Η  ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ  ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
 ΠΡΩΤΟ  ΜΕΡΟΣ

 «  Η Κύπρος επιτρέπεται να γίνει μόνο τότε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν συγχρόνως και η Τουρκία  επίσης συμπεριληφθεί στην Ευρωπαϊκή  Οικογένεια» Erdogan, Neue Zürcher Zeitung, Zürich, 18.11.02.,S.3.

«Έλληνες πολιτικοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είχαν γιορτάσει  συγκριτικά την μεταβολή-μεταπολίτευση στην Άγκυρα μετά τις τουρκικές εκλογές τις αρχές Νοεμβρίου με την αλλαγή  της εξουσίας στην Αθήνα το 1974. Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, που προσπαθεί μία καλυτέρευση των σχέσεων με την  Άγκυρα και μετά την εκλογική νίκη του κόμματος του Erdogan, πολλά ήλπιζε, θα μπορούσε βέβαια να βρεθεί αντιμέτωπη με δυσκολίες, αν όφειλε να παραμείνει έξω μία λύση της κυπριακής φιλονικίας»     Neue Zürcher  Zeitung, 19.11.02,S.1.    Κατά την επίσκεψη καλής θελήσεως του Erdogan στην Αθήνα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη προέβαιναν σε παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ελλάδας.

 «Επεκτεινόμαστε προς το θάνατο . Η Τουρκία δεν έχει καμία Δυτική Δημοκρατία. Της λείπουν γι  αυτό  οι ιστορικές  προϋποθέσεις. Μία εισδοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι δύο πλευρές πολιτικά και συγκινησιακά θα κατακουραστούν».  Wochenzeitung, DIE ZEIT,  Hamburg, 7.11.02, S.6.  

  Ιστορική ανασκόπηση μίας επίσκεψης καλής θελήσεως

Στο πολύ καλό κλίμα που έγινε η πρώτη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού και του νικητή των τουρκικών εκλογών Ρετσέπ Ταγέπ Ερντογάν, μας βεβαιώνει ακόμα μια φορά η τουρκική διπλωματία γνωρίζει καλύτερα τα τρικ του διπλωματικού παιχνιδιού.

0 Ερντογάν μας είπε ακόμα, ότι η Ελλάδα δεν είναι αντίπαλος μας, δεν είναι ανταγωνίστρια χώρα και ότι η λύση του κυπριακού θα έλθει μετά την ορκωμοσία. Ασφαλώς να συμπληρώσω, ότι η συνεργασία και η συνεννόηση μεταξύ των δύο λαών είναι και απαραίτητη και μπορεί να επιτευχθεί με γονιμότητα, τότε όμως όταν και τα δύο μέρη εργάζονται σύμφωνα με την Κάρτα των Ηνωμένων Εθνών και τη τήρηση της διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελεύθερης ανεξιθρησκίας, της ελεύθερης έκφρασης των μειονοτήτων και τόσα άλλα.  ΄0λα αυτά πρέπει να επιδιώκονται συνεχώς και είναι προϋπόθεση για την ειρήνη, για την ανάπτυξη και την  ευημερία των ταλαιπωρημένων και ξεριζωμένων λαών μας.   Για μια ημέρα τουλάχιστον και οι δύο συνομιλητές στην Αθήνα συμφώνησαν να συνεχίσουν τη συνεργασία μεταξύ των δύο λαών και είναι ένα θαρραλέο βήμα προόδου προς τη σωστή κατεύθυνση. 

 0 Έλληνας πρωθυπουργός έθεσε  τα θέματα: Κυπριακό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, της  μη συμμόρφωσης  της Τουρκίας με τους κανόνες των Διεθνών Συνθηκών, π.χ. της υφαλοκρηπίδας, του ευρωστρατού και της τήρησης των βασικών όρων του Ελσίνκι και της Κοπεγχάκης σε ότι αφορά την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Πόσο όμως δύσκολο είναι η Τουρκία να σεβαστεί τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και για το Κυπριακό, το κουρδικό, το Αιγαίο, την ανεξιθρησκία, τις μη αναγνωρισμένες γενοκτονίες και τις μειονότητες στην Τουρκία αναφέρουν και περιγράφουν πολλοί ευρωπαίοι αναλυτές. Η   Neue Zürcher Zeitung, 19.11.02,S.1, γράφει ο  μετριοπαθής  αρχηγός των ισλαμιστών αναζήτησε την Αθήνα για να εξηγήσει στους φιλοξενούντες τις προτεραιότητες της Άγκυρας. Κατά τα λόγια του η ανώτατη προτεραιότητα είναι  μια ημερομηνία για την έναρξη των διαπραγματεύσεων εισδοχής μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ. Αυτός σημείωσε, ότι αρχικά μία δεσμευτική ημερομηνία θα ισχυροποιούσε τα νώτα της τουρκικής κυβέρνησης και θα διευκόλυνε τις λύσεις για ανοιχτές διμερείς ερωτήσεις. 0  Recep Tayyip Erdogan,   νικητής των τουρκικών εκλογών,  άρχισε τη Δευτέρα ένα ταξίδι σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να στρατολογήσει υποστηρικτές για την έναρξη των διαπραγματεύσεων εισδοχής μεταξύ Άγκυρας και Βρυξελλών. Στην Αθήνα, την ελληνική πρωτεύουσα έκανε την  εξουθένωση  ο Ερντογάν τις ελπίδες για μια γοργή λύση της κυπριακής φιλονικίας .

0 κ. Ερντογάν επέμεινε στο ζήτημα της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και σημείωσε ότι φαντασιώνεται την ειρηνική συνύπαρξη των δύο χωρών μετά την ένταξη στην Ευρωπαϊκή ένωση και ότι η λύση του Κυπριακού θα λάβει χώρα μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης, ότι μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης δεν θα επιλυθεί το Κυπριακό. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Süddeutsche Zeitung, München, 19.11.02,S.3.τον τελευταίο καιρό έγινε ο σπουδαιότερος   υποστηριχτής δικηγόρος για τις τουρκικές φιλοδοξίες προς την  ΕΕ . Ένεκα τούτου φέρεται η Αθήνα απέναντι στον νέο άνδρα, όπως ένας πρωθυπουργός, αν και αυτός δεν είναι και παρ΄ όλη την νίκη του δεν επιτρέπεται να γίνει, διότι στο συνταγματικό δικαστήριο βρίσκεται ακόμα μία διαδικασία, που μπορεί  ακόμα και το κόμμα του να απαγορευτεί.

