ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Κωνσταντίνου Σ. ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ, Κολωνία
www.kn-megalexandros.gr

Προλεγόμενα

Το Μνημείο του ολοκαυτώματος του Έριβαν υποχρεώνει κυνηγη¬μένες μειονότητες να σκεφθούν τη δική τους ιστορία του πόνου και της καταστροφής, και έτσι 24 Απριλίου είναι ημέρα ανάμνησης των Αρμενίων,
στις 5 Μαϊου συ¬γκεντρώνονται οι Εβραίοι, και στις 19. Μαϊου πηγαίνουν οι Έλληνες και κατ΄ αυτόν τον τρόπο μετα¬βάλλεται το Μνημείο του Ολοκαυ¬τώματος σε διεθνή τόπο ενθύμη¬σης , που δεν είναι μόνο για τον Αρμενικό λαό μεγάλης σημασίας, αλλά και για άλλους λαούς που ακόμα δεν δικαιώθηκαν από την πλατειά διεθνή κοινωνία.

Η 24η Απριλίου 1915 είναι μια συμβολική ημερομηνία. Εκείνη την νύχτα από την 24. στην 25. Απριλίου δολοφωνήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη 600 αρμενικές προσωπικότητες. Η 14. Σεπτεμβρίου είναι η επέτειος της καταστροφής της Μ. Ασίας- Ανατολικής Θράκης και έχει ανακηρυχθεί ημέρα περισυλλογής και μνήμης των αξέχαστων πατρίδων και των θυμάτων της Μικρασιατικής τραγωδίας 1914-1924.

Η 19η Μαϊου 1919 είναι ημέρα σημαδιακή για τον ποντιακό Ελληνισμό και θεωρείται ως απαρχή της μεγάλης γενοκτονίας των ποντίων που ακολούθησε. Έτσι στο Έριβαν κυνηγημένες μειονότητες μπορούν να σκεφθούν τη δικής τους ιστορία του πόνου και της καταστροφής.

Ανασκόπηση ιστορικών γεγονότων

Ήδη το 1995 στο Μύλχαιμ του Ρουρ είχα λάβει μέρος σε ένα παγκόσμιο ιστορικό συνέδριο για την επιστημονική ανάλυση της γενοκτονίας των Αρμενίων, όπου από τότε έχω γράψει πολλά άρθρα στα ελληνόφωνα ΜΜΕ των τριών Ηπείρων, όπου και η σειρά αυτή δημοσιεύτηκε στην Αυστραλία και μεταδόθηκε και από το ελληνόφωνο πρόγραμμα καθώς επίσης και στον Καναδά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Από την Κολωνία της Γερμανίας είχαν αρχίσει στις 13.01.2002 και διάρκεσαν ως το Φεβρουάριο οι εκδηλώσεις της γενοκτονίας και ανάμνησης των Αρμενίων με δια¬λέξεις προσωπικοτήτων, όπως από τον Ralph Giordano, Edgar Hilsenrath, Hülya Engin, Yelda.., καθώς επίσης και έκθεση με φωτογραφικό υλικό, φιλμ και συζητήσεις, με αρμενική και γερμανική ποίηση …
Στην Κολωνία βρίσκεται η μεγαλύτερη αρμενική Κοινότητα στη Γερμανία, επίσης εδώ ζουν πολλοί Τούρκοι, Κούρδοι και ΄Ελληνες, κατά ένα μέρος ήδη η δεύτερη και τρίτη γενιά.

Αν και η γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων και Ελλήνων είναι μέρος της εθνικής τουρκικής και επίσης και κουρδικής ιστορίας, μετά δυσκολίας υπάρχει κατατοπισμός γύρω από αυτό το θέμα. Αν και συμμετέχουν δέκα περίπου διεθνείς αλληλέγγυες οργανώσεις, δεν παρουσιάζεται κανένας Ελληνικός, ή ποντιακός Σύλλογος, ούτε και «Σύλλογος» Ελληνική Κοινότητα στην αλληλέγγυα προσέγγιση για την αναγνώριση των γενοκτονιών Αρμενίων, Ελληνοποντίων και Ελλήνων.

Μετά την Κολωνία συνεχίστηκαν οι εκδηλώσεις στην Φρανκφούρτη, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώσπου η Τουρκία προ της εισχώρησής της στην ευρωπαϊκή Ένωση υποχρεωθεί να αναγνωρίσει οπωσδήποτε επίσημα την γενο¬κτονία σε βάρος των Αρμενίων από τους Νεότουρκους. Η ιστορική έκθεση φωτογραφιών και η στρογγυλή συζήτηση στην Φρανκφούρτη .

Η εκδήλωση και η έκθεση φωτογραφιών συνεχίστηκε τον Φεβρουάριο στη Φρανκφούρτη με τον τίτλο: «Γενοκτονία και Ανάμνηση. Αρμενία 1915». Οι φωτογραφίες για την έκθεση των ιστορικών φωτογραφιών προέρχονται από τον ταξιδιωτικό συγγραφέα Armin T. Wegner, που τα χρόνια 1915 και 1916 υπηρέτησε ως αξιωματικός υγειονομικού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ακριβώς εκείνα τα χρόνια, που χρονολογείται η γενοκτονία. Υπήρξε γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων ή όχι; Ιστορικοί που δεν ακολουθούν την επίσημη τουρκική ερμηνεία, δεν την αμφισβητούν.

Η Τουρκία ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αντίθετα έχει μία άλλη διερμηνεία των γεγονότων κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και ομιλεί για «μετοίκηση». Ασφαλώς ένα ολισθηρό θέμα που οδηγεί και σε διπλωματικές κρίσεις μεταξύ της Τουρκίας και των χωρών, που δεν αμφισβητούν τη γενοκτονία στους Αρμενίους, τους Έλληνες και πρόσφατα την στρατιωτική κατοχή της Βορείου Κύπρου.

Μ ε την τουρκική διπλωματία ήρθε σε αντιπαράθεση τώρα ο ιερέας Christian Stoodt. Του είχε παρακαλέσει ευγενικά, αλλά ευδιάκριτα ο τούρκος γενικός πρόξενος στην Φρανκφούρτη, να αρνηθεί την ιστορική έκθεση φωτογραφιών στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Συγχρόνως έχουν αξιώσει επίσης την άρνηση της ιστορικής έκθεσης και ο πρόεδρος της τουρκικής ισλαμικής Ένωσης, ένας τουρκικός κυβερνητικός θεσμός στην Φρανκφούρτη. Το ότι αφορά ένα ολισθηρό θέμα του είναι συνειδητό. Η απόφαση όμως για προσφορά χώρων στην εκκλησία για τις τεκμηριωμένες φωτογραφίες δεν έλαβε χώρα χωρίς αιτία.

