Αν
και οι ΗΠΑ έχουν προσδιορίσει μόνοι τους,
πόσο καιρό θέλουν να μείνουν ακόμα. Αυτοί
που δεν πρόκειται να ερωτηθούν είναι οι
ίδιοι οι Ιρακινοί. Βασικό είναι όμως ότι ο
ιρακινός λαός χρειάζεται να Ηνωμένα Έθνη
και μάλιστα ως κηδεμόνα και
εμπιστευτικό διαχειριστή και σε καμιά
περίπτωση ως βοηθό της κατοχικής δύναμης
των ΗΠΑ.
Για
την κατοχή δεν υπάρχει απόφαση των
Ηνωμένων Εθνών και οι εισβολείς φέρουν όλα
τα δικαιώματα και
ασφαλώς τις υποχρεώσεις, αυτό θα πει να
διατηρήσουν την τάξη στις κατοχικές
περιοχές και να εμποδίσουν τις
καταστροφές και τις λεηλασίες.
Αν
υποφέρει ο λαός από ελλείψεις, πρέπει τα
κατοχικά στρατεύματα να επιτρέψουν τη
βοήθεια
σε ανεξάρτητες και ανθρωπιστικές
οργανώσεις για την χορήγηση των
απαραίτητων εφοδίων.
Στην
προκειμένη όμως περίπτωση υπάρχει ο
συνεχής βομβαρδισμός, η συνεχής απειλή των
όπλων και παρουσιάζεται παντού η έλλειψη
προμήθειας του πληθυσμού με φάρμακα
για τα Νοσοκομεία, τους ανθρώπους με
απαραίτητα φάρμακα, είδη διατροφής και
νερό. Σε μία τέτοια φιλονικία με παγκόσμια
κριτική για την εισβολή
των Αγγλο-αμερικανών με παραβίαση του
Διεθνούς Δικαίου πρέπει να συμμετάσχει
όμως
ο οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών στο
σχηματισμό κυβέρνησης.
0ι
συνεχείς και αλληλοδιαδοχικές
εξελίξεις
Οι
εισβολείς θριαμβεύουν στη Βαγδάτη.
Η πτώση της μετά από τεράστιες
καταστροφές δημιουργίας δεκαετιών του
λαού και οι αναρίθμητοι ανθρώπινοι θρήνοι,
έχουν προκαλέσει κλίμα ευφορίας
στα «γεράκια» του Πενταγώνου, όπου
τώρα κατά τις φήμες θέλουν να αρχίσουν την
προεργασία μιας επιχείρησης εναντίον της
Συρίας, ενώ στο στόχαστρο μπαίνει και η
Τεχεράνη.
Τόσο
το Ιράν όσο και η Συρία θα μπορούσαν εύκολα
να πέσουν στην παγίδα και να προσφέρουν
την κατάλληλη «αφορμή» στα «γεράκια» της 0υάσιγκτον.
Δηλαδή η Τεχεράνη να επιχειρήσει να
χρησιμοποιήσει τους Σιίτες για να
προκαλέσει προβλήματα στις αμερικανικές
δυνάμεις στο Ιράκ και η Δαμασκός να έχει
πέσει σε μια παγίδα «τύπου 0τσαλάν» σε
σχέση με στελέχη του καθεστώτος του Σαντάμ.
Έτσι λοιπόν υποπτευόμαστε ότι θα
συνεχιστούν οι επόμενοι στόχοι του
δόγματος και το Ιράκ ήτανε μόνο ένα
επεισόδιο ενός ευρύτερου πολέμου, όχι ένας
πόλεμος από μόνος του.