Θέλω όμως συμπληρωματικά να επισημάνω, ότι και παλαιότερα οι 0θωμανοί αναζητούσαν πρώτα τα ευνοϊκές παραχωρήσεις και τα προτερήματά τους για την καθησύχαση των μειονοτήτων και όμως είχαν μετατρέψει τις  ευνοϊκές συμφωνίες για τις μειονότητες του έτους 1878  αρχικά  για ευνοϊκές συμφωνίες ήτανε αξίωση της Ρωσίας από το Κογκρέσο του Βερολίνου, όπου επίσης και οι Δυτικές δυνάμεις το 1878 απαιτούσαν δικαιώματα για τους χριστιανούς και όμως μετά τον καθησυχασμό των μειονοτήτων εξελίχθηκαν σε   Προγκρόμε-γενοκτονίες  σε βάρος των μειονοτήτων. 

Σήμερα η Τουρκία  προσπαθεί να μετατρέψει στο πρόγραμμα της εισδοχής στην ΕΕ, ό,τι μέχρι τώρα είχαν αποδεχθεί όλοι οι εταίροι. Στην πολιτική του κυπριακού έχει εκτελέσει ο αρχηγός του ΑΚΠ Ερντογάν το Σάββατο μία απροσδόκητη στροφή. Ακόμα την τελευταία εβδομάδα υποστήριζε μία έμμεση από το γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών υποβολής σχεδίου λύσης που θα μπορούσε από του χρόνου να έλθει μία επανένωση του τεμαχισμένου μεσογειακού νησιού και το αργότερο ως την επόμενη άνοιξη να διευκολύνει την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μετά όμως από μια σύντομη επίσκεψη στον τουρκικό τομέα της κυπριακής πρωτεύουσας τη Λευκωσία το περασμένο Σάββατο δήλωσε όμως ο Ερντογάν, η Κύπρος επιτρέπεται μόνο τότε να γίνει μέλος της ΕΕ, αν συγχρόνως και η Τουρκία επίσης συμπεριληφθεί στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια . Αυτό όμως είναι μία ευδιάκριτη υποτροπή/ γυρισμός, επιστροφή στην πολιτική των γερακιών και δεν επιτρέπεται κατ΄  ουδένα τρόπο να αντιμετωπιστεί με χαρά στις Βρυξέλλες., βλέπε: Neue Zürcher Zeitung, 18.11.02.,S.3. 

Ασφαλώς ο ερεθισμός του  Giscard, είχε και την φροντίδα, σύμφωνα με την εφημερίδα PRESSE της Βιέννης, 18.11.02,Σ.4, που εννοούσε, οι υποστηριχτές μίας εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ είναι οι εχθροί της Ένωσης.  0 Pirzio-Biroli   υποστήριξε αυτήν την άποψη στην επιστολή του που επισημαίνει: Η Κύρια Αιτία εναντίον μιας εισδοχής της Τουρκίας είναι πολιτιστικός, 95 τοις εκατό της Τουρκίας δεν είναι ευρωπαϊκό.  Ο Solana πάλι ήλπιζε στην αντίδρασή του στη νέα τουρκική κυβέρνηση σε μία εποικοδομητική συνεργασία της Τουρκίας με την ΕΕ: η Άγκυρα θα έχει την ευκαιρία για θαρραλέες αποφάσεις, κυρίως για την Κύπρο και την ευρωπαϊκή ασφάλεια και εξωτερική πολιτική. Στην πολιτική του κυπριακού ήρθε αντίθετος με τις απόψεις του προέδρου Κληρίδη, χαιρέτησε ο Ερντογάν το σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών για την επανένωση της Κύπρου, όμως είναι της άποψης, ότι ο προβλεπόμενος χρόνος δεν είναι  ρεαλιστικός... PRESSE,Wien,18.11.02,S.4

  Συμπληρωματικά ήθελα να αναφέρω, ότι είναι αξιοπρόσεκτο που αποφύγαμε την σταθερή άρνηση προς την Τουρκία να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις εισδοχής στην ΕΕ. Τώρα πλέον δεν μπορεί να επιτίθεται εναντίον της Ελλάδας, αλλά εναντίον των ευρωπαίων εταίρων μας. Από την άλλη μεριά θα ήτανε σε βάρος μας, την στιγμή που  υπάρχουν χώρες της ΕΕ που πιστεύουν, ότι κάθε υποστήριξη και κάθε συμπαράσταση προς την Τουρκία να εισέλθει στην ΕΕ είναι εχθροί της Ένωσης  να είμαστε τώρα οι θερμοί υποστηρικτές των τούρκων. Δεν πρέπει να αφήσουμε να πιστέψει η Άγκυρα, ότι θα βάλλουμε τον επόμενο χρόνο στο πρόγραμμά μας την υποστήριξη της εισδοχής της Τουρκίας, αν δεν βρεθούν  οι λύσεις των βασικών αρχών του Διεθνούς δικαίου μεταξύ των δύο χωρών. Η λύση της επανένωσης της Κύπρου, πρέπει να βασίζεται στις Διεθνείς και ευρωπαϊκές νομοθεσίες, χωρίς ανελεύθερες δεσμεύσεις για την πλειοψηφία και δεν πρέπει να μεταφέρονται ως μοντέλα στις βαλκανικές χώρες.  Αν  η Τουρκία στην Κύπρο με 18% τουρκοκύπριους απαιτεί ίσα δικαιώματα, τότε  γιατί δεν εφαρμόζει και στις κουρδικές περιοχές με 90% κούρδους το ίδιο δίκαιο ; για την πολιτιστική ταυτότητα των κούρδων και των άλλων μειονοτήτων;  

 Οι δηλώσεις του Βαλερί  Ντ΄ Εσταίν που διετέλεσε πρόεδρος της Γαλλίας κατά την περίοδο 1974-1981 και τώρα προεδρεύει της Συντακτικής Συνέλευσης, η οποία προετοιμάζει το σχέδιο Συντάγματος για την Ευρώπη των 25, δηλαδή την ΕΕ μετά τη διεύρυνσή  της.

