Indokina : Αρχή του τέλους της Γαλλικής αποικιοκρατίας στην Ινδοκίνα
Indokina - Ο πρώτος γαλλικός πόλεμος στην αποικιοκρατία της Ινδοκίνας,
Μια σύντομη ιστορική ανασκόπηση (1946-1954) με την ευκαιρία της περιήγησής μου στην
Ινδοκίνα
Πέμπτο Μέρος
Η Αρχή του τέλους της Γαλλικής αποικιοκρατίας στην Ινδοκίνα
Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Konstantin S. Nalbantis
Η γαλλική Ινδοκίνα αποτελείτο από το Λάος, Καμπότζη και Βιετνάμ.
Στο Δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο κατέλαβαν οι Ιάπωνες την Ινδοκίνα, 1940-1945, αλλά, επέτρεψαν να κρατήσουν οι Γάλλοι την Διοίκηση, την ανωτέρα βία όμως κατείχαν τα γιαπωνέζικα στρατεύματα, με το σλόγκαν η „Ασία στους Ασιάτες“. Αλλά εξεδιώχθησαν το 1945 διαμέσου των Βρετανών και έθεσαν την περιοχή κάτω από το βρετανικό έλεγχο.
Ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και κυρίως η γαλλική ήττα στην Ευρώπη το 1940 με την τοποθέτηση του καθεστώτος Vichy οδήγησαν στην αποδυνάμωση της γαλλικής παρουσίας στην Ινδοκίνα.
Παράλληλα ίδρυσε ο Ho Chi Minh 1941 το Βιετ Μινχ , δηλαδή την ένωση του κομμουνιστικού κόμματος με εθνικές ομάδες. Με αυτό τον τρόπο έθεσε τη βάση για την αντίσταση ενάντια στο καθεστώς Vichy και βοηθούμενος από τους αμερικανούς ενάντια στους Ιάπωνες.
Μετά το τέλος του πολέμου, το καλοκαίρι του 1945, στην συνεδρία του Πόστδαμ αποφάσισαν τη διχοτόμηση του Βιετνάμ. Οι Κινέζοι εγκαταστάθηκαν στα Βόρεια, οι Βρετανοί στα Νότια.
Μετά από παρακίνηση του Ντε Γκολ αποφάσισαν οι Γάλλοι, να ξαναπάρουν την κυριαρχία της Ινδοκίνας. Την ίδια εποχή αποφάσισαν επίσης άλλες αποικιακές δυνάμεις να πατήσουν πόδι στις δικές τους ασιατικές αποικίες (η Αγγλία στη Βιρμανία και την Μαλαισία, η Ολλανδία στην Ινδονησία).
Και εδώ αρχίζει η ιστορία της πρώτη φάσης (1946-1954)
Ενώ αρχικά συμφώνησε η Γαλλία με την συμφωνία ειρήνης να παραμείνει μόνο ως το 1950 στο Βιετνάμ και έπρεπε με δημοψήφισμα να αποφασίσει το Νότιο Βιετνάμ αν θέλει να ενωθεί με το Βόρειο Βιετνάμ, αλλά η Γαλλία δεν κράτησε το λόγο της,της συμφωνίας και επειδή και τα δύο συμβαλλόμενα μέλη επέβλεπαν σε διαφορετικούς στόχους, ήρθε γρήγορα η αντιπαράθεση.
Τον Ιούνιο ανακηρύσσουν οι Γάλλοι την Σαϊγκόν σε πρωτεύουσα του νέου ονομαζόμενου κράτους Cochinchina. Τον βασιλιά, Nguyen Bao Dai που επέστρεψε το 1949 από την εξορία, τον εξουσιοδοτούν να διευθύνει μια προσωρινή κυβέρνηση.
Οι εντάσεις μεγάλωσαν. Το Βόρειο Βιετνάμ ψήφισε ένα σύνταγμα και ισχυροποίησε την επιθυμία για ένωση της χώρας.