Οι Γερμανοί ως σύμμαχοι των Οθωμανών συμμετείχαν στη γενοκτονία, ανέφερε ο Stoodt. Και είναι λυπηρό, που ο τούρκος διπλωμάτης δεν ακολούθησε την πρόσκληση, να λάβει μέρος την Κυριακή, 10.02.02. στη συζήτηση. Εκείνη η εκδήλωση ήτανε μία σειρά εκδηλώσεων των Αρμενίων, και έλαβαν μέρος επιστήμονες και αφιερωνότανε στο ερώτημα: Δεν Υπάρχει η αρμενική ερώτηση το πρόβλημα πλέον;» Frankfurter Rundschau: Gedenken an den Genozid in Armenien, Nr. 34, 09.02.02

Τι έχει συμβεί την 24. Απριλίου 1915.
Αυτή η ημερο¬μηνία δεν έχει επιλεγεί τυχαίως Αυτή είναι η ημέρα ανάμνησης των Αρ¬μενίων. Διότι στις 24 Απριλίου του 1915 έβαλε σε ενέργεια, η νεο¬τουρκική κίνηση, που απέκτησε δύναμη και ήρθε στην αρχή το 1908, και διεύθυνε τη σύλληψη, την εκτόπιση και την δολοφονία αρμενίων διανοουμένων στην Κωνσταντινούπολη και άρχισε με αυτά τα μέτρα την γενοκτονία ενά¬μισι εκατομμυρίων Αρμενίων – τα δύο τρίτα της οθωμανικής αυτο¬κρατορίας, που εκεί ζούσε από εκατονταετηρίδες ως χριστιανικός λαός.

Το νεκρικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως ήτανε γι΄ αυτούς η Έρημος και έχει την ίδια τρομερή σημασία, όπως το Ausch¬witz για τους Εβραίους. Υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί μεταξύ των γενο¬κτονιών των Εβραίων και Αρμε¬νίων. Και οι δύο εθνικότητες δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Επίσης και οι Νεότουρκοι είχαν ένα εθνικό ρατσιστικό μοντέλο του έθνους και ονειρευό¬τανε από το Turan, μίας Μεγάλης Αυτοκρατορίας από την Θράκη ως την κεντρική Ασία.
Η 24 Απριλίου είναι η απαρχή εκείνων των γεγονότων, που αρ¬γότερα επεκράτησε με την σύμπτυξη του χαρακτηρισμού των φρικιαστικών γεγονότων σε βάρος των Αρμενίων.
Η 24 Απριλίου είναι μία συμβολική ημερομηνία. Εκείνη την νύχτα από την 24. στην 25. Απριλίου καθώς επίσης και τις επακόλουθες ημέρες συνελήφθη¬καν στην μητρόπολη Κωνσταντινούπολη, όπου βρισκότανε η πιο δραστηριοποιημένη πολιτιστική και πολιτική αρμενική Κοινότητα, 600 αρμενικές, ηγετικές προσωπι¬κότητες, από όπου διασώθηκαν από το έγκλημα μόνο δεκαπέντε. Τυπικά έπρεπε κατά τον προγραμματισμό να αρχίσει η γενο¬κτονία ήδη στις 15 Φεβρουαρίου 1915.

Οι στρατιώτες αρμενικής κα¬ταγωγής είχαν ήδη αφοπλιστεί, συλληφθεί και είχαν τοποθετηθεί ως εξαναγκαστικοί εργάτες, όπου πέθαναν από ζούριασμα, ατροφία ή δολοφονήθηκαν με βαρβαρό¬τητα. Μετά από αυτό επακολού¬θησε μία οργανωμένη σφαγή και εξόντωση των ανυπεράσπιστων αμάχων πολιτών.
΄0ποιοι δεν είχαν δολοφονηθεί στον ίδιο τόπο και θέση, έχασαν τη ζωή τους στην οδοιπορία των εκτοπισμών διαμέσου της ερήμου, της πείνας, της δίψας ή των κα¬κουχιών. Κατά προσεχτικούς υπολογισμούς δολοφονήθηκαν μεταξύ 1.200.000 – 1.500.000 Αρμέ¬νιοι.
Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι κυρίως αίτιοι για τον σφαγιασμό, Enver, Talaat, Cemal μπροστά από ένα πολεμικό δικα¬στήριο καταδικάστηκαν στις 5. Ιουλίου 1919 σε θάνατο, εξαιτίας της Γενοκτονίας σε βάρος των Αρ¬μενίων. Παρόλα που υπάρχουν νομικά και πολλαπλά άλλα ντο¬κουμέντα αρνείται μέχρι σήμερα με ισχυρογνωμοσύνη η Τουρκική Δημοκρατία τη γενοκτονία σε βά¬ρος των Αρμενίων, αλλά και σε βάρος των Ελληνοποντίων και Ελλήνων και εξακολουθεί την κα¬ταπίεση των μειονοτήτων.

Όπως περιγράφουν οι ημερήσιες εφημερίδες, Die WELT, 9.2.05 Frankfurter Rundschau, 9.2.05. Στο κρατίδιο του Βρανδεμβούργου θα εισαχθεί και πάλι το 2005 στα αναλυτικά προγράμματα, η διαπραχθείσα σφαγή κατά τη διάρκεια του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου από τους Τούρκους στους Αρμενίους.

Το κρατίδιο του Βρανδεμβούργου είχε καταργήσει από τα σχολικά αναλυτικά προγράμματα τη διδασκαλία της γενοκτονίας σε βάρος των Αρμενίων μετά από πίεση της Τουρκίας.