Σε συνέντευξη του στη Γαλλική εφημερίδα ΛΕ ΜΟΝΔΕ της 8.11.2002, δήλωσε, ότι η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ και αναφέρει δημογραφικά και πολιτιστικά επιχειρήματα, όπως π.χ. θα έχει την μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο, πολιτιστικά, διότι θεωρεί ότι η Τουρκία ανήκει σε μίαν άλλη κουλτούρα, πολιτιστική παράδοση, περισσότερο ασιατική, παρά ευρωπαϊκή.  Ασφαλώς αίσθηση προκάλεσαν οι δηλώσεις Ντ΄  Εσταίν γιατί υπάρχουν ευρωπαίοι αξιωματούχοι που ανέφεραν, ότι με τη συμφωνία του Δεκεμβρίου 1999, η Τουρκία είναι και επισήμως υποψήφιο μέλος της ΕΕ. βλέπε: Kölner   Stadt-Anzeiger, Köln, 9/10.11.2002,S.6.   

 H  χριστιανοδημοκρατική ΄Ενωση και η  Χριστιανοκοινωνική  Ένωση της Βαυαρίας

΄Όπως είναι γνωστό τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης είναι τοποθετημένα εναντίον της εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ. Η ευρωπαϊκή επιτροπή τον Οκτώβριο σε ένα ενδιάμεσο απολογισμό πιστοποίησε τις μεταρρυθμίσεις, αλλά επίσης πιστοποίησε, ότι ακόμα δεν εκπληρούν τις βασικές προϋποθέσεις της ΕΕ. Ο πρόεδρος της επιτροπής  Romano Prodi,εξέφρασε για το διάλογο με την Τουρκία, αλλιώς θα ζήσουμε μια τραγωδία, προειδοποίησε σε μια συνέντευξη με την ισπανική εφημερίδα EL     PAIS. Ιστορικές και πολιτιστικές διαφορές πρέπει να υπερπηδηθούν. Κölner Stadt-Anzeiger.

 0ι χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίας προειδοποιούν, και δεν επιθυμούν ούτε μία αρχική συζήτηση με τους Τούρκους  και τάσσονται κατά της εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ και ως αντιπολίτευση πιέζουν την κυβέρνηση, για να μην δεχθεί μία ημερομηνία για την έναρξη των διαπραγματεύσεων εισδοχής, αλλά απαιτούν ούτε και να ανακοινωθεί  δεσμευτικά κάτι τι.

0 Peter Hintze  ανέφερε, ότι σε αυτό το σημείο θέλουν τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα να κάνουν μια ευδιάκριτη διαφορά στη θέση της κοκκινοπράσινης κυβέρνησης.              Τα CDU/CSU  κόμματα βρίσκουν ή σαν ένα μεγάλο λάθος την απόφαση της ΕΕ του 1999 να δώσουν στην Τουρκία το  status   μίας υποψήφιας εισδοχής. Εκτ’ος τούτου αναφέρεται, ότι η χώρα απέχει πάρα πολύ από την εκπλήρωση των κριτηρίων. Ο  Hintze δηλώνει, δεν έχει μέχρι σήμερα ζήσει μία ισλαμική κυβέρνηση που οδήγησε την χώρα της πραγματικά με κατεύθυνση να κρατήσει τη Δημοκρατία., βλέπε: Kölner Stadt-Anzeiger,16.11.2002,S.5.

 Μπροστά από λίγα χρόνια ο καγκελάριος Χέλμουτ  Σμιτ έγραφε, ότι η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ, διότι είναι χώρα μουσουλμανική. 0ταν μάλιστα συνετάχθη η χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Νίκαια ακούστηκε η διαμαρτυρία του Ζακ Ντελόρ και άλλων ευρωπαίων πολιτικών γιατί δεν αναφέρονταν ρητά στο προοίμιο οι χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης. Πολλές χώρες δεν επιθυμούν την Τουρκία ως πλήρους μέλους, ενώ στη Γερμανία ονειρεύονται να έλθουν εκατομμύρια άνεργοι από την Τουρκία, ενώ πάλι η Γερμανία έχει πάνω από τέσσερα εκατομμύρια ανέργους και οι υπερήλικες και άνεργοι έχουν αξίωση επιδομάτων  από την  κοινωνική πρόνοια και έξοδα γηροκομείων. Υπάρχουν ακόμα περιοχές παρόμοιες γκέτο, όπου πάνω από 50% κατοικούν Τούρκοι και σχολεία, όπου οι Τούρκοι αποτελούν το 50%-80% των μαθητών. Και ενώ όλα τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα είναι σχεδόν αντίθετα με την εισδοχή, τώρα, μόνο η Ελλάδα είναι υπέρ της εισδοχής της Τουρκίας χωρίς βέβαια ανταλλάγματα τουλάχιστον καλής θελήσεως, αλλά και τώρα  παρ΄ ότι υπάρχει η  συζήτηση των πολιτικών στην Αθήνα, βάλλουν οι τούρκοι  εναντίον των  ευρωπαίων εταίρων μας που έχουν μία κριτική άποψη. Παρ΄ όλες τις ελληνικές προσπάθειες όμως την ίδια στιγμή τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη προέβαιναν σε παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ελλάδας, ενώ οι Τούρκοι θα αρνούνται τη λύση του Κυπριακού με βάση τις διακηρύξεις των Ηνωμένων Εθνών, θα εμποδίζουν την ανεξιθρησκία και την απαγόρευση της διατήρησης, επισκευής και ανοικοδόμησης των χριστιανικών εκκλησιών στη Τουρκία και θα συνεχίσουν να απαγορεύουν τη  χριστιανική λειτουργία της θεολογικής σχολής   και θα καταπιέζουν τις μειονότητες και δεν θα επιτρέπουν να αναπτυχθεί στις περιοχές των κούρδων ένα παρόμοιο κυπριακό σχέδιο  για τους καταπατημένους κούρδους στην ίδια την πατρίδα τους…

 Ήδη άρχισε στη Γερμανία μεγάλη καμπάνια για την  παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δηλαδή εναντίον των  εξαναγκαστικών  γάμων γυναικών.