Πώς άρχισε και πάλι η φιλονικία με τους Γάλλους;
Τον Νοέμβριο του 1946 ήρθε εξαιτίας μιας ισχυρής τελωνειακής φιλονικίας στην πόλη Hai Phong, εκεί, όπου γαλλικά πολεμικά πλοία και αεροπλάνα βομβάρδισαν την πόλη, όπου σκοτώθηκαν πάνω από 6.000 πολίτες.
Η Γαλλία ανακοίνωσε, από τώρα και στο εξής ότι είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια της περιοχής. Η κυβέρνηση του Βορείου Βιετνάμ ανακήρυξε την εθνική έκτακτη ανάγκη και επέστρεψε πίσω στα βουνά του βορρά. Αυτή ήτανε η αρχή του Πρώτου Πολέμου της Ινδοκίνας, όπου και ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ονομάζεται και Γαλλικός Πόλεμος.
Για την πολεμική στρατηγική του Viet Minh, Βιετ Μινχ υπεύθυνος ήτανε ο στρατηγός Vo Nguyen Giap, που αποφάσισε για έναν ανταρτοπόλεμο. Ο επαναστάτης σε πολλούς πολέμους, που γεννήθηκε το 1911και πέθανε, προ ημερών, τον Οκτώβριο του 2013 στο Ανόι σε ηλικία 102 ετών. Η Γαλλία πίστευε στην αρχή της φιλονικίας, ότι με έναν αστραπιαίο πόλεμο θα μπορούσε να κυριεύσει τη χώρα και όμως η τακτική του Giap οδήγησε τους Βιετ Μινχ σε πολλές επιτυχίες και τελικά εξεδίωξε τους Γάλλους για πάντα.
Τον Σεπτέμβριο του 1949 τοποθέτησε, όπως ανέφερα, η Γαλλία στην Σαϊγκόν εκ νέου τον πρώην κυρίαρχο Bao Dai και ανακήρυξε την αντι-κυβέρνηση έναντι του Βορείου Βιετνάμ. Επίσης και αυτή η κυβέρνηση των γάλλων στο Νότιο Βιετνάμ απαιτούσε τον πλήρη έλεγχο πάνω στην συνολική χώρα. Όταν ανακήρυξε ο Μάο την ανεξαρτησία της Κίνας, ο φόβος ήτανε μεγάλος, ότι και το Βιετνάμ θα μπορούσε να γίνει κομμουνιστικό. Ένεκα τούτου πρόσφεραν οι ΗΠΑ στους Γάλλους στρατιωτική βοήθεια.
Τον Ιανουάριο του 1950 μπόρεσε ο Ho Chi Minh να σημειώσει μια επιτυχία, όταν η Κίνα, η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία έκλεισαν διπλωματικές σχέσεις με το Βόρειο Βιετνάμ. Η Αμερική αντιδρά ένα μήνα αργότερα με την αναγνώριση της κυβέρνησης της Σαϊγκόν και με την οικονομική υποστήριξή της.
Ο λαϊκός βιετναμέζικος στρατός κατορθώνει να ελέγχει τις περιοχές με την Κίνα δημιουργώντας και έναν καλύτερο δρόμο επικοινωνίας ανοικοδόμησης για στρατιωτική υποστήριξη διαμέσου των αδελφών του κρατών. Τις αρχές του 1951 ίδρυσε ο Ho Chi Minh το κόμμα των εργαζομένων του Βιετνάμ, Dang Lao Dong, ως διάδοχο κόμμα του κομμουνιστικού κόμματος του 1945 που από τακτικούς λόγους διαλύθηκε.
Την άνοιξη του 1951 ο στρατός του Βορείου Βιετνάμ με μια επίθεση μπόρεσε να καταλάβει σχεδόν δύο τρίτα της χώρας, όμως χάθηκαν 6000 άνθρωποι.