Κατά την άποψη του πρωθυπουργού του κρατιδίου θα εισαχθεί τώρα ένα σχολικό βιβλίο στο μοναδικό κρατίδιο, που θα ασχολείται με την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Στην νέα επεξεργασία του αναλυτικού προγράμματος θα συμπεριληφθούν περισσότερες γενοκτονίες, και επίσης και η γενοκτονία 1915/16 των 1,5 εκατ. Αρμενίων. Στην επιδίωξη αυτή να παρουσιαστούν οι γενοκτονίες, δεν πρέπει κατά κανόνα τρόπο να απουσιάζει η γενοκτονία σε βάρος των Ελληνοποντίων και Ελλήνων ως μέρος της Ευρωπαϊκής Ιστορίας που πρέπει να παραμείνει στην ενθύμηση των ανθρώπων, ώστε παρόμοια γεγονότα να μην επαναληφθούν ποτέ πια.

Το κρατίδιο του Βρανδεμβούργου επιθυμεί να συνεχίσει την παράδοση του Johannes Lepsius (1858-1926). O Θεολόγος από το Πότσνταμ είχε αποδείξει λεπτομερώς την γενοκτονία, παγκόσμια και έσωσε πολλούς Αρμενίους. Η κυβέρνηση του κρατιδίου επιθυμεί στο οίκημα Λέψιους να προωθήσει περαιτέρω το αρχείο της γενοκτονίας.
Ohne Zeigefinger Cem Oezdemir hat die Tuerkei aufgefordert, dunkle Kapitel ihrer Geschichte wie die Massaker an den Armeniern aufzuarbeiten. Wer sich ehrlich mit der Geschichte befasst habe und Versoehnungsarbeit leiste, sei am ehesten in der Lage, die Herausforderungen der Zukunft zu meisten, sagte der Europaabgeordnete der „Neuen Osnambruecker Zeitung“ .

Beim Voelkermord an den Armeniern wurden Historikern yufolge 1915 im Osmanischen Reich 1,5 Millionen Menschen deportiert und ermordet. Wenn es um versoehnende Kontakte gehe, koenne Deutschland nicht mit erhobenem Zeigefinger, aber mit guten Ratschlaegern helfen, sagte er. Auch Koelner Stadt Anzeiger, Februar 2005.

ΠΟΙΟ ΗΤΑΝΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΑ¬ΘΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΩΝ

0ι Αρμένιοι είχαν εγκατασταθεί τον 7.π.Χ. αιώνα στα τοπία της μαύρης και της Κασπίας θάλασσας. Την εποχή της γέννησης του Χριστού και κατά τον μεσαίωνα υπήρχαν ιδρύσεις κρατών. Κατά τα άλλα όμως ήτανε η Αρμενία διαμελι¬σμένη μεταξύ μεγαλύτερων δυνά¬μεων: μεταξύ Ρώμης και Σασσανιδών, μετά Ανατολικής Ρώμης του αργότερα μετενομασθέντα Βυζαντίου και Αράβων, και τελικά μεταξύ των Οθωμανών, Περσών και των Ρώσων.
Η πολιτιστική ταυτότητα βασιζό¬τανε στη γλώσσα, σε ένα δικό της αλφάβητο και τη θρησκεία, διότι οι Αρμένιοι είναι ο αρχαιότερος χρι¬στιανικός λαός.
Κατά την εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας γύρω στα 1900 υπήρχαν 2 δύο εκατομ¬μύρια Αρμένιοι – όπως και οι Εβραίοι ως μία μη μωαμεθανικοί μειονότητα.
Η πολιτιστική ισότητα γι΄ αυτούς παρέμεινε απραγματο¬ποίητη, έπρεπε π.χ. να πληρώ¬νουν υψηλότερη φορολογία απ΄ ότι οι μωαμεθανοί και δεν επιτρε¬πότανε να υπηρετήσουν στον στρατό.

Οι επαγγελματικές τους επιτυχίες και η συνοχή και άλληλο-υποστήριξη διέγειραν τον φθόνο και επίσης η στενή επικοι¬νωνία με την χριστιανική Ευρώπη διέγειραν ακόμα περισσότερη ζηλοτυπία και δυσπιστία.
Επίσης και το γεγονός, ότι μέσα και έξω της οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1872 ίδρυαν συνδέσμους και κόμματα για να αρχίσουν δράση για την καλυτέ¬ρευση της κοινωνικής και νομικής θέσης των Αρμενίων μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αυτό βέβαια ήτανε για την κυβέρνηση ένα αγκάθι στα μάτια.
Από τον 19. αιώνα προσπαθούσαν οι 0θωμανοί μία διαδικασία νομικής μεταρρύθμισης κατά τα δυτικά πρότυπα, ήθελαν να συ¬γκεντρώσουν τη Διοίκηση και να δημιουργήσουν έναν ισχυρό στρατό.
Το υπάρχον νομικό σύστημα νο¬μιμοποιούσε κατά τον ισλαμικό Νόμο την κυριαρχία των μουσουλ¬μάνων πάνω από το Gavur, (μη μουσουλμάνων, άπιστος, αλλόπι¬στος, ειδωλολάτρης), επίσης οι κυρίαρχοι μωαμεθανοί είχαν επί¬σης και μέτρα προφύλαξης. Το μοντέλο των εθνικών κρατών της Δύσης απεναντίας περιέκλεινε και παρουσιάσεις ισότητας, που μπορούσαν να ερμηνευτούν με φιλελεύθερη, πολιτική ή εθνική, ηθική λογική. ΄
Έτσι πληροφορήθηκαν οι Έλληνες και Αρμένιοι χριστιανοί, αλλά επίσης και Άραβες και Εβραίοι κατ΄ αρχάς διαμέσου φιλε¬λεύθερων συνταγματικών μεταρ¬ρυθμίσεων ( 1839, 1856), πολιτική χειραφέτηση.

Μετά όμως και όταν το 1876 ο Abdul Hamid, ο κόκκινος και αιματηρός σουλτάνος ήρθε στην αρχή, επανέφερε την μονα¬δική λάμψη για χάρη της Οθωμα¬νικής κυριαρχίας – ακύρωσε λοι¬πόν το σύνταγμα, ακυρώθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, αυτό θα πει καμία νομική ισότητα των μη μουσουλμάνων.

Με την αυτοσυγκέντρωση και ένωση όλων των μουσουλμανικών λαών εναντίον των „Gavur“ ήλπιζε ο Abdul Hamid να επιδράσει αντίθετα, στην εσωτερική αποσύνθεση της αυτοκρατορίας του και να δέσει τις προσπάθειες ανεξαρτησίας των μουσουλμάνων Αράβων, Κούρδων, Αλβανών καθώς επίσης και άλλους λαούς.
0 αντιδραστικός σουλτάνος κυ¬ριάρχησε τριάντα χρόνια από το 1878-1909, προσπάθησε, να αποτρέψει τις κινήσεις ανεξαρτησίας των κούρδων, Αλβανών και Αρά¬βων και άλλων λαών διαμέσου του στόχου του πανσλαβισμού.