΄0πως περιγράφει η εφημερίδα Frankfurter Rundschau,19.11.2002,S.5

H οργάνωση για τα δικαιώματα των γυναικών „terre des femmes“  αρχίζει μία καμπάνια σε όλη την επικράτεια της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, όπου καυτηριάζει τον εξαναγκαστικό γάμο τούρκικων κοριτσιών στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις από  terre des  femmes  έφεραν  περίπου 70.000 εβδομήντα χιλιάδες τουρκάλες κοπέλες στη Γερμανία, για να τις παντρέψουν εδώ. Από αυτήν την σκληρή ανθρώπινη παραβίαση έχουν  πληγεί κυρίως κορίτσια και γυναίκες, που αρχικά κατάγονται από ισλαμικές κοινωνίες,  ανέφερε η  Serapi Cileli από την οργάνωση  terre  des  femmes  στη Στουγγάρτη. Εξαναγκαστικοί γάμοι είναι ένας  βιασμός σε όλη τη ζωή. Υπάρχουν πολυάριθμες   εκθέσεις που προκαλούν το σοκ  από γυναικεία σπίτια  και συμβουλευτικές υπηρεσίες , που περιγράφουν την τρομερή κατάσταση  κοριτσιών που παντρεύτηκαν χωρίς τη θέλησή τους . Κάτω από τον τίτλο:  Στοπτ τον εξαναγκαστικό γάμο  αρχίζει η οργάνωση „terre des femmes“  την επόμενη Δευτέρα με την καμπάνια της σε όλη τη Γερμανία. Η οργάνωση αξιώνει ως πρώτο βήμα υποχρεωτικά τμήματα γλώσσας για  αλλοδαπές. Χωρίς γλωσσικές γνώσεις παραμένουν οι γυναίκες  απομακρυσμένες από την μόρφωση.  Αλλά το πρόβλημα της θρησκευτικής διαφοροποίησης φοβίζει πολλούς, απλώς ο Χέλμουτ και Ντ΄ Εσταίν είχαν το θάρρος να  το φωνάξουν δυνατά. Το ενδιαφέρον είναι, ότι όλες οι επιφυλάξεις μέχρι τώρα δεν ακούγονταν, διότι είχαν την Ελλάδα να στέκεται αντίθετη προς την τουρκική ένταξη. ΄Όμως η συμφωνία του Ελσίνκι του Δεκ. 1999, που η χώρα μας απέσυρε επισήμως την αντίθεσή της, χωρίς θετικά ανταλλάγματα από την Τουρκία, κερδίζοντας στα χαρτιά τουλάχιστον, την υπόσχεση των εταίρων. Τώρα μάλιστα η σημερινή ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται ως ο φανατικότερος υποστηρικτής της τουρκικής ένταξης με τη φρούδη ελπίδα ότι έτσι θα γίνει πιο ήπια η τουρκική στάση στο Κυπριακό. Αs ελπίσουμε όμως, ότι η   ήπια τουρκική στάση δεν θα φέρει τα οικτρά  ή παρόμοια αντιδημοκρατικά αποτελέσματα μετά την εποχή του 1878 και ως την Μικρασιατική καταστροφή και την γενοκτονία των Ελλήνων και των ποντίων.

΄Ετσι τώρα σιγά, σιγά αναγκάζονται να εκφράζονται οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δημοσίως κατά της τουρκικής ένταξης διάφορες φωνές, οι οποίες μέχρι τώρα καλύπτονταν  πίσω από το ελληνικό βέτο.

   0σο καιρό η σημερινή  κρατική πολιτική της Τουρκίας  θα  αποκαλεί ψευδείς τις γενοκτονίες σε βάρος των Αρμενίων, των Ποντίων και Ελλήνων, και θα καταπιέζει τα δώδεκα εκατομμύρια κούρδων, τόσο περισσότερο θα γίνεται αναξιόπιστη στις ευρωπαϊκές κοινωνίες

΄0σο καιρό η ελληνική πολιτική και οι Έλληνες διανοούμενοι θα σιωπούν  με τη βουβαμάρα τους για την  μη αναγνώριση των γενοκτονιών από την Τουρκία, για μία παρόμοια συζήτηση γύρω από τις Γενοκτονίες στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ως  το 1923, που δεν επιτρέπεται να λάβει χώρα στην Τουρκία και διαψεύδονται τα πραγματικά περιστατικά εξαιτίας της κρατικής πολιτικής,  τόσο περισσότερο η κρατική πολιτική της Τουρκίας θα αποθρασύνεται σε βάρος των μειονοτήτων και του Διεθνούς Δικαίου.

Αν και  η ανάπτυξη, η σύσφιξη και διατήρηση φιλικών και  οικονομικών σχέσεων με την γειτονική μας Τουρκία είναι μία πρόοδος  και προς την σωστή κατεύθυνση και για τις δύο χώρες, μολαταύτα παραθέτουμε και τις κριτικές αναλύσεις ευρωπαίων συμπολιτών μας.

0 φόβος πολλών, τον οποίο εκφράζει σαφές και ο Ζισκάρ Ντ΄  Εσταίν είναι μήπως το παράδειγμα της Τουρκίας θελήσουν να ακολουθήσουν και άλλες μουσουλμανικές χώρες. Άλλωστε ο βασιλιάς του Μαρόκου έχει εκδηλώσει ήδη σχετικό ενδιαφέρον και φυσικά τότε θα είναι παράλογο να αποκλείονται μεγάλες χώρες με χριστιανική και μάλιστα ορθόδοξη παράδοση, όπως η Ρωσία και να αρχίσουν να εντάσσονται μουσουλμανικές. ΄0σο και αν η σημερινή Ευρώπη διακρίνεται για τη μείωση των εκκλησιαζόμενων και για το μεγάλο ποσοστό άθεων και θρησκευτικώς αδιάφορων πολιτών, ο φόβος έναντι του Ισλάμ έστω και μετριοπαθούς παραμένει έντονος ειδικά μετά την 11. Σεπτεμβρίου 2001 .