Η τακτική του ανταρτοπόλεμου σε περισσότερα μέτωπα που για τον εχθρό όλα ήτανε ακατάλληλα, ενώ γνωστά εδάφη στους βιετναμέζους έφερε καρπούς, ακόμα και αν οι επιθέσεις κερδίστηκαν από τους γάλλους με την αρχή ρίψης ναπάλμ βόμβες. Παρόλα που είχανε οι Γάλλοι περισσότερα στρατεύματα και 20-35 χιλιάδες γερμανούς ξένους Λεγεωνάριους δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στην τακτική του ανταρτοπόλεμου των Βιέτ Μινχ, που αγωνιζότανε για την απελευθέρωση της πατρίδας τους.
Ως μοιραία και λανθασμένη απόφαση αποδείχθηκε ο προγραμματισμός ,να υποχρεώσει τον εχθρό διαμέσου της συγκέντρωσης των δυνάμεων σε ανοιχτή μάχη. Και επίσης η επιλογή της φρουράς στο Dien Bien Phu αποδείχθηκε ως θανατηφόρα παγίδα, όταν οι Βιέτ Μινχ κάτω από την καθοδήγηση του στρατηγού Vo Nguyen Giap με τη δημιουργία ενός κρίκου, δακτυλίου πολιορκίας τριγύρω από το φρούριο, βομβάρδιζε του γάλλους με βαριά πυροβόλα, όπου από τις πρώτες ημέρες καταστράφηκε ο διάδρομος του αεροδρομίου και απέκοψε κάθε ανεφοδιασμό των γαλλικών στρατευμάτων. Μετά από 55 ημέρες παραδόθηκαν οι Γάλλοι, την 7.του Μαϊου 1954. Αυτό ήτανε το πικρό τέλος της γαλλικής κυριαρχίας στην Ινδοκίνα.
Παρατήρηση: Ήδη από το 1950 υποστήριζαν οι ΗΠΑ τους Γάλλους, αν και οι ΗΠΑ, αρχικά, δεν σκόπευαν να κρατήσουν την αποικία, αλλά υπερτερούσε ο φόβος από τον κομμουνισμό. Το 1954 παρέλαβαν οι ΗΠΑ ήδη τα 87% των γαλλικών πολεμικών επιβαρύνσεων. Συνολικά έδωσαν οι Αμερικανοί στους Γάλλους 2,76 δις. Δολάρια, περισσότερα από ότι έδωσε η Κίνα στο Βόρειο Βιετνάμ. (Stefan Loose, S.151):
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ της μεγάλης μάχης του Dien Bien Phu
Ένα εγκαταλειμμένο γαλλικό φυλάκιο στην περιοχή Dien Bien, που περιβάλλεται από ψηλά βουνά σε 16 χιλιόμετρα μήκος και οχτώ χιλιόμετρα πλάτος σε μεγάλη κοιλάδα είχε επιλεχθεί ως τοποθεσία των γάλλων για την τελική μάχη
Η Γαλλία αποστέλλει τα αποικιακά της στρατεύματα και άλλους, όπως Λεγεώνα των Ξένων, για να εξασφαλίσει και πάλι την κυριαρχική περιοχή.
Για πολλούς Λεγεωνάριους ήτανε μια απόδραση από την ακατάδεκτη υπηρεσία της φρουράς σε ένα ταξίδι στον παράδεισο. Πολλοί Γερμανοί, πρώην μέλη της Wehrmacht στρατολογήθηκαν από τις εγκαταστάσεις φυλακών και πολλοί βρήκαν την ευκαιρία, από την βομβαρδισμένη Γερμανία να φύγουν από την πείνα. Η Λεγεώνα υποσχότανε μισθό και ψωμί. Επίσης μερικά μέλη επίλεκτων της Wehrmacht ήτανε επίσης μαζί σε υπεύθυνες θέσεις.
Στην Ινδοκίνα τους περίμενε αρχικά ένας τροπικός παράδεισος. Μπορούσαν στη συνέχεια να είναι στρατιώτες, αλλά είχαν και μερικές πολυτέλειες, όπως π. χ. η παντρειά με μια βιετναμέζε. Και μολαταύτα κυριαρχούσε ένας ανταρτοπόλεμος. Οι Βιετμίνχ απειλούσαν σκληρά τα γαλλικά στρατεύματα. Η Λεγεώνα βρισκότανε στην πρώτη γραμμή. Πολλοί ερωτούσαν, τι ακριβώς καταπολεμούσανε.