Οι χριστιανοί γι΄ αυτόν βρισκότανε σε δευτερεύουσα θέση και όλες τις κινήσεις ελευθερίας τους άφησε να κατασταλούν με βαρβαρότητα και ήταν αιτία να καταχωρηθεί στην Ευρώπη το επίθετο ο αιμα¬τηρός κόκκινος σουλτάνος.
Οι Αρμένιοι ήτανε ιδιαίτερα σε αυτόν μισητοί, διότι εξαιτίας αυτών παρακινούσαν οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες για την εκπλήρωση των μεταρρυθμίσεων, που ήτανε οι Οθω¬μανοί υποχρεωμένοι και αξίωνε η Ρωσία στο Κογκρέσο του Βερολίνου, αφού είχε νικήσει την Τουρκία το 1878. Έλαβε χώρα εκτεταμένο σκηνοθετημένο προγρόμ και δο¬λοφονήθηκαν χιλιάδες και χιλιάδες εξισλαμίστηκαν δια της βίας.
Για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και ενσωμάτωση των μη μουσουλμανικών λαών, οι μεγαλύ¬τεροι ήτανε οι Αρμένιοι και Έλληνες με κάθε έναν περίπου 2 εκατομμύρια, δεν είχε αυτός κα¬νένα απολύτως ενδιαφέρον.

Η ελευθερία μετακινήσεων αυτών είχε κατασταλεί με αιματηρές επεμβάσεις και μετατράπηκαν σε θύματα της τουρκικής επιδίωξης για εθνική ομοιογένεια.
Κατ΄ αρχάς η Ρωσία και από το Κογκρέσο του Βερολίνου από το 1878 επίσης και οι Δυτικές Δυνά¬μεις απαιτούσαν ένα ρόλο προτε¬κτοράτου για τους Οθωμανούς χριστιανούς.

Από αυτήν την στιγμή αρχίζουν τα πρώτα προ¬γκρόμε, Progrome στους Αρμενίους. Σε αυτούς έβλεπαν πολλοί Τούρκοι από τώρα και μετά μία κύρια πηγή για τον μαρασμό του « άρρωστου άντρα στο Βόσπορο».

Η σφαγή του 1894 και 1896 – είχαν λάβει ως πρόφαση μία αμφίσσα του κόμματος Hntschak, αρχές του 1893, όπου καλούσαν από τη μια μεριά στη τουρκική γλώσσα τον μωαμεθανικό πληθυσμό σε εξέγερση εναντίον των καταπιε¬στών και από την άλλη μεριά την εξέγερση των Αρμενίων γεωργών, που είχαν τολμήσει να αμυνθούν με ένα φορολογικό μποϋκοτάζ και αργότερα με τα όπλα εναντίον ανυπόφορων κουρδικών πιέσεων – αυτή η σφαγή οδήγησε σε 50.000 ενδεχομένως 300.000 νεκρούς.
Κάτω από αυτούς και θύματα από αρρώστιες και πείνα, και έφερε την εξαφάνιση ολόκληρων χωριών. Επίσης και τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν οι καταδιώξεις του αρμενικού πληθυσμού.

ΑΙΤΙΟΛ0ΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤ0ΧΟΙ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

Αν και η Γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων και των Ελλήνων είναι ένα έγκλημα εναντίον του ανθρωπισμού και ανήκει στις πιο σημαντικότερες, ιστορικές πραγματικότητες της κοινωνίας της Τουρκίας, προσπαθεί κατά την άποψη των οργανωτών η Πολιτεία να χτίσει το μέλλον πάνω στην αποκήρυξη αυτής της πραγματικότητας. Και ερωτούν, αν εξαρτάται το μέλλον της κοινωνίας στην Τουρκία από αυτά τα ψεύδη και τις μηδαμινότητες.
Αυτή η στάση της Πολιτείας προωθεί την κοινωνιολογική διάλυση του μέλλοντος. Για να περιφρου¬ρήσουν το έγκλημα της Γενοκτο¬νίας που εδράζεται, στηρίζεται η εξουσία, εγκαθιδρύουν ως μέσα υπεράσπισης τα ψεύδη, την τρομοκρατία, τον εκβιασμό και την απειλή.
Με αυτόν τον τρόπο αφήνουν ανοιχτές πόρτες και πύλες για νέες γενοκτονίες. Πρέπει όμως οι κά¬τοικοι της σημερινής Τουρ¬κίας να ενημερωθούν στο όνομα των αν¬θρωπίνων δικαιωμάτων και πρέ¬πει να έχουν την ενθάρρυνσή μας και την ηθική υποχρέωση των λαών μας και την πολιτική υπο¬χρέωση των κυβερνήσεών μας, ώστε και οι επόμενες γενιές να πληροφορηθούν τα αίτια των γενοκτονιών και να κάνουν σκέψεις για τα επακόλουθα.

Το πρόγραμμα των Νεότουρκων του καθεστώτος της Ittihat ve Terakki, «Επιτροπής για Ενότητα και πρόοδο» προέβλεπε να αφο¬μοιώσει μη τουρκικούς λα¬ούς και να εξοντώσει μη αφο¬μοιώσιμοι λαοί, και υπήρξε από την εποχή της ίδρυσης της τουρκικής δημο¬κρατίας μέχρι σήμερα στην πρώτη γραμμή.
Τα έτη μεταξύ 1915-1922 στο έδα¬φος της τουρκικής κυριαρχίας έκαναν τον αρμενικό, ασσυριακό και ελληνικό λαό διαμέσου της γενοκτονίας, εξαφάνισης και εκδίω¬ξης σε «ασήμαντες» μειονότητες.

΄0πως στο παρελθόν επιθυμεί κανείς επίσης και σήμερα με τις ίδιες μεθοδεύσεις να αποδεκατίσει τον κουρδικό λαό. Που αξιώνει τα δικαιώματά του και τις ελευθερίες του και ασφαλώς και άλλες μειονότητες.
Οι κυρίως υπεύθυνοι είναι οι Νεότουρκοι του καθεστώτος Ittihat ve Terakki, που έσπρωξαν την οθωμανική αυτοκρατορία στον ιμπεριαλιστικό κατατεμαχισμό και διαμοιρασμό του πολέμου και ο πόλεμος έχει χρησιμοποιηθεί ως ευκαιρία για τον σφαγιασμό των λαών.