 Το ερώτημα πάντως που δεν μπορεί μονολεκτικά να απαντηθεί είναι: Είμαστε βέβαιοι ότι το τουρκικό κατεστημένο θέλει πράγματι την ένταξη της Τουρκίας ως πλήρους μέλους;

- Γι΄ αυτό αμφιβάλλουν πολλοί. Μπορεί οι επιχειρηματίες και  δυτικό-μορφωμένοι   πανεπιστημιακοί να επιθυμούν ειλικρινά τον εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας, αλλά οι στρατιωτικοί χαράσσουν την εξωτερική πολιτική και διαβάσαμε , αντί της επίσκεψης καλής θελήσεως ότι  ακόμα και κατά την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη παραβίαζαν τον ελληνικό εναέριο χώρο. Εξυπακούεται ότι οι στρατιωτικοί  μάλλον φοβούνται την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας τους. Διότι αν υποχρεωθεί η Τουρκία να εφαρμόσει πλήρως την Ευρωπαϊκή νομοθεσία περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τότε θα  εμφανιστούν δυναμικά πολλές υπαρκτές μειονότητες του γειτονικού μας κράτους και θα κινδυνεύσει η Τουρκία να διαλυθεί….Γι΄  αυτό το πιθανότερο είναι να παραμείνει για πολλά χρόνια η Τουρκία υποψήφια για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να μην εντάσσεται. Αυτή η ενδιάμεση κατάσταση εξυπηρετεί όλους. Η μεν Τουρκία θα λαβαίνει τα ευρωπαϊκά κονδύλια που δικαιούται ως υποψήφια, οι δε ευρωπαίοι θα αποφεύγουν όλες τις δυσάρεστες συνέπειες μίας τουρκικής ένταξης. Μπορεί οι δηλώσεις του Ντ΄  Εσταίν να αποδειχθούν προφητικές.

Πώς θα λυθεί το Κυπριακό πρόβλημα.

Μία λύση του κυπριακού πρέπει να βασίζεται  στην επανένωση και στο καταστατικό των Ηνωμένων Εθνών, τη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και  τις διακηρύξεις και όλα  τα παρόμοια δικαιώματα που ισχύουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οπωσδήποτε να φέρει τα ίδια θετικά αποτελέσματα και για τις μειονότητες και τους κούρδους στην ίδια την Τουρκία.

Η εφημερίδα  Frankfurter Rundschau, 7.11.2002,S.17 αναφέρει, ότι ασφαλώς η πολιτική διαπραγμάτευση μετά τη συμβουλή των εμπειρογνωμόνων και ειδικών αναλυτών του παρελθόντος θα πρέπει στην υπόθεση της Τουρκίας να είναι εξυπνότεροι από πριν. Αυτό βέβαια ισχύει στην υπόθεση εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ. Είναι ασφαλώς μία συζήτηση με δύο όψεις του νομίσματος. 0ι αντίπαλοι επιχειρηματολογούν με την ιστορία, ό,τι έχει συμβεί. Μερικοί μάλιστα από αυτούς έχουν ήδη περιγράψει ως νέα ιστορική μάχη: Κάποτε πολιόρκησαν οι τούρκοι τη Βιέννη, σήμερα την Ευρωπαϊκή Ένωση. 0ι υποστηριχτές αντίθετα βλέπουν το μέλλον ανοιχτό, και την πολιτική ως προσιτό χώρο:  Ποιο δρόμο θ΄ ακολουθήσει η Τουρκία μελλοντικά, αυτόν της Δύσης ή αυτόν του ισλαμισμού , εξαρτάται ουσιωδέστερα, αν ανοίξει κανείς την πόρτα στην ΕΕ.  Ποιος από τους δύο θα έχει δίκαιο, βρίσκεται ακόμα τώρα στα αστέρια   .. Αργότερα, διαπιστώνουμε θα γίνουμε εξυπνότεροι, siehe : Frankfurter  Rundschau,8.11.02  , και οι ιστορικοί περιγράφουν την ισλαμική εχθρότητα ευρωπαίων διανοουμένων και καταδικάζουν συνολικά το Ισλάμ και αξιώνουν να κρατήσουν τους Τούρκους μακριά από τη Γερμανία, γιατί δεν ωφελεί κανείς να εισαγάγει θεληματικά Ωρολογιακή βόμβα στη χώρα. Και τόσες άλλες αντιμαχόμενες θέσεις που παραθέτουν τα πολλαπλά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Μέχρι τώρα βέβαια εκφράστηκαν για μια τακτή ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων  ( λέγοντας όμως να ευρεθεί πρώτα μία βιώσιμη λύση) ο Schröder,  o Berlusconi, o Simitis , o Βέλγος πρωθυπουργός Premier Guy Verhostadt, λέγοντας ο τελευταίος, ότι «μερικοί ονειρεύονται  ολοφάνερα από μία μονοκουλτουριάρικη  Ευρώπη και συμπλήρωσε ότι αυτό είναι παράλογο. ΄0πως αναφέραμε ο Valery Giscard  d´  Estain είχε πει, μια εισδοχή της Τουρκίας σημαίνει το τέλος της ΕΕ. Τουναντίον ο πρωθυπουργός της Δανίας ανέφερε, ότι η Τουρκία έχει τη θέση της μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.   Σε μία  δώδεκα λεπτά   τηλεφωνική συνομιλία ο πρόεδρος George Bush   με τον   Δανό πρωθυπουργό  Anders Fogh Rasmussen, που αυτή τη στιγμή κατέχει την προεδρία της ΕΕ, είπε ο Μπους μία προσέγγιση της Τουρκίας προς την Δύση, θα ήτανε μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Σύμφωνα με Δανούς διπλωμάτες επαίνεσε ο Μπους  τις μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία. Ενώ από το Υπουργείο εξωτερικών της Αμερικής, χαιρετίζουν, ότι η νέα κυβέρνηση της Τουρκίας για την  εισδοχή στην ΕΕ,  έθεσε  εμπρός οικονομικές μεταρρυθμίσεις και έχει ως ανωτάτη προτεραιότητα και την συμφωνία της Κύπρου .