Διότι δεν ήξεραν, ότι μοναδικός στόχος της Γαλλίας ήτανε η εκμετάλλευση της χώρας. Υπήρξαν πολλές λιποταξίες στον εχθρό και επίσης από τους γερμανούς Λεγεωνάριους μερικοί κατόρθωσαν λόγω της εμπειρίας του, να προωθηθούν σε ανώτερες αξιωματικές θέσεις.
Ιστορική ανασκόπηση και τα αποτελέσματα ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ στο Dien Bien Phu
Μετά τον βομβαρδισμό της πόλης Hai Phongs από τα γαλλικά στρατεύματα τον Νοέμβριο του 1946 αρχίζει ο Ho Chi Minh από την περιοχή των βουνών έναν αιματηρό ανταρτοπόλεμο. Ο πρώτος πόλεμος της Ινδοκίνας έχει ήδη ξεσπάσει και πέφτει σε λίγο στον λεγόμενο Ψυχρό Πόλεμο. Όταν μετά την ανακήρυξη από τον Μάο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, αναπτύχθηκε ένας μεγάλος ο φόβος να γίνει και το Βιετνάμ κομμουνιστική χώρα και ένεκα τούτου πρόσφεραν οι ΗΠΑ στους Γάλλους στρατιωτική βοήθεια.
Δημιούργησαν περαιτέρω μια μόνιμη στρατιωτική επιτροπή και βοήθησαν τον Bao Dai για την ανασυγκρότηση ενός εθνικού στρατού. Ήδη το 1949 που είχε επιστρέψει από την εξορία ο βασιλιάς Bao Dai του εμπιστεύθηκαν με μια προσωρινή κυβέρνηση, όπου η κυβέρνησή του αναγνωρίστηκε διπλωματικά από τις δυτικές χώρες. Διαμέσου αυτών των γεγονότων έλαβε ο πόλεμος μία νέα διάσταση και έγινε μια φιλονικία ενδιαφερόντων των δύο συστημάτων.
Η Λαϊκή Δημοκρατία του Βορείου Βιετνάμ από την άλλη πλευρά αναγνωρίστηκε το 1950 από την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και την Σοβιετική Ένωση.
Η Γαλλία έστειλε τους καλύτερους στρατηγούς της στην Ινδοκίνα, υπέπεσε όμως από το 1951 και παρ΄ όλη την αυξανόμενη βοήθεια των ΗΠΑ, στρατιωτικά και πολιτικά σε αυξανόμενη άμυνα.
Ήδη από το 1953 αυξήθηκαν και από τις δύο πλευρές η προσπάθειες να επιδιώξουν μια στρατιωτική νίκη. Από την άλλη μεριά και σε διεθνή επίπεδο και επίσης στη Γαλλία δυνάμωσε η αξίωση για τον τερματισμό του πολέμου.
Οι Γάλλοι για να θέσουν τέρμα στον ανταρτοπόλεμο, αποφάσισαν με την προπαγάνδά τους στην προετοιμασία μιας αποφασιστικής μάχης – ακριβώς εκεί, όπου οι Βιετ Μινχ ειδικότερα βρήκαν μεγάλη υποστήριξη από τις μειονότητες, στα βουνά. Στην πλευρά των Γάλλων πολεμούσαν Γερμανοί της ξένης λεγεώνας, ασφαλώς οι Γερμανοί πολεμούσαν και από τις δύο πλευρές.
Ο αγροτικός πληθυσμός του Βιετνάμ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη του Viet Minh.
