερη τρομοκρατία.
Είναι όμως μία παλιά εμπειρία, ότι κάθε
κράτος κάποτε ανατέλλει. Οι Αμερικανοί
πρέπει όμως να γνωρίζουν, ότι το μίσος δεν
ισχύει γι΄ αυτούς, παρά για την πολιτική
των κυβερνήσεών τους .
Έτσι στην σημερινή εξέλιξη και
κατάσταση στο Αφγανιστάν είχε και
συμμετοχή από το 1979 η Αμερική, όταν
χρηματοδοτούσε 100.000 εκατό χιλιάδες
ριζοσπαστικούς Μουσσαεντίν από πολλές
ισλαμικές χώρες, χωρίς τότε να σκεφθούν
τους μελλοντικούς εχθρούς τους.
Το ίδιο είχαν υποστηρίξει υπέρογκα και
το Ιράκ στον πόλεμο εναντίον της Περσίας,
όπως υποστηρίζουν σήμερα ηθικά και υλικά
το Ισραήλ στην καταπίεση, στον εξευτελισμό
σε βάρος των Παλαιστινίων…Τέτοια είναι η
υποστήριξη του Ισραήλ, που
εφάπτονται πλήρως
οι απόψεις
Μπους και Σαρόν.
O Horst-Eberhard
Richter, Frankfurter
Rundschau,
05.02.2002, αναφέρει, ότι στην πραγματικότητα ο
πόλεμος που είχε ξεσπάσει στο Αφγανιστάν,
το χειρότερο καθεστώς των Ταλιμπάν, που
εξεδιώχτηκε τώρα
, βέβαια κατ΄ αρχάς αυτές
οι ΗΠΑ ήτανε
που είχαν φέρει τους Ταλιμπάν
στην εξουσία..
Αλλά μέχρι τώρα
δεν μας γνωστοποιήθηκε, ότι ο πόλεμος των
βομβών, που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες
πολίτες, επίσης αν
με αυτόν τον πόλεμο έχει
δολοφονηθεί έστω και ένας και μοναδικός
υπαίτιος για τις απόπειρες στις ΗΠΑ ή
έχει πέσει στην αιχμαλωσία.
΄Όπως έχει
εξακριβωθεί προερχότανε ο μεγαλύτερος
αριθμός των
υπαιτίων από τη φιλική προς τις ΗΠΑ χώρα
της Σαουδικής Αραβίας. Η τρομοκρατία είχε
κυρίως χρηματοδοτηθεί από τα Εμιράτα του
κόλπου. Ο κύριος
τρομοκράτης εχθρός είναι λοιπόν ο πόλεμος,
που ακόμα έχει εξαπλωθεί και σε άλλες
χώρες και μάλιστα δεν έχει ακόμα
κωδικοποιηθεί.
Καλύτερα βέβαια θα
ήτανε να είχε κανείς διδαχθεί από την
υπόθεση του τεστ στην εγγύς Ανατολή, ότι
ακόμα και η κινητοποίηση της υπεροχής των
όπλων δεν παρεμποδίζει την συνεχή αύξηση
των παλαιστινιακών αυτοκτονιών, αντί
αυτού τώρα προωθείται περισσότερο…
Η εγγύς Ανατολή θα
ήτανε για τις ΗΠΑ και τη Δύση, ιδιαίτερα
όμως την Ευρώπη το παράδειγμα διδάγματος,
όπου προειδοποιεί και υπενθυμίζει, μία
χωρίς τελειωμό αλυσιδωτή βία, που έπρεπε
να χαλαρώσει, που όμως μόνο με έναν δρόμο
μπορεί να σπάσει, όπως πρωτοεμφανίστηκε
και κόντεψε να επιδιωχθεί με τις συμφωνίες
του ΟΣΛΟ.
Σχεδόν τρία χρόνια είχε σχεδόν
εξαφανιστεί η τρομοκρατία, όταν οι
Παλαιστίνιοι μπορούσαν να ελπίζουν σε
σύντομη ανεξάρτητη χώρα στα επιστρεφόμενα
, και τώρα κατοχικά
εδάφη. Σε αυτήν την
κατεύθυνση και μόνο βρίσκεται η ευκαιρία
για την αποξήρανση της εστίας για την
ισλαμική τρομοκρατική βία.
Και έτσι επίσης θα είναι μία
κοντόφθαλμη πολιτική, να αφήσουν να
εξωθούν οι παλαιστίνιοι περίπου από το
κέντρο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ,
η δεύτερη σημαντική θρησκευτική πόλη.
Έτσι η 11
Σεπτεμβρίου είναι το λιγότερο επιχείρημα
για αποκατάσταση του πολέμου, πολύ
περισσότερο για την επέκταση του
προγράμματος του μοντέρνου Ειρηνισμού.
Τόσο ευδιάκριτα,
όσο ποτέ άλλοτε έχουν αποδείξει οι
τρομοκρατικές απόπειρες, ότι ακόμα και η
μεγαλύτερη σε επιθετική και αμυντική
στρατιωτική δύναμη είναι συνδεδεμένη με
τα υπέρογκα έξοδα των μυστικών υπηρεσιών
σε όλον τον κόσμο, και όλα δεν αλλάζουν
τίποτε στο δικό τους τραυματισμό.