Και
όμως
οι κυνηγημένες ειδήσεις επιτυχίας των
αγγλοαμερικανικών
στρατευμάτων ακολουθούν
τα δελτία των λεηλασιών, του χάους, του
αίματος, του πόνου, των ψυχικών
τραυματισμών, των θυμάτων του αμάχου
πληθυσμού και της καταστροφής των
ανεκτίμητων θησαυρών του πολιτισμού… Το
πέρασμα από το κόμμα του πολέμου
με κατάφορη παραβίαση του Διεθνούς
Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
χωρίς την εντολή των Ηνωμένων Εθνών σε
κατοχική δύναμη μεταμορφώνεται με πάρα
πολύ
μεγάλη δυσκολία.
Για
την λογική σειρά
των εξελίξεων θα ήτανε ευνόητο να
μελετήσετε με κριτικό μάτι τα προηγούμενα
άρθρα των
ιστοσελίδων μας.
΄0λοι
οι εξορκισμοί από το Βερολίνο και το
Παρίσι, έπεσαν σε
κουφά αυτιά της Ουάσιγκτον. 0ι
κριτικοί
Ευρωπαίοι του πολέμου και οι νέο-συντηρητικοί
στρατηγοί των ΗΠΑ μιλούσανε καθένας
άστοχα ο ένας μετά τον άλλο και πάνω στον
άλλο.
0 κύριος σκοπός ήτανε
η αλλαγή του καθεστώτος των μισητών. ΄0χι
μόνο στο Ιράκ.
Και εδώ βρίσκονται σύμφωνα με τον
Hans-Ulrich
Jörges,
Stern,
10.4.2003, S.74,
τα συλλογικά ενδιαφέροντα της
Αμερικής και του Ισραήλ, που επιτέλους εδώ
και πολύ καιρό έπρεπε εμείς οι Γερμανοί
και
ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι να συζητήσουμε
ανοιχτά, και να αντιληφθούμε, ότι τον
πόλεμο στο Ιράκ από την αρχή κιόλας μας τον
έχουν εξηγήσει
γενικά λάθος και ασφαλώς και από την
πολιτική
εσφαλμένα.
0ύτε
και ευσταθεί
«αίμα για πετρέλαιο».
Διότι ο στόχος της επιδρομής δεν ήτανε
ποτέ σε πρώτη θέση τα αναφερόμενα και
μάλιστα όπως ισχυρίζονται ο αφοπλισμός
του Ιράκ και η καταστροφή των Μέσων
μαζικής καταστροφής. Όλα αυτά ήτανε
προπαγανδιστικά
καλυμμένα για να κερδίσουν την
υποστήριξη για τον κύριο σκοπό: την
κατάρρευση του συστήματος. Και αυτό
εξηγείται
επίσης γιατί οι επιτυχίες των
επιθεωρητών
των Ηνωμένων Εθνών , οι συγκαταθέσεις
του Σαντάμ για τον έλεγχο, και οι
εξορκισμοί του Βερολίνου και του Παρισιού
έπεσαν στο κενό.
Εδώ φαίνεται επίσης ευδιάκριτα, γιατί
δεν επεμβαίνουν στον ατομικό εξοπλισμό
της Βορείου Κορέας και γιατί μας έσπρωξαν
μέσα στον δήθεν αγώνα εναντίον της
διεθνούς τρομοκρατίας …
Η
κύρια αποτυχία της ειρηνευτικής
διαδικασίας στην Εγγύς Ανατολή, μας
τροφοδοτεί το κλειδί για την κατανόηση.
Η
Ηνωμένη Ευρώπη διαλύθηκε με τον Μπους ,
Μπλέρ και Αθνάρ όταν αποφάσισαν την
ανεπίτρεπτη εισβολή χωρίς να σεβαστούν τη
διεθνή νομιμότητα και τα δικαιώματα των
λαών. Στη συνέχεια τη στιγμάτισε η απόφαση
των νέων υποψηφίων χωρών:
(Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Λετονία,
Λιθουανία, Εσθονία και Ουγγαρία), μαζί με
τις κυβερνήσεις της Ιταλίας, Πορτογαλίας, 0λλανδίας
και Δανίας να συμπράξουν σ ΄ αυτή την
παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της
παραβίασης του σεβασμού
των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων..