Ενώ για την εισδοχή της Κύπρου είναι  σύμφωνα 13 από τα 15 μέλη, τον Δεκέμβριο στην Κοπεγχάγη θα αποφασίσουν, αν η Τουρκία έχει πιθανότητες να πάρει μία τακτή ημερομηνία για τις διαπραγματεύσεις εισδοχής. Οι ΗΠΑ πιέζουν τις Βρυξέλλες για ένα σύνθημα απέναντι στην Άγκυρα, διότι η Τουρκία είναι για την Αμερική ως στρατηγική σπουδαία σε περίπτωση ενός πολέμου εναντίον του Ιράκ. Για την περίπτωση ενός πολέμου εναντίον του Ιράκ θα ήτανε ο αμερικανικός στρατός υποχρεωμένος  εγκατάστασης στις βάσεις της Νοτιοανατολικής πλευράς της χώρας. Ο δανός υπουργός των εξωτερικών Per Stig Möller ανέφερε, αυτός ο ίδιος ή ο πρωθυπουργός   της Δανίας   Fogh   Rasmussen μετά την τηλεφωνική συνομιλία  με τον Μπους δεν αισθάνθηκαν , ότι  ετέθησαν κάτω από την πίεση της Washington.  Από τους κύκλους της κυβέρνησης της Κοπεγχάγης λεγότανε, ότι ο  Bush  μας διαβεβαίωσε   κατηγορηματικά ,ότι  αυτός δεν θέλει να αναμειχθεί στις εσωτερικές υποθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Βλέπε: Süddeutsche Zeitung, München, 20.11.2002,S.6.

Ασφαλώς μέχρι τώρα δεν έγινε λόγος για το «ανύπαρκτο» επιμέρους σχέδιο των κουρδικών περιοχών,  προτού οριστεί διαπραγματεύσιμη ημερομηνία εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ, αν το ίδιο σχέδιο της Κύπρου θα εφαρμοστεί και για τους κούρδους  ή αν προσπαθεί ακόμα η Τουρκία με τη βία να εφαρμόσει το κουρδικό σύστημα και στην Κύπρο σε βάρος της πλειοψηφίας. και τι θα πράξει θετικό για τις άλλες μειονότητες, περαιτέρω  αν  η ανεξιθρησκία θα εφαρμόζεται μόνο στην Ευρώπη και όχι στην Τουρκία, αν το χτίσιμο τσαμιών για τους μουσουλμάνους θα ισχύσει μόνο στην Ευρώπη και όχι και για εκκλησίες  για τους χριστιανούς και  της Τουρκίας. Αν η ελεύθερη ανεξιθρησκία και οι θεολογικές σχολές θα ισχύσουν μόνο στην Ευρώπη και όχι για τους χριστιανούς της Τουρκίας. Ακόμα θα θέταμε το ερώτημα, αν οι κουρδικές περιοχές θα παραμένουν για πάντα κάτω από την αμερικανική και τουρκική κατοχή με τη βία των όπλων;

Η  Αμερικανική   πίεση   στην   ΕΕ   και   τη    Γερμανία

Επεκτεινόμαστε στο θάνατο και  η Τουρκία δεν θα γίνει Δυτική Δημοκρατία, διότι της λείπουν γι΄ αυτό οι ιστορικές προϋποθέσεις και  μία εισδοχή στην ΕΕ θα  υπερ-κουράσει και τις δύο πλευρές πολιτιστικά και συγκινησιακά, αναφέρει η εβδομαδιαία  εφημερίδα:DIE ZEIT,7.11.2002. Η αιτία μεγάλων επιδράσεων θα μπορούσε να είναι ο εκτροχιασμός στο γερμανικό προεκλογικό αγώνα, που ο πρόεδρος  George Bus, εντατικά  έχει κακοκαρδίσει για να βοηθήσει την Τουρκία στην από μακρού επιθυμητού πλήρους μέλους στην ΕΕ. Η  Washington  επιθυμεί μία σύντομη διαπραγμάτευση εισδοχής. Το Βερολίνο αναμένει έκδηλα αμερικανική άφεση, αν  η Γερμανία  γι΄ αυτήν την υπόθεση τοποθετήσει μία ισχυρή φωνή.

Ο πρόεδρος Μπους αφού τηλεφώνησε στους αρμόδιους της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναμένει ως φαίνεται και τις αντιδράσεις και άλλων.

Πράγματι στις δηλώσεις του ο καγκελάριος  Σρέντερ ανέφερε ότι , την Τουρκία πρέπει να της τεθεί ένα συγκεκριμένο πλάνο διαδικασίας για τον δρόμο στην ΕΕ, συμπληρώνοντας, ότι αν η νέα ηγεσία στην Άγκυρα γι΄ αυτό εκπληρώνει τις προϋποθέσεις και κυρίως να  βοηθήσει για να λυθεί το πρόβλημα της Κύπρου, τότε μπορεί να υπολογίζει η χώρα στην συνάντηση κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβριο με ένα  συμπληρωματικό σήμα.  Αυτά τα ανέφερε σε μία συνομιλία με τον πρωθυπουργό Silvio Berlusconi  στο Βερολίνο. Ο πρωθυπουργός της ιταλικής κυβέρνησης είχε εκφραστεί προ ημερών, ότι το αργότερο η Άγκυρα το 2003 θα λάβει μία σταθερή ημερομηνία για την έναρξη των διαπραγματεύσεων εισδοχής, βλέπε:Frankfurter Rundschau, 20.11.2002, S. 5. 