Υποστήριξαν τα στρατεύματα, τους έδωσε καταφύγιο ή βοήθησαν τους τραυματίες. Ο άμαχος πληθυσμός της κοιλάδας σέρνοντας πολεμοφόδια με τα χέρια, με τα ποδήλατα, στους ελέφαντες και στα βουβάλια προμήθευαν τα στρατεύματα με οπλισμό και διατροφή.
Οι Viet Minh κατόρθωσαν μία κυκλική πολιορκία γύρω από το φρούριο, όπου σχετικά υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία και περιγραφές με φωτογραφίες στο ιντερνέτ. Μόνο 55 ημέρες μπόρεσαν οι Γάλλοι να κρατήσουν τη φρουρά, μετά έπρεπε την 7. Μαίου 1954 να παραδοθούν. Και ενώ η κατάσταση ήτανε τραγική, όπου τότε οι ΗΠΑ ανακίνησαν την χρήση ατομικών όπλων και παρ΄ όλες τις εκκλήσεις για βοήθεια, τελικά οι γάλλοι έριχναν Ναπάλμ βόμβες.
Μετά από 55 ημέρες, ο Oberst Gastries κατέληξε στην αιχμαλωσία με 9000 των στρατιωτών του. Πάνω από 8000 των στρατιωτών του έπεσαν στη μάχη, κάτω από αυτούς πολλοί γερμανοί λεγεωνάριοι. Περισσότεροι όμως από 20.000 Βιετ Μινχ αγωνιστές έχασαν τη ζωή τους.
Η απόφαση για την κατάπαυση του πυρός στο Βιετνάμ και στην περιοχή του Λάος και της Καμπότζης, περιέχει τις προϋποθέσεις, του καθορισμού Και επίσης, ότι και οι τρεις χώρες να αναγνωριστούν ως κυρίαρχες. Περαιτέρω προϋπόθεση ήτανε να μην συνδεθούν σε καμιά διεθνή συμμαχία και να μην ανεχθούν καμιά ξένη δύναμη με στρατιωτικές βάσεις. Περαιτέρω αποφασίστηκε το 1956 και στα δύο μέρη του Βιετνάμ να διεξαχθούν ελεύθερες εκλογές, όπου θα ενώνονταν σε μια χώρα, και μέχρι τότε έπρεπε να διχοτομηθεί το Βιετνάμ και πάλι προσωρινά στις 17 μοίρες του γεωγραφικού πλάτους.
Την 21. Ιουλίου υπέγραψαν τη συμφωνία όλοι οι συμμετέχοντες εκτός από δύο εξαιρέσεις: Τις ΗΠΑ και της κυβέρνησης του Bao Dais, Νότιου Βιετνάμ. (Stefan Loose, 2011, Martin H. Petrich, 2012)
Από την 8.Μαίου ως την 21. Ιουλίου έλαβε χώρα η συνδιάσκεψη της Ινδοκίνας στη Γενεύη, διαμέσου όπου διευκολύνθηκε στο Dien Bien Phu, με τα βιετναμέζικα στρατεύματα και της καταστροφικής ήττας που έφεραν στα γαλλικά στρατεύματα. Έλαβαν μέρος αμφότερα τα μέλη του πολέμου, η Γαλλία και η Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ, καθώς επίσης και οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Μεγάλη Βρετανία, η Σοβιετική Ένωση, το Λάος και η Καμπότζη.
Μετά από 87 ημέρες διαπραγμάτευσης και κάτω από την επιρροή της καταστροφικής ήττας των Γάλλων στη μάχη γύρω από το φρούριο του Dien Bien Phu συνεννοήθηκαν οι συμμετέχοντες για μια ανακωχή. Αυτή η συμφωνία της Γενεύης, άρχιζε από την 21.Ιουλίου 1954 και τελείωνε τον πόλεμο της Ινδοκίνας και τη γαλλική εποχή στην Ασία.