Η τουρκική δημοκρατία φέρει ως κληρονόμος της οθωμανικής Αυτοκρατορίας την συν-ευθύνη για τα εγκλήματα των Νεότουρκων, διότι αυτή αποκηρύττει τις γενοκτονίες, λατρεύει τους πρωταίτιους για την ευθύνη των εγκλημάτων ως «Μεγάλους Τούρκους» και τους έχουν τοποθετήσει αυτούς σε ανώτατες κρατικές υπηρεσίες.
Αν και στο εντωμεταξύ έχει περά¬σει ένας αιώνας, παρέμεινε άθικτη η κοινωνία της Τουρκίας απέναντι στα εγκλήματα σε βάρος του ανθρωπισμού και έχει ακόμα παρα¬λείψει να ασχοληθεί και να κάνει συζήτηση με την ιστορία. Η πολιτεία και η δημιουργούμενη νοοτροπία προώ¬θησαν την λατρεία της βίας. Αντί να λύσουν τα προβλήματά της κοινωνίας τους έχει σε θηριώδη κατάσταση η Πολιτεία.

Το κουρδικό πρόβλημα και η κατάληψη και εποίκηση της Βορείου Κύπρου, που έχει λάβει διεθνείς διαστάσεις είναι από τα καλύτερα παραδείγματα. Το γεγονός, ότι η καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων, τα βασανιστήρια και οι ατιμάσεις ανήκουν στην ημερή¬σια διάταξη και έχει απωθήσει η Πολιτεία στο βάθος, τέτοια κοινω¬νικά προβλήματα σήψης, όπως π. χ. αεργία, φτώχεια και ελλιπής μόρφωση.

Ένα αποφασιστικό βήμα από την ανυπόφορη κοινωνιολογική πραγματικότητα θα μπορούσε να βρίσκεται στη συνείδηση της κοι¬νής γνώμης και στην καταδίκη των εγκληματιών των γενοκτονιών σε βάρος του ανθρωπισμού.

Πολλοί ανθρωπιστές σήμερα, είναι της άποψης, ότι ένα αποφασιστικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση του βασικού εμποδίου θα μπορούσε να υπερπηδήσει πολλά για να έλ¬θει η αληθινή ειρήνη με τα θύματα του Αρμενικού, του Ελληνο-ποντιακού, ελληνικού, κουρδικού και κυπριακού λαού.
Πρέπει επιτέλους κανείς να πι¬στεύει και να αναγνωρίζει, ότι όλοι οι ειλικρινείς άνθρωποι καταδικά¬ζουν την βίαια καταπίεση ενός άλ¬λου λαού ως ένα έγκλημα σε βά¬ρος του ανθρωπισμού.

Στόχος όλων μας πρέπει να είναι να θέσουμε τα ερωτήματα για το ταμπού των γενοκτονιών του πα¬ρελθόντος, όπου θεωρείται μιαρό και δεν πρέπει κανείς να το αγγίζει, να βγάλουμε επιτέλους τα απαραίτητα διδάγματα και να ευαισθητοποιή¬σουμε την κοινή γνώμη, ιδιαίτερα τη νέα γενιά, απέναντι στις γενο¬κτονίες, που είναι τα χειρότερα εγκλήματα σε βάρος του ανθρωπισμού.

Περαιτέρω θέλουμε να συμβάλ¬λουμε με το διάλογο στη διάλυση και μείωση του ρατσισμού και σε συκοφαντικά ψεύδη βασιζόμενες προκαταλήψεις εναντίον των θυ¬μάτων των γενοκτονιών, και να φέρουμε σε φως επιστημονικά θε¬μελιωμένα γεγονότα και να προω¬θήσουμε το διάλογο για μία ειρη¬νική συμβίωση των λαών μας.

Πηγή: Στήριξη και επέκταση των αρμενικών οργανωτικών στόχων της Φρανκφούρτης από 08.02.-01.03.2002. 0 Taner Akcam, ανα¬φέρει, ότι έχουμε να κάνουμε με μία κοινωνία, όπου το άτομο και μέσα στην συλλογική συνείδηση των συμμετεχόντων, αισθάνεται καθένα υποχρεωμένο να αποκρύ¬πτει την άποψή του και την πρό¬θεσή του και μετέπειτα να δια¬πραγματεύεται με το είδος και τον τρόπο με τους λιγότερο από τους δύο διαφορετικούς τρόπους συ¬μπεριφοράς.

Το αποτέλεσμα είναι, ότι διαμέσου αυτής της βαθιάς δυ¬σπιστίας να βρίσκεται μία δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα μεταξύ των ατόμων των συλλογικών ομάδων και του κράτους. Τα όρια του εθνικού κράτους στην περιφέρεια δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα δύο γεγονότων, δηλαδή του πρώτου παγκόσμιου πολέμου και της οκτωβριανής επανάστασης.
Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από δύο διαφορετικές τάσεις. Από τη μια μεριά οι επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων να διαμοιράσουν την οθωμανική Αυτοκρατορία μεταξύ τους και από την άλλη μεριά να εμποδίσουν την επεκτατική πολι¬τική του „ Panislamistische „ και «Pantouranistische“ της οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ακολου¬θούσε το στόχο μίας εθνικής και θρησκευτικής Αυτοκρατορίας και με ορμή επέκτασης προς ανατολάς.