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ
ΕΙΡΗΝΕΥΣΗΣ
ΣΤΟ
ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΟ
Τον
Ιούλιο του 2000 ανέλαβαν οι ΗΠΑ κάτω από τον
πρόεδρο Μπίλλ Κλίντον την τελευταία
προσπάθεια να κινητοποιήσουν τον τότε
ισραηλινό πρωθυπουργό
Έχουντ
Μπάρακ και τον παλαιστίνιο πρόεδρο
Γιασσίρ Αραφάτ στο Καμπ Ντέϊβιντ με τα
μέσα της κλασικής διπλωματίας για μία
συνεννόηση
ειρήνης. Καθένας αισθανότανε
κάθε φορά
υπέρ-κουρασμένος, υπερφορτωμένος
από τον άλλο. 0 Αραφάτ είχε
χαρακτηριστεί
επίσης από τον Κλίντον για τον αίτιο
της αμαρτίας.
Από
τότε βρίσκονται οι Αμερικάνοι εντελώς από
την πλευρά του Ισραήλ. Δεν
διαδίδουν ψεγάδια πλέον, μόνο ν΄
ανταλλάξουν ,
τις ενοχλητικές φιγούρες στο αραβο-ισλαμικό
πεδίο. «Πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας»
είναι το συνδετικό σύνθημα, διότι το
ανοιχτό ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι
η πηγή της επίθεσης εναντίον του Ισραήλ
καθώς επίσης και εναντίοντων
ΗΠΑ. 0 Αραφάτ τοποθετήθηκε ως
πρώτος αποσταμένος στο σκάκι, ο
παλαιστίνιος πρωθυπουργός Μάχμουντ
Αμμπας
είναι κατ΄ αρχάς ως νέος σύντροφος…
Παρέμβαση Τώρα
επιθυμεί ο Μπλερ για άμεση λύση του
παλαιστινιακού με το επιχείρημα πως μόνο
έτσι θα ηρεμήσουν οι Άραβες και θα κλείσει
το ευρωατλαντικό ρήγμα. Ενώ
οι Άγγλοι όταν στο τέλος του Πρώτου
Παγκοσμίου Πολέμου είχαν υποσχεθεί στους
Εβραίους μία Πατρίδα αποτελούσαν τα εδάφη
το 1/3 το ένα τρίτον, από ότι κατέχουν οι
Ισραηλινοί σήμερα. Και στο διαμοιρασμό των
εδαφών βρίσκεται όμως το κλειδί της λύσης.
Τέλος της παρέμβασης
Μετά
τον Αραφάτ μετακινήθηκε ο Σαντάμ στο
σταυροδρόμι του νήματος, διότι χωρίς το
Δεύτερο δεν ήτανε ο πρώτος τίποτε πλέον.
0ι Παλαιστίνιοι, που λαχταρούν
μεταρρυθμίσεις, θα ήτανε καλύτερα σε
θέση να επιλέξουν νέους, γνήσιους αρχηγούς,
διατυμπανίζει ο Μπους.
Ένα δημοκρατικό Ιράκ θα μπορούσε να
είναι λέει, ένα δραματικό και εμπνευστικό
παράδειγμα της ελευθερίας για άλλες
εθνικότητες…
Θα
πρέπει όμως να συμπληρώσουμε, ότι ένα
τέτοιο σύστημα που εγκαθιδρύεται με τη
δύναμη και
τη
βία των αμερικανό-βρετανικών όπλων θα
αποτύχει γιατί δεν προκύπτει διαμέσου
μιας εσωτερικής μετεξέλιξης.
Μόνο
μία μεταβατική κεντρική διοίκηση του ΟΗΕ
και ενδεχομένως και της ΕΕ θα μπορούσε να
γίνει ανεκτή από τον
αδικο-καταστραμμένο και πληγωμένο λαό
του Ιράκ.