Οι συμμετέχοντες στη συνδιάσκεψη δεν μπόρεσαν να λύσουν τα εσωτερικά προβλήματα. Το σημαντικότερο σημείο της συμφωνίας ανακωχής ήτανε η σταθεροποίηση της διαχωριστικής γραμμής κατά μήκος των 17. βαθμών πλάτους. Οι γενικές, μυστικές και ελεύθερες εκλογές όφειλαν να λάβουν χώρα τον Ιούλιο του 1956 για δικαιολόγηση μιας κοινής κυβέρνησης για όλο το Βιετνάμ.
ΣΥΝΤΟΜΗ ανασκόπηση των επιδιώξεων των Γάλλων με τον πόλεμο της Ινδοκίνας
Στην πρώτη φάση (1946-1954) αφορά έναν αποικιακό πόλεμο, όπου ένα εκστρατευτικό σώμα προσπάθησε να αποκαταστήσει και πάλι την αποικιακή κυριαρχία της Γαλλίας πάνω στην Ινδοκίνα και ένεκα τούτου ονομάζεται επίσης και Πόλεμος της Ινδοκίνας.
Με την κατάληψη της Ινδοκίνας από τους Γιαπωνέζους στο Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο περιορίστηκε η γαλλική κυριαρχία της αποικίας. Μετά την ήττα των Γιαπωνέζων τελείωσε η κατοχή και οι Βιετναμέζοι αξίωναν την ανεξαρτησία τους, όπου στο Ανόι ο Ho Chi Minh ανακήρυξε την 2. Σεπτεμβρίου 1945 την ανεξαρτησία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ. Μόλις δύο ημέρες μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας προσγειώθηκε ένα γαλλικό εκστρατευτικό σώμα στο νότιο τμήμα της χώρας. Οι νικητήριες δυνάμεις είχαν αποφασίσει τον Ιούλιο του 1945 τον προσωρινό διαχωρισμό –διαμελισμό του Βιετνάμ στο 17. γεωγραφικό πλάτος, (Dong Ha – διαχωριστική γραμμή). Η χώρα όφειλε να είναι στο μέλλον κατειλημμένη: στο Βορρά από την Κίνα, στον Νότο από βρετανικά στρατεύματα. Η συμφωνία του Πόστδαμ δεν προέβλεπε καμία αναγνώριση της Δημοκρατίας του Βιετνάμ.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ παρουσίαση των δυνάμεων κατοχής
Τον Ιανουάριο 1946 έλαβαν χώρα στον Βορρά εκλογές, που οι Viet Minh κέρδισαν με μεγάλη πλειοψηφία και έκαναν τον Ho Chi Minh πρόεδρο. Οι Γάλλοι ίδρυσαν τον Ιούνιο του 1947 στον Νότο ένα δικό τους κράτος με το όνομα Cochinchina.
Τον Νοέμβριο του 1946 οι Γάλλοι έλαβαν την ευκαιρία από μια φιλονικία φόρων εισαγωγών, να βομβαρδίσουν την λιμενική πόλη Haiphong. ΄Ετσι άρχισε ο πρώτος πόλεμος της Ινδοκίνας.
Όταν η Γαλλία κυρίευσε το Ανόι, έφυγε η εκεί κυβέρνηση στις γύρω περιοχές. Από εκεί ο στρατηγός Vo Nguven Giap καθοδηγούσε με μεγάλη υποστήριξη του πληθυσμού έναν ανταρτοπόλεμο εναντίον των στρατευμάτων της Γαλλίας. Οι αγώνες που λάμβαναν χώρα κυρίως στα Βόρεια του Βιετνάμ δεν εύρισκαν και για τις δύο πλευρές μια δική τους απόφαση της τελικής νίκης.
