ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΟΨΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ
Τρίτο  Μέρος

Γράφει  ο : Κωνσταντίνος  Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία

       Προλεγόμενα:

Οδεύει το Κυπριακό προς «νέα Ζυρίχη»; Υπάρχουν δυνατότητες απαγκίστρωσης από τις διαδικασίες που επέβαλε ο Κόφι Ανάν;

Την 11.Φεβρουαρίου 1959, οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Τουρκίας Κ. Καραμανλής και Α. Μεντερές υπογράφουν την τραγική συνθήκη της Ζυρίχης για την Κύπρο. Την 18. Φεβρουαρίου 1959 Πολυμελής αντιπροσωπεία 35 Ελληνοκυπρίων συνοδεύει τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο οποίος έχει κληθεί στο Λονδίνο για να προσυπογράψει την τραγική συνθήκη της Ζυρίχης, την οποία είχαν ήδη υπογράψει την 11. Φεβρουαρίου οι δύο αναφερόμενοι πρωθυπουργοί. Σαράντα πέντε χρόνια αργότερα, 13. Φεβρουαρίου του 2004, ο πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος υπέκυψε άνευ όρων στο τελεσίγραφο του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν για την υιοθέτηση μιας διαδικασίας χωρίς επιστροφή, που θα οδηγήσει στην αποδοχή μιας λύσης του Κυπριακού χειρότερης από εκείνη που προέβλεπαν ακόμα και οι συνθήκες Ζυρίχης και του Λονδίνου. Η χρονοβόρα παραμέληση του ΟΗΕ απόφασης δραστικών μέτρων από τις πολλαπλές αποφάσεις σε βάρος των κατοχικών στρατευμάτων και της καταπάτησης των αρχών των Ηνωμένων Εθνών και η χλιαρά στάση των μεγάλων δυνάμεων αποβαίνει και πάλι σε βάρος του Ελληνοκυπριακού λαού και της Ελλάδας, αν ολότελα εφαρμοστεί το σχέδιο Ανάν.

Η παντελής έλλειψη συζήτησης δεν έχει επιτρέψει τη συζήτηση των συνεπειών της αποδοχής του Σχεδίου Ανάν, αφού χρόνια τώρα ο διεθνής οργανισμός δεν έπραξε τίποτε θετικότερο.

Με την αποδοχή του Σχεδίου εξαφανίζονται τα υποτιθέμενα οφέλη από την επικείμενη ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Μετά την ένταξη θα διαπραγματευόταν πολύ καλύτερη λύση του Κυπριακού, αφού θα είχε πίσω της την ισχύ της Ευρώπης των «25», της οποίας θα αποτελούσε ισότιμο μέλος και θα είχε και το δικαίωμα του Βέτο. Τώρα βέβαια έγινε το αντίθετο και ίσως να υπάρξουν σε ένα μήνα προοπτικές άρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας να αποδεχθεί μια τέτοια αποικιακή και αναχρονιστική λύση του ΟΗΕ, και ίσως η άρνηση θα είναι ελαφρότερης βαρύτητας με αυτή που πράττουν οι Τούρκοι για την άρνηση επίλυσης των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών από το 1974

1.Λευκωσία. Θα είναι η μοναδική διχοτομημένη κυπριακή πρωτεύουσα της ΕΕ, ο κατοχικός τουρκοκυπριακός τομέας Φωτο:Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη
 

Κριτική εισαγωγή

Την παρούσα στιγμή η ελληνοκυπριακή πλευρά αξιώνει:

Η λύση να είναι συμβατή με το κοινοτικό κεκτημένο και το έδαφος που θα επιστραφεί να τεθεί κάτω από τον έλεγχο του ΟΗΕ.

Το Προεδρικό Συμβούλιο να είναι 9μελές, αποτελούμενο από 6 Ελληνοκύπριους και 3 Τουρκοκύπριους. Η προεδρική θητεία να διαρκεί έξι έτη / τέσσερα υπό Ελληνοκύπριο πρόεδρο και δύο υπό Τουρκοκύπριο.

Η τουρκοκυπριακή πλευρά αξιώνει:

Να επιστρέψουν λιγότεροι Ελληνοκύπριοι. Να διασφαλιστεί μικρότερη αλλά συνεχιζόμενη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί - με άλλα λόγια να παραμείνουν για πάντα κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο. Να υπάρξουν παρεκκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο.

Το ζήτημα της Κύπρου άρχισε να γίνεται πρόβλημα από την στιγμή που ξένοι εισβολείς εισέβαλαν στην Κύπρο και έφεραν με αυτό ένα σωρό φιλονικίες, που διαταράσσουν την Ειρήνη στην Εγγύς Ανατολή. Αυτές τις αρνητικές επιδράσεις τις γνωρίζει ολόκληρος ο κόσμος..

Αφού ήρθε στην πρώτη γραμμή της διεθνούς ειδησεογραφίας για πολλές φορές ασχολήθηκαν τα Ηνωμένα Έθνη και άλλες διεθνείς οργανώσεις . Σε αυτόν τον ενδιάμεσο χρόνο από το 1959 ήτανε ο ΟΗΕ ενεργά απασχολημένος για την εξεύρεση μιας δίκαιας και διαρκούς λύσης. Η αποτυχία των ενδιάμεσων διαδικασιών των μεσολαβητικών διαπραγματεύσεων αφορά στην σκληροτράχηλη στάση της Τουρκίας, όπου διαρκώς έφερνε προβλήματα για την τήρηση και εφαρμογή των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών. Από την άλλη μεριά όμως οι σύμμαχοί μας και οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν εξάσκησαν αρκετή πίεση στην Τουρκία για να αλλάξει την επιθετική της πολιτική απέναντι σε μια μικρή χώρα.