Είχαμε αναφέρει, ότι τα  αντιπολιτευόμενα κόμματα της Γερμανίας είναι αρνητικά τοποθετημένα. Ο καγκελάριος Σρέντερ και ο υπουργός εξωτερικών κάνουν προσπάθειες υπέρ της Τουρκίας. Στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες δεν έχουν διαπεράσει τη νέα γραμμή, αλλά μόνο μπορούν να πουν στον αμερικανό πρόεδρο, ότι έπραξαν, ό,τι καλύτερο μπορούσαν να κάνουν και θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους. Μπροστά από τρία χρόνια, κάτω από τον πρόεδρο Κλίντον η ογκώδη πίεση της αμερικανικής κυβέρνησης οδήγησε  σε μια σπουδαία, για την Τουρκία απόφαση της ΕΕ: Το Δεκέμβριο του 1999 στο συμβούλιο του Ελσίνκι να δώσουν στην Άγκυρα επίσημα το στάτους μίας υποψήφιας χώρας. O Heinrich August Winkler, καθηγητής της Νεώτερης Ιστορίας στο:   Humboldt- Universität Berlin, επισημαίνει, το  ότι η Αμερική θέλει να δει σύντομα την Τουρκία στην ΕΕ, έχει ως πρώτη γραμμή γεωγραφικά αίτια:   Αν είναι μέλος του ΝΑΤΟ στο Βόσπορο είναι  περισσότερο συνδεδεμένο απ΄ ότι στη Δύση, ισχυροποιεί άμεσα τη θέση των ΗΠΑ σε μια παγκόσμια και πάνω από  σπουδαία , διότι είναι πλούσια περιοχή πετρελαίων:της Μέσης Ανατολής. Η ΕΕ κατά την ανάλυση του πανεπιστημιακού αρθρογράφου θα έχει σε μία εισδοχή της Τουρκίας  συνολικά εξωτερικά σύνορα με τη Συρία, το Ιράκ, την Περσία, την Αρμενία και την Γεωργία, και θα δημιουργούσε με αυτό ένα ισχυρό αέρα προβλημάτων των εθνικοτήτων : Το κουρδικό. Imperial  Overstretch, η εδαφική εξάπλωση, έχει επισημάνει ο ιστορικός Paul Kennedy ως αιτία της παρακμής μεγάλων Αυτοκρατοριών.  H  EE  δεν είναι καμιά Αυτοκρατορία και δεν θέλει επίσης να γίνει. Αλλά μια εδαφική επέκταση, όπως η εισδοχή της Τουρκίας που θα είχε τα επακόλουθα, δεν θα ισχυροποιούσε την ΕΕ, παρά θα την είχε γκρεμίσει σε μια αυτονόητη, βαθιά κρίση, δηλαδή θα την αδυνατίσει.  Με μια τέτοια ΕΕ δεν σταθεροποιείται τίποτε, ούτε στην Τουρκία ούτε μάλιστα στη Μέση Ανατολή. Μια εσωτερική κρίση της ΕΕ είναι γι΄ αυτό αναπόφευκτη, διότι η Τουρκία και η Ευρώπη είναι ισχυρά διαφορετικές.

Αν εμείς μιλούμε για τον  πολιτικό πολιτισμό της Ευρώπης, εννοούμε  την ιστορική  „Okzidents“ , εκείνο το μέρος της Ευρώπης, που ως την Reformation  έχει το πνευματικό του κέντρο στη Ρώμη. Μόνο στην  „ Okzident“, όχι όμως από  Βυζάντιο επηρεασμένο μέρος της Ευρώπης  έχει επέλθει στο Μεσαίωνα ένας  διαχωρισμός από πνευματικούς και εγκόσμιους , που διαμορφώθηκε  στο διαμοιρασμό των εξουσιών και που εξελίχτηκε στο μοντέρνο πλουραλισμό.  Κατ΄ αρχάς αυτός ο πλουραλισμός μπόρεσε  να οδηγήσει στην όρθωση   των δυτικών Δημοκρατιών. Ο διαχωρισμός των εγκόσμιων και πνευματικών εξουσιών έχει τη βαθιά αιτία της διαφοράς των σφαιρών από τον Θεό και τον Αυτοκράτορα . Αυτή η ειδική χριστιανική διαμόρφωση έγινε για τους Δυτικούς βασική αρχή, όσο παράδοξο και να φαίνεται αυτό έχει ιστορικά εξελιχθεί. Στην ΕΕ μελλοντικά εκτός από την Ελλάδα, επίσης θα ανήκουν και άλλες χριστιανικές χώρες επηρεασμένες  από το Βυζάντιο, όπως π.χ. της Νοτίου

Ευρώπης και του Μεσογιακού χώρου, η Κύπρος.  Κατ΄  αρχάς το Νότιο Μέρος και  αργότερα επίσης η  Βουλγαρία και Ρουμανία. Αυτές οι χώρες δεν θα σχηματίζουν ξένο σώμα μέσα στην ΕΕ, διότι έχουν ανοιχθεί στον πολιτικό πολιτισμό της Δύσης και αυτές άρχισαν να προσγειώνονται. Υποθέτουμε θα έλθει μια μέρα, όπου και επίσης ισλαμικά επηρεασμένα

Μέρη των Βαλκανίων θα μπορούν να εισέλθουν στην ΕΕ, αν και γι΄ αυτά η εισδοχή θα διαρκέσει ακόμα πολύ χρόνο. Η υπόθεση της Τουρκίας βρίσκεται αλλιώς. Με την Τουρκία θα γίνει μία χώρα μέλος της ΕΕ, που γεωγραφικά η περισσότερη χώρα δεν ανήκει στην Ευρώπη, αλλά στην Ασία.

0 πολιτικός πολιτισμός της Τουρκίας διαφέρει πάρα πολύ αιχμηρά από τη Δύση. Ο μοντερνισμός του Κεμάλ  Ατατούρκ   (1923 – 1938), που άρχισε, πορεύτηκε με αυταρχικά μέσα που διαπεράστηκαν ως μέρος  της Δύσης.  Αν  και στην Τουρκία , που είναι η μοναδική χώρα και κυβέρνηση που  νομιμοποιείται διαμέσου ελεύθερων εκλογών και καθαρά με εγκόσμιο εθνικό Συμβούλιο στην ισλαμική Μέση Ανατολή.  Ως σήμερα όμως βασίζονται αυτά τα επιτεύγματα  κάτω από έναν υψηλό εξαναγκασμό.

0ι στρατιωτικοί εξασκούν τη διαδικασία απόφασης με μία δύναμη του ΒΕΤΟ, που σύμφωνα με τις παρουσιάσεις της Δημοκρατίας είναι ασυμβίβαστες.