Η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί μπροστά
στα μάτια, ότι υπάρχει μία μερική
λιποθυμία των ισχυρών και μία μερική
δύναμη των λιποθυμικών,
αυτό θα πει μία αφανή σχέση μεταξύ τους,
που για την αποτροπή μίας
καταστροφικής ενδιάμεσης ανθρώπινης
σχέσης οπωσδήποτε απαιτεί προσπάθειες για
μία εποικοδομητική συνεργασία. …
Υπάρχει στην
παγκόσμια κοινωνία μόνο μία συλλογική
ασφάλεια. Κανένας δρόμος δεν οδηγεί αλλού,
με τις ισλαμικές
χώρες, που οι περισσότερες για το δικό τους
όφελος επιθυμούν ειρηνικές συνεργασίες με
τη Δύση, να συνδέσουμε στενότερες σχέσεις.
Ένας σύγχρονος ειρηνισμός δεν είναι
ένας στενοκέφαλος στρατιωτικός αντι-ειρηνισμός,
παρά ένας προ-ειρηνισμός
που προσανατολίζεται στον πολιτισμό της
ειρήνης . Αυτό δεν αποκλείει αστυνομικές
δράσεις εναντίον εγκληματιών των μαζών .
Το κύριο βάρος βρίσκεται στην
εποικοδομητική εργασία της κατάργησης των
αδικιών και επιθέσεων… Δεν αρκούν και δεν
ωφελούν ούτε
μεγαλόπνοα τεχνικά μέσα επικοινωνίας , αν
δεν υπάρχει η θέληση για προσωπικές
συναντήσεις , και εναλλασσόμενο λόγο
άκουσμα, αντίλογος και τελικά
κατανόηση και μάθηση ο ένας από τον
άλλο. Μόνο η προσπάθεια για ανθρώπινο
πλησίασμα ο ένας για τον άλλο ξυπνά την
συνείδηση για εναλλασσόμενη ευθύνη. ….βλέπε:
Horst-Eberhard
Richter, www.f-r.de
www.kn-megalexandros.gr
Εξελίξεις στο
Αφγανιστάν
Σε πολλούς Αφγανούς υποχωρεί η αρχική
ελπίδα για ένα ειρηνικό μέλλον. Οι ΗΠΑ και
η Μεγάλη Βρετανία συνεχίζουν την
καταστροφή σε βάσεις του Ταλιμπάν με
ειδικές μονάδες, συνεργαζόμενοι μάλιστα
με τους φουνταμενταλίστες
αγωνιστές του Θεού, που είχαν
τροφοδοτήσει με όπλα και χρήματα κατά τη
διάρκεια της δεκαετίας του 80 στον αγώνα
κατά των σοβιετικών. 0λοι οι αρχηγοί είναι
στο λαό όμως τρομερά κακο-φημισμένοι
ως εγκληματίες και δολοφόνοι.
Η δύναμη της μεταβατικής κυβέρνησης
του HAMID
KARSAI
υποχωρεί με την αυξανόμενη δύναμη των
ηγεμόνων του πολέμου και δεν φθάνει ως την
επαρχία και έξω από τα σύνορα της
πρωτεύουσας Καμπούλ.
Στο λαό αυξάνει γι αυτό
ο τρόμος, ότι με τις ελπίδες για ένα
ειρηνικό και δημοκρατικό μέλλον έχουν
πάει περίπατο με το έλκηθρο.
Αν η Τουρκία ενδιαφέρεται για την
παραλαβή των ανώτερου κομάντο,
επισημάνεται από τα Ηνωμένα ΄Εθνη, και
προειδοποιούν, ότι ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ ουδέτερη , και θα βοηθήσει μόνο τον DOSTUM,
τον παλιό σύμμαχό της του Βορρά.
Η
κατάσταση στο
Αφγανιστάν ενθυμίζει αρχές του 90 με την
τότε αποχώρηση των Ρώσων και το χάσιμο
πλέον του ενδιαφέροντος των Δυτικών, με
την πλήρη αδιαφορία και παραδίδοντας
μάλιστα το Αφγανιστάν στους
Φουνταμενταλίστες πολεμιστές του Θεού….
Τα αποτελέσματα
των πολέμων στην εγγύς Ανατολή
΄0λοι είμαστε
εναντίον της βίας και της τρομοκρατίας και
όμως η καταπολέμησή της συνιστά ώριμη
ανάλυση των αιτίων της γένεσης της
τρομοκρατίας. Πολλές φορές τα
αποτελέσματα της σιωπής και της
βουβαμάρας των Μεγάλων και τα επακόλουθα
σε βάρος των μειονοτήτων είναι
καταστρεπτικά και τα γνωρίζουμε από την
αρχή του περασμένου αιώνα.
Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που
υποστηρίζεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις
και η οποία έχει ακόμα παλιά όνειρα των
περιοχών του Μοζούλ και Κίρκουμ του Ιράκ
και η οποία η ίδια παραβιάζει κατάφορα τις
αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και τα
ανθρώπινα δικαιώματα. Για τους κούρδους,
που δεν μπορούν ούτε να αναφέρουν ότι
υπάρχουν, αλλά ούτε και υπάρχει για τους
Τούρκους η λέξη Γενοκτονία και τώρα άλλες
ακόμα μειονότητες,
που δεν τολμούν να αναφέρουν ούτε τη λέξη
γενοκτονία.
Στην χώρα αυτή τον περασμένο αιώνα
ζούσαν εκατομμύρια χριστιανοί, μπροστά
στα όμματα όμως
των παλιών
και τωρινών συμμάχων μας, που έσπευσαν να
απελευθερώσουν τους χριστιανούς από τον
σφαγιασμό, τη βία, τον εξευτελισμό και τον
αποτροπιασμό από την οργανωμένη μανία της
βίας και του μίσους των
Νεότουρκων, μετετράπησαν σε θεατές και
υποστηριχτές των δολοφόνων , και εξαιτίας
τους και αβοήθητοι έπεσαν θύματα της
σφαγής, της βίας, της εξόντωσης και του
διωγμού τέσσερα εκατομμύρια
Αρμένιοι και ΄Ελληνες χριστιανοί…και
με πλιάτσικο των περιουσιών τους….
Σύντομα από τη χώρα των εκατομμυρίων
αδικοχαμένων θυμάτων της παράνομης βίας,
της σφαγής και του διωγμού
θα αρχίσουν οι
ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία τον πόλεμο σε
βάρος γειτονικών χωρών, χωρίς όμως μέχρι
σήμερα να τολμήσουν να πουν τη γενοκτονία
ότι είναι
γενοκτονία, που αποπερατώθηκε με την
παθητική στάση τους μπροστά στα όμματά
τους, χωρίς καμία αντίδραση. Ακόμα δεν
τολμούν να αναγνωρίσουν επίσημα τα
αδικοχαμένα θύματα της βίας και της
τρομοκρατίας των φανατικών οργανωμένων
γενοκτονιών στη γειτονική μας χώρα.
Οι παλιοί και τωρινοί
σύμμαχοί μας ήρθαν να σώσουν στον
πρώτο παγκόσμιο πόλεμο τους χριστιανούς
από τη βία, τον εξευτελισμό, τον
αποτροπιασμό και την αδικία.
Σπρώξανε τότε
την Ελλάδα με την παρότρυνση και
συγκατάθεσή τους και την απατηλή υπόσχεση
βοήθειας στον Μικρασιατικό πόλεμο και
μετά από λίγο τους εγκατέλειψαν τους
ανυπεράσπιστους, και τον άμαχο πληθυσμό
για να συνθηκολογήσουν, μαζί με την
προδοσία με τους τότε δολοφόνους και
σημερινούς φίλους και για να
αποτελειώσουν οι δολοφόνοι με τη βία,
σφαγή και εκδίωξη
τεσσάρων εκατομμυρίων
αμάχου πληθυσμού Αρμενίων και Ελλήνων και
με την προώθηση του πλιάτσικου, χωρίς
ηθικές αρχές του ανθρωπισμού και
της χριστιανοσύνης.
Ένα σωρό
παραλληλισμούς ατενίζουμε τώρα στην εγγύς
Ανατολή.
Και ενώ από τη γειτονική χώρα πετούν τα
αεροπλάνα των συμμάχων
για τον πόλεμο, κραυγάζουν κάτω από τη
γη, τα κόκαλα των αδικοχαμένων και
σφαγιασμένων χριστιανών για ηθική
δικαιοσύνη και αποκατάσταση διαμέσου της
αναγνώρισης της γενοκτονίας από μέρους
της γείτονας χώρας και των συμμάχων μας,
που μας πρόδωσαν.
Για τους Αρμενίους
και Έλληνες, αντί να φέρουν τη σωτηρία, τη
Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την απαλλαγή
από τη βία των Νεότουρκων,
έφεραν την προδοσία, την εξαπάτηση, την
αδικία, τον εξευτελισμό και τον τελειωτικό
αφανισμό από τα πάτρια εδάφη. Μόνο και μόνο
οι Μεγάλες δυνάμεις μας πρόδωσαν,
για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους
συμφέροντα και κατά παράβαση του
ανθρωπισμού και του Διεθνούς Δικαίου.
Πηγή:
Προηγούμενα άρθρα μου περί του Αφγανιστάν
σε ιστοσελίδες DIE ZEIT, Wochenzeitung für Politik,
Wirtschaft, Wissen und Kultur, 07.02.2002 www.kn-megalexandros.grKoelner
Stadt- Anzeiger, 04.,05.,06.,07.,08/02.2002 Frankfurter
Rundschau,04.,05.,06.,07.,08/02.2002 Eugen Drewermann und Horst-Eberhard
Richter: www.fr-aktuell.de
06
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2003
Aπαγορεύεται
η χρησιμοποίηση ή αναδημοσίευση ή
αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο του
περιεχομένου των άρθρων χωρίς τη γραπτή
άδεια του συντάκτη.