Αν
όμως το Ιράκ θα αφοπλιζότανε ειρηνικά, θα
έπρεπε να
ακυρωθούν οι κυρώσεις των Ηνωμένων
Εθνών, αυτός όμως ο Σαντάμ θα είχε κερδίσει
δραστικά εκ νέου και θα ισχυροποιούσε
τη θέση του με τις εισπράξεις από το
πετρέλαιο (Hans-Ulrich
Jörges).
Ακόμα και ο
HANS
BLIX,
επιθεωρητής των Ηνωμένων Εθνών αμφισβητεί
τα επιζητούμενα μοτίβα επέμβασης των ΗΠΑ,
διότι τώρα περισσότερες ακόμα χώρες θα
προσπαθήσουν να έλθουν στην κατοχή
ατομικών όπλων… Έτσι επιδιώκει η Βόρειος
Κορέα για ατομικά όπλα, για να μπορέσει
καλύτερα να τρομάξει δυνάμενες
επιθέσεις.
0 HANS
BLIX
αναφέρει στην ισπανική εφημερίδα
EL
PAIS,
ότι ο πόλεμος των ΗΠΑ και της Μεγάλης
Βρετανίας εναντίον του Ιράκ θα μπορούσε να
ξυπνήσει φόβους, ότι, όποιος αφήνει στη
χώρα του επιθεωρητές των Ηνωμένων Εθνών,
στο τέλος πρέπει να λογαριάζει, ότι θα του
γίνει επίθεση.
0
BLIX,
παραπονέθηκε, ότι ο πόλεμος άρχισε εκείνη
την στιγμή, όταν οι ιρακινές υπηρεσίες
είχαν αρχίσει να υποστηρίζουν ενεργά τους
επιθεωρητές. Αυτός εκφράστηκε ακόμα με
περισσότερο σκεπτικισμό γύρω από τα
φερόμενα από τις ΗΠΑ
για δήθεν ύποπτα αποδεικτικά για όπλα
μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Εμείς δεν
βρήκαμε τίποτε να έχει σχέση με αυτά. Αλλά
η εύρεση και η καταστροφή των όπλων
μαζικής καταστροφής ήτανε ως ισχυρισμός
για την στρατιωτική επέμβαση και έγινε
δευτερεύον ζήτημα και τώρα έπεσε στην
τέταρτη θέση, είπε ο Μπλίξ στην εφημερίδα.
Αν θα υπήρχαν στο Ιράκ μέσα μαζικής
καταστροφής, θα είχαν βρεθεί και
εντωμεταξύ με τα στρατεύματα των ΗΠΑ και
της Βρετανίας.Αν τελικά δεν βρουν όπλα μαζικής
καταστροφής θα ήτανε
το αποτέλεσμα του πολέμου,
ώστε να
εξαφανιστεί ο κατέχων την εξουσία
Σαντάμ Χουσεϊν .
Γι΄ αυτό όμως θα ήταν ένα υψηλό τίμημα
για τις ζωές αθώων ανθρώπων, παιδιών και
αμάχου πληθυσμού και θα πληρωθεί με την
τελειωτική καταστροφή μιας χώρας, που
συγχρόνως θα επιφέρει πόνο, ψυχικούς
τραυματισμούς, ταπείνωσης ενός λαού και τη
βεβήλωση ανεκτίμητων θησαυρών του
πολιτισμού.
Τώρα
έχουν έλθει στο στόχαστρο ο Σύριος
πρόεδρος Baschal
Assad
και ο ιρανός Mullah
του καθεστώτος. 0 Assad
, τον Ιούλιο του 2000 ακόμα πέρασε ως δυτικός
μεταρρυθμιστής, έχει μεταβληθεί σε
αντίπαλο. Το Ιράν φαίνεται να φοβάται μία
επίθεση και προσπαθεί
με εντατικό ρυθμό να οπλιστεί ατομικά.
Στην Ουάσιγκτον αναπτύσσεται μία νέα
θεωρία του Ντόμινου.