Τον Σεπτέμβριο του 1949 δημιούργησε η Γαλλία στο Νότο μια δική της κυβέρνηση κάτω από τον βιετναμέζο αυτοκράτορα Bao Dai. Μετά τη διακήρυξη του Μάο τον Οκτώβριο του 1949 της Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας, αναγνώρισαν η Κίνα και η Σοβιετική Ένωση την Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ και υποστήριξαν την κυβέρνηση του Ho Chi Minh. Επειδή οι δυτικές χώρες τώρα φοβότανε, ότι η Ινδοκίνα θα γίνει κομμουνιστική , έλαβε η Γαλλία βοήθεια από τις ΗΠΑ, όπου τοιουτοτρόπως ανέπτυξαν τη θεωρία του ντόμινο.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ανταρτοπόλεμου οι Γάλλοι αναζήτησαν μια τελική μάχη νίκης
Η μάχη του Dien Bien Phu θεωρείται η αποφασιστική μάχη κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου της Ινδοκίνας μεταξύ του γαλλικού στρατού και των δυνάμεων του Βιετνάμ Việt Minh κίνημα ανεξαρτησίας. Η μάχη για το γαλλικό κάστρο στην περιοχή Dien Bien κοντά στην πρώην πόλη της κομητείας του Dien Bien Phu ανάμεσα στο βορρά και στο νότο Muong Thanh άρχισε στις 13 Μάρτιο του 1954 και έληξε στις 7 Mai με μια συντριπτική ήττα των Γάλλων. Αυτή η επιτυχία έκλεισε τη γαλλική αποικιοκρατία στη Νοτιοανατολική Ασία.
Μια σειρά από λανθασμένες αποφάσεις των Γάλλων στρατηγών, και ιδιαίτερα την υποτίμηση του εχθρού συνέβαλαν στην ήττα. Η απόφαση για να εντοπιστεί το κάστρο μέσα σε μια κοιλάδα, κατέληξε να είναι ιδιαίτερα σοβαρή. Έπεσε στη επιπόλαιη παραδοχή ότι δεν είναι δυνατόν οι Βιετμίνχ να φέρουν πυροβόλα και άλλα βαριά όπλα στα γύρω βουνά καθώς ήτανε δύσκολη η θέση του ανεφοδιασμού. Οι Βιετναμέζοι γενικά με τον Vo Nguyen Giap χρησιμοποίησαν όλα τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που προσφέρονται γύρω από το λοφώδες έδαφος γύρω από το φρούριο, και που οδήγησε τους Viet Minh στη νίκη. Ειδικά πέτυχαν οι Viet Minh να κόψουν τη φρουρά των γραμμών εφοδιασμού του κάστρου.
Μετά την ήττα της Γαλλίας στην Ινδοκίνα, η συμφωνία της Γενεύης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η κατάπαυση του πυρός και ο διαχωρισμός των μερών της σύγκρουσης μέσω της αναδιάταξης (το Viet Minh βόρεια, η γαλλική νότια του 17ου παραλλήλου) και ελεύθερες εκλογές που προβλέπεται να ολοκληρωθεί το 1956, δηλαδή σε δύο χρόνια.
Οι ΗΠΑ δεν είχαν υπογράψει αυτή τη συμφωνία. Με την εγκατάσταση μιας φιλο-αμερικανικής κυβέρνησης του Ngô Đình Diệm μετά τις επίφαση εκλογές της 23 Οκτώβρης 1955, η χώρα ήταν στο 17ο διχοτομημένη στα κράτη, Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ ("Βόρειο Βιετνάμ") και τη Δημοκρατία του Βιετνάμ («Νότιο Βιετνάμ»).
Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ και η φυγή από τους κομμουνιστές
Με τον τίτλο Φυγή για τη Σαϊγκόν/ Φυγή στην ελευθερία, περιέγραφε το περιοδικό «Der Spiegel» Nr. 52-1954, ότι οι Νότιοι- βιετναμέζοι κάνουν μια γιγαντιαία προπαγάνδα: Ελάτε στο Νότο, επιλέξατε την ελευθερία και μια νέα Πατρίδα. Η Αμερική στέλνει χρήματα, θα τα έχετε όλα, ο, τι χρειάζεστε. Κατά τον Jean Chesneaux,με τη βοήθεια των ενώσεων αμερικανικών καθολικών η οργανωμένη φυγή μερικών εκατοντάδων χιλιάδων καθολικών χωρικών από το Βορρά επιτρέπει συγχρόνως την εξασφάλιση μιας πολιτικής βάσης για τον Ντιέμ Diem και τον ξεσηκωμό της αμερικανικής κοινή γνώμης εναντίον του Βορείου Βιετνάμ. Οι πρόσφυγες ήτανε εκτεθειμένοι σε μια μαζική προπαγάνδα πρωτόγονου τύπου, με ψευτο-παρουσιάσεις της Παρθένας Μαρίας και απειλητικής αποκάλυψης στο Βόρειο Βιετνάμ.