Πηγή: Δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ και ιστοσελίδες των τριών Ηπείρων. Το μακροσκελές άρθρο μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα: www.kn-megalexandros.gr,

Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, μετάδοση, αναδημοσίευση, με τον απαραίτητο όρο να αναφέρεται ο αρθρογράφος, πηγή και LINK: www.kn-megalexandros.gr,
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία
Konstantin.nalbantis@t-online.de





























ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗ¬ΝΩΝ
ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟ¬ΣΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩ¬ΠΟΤΗΤΑΣ
Κωνσταντίνου Σ. ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ, Κολωνία
www.kn-megalexandros.gr
Προλεγόμενα
Το Μνημείο του ολοκαυτώματος του Έριβαν υποχρεώνει κυνηγη¬μένες μειονότητες να σκεφθούν τη δική τους ιστορία του πόνου και της καταστροφής, και έτσι 24 Απριλίου είναι ημέρα ανάμνησης των Αρμενίων, στις 5 Μαϊου συ¬γκεντρώνονται οι Εβραίοι, και στις 19. Μαϊου πηγαίνουν οι Έλληνες και κατ΄ αυτόν τον τρόπο μετα¬βάλλεται το Μνημείο του Ολοκαυ¬τώματος σε διεθνή τόπο ενθύμη¬σης , που δεν είναι μόνο για τον Αρμενικό λαό μεγάλης σημασίας, αλλά και για άλλους λαούς που ακόμα δεν δικαιώθηκαν από την πλατειά διεθνή κοινωνία.
Η 24η Απριλίου 1915 είναι μια συμβολική ημερομηνία. Εκείνη την νύχτα από την 24. στην 25. Απριλίου δολοφωνήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη 600 αρμενικές προσωπικότητες. Η 14. Σεπτεμβρίου είναι η επέτειος της καταστροφής της Μ. Ασίας- Ανατολικής Θράκης και έχει ανακηρυχθεί ημέρα περισυλλογής και μνήμης των αξέχαστων πατρίδων και των θυμάτων της Μικρασιατικής τραγωδίας 1914-1924.
Η 19η Μαϊου 1919 είναι ημέρα σημαδιακή για τον ποντιακό Ελληνισμό και θεωρείται ως απαρχή της μεγάλης γενοκτονίας των ποντίων που ακολούθησε. Έτσι στο Έριβαν κυνηγημένες μειονότητες μπορούν να σκεφθούν τη δικής τους ιστορία του πόνου και της καταστροφής.