Η κατάρρευση του Ιράκ εννοεί την
Ανατροπή στην Τεχεράνη και αναποδογυρίζει
την Συρία, έτσι που γρήγορα πέφτει και το
προτεκτοράτο της το Λίβανο και στο τέλος
μάλιστα η Σαουδαραβία, η Πατρίδα του Osama
bin
Laden,
θα εκδημοκρατιστεί .
0ι
προβλεπόμενες προσωπικότητες και οι
προοπτικές
Βέβαια
οι Αμερικάνοι έχουν την πρόθεση
αμερικανικού στρατιωτικού και πολιτικού
διοικητή, με μία κυβέρνηση αμερικανών
υπουργών, που θα επιτηρούνται στο έργο
τους από ιρακινούς συμβούλους.Κατά
το περιοδικό Στερν, οι δύο
συμφεροντολογικές πτέρυγες των ΗΠΑ
προβλέπουν τα εξής πρόσωπα μίας μεγάλης
λίστας στις κατοχικές περιοχές του Ιράκ:
1.
Barbara Bodine, Robin Raphel, Timothy Carney,
(Powells λιστα)
2.
Zalmay Khalilzad, Paus Wolfowitz, James Woolsey, (Rumfeldslista)
3.
Michael Mobbs, Philip Carroll,
4.
Massoud Barzeni, Adnan Al Pachachi, Ahmad Chalabi, Aytollah
5.
Muhammad Bakr Al Hakim, Nizar Al Khazraji.
Τα
πιο διεφθαρμένα και εκδικητικά καθεστώτα
λένε θα εξαφανιστούν στην περιοχή και θα
έχουν ξεριζωθεί οι ρίζες της τρομοκρατίας
εναντίον της Αμερικής καθώς επίσης και
εναντίον του Ισραήλ.
Σύμφωνα με τον αναλυτή Hans-Ulrich
Jörges,
ακριβώς αντίθετα θα φρεσκο- λιπανθεί,
διότι μία αλυσίδα πολέμων θα μπορούσε να
ξεσηκώσει την ωραία θεωρία του Ντόμινου με
τις ισλαμικές μάζες και να την
καταβροχθίσει.
Και τελικά να διχάσει τη Δύση. Ακριβώς
γι΄ αυτό υπάρχουν διαμάχες στις ΗΠΑ μεταξύ
των ούλτρας ακροδεξιών γύρω από τον
αναπληρωτή υπουργό άμυνας Paul
Wolfowitz
και του ρεαλιστή γύρω από τον υπουργό
εξωτερικών
Colin
Powell
.
Η νίκη στη Βαγδάτη δίνει μόνο
προσωρινά αέρα στα γεράκια. Είναι όμως μία
καθαρή αυταπάτη να πιστεύουμε, ότι αυτά τα
γεράκια
θεληματικά θα δώσουν τη λεία και τα
πλουσιοπάροχα λάφυρα στα Ηνωμένα Έθνη.
0ι
εισβολείς χρειάζονται το Ιράκ -
ως
αεροπλανοφόρο για νέους πολέμους….΄0πως
διατυμπανίζουν οι εισβολείς , ο Μπους δεν
αποδέχεται διαχωρισμούς, διαφοροποιήσεις
και εξαιρέσεις: »΄0ποιος δεν είναι μαζί του
είναι εναντίον του», όποιος δεν αποδέχεται
τα σχέδια, τις σκέψεις και τη λογική των
αμερικανών είναι επικίνδυνος και
τρομοκράτης και πρέπει να εξοντωθεί…
Και
όμως αν η σιωπή μας διαρκέσει και όταν θα
έλθει και η δική μας
σειρά και είμαστε το θήραμα, θα είναι
πλέον αργά, γιατί κανείς δεν θα βρεθεί να
σηκώσει φωνή διαμαρτυρίας !!!
Πηγή:
Περιοδικό:STERN,
Hamburg, 10.04.2003
Frankfurter Rundschau, Φρανκφούρτη,10.04.2003
ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Αθήνα, 13.04.03
Θα
συνεχιστεί….