Με την αμερικανική υποστήριξη άρχισε τώρα στο Βιετνάμ μια καμπάνια προσφύγων, όπου υποσχότανε να επωφεληθεί ο καθολικός Ngo Dinh Diem από τρία εκατομμύρια πρόσφυγες.
Στους καθολικούς χωρικούς του Βορείου Βιετνάμ εξηγούσαν οι πνευματικοί, η Παρθένα Μαρία έχει μετακομίσει στο Νότιο Βιετνάμ και οι θρήσκοι όφειλαν να την ακολουθήσουν.
Ολόκληρα χωριά εγκαταστάθηκαν κάτω από την καθοδήγηση των ιερέων σε χωριά στο Νότιο Βιετνάμ, την μεταφορά ανέλαβε το αμερικανικό ναυτικό. Επίσης και σε μη καθολικούς απευθύνθηκε ο Ντιέμ. Αυτός τους διαβεβαίωσε, ότι δεν έχουν να φοβηθούν για το μέλλον, αν επέλεγαν την ελευθερία. Αυτοί θα βρουν στο Νότιο Βιετνάμ όχι μόνο την ελεύθερη τάξη, παρά επίσης υλική και ηθική βοήθεια. Παρ΄ όλη την μαζική προπαγάνδα δεν μεταφέρθηκαν σύμφωνα με την ελπίδα του Ngo Dinh Diem τρία εκατομμύρια άνθρωποι, παρά μόνο 900.000, και από αυτούς περίπου 700.000 καθολικοί.
Οι πρόσφυγες οδηγήθηκαν σε βρωμερές εγκαταστάσεις και μόνο οι πλούσιοι από αυτούς έλαβαν θέσεις από την κυβέρνηση Ngo Dinh Diem. Ενώ κατόρθωσε η νότια βιετναμέζικη κυβέρνηση, να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες, τουλάχιστον για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα να δημιουργήσει μια βάση στο Νότιο Βιετνάμ, όμως ο πληθυσμός κοίταζε τους καθολικούς πρόσφυγες από το Βόρειο Βιετνάμ ως «προνομιούχους Αλλοδαπούς». Horlemann P. Suhrkamp, Frankfurt 1966.
Η περιγραφή της περιήγησης συνεχίζεται
Βιβλιογραφική ενημέρωση: Πηγή: www.kn-megalexandros.gr, - Google: Dien Bien Phu – Πλούσια αρθρογραφία, αξιολογήσεις και επίσης πολλαπλές φωτογραφίες. Βλέπε και: Stefan Loose, Martin H. Petrich, wikipedia, Polyglott 2009, Der Spiegel,
Για κυκλική ενημέρωση, όρα τα προηγούμενα άρθρα: www.kn-megalexandros.gr, και άρθρα με φωτογραφίες: http://www.kn-megalexandros.gr/portal/index.php?p=images,
Παρατήρηση: Επειδή στην ιστοσελίδα μου δεν έχω τη δυνατότητα φιλοξενίας περισσοτέρων φωτογραφιών, βλέπε περαιτέρω για τις περιηγήσεις με πολλαπλές φωτογραφίες: Google-(http://www.panoramio.com/user/7620537) – Panoramio –Photos by Nalbantis Konstantin-και (http://www.panoramio.com/user/7333250) - Panoramio by nalbantis photos-
(google –Suche)
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης –www.kn-megalexandros.gr,
E-mail: konstantin.nalbantis@t-online.de
Τέλος 5ου Μέρους
Σχόλια