Σε αυτό δεν αλλάζει τίποτε η εκλογική νίκη των μετριοπαθών ισλαμιστών. Παρ΄ όλες τις μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία, ήτανε μόνο έτοιμη να βρει στην απόφαση του Ελσίνκι, το λιγότερο στα χαρτιά και όμως η Τουρκία δεν είναι ακόμα καμιά Δημοκρατία Δυτικής μορφής. Έτσι παραμένει πάρα πολύ απομακρυσμένη, ώστε να είναι μία πολιτιστική κοινωνία. Σε όλες τις άλλες χώρες που έδωσαν την υποψηφιότητα στην ΕΕ, υπάρχουν, αν και διαφορετικά μέτρα, οι ιστορικές προϋποθέσεις για ευρωπαϊκό το «εμείς- συναίσθημα».

Καμία από αυτές τις χώρες ως μέλος της ΕΕ θα έθετε τις αξίες της Δυτικής Δημοκρατίας σε αμφισβήτηση.. Στην Τουρκία συνταυτίζονται  μεγάλα μέρη της Δυτικοποιημένης ελίτ με την Ευρώπη ή περισσότερο με την εικόνα, ότι αυτοί κάνουν από την Ευρώπη. Από τις μεγάλες μάζες  του πληθυσμού της Ανατολίας δεν μπορεί να το  πει κανείς. Αλλά επίσης  και στους επίλεκτους ελίτ υπάρχουν ταμπού,  που αντιτίθενται στις βασικές δυτικές  αξίες.

Μία ανοιχτή συζήτηση γύρω από τη Γενοκτονία των Αρμενίων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο δεν επιτρέπεται να λάβει χώρα. Το πραγματικό περιστατικό διαψεύδεται εξαιτίας της κρατικής πολιτικής.    Ένα μέλος όμως μέλος της ΕΕ της θα υπερφόρτωνε και κατακούραζε και τις δύο πλευρές, την ΕΕ και την Τουρκία πολιτικά και συγκινησιακά.  Ιστορικοί σχηματισμοί μόρφωσης δεν είναι αναντικατάστατοι - ανταλλακτικοί. Μία προνομιούχα συνεταιρική θα μπορούσε να φέρει και τις δύο πλευρές πάρα πολύ κοντά ως μία  de facto απ΄ έξω, στις Ηνωμένες πολιτείες, αντισυνταγματικά τουρκικό μέλος στην ΕΕ.

Μία προνομιούχα  συνεταιρική  θα βοηθούσε την Τουρκία, να πάει μπροστά με το δικό της, από την ίδια  προκαθορισμένο δρόμο του μοντερνισμού και μ΄ αυτό το δικό της Nation-building, το δικό της εκδημοκρατισμό και πλουραλισμό χωρίς ευρωπαϊκή κηδεμονία, όπου πλουραλισμός θα πει, και επίσης περικλείει την κατάφαση της ελευθερίας της θρησκευτικής ανεξιθρησκίας. Αs μου επιτραπεί να σημειώσω, ότι ενώ οι τούρκοι στις ευρωπαϊκές χώρες για τους μωαμεθανούς  χτίζουν και επισκευάζουν τζαμιά, την ίδια τη στιγμή απαγορεύεται στους χριστιανούς της Τουρκίας την επισκευή, αναπαλαίωση και το χτίσιμο εκκλησιών και εμποδίζεται η ανεξιθρησκία και η ελεύθερη λειτουργία της χριστιανικής θεολογικής σχολής. Μια  ακατονόμαστη  αυθάδεια και παρανομία.

Μία λοιπόν συνεταιρική  θα ήτανε μία  πιο ειλικρινή λύση απ΄  ότι το αδιέξοδο στην ΕΕ που έχει επέλθει η επαναληπτική αναβολή μίας ημερομηνίας για διαπραγματεύσεις εισδοχής με συγχρόνως σταθεροποίηση του υποψηφίου.

΄0ποιος  θέλει να εμβαθύνει την Ευρωπαϊκή  συνένωση, δεν επιτρέπεται να επεκτείνει την ΕΕ χωρίς μέτρο.  Μία επέκταση αδιακρίτως να λάβουμε υπόψη την ιστορία, θα ήτανε μία ρέγουλα επέκτασης. Μία επέκταση σε βάρος της σύμπτυξης δεν θα ισχυροποιούσε τη Δύση.

Σε μία εποχή,  που η επίσημη Washington δυτικά επιτεύγματα όπως η κυριαρχία του δικαίου επίσης στις διεθνείς σχέσεις ανοιχτά θέτει σε αμφισβήτηση, πρέπει η Ευρώπη ακόμα περισσότερο αποφασιστεί να κρατηθεί σε αυτές τις αξίες. Αυτό μπορεί να το κατορθώσει η Ευρώπη, αν πιο  σταθερά συσπειρωθούν. Η εξάπλωση της ΕΕ πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης θα έχει αντίθετες αντιδράσεις. ΄0χι η εμβάθυνση της Ένωσης, παρά σιγά, σιγά θα επέλθει η διάλυσή της. Τα μακροπρόθεσμα επακόλουθα  μίας τέτοιας εξέλιξης είναι ολοφάνερα. Μία Ευρώπη που δεν έχει την συναίσθηση της αυτοπεποίθησης της δικής της ταυτότητας, θα ζήσει την αναγέννηση των εθνικισμών.

Η ΕΕ τα έχει και τα κρατά όλα στα χέρια, να εμποδίσει την αυτοκαταστροφή.

Αν το αρνηθεί να το αναγνωρίσει εγκαίρως, τα όρια της επεκτατικής, δεν θα μπορέσει πλέον σε σύντομο χρόνο να το κάνει.

 Βλέπε:  Heinrich August Winkler: Wir erweitern uns zu Tode. Die Türkei wird keine westliche Demokratie. Ihr fehlen dafür die historischen Voraussetzungen. Ein Beitritt Ankaras in die  Europäische Union würde beide Seiten politisch und emotional überfordern, in: DIE ZEIT, Wochenzeitung für Politik, Wirtschaft, Wissenschaft und Kultur, Hamburg, 07.November 2002,S.6.  

 Ευπρόσδεκτος για κάθε αντίλογο