Τα γεγονότα της στρατιωτικής εισβολής του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974 σε μια ανεξάρτητη χώρα, μετά την αποτυχία πραξικοπήματος της ξενοκίνητης χούντας σε βάρος του Μακαρίου και την στρατιωτική βίαιη κατάληψη περίπου 40% του Κυπριακού εδάφους, είχε ως αποτέλεσμα την εκδίωξη περίπου 200 000 Ελληνοκυπρίων και την καταστροφή της σημαντικής ευημερίας και της προοπτικής ανάπτυξης του νησιού που είχαν επακόλουθα για την συλλογική ανθρωπότητα να δραστηριοποιηθούν για να θέσουν ένα τέλος της κυπριακής φιλονικίας.

Πολλές χώρες διαμέσου των Ηνωμένων Εθνών αξίωσαν την αποδοχή και εφαρμογή των αρχών των Ηνωμένων Εθνών, που έχουν αποφασίσει διαμέσου του Συμβουλίου Ασφαλείας και της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ: Οι ξένες επεμβάσεις και οι στρατιωτικές αναμίξεις πρέπει να σταματήσουν και ότι θα πρέπει η Κύπρος να διευκρινίσει τα προβλήματά της μόνη της. Η Τουρκία όμως όλα αυτά τα χρόνια ήτανε απέναντι στη διεθνή κραυγή κουφή, όπου αγνοεί ψηφίσματα και αρχές διεθνούς δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων – και έφερε μια κατάσταση, όπου αμφιταλαντεύονται οι βασικές αρχές και η ύπαρξη των Ηνωμένων Εθνών και άλλων παγκόσμιων οργανισμών.

Περαιτέρω έχουν παραβιάσει οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις όλες τις διεθνείς ανεγνωρισμένες αρχές και ορισμούς όπως ανθρώπινα δικαιώματα που στο κατοχικό μέρος παραμείνοντας ελληνοκυπριακός πληθυσμός διώχνεται συστηματικά, και συγχρόνως εισάγονται αγρότες τούρκοι από την στερεά και Ανατολία, για να εγκατασταθούν στα εγκαταλειμμένα σπίτια και να εποικίσουν στα κατεχόμενα εδάφη και για να αλλάξουν τη δημογραφική δομή του νησιού, ως πρώτο βήμα για τη διχοτόμηση του νησιού και ενδεχομένως την προσάρτηση..

Και όμως μια τέτοια γειτονική χώρα που αρνείται την ανεξιθρησκία των μειονοτήτων και διατηρεί κλειστή τη θεολογική σχολή της Χάλκης και κρατά ως όπλο τον εκφοβισμό σε βάρος των χριστιανών και «κρυπτοχριστιανών, που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα σε βάρος των μειονοτήτων και αρνείται την Αυτονομία και τη γλώσσα των Κούρδων, επιθυμεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μην ξεχνάμε, ότι μπροστά από δεκαετίες υπήρξε στη Τουρκία η Γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων και των Ελλήνων, που ακόμα αρνείται να αναγνωρίσει, η εξαφάνιση και εκδίωξη έξι εκατομμυρίων Ελλήνων και Αρμενίων, όπου πραγματοποιήθηκε η «ομοιογένεια» των Τούρκων και η αρπαγή των περιουσιών των μειονοτήτων .. . Και εκεί που απέμεινε Ελληνισμός σύμφωνα με διεθνείς συνθήκες, έπρεπε να έχουν την Αυτοδιοίκησή τους, όπως στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, και όμως σχεδόν όλος ο πληθυσμός εξεδιώχθη… και τίποτε δεν εφαρμόστηκε και η διεθνής κοινωνία μας αγνόησε. Μήπως με τα υπερβολικά δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων θα έχουμε ακόμα χειρότερα αποτελέσματα;

Τι κατορθώσαμε με τις πολυετείς αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών σε βάρος της Τουρκίας και της τουρκικής εισβολής και κατοχής της Βορείου Κύπρου;

Και τι έπραξε αποτελεσματικότερο από τις αποφάσεις του ΟΗΕ μέχρι τώρα ο γενικός γραμματέας;

Μήπως μια και μοναδική άρνησή μας απέναντι στο γενικό γραμματέα του ΟΗΕ θα έφερε γονιμότερα αποτελέσματα μετά την εισδοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ;

θα συνεχιστεί…

2. Ματιές στην νεκρά ζώνη της διχοτομημένης Λευκωσίας Φωτο: Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη
 

29/2/2004

Θα συνεχιστεί προσεχώς
Ευπρόσδεκτος σε κάθε Αντίλογο
konstantinnalbantis@t-online.de,
www.kn-megalexandros.gr

---

Aπαγορεύεται η χρησιμοποίηση ή αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο του περιεχομένου των άρθρων χωρίς τη γραπτή άδεια του συντάκτη.

Ευπρόσδεκτος σε κάθε Αντίλογο info@kn-megalexandros.gr

www.kn-megalexandros.gr

- AΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ SITE  - ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ TOY FRAME -  ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ - ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟ - Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ Μ.Α