Ανασκόπηση ιστορικών γεγονό¬των
Ήδη το 1995 στο Μύλχαιμ του Ρουρ είχα λάβει μέρος σε ένα παγκόσμιο ιστορικό συνέδριο για την επιστημονική ανάλυση της γενοκτονίας των Αρμενίων, όπου από τότε έχω γράψει πολλά άρθρα στα ελληνόφωνα ΜΜΕ των τριών Ηπείρων, όπου και η σειρά αυτή δημοσιεύτηκε στην Αυστραλία και μεταδόθηκε και από το ελληνόφωνο πρόγραμμα καθώς επίσης και στον Καναδά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Από την Κολωνία της Γερμανίας είχαν αρχίσει στις 13.01.2002 και διάρκεσαν ως το Φεβρουάριο οι εκδηλώσεις της γενοκτονίας και ανάμνησης των Αρμενίων με δια¬λέξεις προσωπικοτήτων, όπως από τον Ralph Giordano, Edgar Hilsenrath, Hülya Engin, Yelda.., καθώς επίσης και έκθεση με φωτογραφικό υλικό, φιλμ και συζητήσεις, με αρμενική και γερμανική ποίηση …
Στην Κολωνία βρίσκεται η μεγαλύτερη αρμενική Κοινότητα στη Γερμανία, επίσης εδώ ζουν πολλοί Τούρκοι, Κούρ¬δοι και ΄Ελληνες, κατά ένα μέρος ήδη η δεύτερη και τρίτη γενιά. Αν και η γενο¬κτονία σε βάρος των Αρμενίων και Ελλήνων είναι μέρος της εθνικής τουρκικής και επίσης και κουρδικής ιστορίας, μετά δυσκολίας υπάρχει κατατο¬πισμός γύρω από αυτό το θέμα. Αν και συμμετέχουν δέκα περίπου διεθνείς αλληλέγγυες οργανώσεις, δεν παρουσιάζεται κανένας Ελλη¬νικός, ή ποντιακός Σύλλογος, ούτε και «Σύλλογος» Ελληνική Κοινότητα στην αλ¬ληλέγγυα προσέγγιση για την αναγνώριση των γενοκτονιών Αρ¬μενίων, Ελληνοποντίων και Ελλή¬νων.
Μετά την Κολω¬νία συνεχίστηκαν οι εκδηλώσεις στην Φρανκφούρτη, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώσπου η Τουρκία προ της εισχώ¬ρησής της στην ευρωπαϊκή Ένωση υποχρεωθεί να αναγνωρίσει οπωσδήποτε επίσημα την γενο¬κτονία σε βάρος των Αρμενίων από τους Νεότουρκους. Η ιστορική έκθεση φωτογραφιών και η στρογγυλή συζήτηση στην Φρανκφούρτη .
Η εκδήλωση και η έκθεση φωτογραφιών συνεχίστηκε τον Φεβρουάριο στη Φρανκφούρτη με τον τίτλο: «Γενοκτονία και Ανάμνηση. Αρμενία 1915». Οι φωτογραφίες για την έκθεση των ιστορικών φωτογραφιών προέρχονται από τον ταξιδιωτικό συγγραφέα Armin T. Wegner, που τα χρόνια 1915 και 1916 υπηρέτησε ως αξιωματικός υγειονομικού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ακριβώς εκείνα τα χρόνια, που χρονολογείται η γενοκτονία. Υπήρξε γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων ή όχι; Ιστορικοί που δεν ακολουθούν την επίσημη τουρκική ερμηνεία, δεν την αμφισβητούν.
Η Τουρκία ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αντίθετα έχει μία άλλη διερμηνεία των γεγονότων κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και ομιλεί για «μετοίκηση». Ασφαλώς ένα ολισθηρό θέμα που οδηγεί και σε διπλωματικές κρίσεις μεταξύ της Τουρκίας και των χωρών, που δεν αμφισβητούν τη γενοκτονία στους Αρμενίους, τους Έλληνες και πρόσφατα την στρατιωτική κατοχή της Βορείου Κύπρου.
Μ ε την τουρκική διπλωματία ήρθε σε αντιπαράθεση τώρα ο ιερέας Christian Stoodt. Του είχε παρακαλέσει ευγενικά, αλλά ευδιάκριτα ο τούρκος γενικός πρόξενος στην Φρανκφούρτη, να αρνηθεί την ιστορική έκθεση φωτογραφιών στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Συγχρόνως έχουν αξιώσει επίσης την άρνηση της ιστορικής έκθεσης και ο πρόεδρος της τουρκικής ισλαμικής Ένωσης, ένας τουρκικός κυβερνητικός θεσμός στην Φρανκφούρτη. Το ότι αφορά ένα ολισθηρό θέμα του είναι συνειδητό. Η απόφαση όμως για προσφορά χώρων στην εκκλησία για τις τεκμηριωμένες φωτογραφίες δεν έλαβε χώρα χωρίς αιτία.
Οι Γερμανοί ως σύμμαχοι των Οθωμανών συμμετείχαν στη γενοκτονία, ανέφερε ο Stoodt. Και είναι λυπηρό, που ο τούρκος διπλωμάτης δεν ακολούθησε την πρόσκληση, να λάβει μέρος την Κυριακή, 10.02.02. στη συζήτηση. Εκείνη η εκδήλωση ήτανε μία σειρά εκδηλώσεων των Αρμενίων, και έλαβαν μέρος επιστήμονες και αφιερωνότανε στο ερώτημα: Δεν Υπάρχει η αρμενική ερώτηση το πρόβλημα πλέον;» Frankfurter Rundschau: Gedenken an den Genozid in Armenien, Nr. 34, 09.02.02
Τι έχει συμβεί την 24. Απριλίου 1915.
Αυτή η ημερο¬μηνία δεν έχει επιλεγεί τυχαίως Αυτή είναι η ημέρα ανάμνησης των Αρ¬μενίων. Διότι στις 24 Απριλίου του 1915 έβαλε σε ενέργεια, η νεο¬τουρκική κίνηση, που απέκτησε δύναμη και ήρθε στην αρχή το 1908, και διεύθυνε τη σύλληψη, την εκτόπιση και την δολοφονία αρμενίων διανοουμένων στην Κωνσταντινούπολη και άρχισε με αυτά τα μέτρα την γενοκτονία ενά¬μισι εκατομμυρίων Αρμενίων – τα δύο τρίτα της οθωμανικής αυτο¬κρατορίας, που εκεί ζούσε από εκατονταετηρίδες ως χριστιανικός λαός.
Το νεκρικό στρατόπεδο συ¬γκεντρώσεως ήτανε γι΄ αυτούς η Έρημος και έχει την ίδια τρομερή σημασία, όπως το Ausch¬witz για τους Εβραίους. Υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί μεταξύ των γενο¬κτονιών των Εβραίων και Αρμε¬νίων. Και οι δύο εθνικότητες δο¬λοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Επίσης και οι Νεότουρ¬κοι είχαν ένα εθνικό ρατσιστικό μοντέλο του έθνους και ονειρευό¬τανε από το Turan, μίας Μεγάλης Αυτοκρατορίας από την Θράκη ως την κεντρική Ασία. Η 24 Απριλίου είναι η απαρχή εκείνων των γεγονότων, που αρ¬γότερα επεκράτησε με την σύ¬μπτυξη του χαρακτηρισμού των φρικιαστικών γεγονότων σε βάρος των Αρμενίων.
Η 24 Απριλίου είναι μία συμβολική ημερομηνία. Εκείνη την νύχτα από την 24. στην 25. Απριλίου καθώς επίσης και τις επακόλουθες ημέρες συνελήφθη¬καν στην μητρόπολη Κωνσταντι¬νούπολη, όπου βρισκότανε η πιο δραστηριοποιημένη πολιτιστική και πολιτική αρμενική Κοινότητα, 600 αρμενικές, ηγετικές προσωπι¬κότητες, από όπου διασώθηκαν από το έγκλημα μόνο δεκαπέντε. Τυπικά έπρεπε κατά τον προγραμματισμό να αρχίσει η γενο¬κτονία ήδη στις 15 Φεβρουαρίου 1915.
Οι στρατιώτες αρμενικής κα¬ταγωγής είχαν ήδη αφοπλιστεί, συλληφθεί και είχαν τοποθετηθεί ως εξαναγκαστικοί εργάτες, όπου πέθαναν από ζούριασμα, ατροφία ή δολοφονήθηκαν με βαρβαρό¬τητα. Μετά από αυτό επακολού¬θησε μία οργανωμένη σφαγή και εξόντωση των ανυπε¬ράσπι¬στων αμάχων πολιτών. ΄0ποιοι δεν είχαν δολοφονηθεί στον ίδιο τόπο και θέση, έχασαν τη ζωή τους στην οδοιπορία των εκτοπισμών διαμέσου της ερήμου, της πείνας, της δίψας ή των κα¬κουχιών. Κατά προσεχτικούς υπολογισμούς δολοφονήθηκαν μεταξύ 1.200.000 – 1.500.000 Αρμέ¬νιοι.
Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι κυρίως αίτιοι για τον σφαγιασμό, Enver, Talaat, Cemal μπροστά από ένα πολεμικό δικα¬στήριο καταδικάστηκαν στις 5. Ιουλίου 1919 σε θάνατο, εξαιτίας της Γενοκτονίας σε βάρος των Αρ¬μενίων. Παρόλα που υπάρχουν νομικά και πολλαπλά άλλα ντο¬κουμέντα αρνείται μέχρι σήμερα με ισχυρογνωμοσύνη η Τουρκική Δημοκρατία τη γενοκτονία σε βά¬ρος των Αρμενίων, αλλά και σε βάρος των Ελληνοποντίων και Ελλήνων και εξακολουθεί την κα¬ταπίεση των μειονοτήτων.
Όπως περιγράφουν οι ημερήσιες εφημερίδες, Die WELT, 9.2.05 Frankfurter Rundschau, 9.2.05. Στο κρατίδιο του Βρανδεμβούργου θα εισαχθεί και πάλι το 2005 στα αναλυτικά προγράμματα, η διαπραχθείσα σφαγή κατά τη διάρκεια του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου από τους Τούρκους στους Αρμενίους. Το κρατίδιο του Βρανδεμβούργου είχε καταργήσει από τα σχολικά αναλυτικά προγράμματα τη διδασκαλία της γενοκτονίας σε βάρος των Αρμενίων μετά από πίεση της Τουρκίας.
Κατά την άποψη του πρωθυπουργού του κρατιδίου θα εισαχθεί τώρα ένα σχολικό βιβλίο στο μοναδικό κρατίδιο, που θα ασχολείται με την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Στην νέα επεξεργασία του αναλυτικού προγράμματος θα συμπεριληφθούν περισσότερες γενοκτονίες, και επίσης και η γενοκτονία 1915/16 των 1,5 εκατ. Αρμενίων. Στην επιδίωξη αυτή να παρουσιαστούν οι γενοκτονίες, δεν πρέπει κατά κανόνα τρόπο να απουσιάζει η γενοκτονία σε βάρος των Ελληνοποντίων και Ελλήνων ως μέρος της Ευρωπαϊκής Ιστορίας που πρέπει να παραμείνει στην ενθύμηση των ανθρώπων, ώστε παρόμοια γεγονότα να μην επαναληφθούν ποτέ πια.
Το κρατίδιο του Βρανδεμβούργου επιθυμεί να συνεχίσει την παράδοση του Johannes Lepsius (1858-1926). O Θεολόγος από το Πότσνταμ είχε αποδείξει λεπτομερώς την γενοκτονία, παγκόσμια και έσωσε πολλούς Αρμενίους. Η κυβέρνηση του κρατιδίου επιθυμεί στο οίκημα Λέψιους να προωθήσει περαιτέρω το αρχείο της γενοκτονίας.
Ohne Zeigefinger Cem Oezdemir hat die Tuerkei aufgefordert, dunkle Kapitel ihrer Geschichte wie die Massaker an den Armeniern aufzuarbeiten. Wer sich ehrlich mit der Geschichte befasst habe und Versoehnungsarbeit leiste, sei am ehesten in der Lage, die Herausforderungen der Zukunft zu meisten, sagte der Europaabgeordnete der „Neuen Osnambruecker Zeitung“ .
Beim Voelkermord an den Armeniern wurden Historikern yufolge 1915 im Osmanischen Reich 1,5 Millionen Menschen deportiert und ermordet. Wenn es um versoehnende Kontakte gehe, koenne Deutschland nicht mit erhobenem Zeigefinger, aber mit guten Ratschlaegern helfen, sagte er. Auch Koelner Stadt Anzeiger, Februar 2005.
ΠΟΙΟ ΗΤΑΝΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΑ¬ΘΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΩΝ
0ι Αρμένιοι είχαν εγκατασταθεί τον 7.π.Χ. αιώνα στα τοπία της μαύρης και της Κασπίας θάλασσας. Την εποχή της γέννησης του Χριστού και κατά τον μεσαίωνα υπήρχαν ιδρύσεις κρατών. Κατά τα άλλα όμως ήτανε η Αρμενία διαμελι¬σμένη μεταξύ μεγαλύτερων δυνά¬μεων: μεταξύ Ρώμης και Σασσανιδών, μετά Ανατολικής Ρώμης του αργότερα μετενομασθέντα Βυζαντίου και Αράβων, και τελικά μεταξύ των Οθωμανών, Περσών και των Ρώσων.
Η πολιτιστική ταυτότητα βασιζό¬τανε στη γλώσσα, σε ένα δικό της αλφάβητο και τη θρησκεία, διότι οι Αρμένιοι είναι ο αρχαιότερος χρι¬στιανικός λαός. Κατά την εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας γύρω στα 1900 υπήρχαν 2 δύο εκατομ¬μύρια Αρμένιοι – όπως και οι Εβραίοι ως μία μη μωαμεθανικοί μειονότητα.
Η πολιτιστική ισότητα γι΄ αυτούς παρέμεινε απραγματο¬ποίητη, έπρεπε π.χ. να πληρώ¬νουν υψηλότερη φορολογία απ΄ ότι οι μωαμεθανοί και δεν επιτρε¬πότανε να υπηρετήσουν στον στρατό. Οι επαγγελματικές τους επιτυχίες και η συνοχή και άλληλο-υποστήριξη διέγειραν τον φθόνο και επίσης η στενή επικοι¬νωνία με την χριστιανική Ευρώπη διέγειραν ακόμα περισσότερη ζη¬λοτυπία και δυσπιστία.
Επίσης και το γεγονός, ότι μέσα και έξω της οθωμανικής Αυ¬τοκρατορίας από το 1872 ίδρυαν συνδέσμους και κόμματα για να αρχίσουν δράση για την καλυτέ¬ρευση της κοινωνικής και νομικής θέσης των Αρμενίων μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αυτό βέβαια ήτανε για την κυβέρνηση ένα αγκάθι στα μάτια.
Από τον 19. αιώνα προσπαθού¬σαν οι 0θωμανοί μία διαδικασία νομικής μεταρρύθμισης κατά τα δυτικά πρότυπα, ήθελαν να συ¬γκεντρώσουν τη Διοίκηση και να δημιουργήσουν έναν ισχυρό στρατό.
Το υπάρχον νομικό σύστημα νο¬μιμοποιούσε κατά τον ισλαμικό Νόμο την κυριαρχία των μουσουλ¬μάνων πάνω από το Gavur, (μη μουσουλμάνων, άπιστος, αλλόπι¬στος, ειδωλολάτρης), επίσης οι κυρίαρχοι μωαμεθανοί είχαν επί¬σης και μέτρα προφύλαξης. Το μοντέλο των εθνικών κρατών της Δύσης απεναντίας περιέκλεινε και παρουσιάσεις ισότητας, που μπορούσαν να ερμηνευτούν με φιλελεύθερη, πολιτική ή εθνική, ηθική λογική. ΄
Έτσι πληροφορήθηκαν οι Έλληνες και Αρμένιοι χριστιανοί, αλλά επίσης και Άραβες και Εβραίοι κατ΄ αρχάς διαμέσου φιλε¬λεύθερων συνταγματικών μεταρ¬ρυθμίσεων ( 1839, 1856), πολιτική χειραφέτηση.
Μετά όμως και όταν το 1876 ο Abdul Hamid, ο κόκκινος και αιματηρός σουλτάνος ήρθε στην αρχή, επανέφερε την μονα¬δική λάμψη για χάρη της Οθωμα¬νικής κυριαρχίας – ακύρωσε λοι¬πόν το σύνταγμα, ακυρώθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, αυτό θα πει καμία νομική ισότητα των μη μουσουλμάνων.
Με την αυτοσυγκέντρωση και ένωση όλων των μουσουλμανικών λαών εναντίον των „Gavur“ ήλπιζε ο Abdul Hamid να επιδράσει αντί¬θετα, στην εσωτερική αποσύνθεση της αυτοκρατορίας του και να δέ¬σει τις προσπάθειες ανεξαρτησίας των μουσουλμάνων Αράβων, Κούρδων, Αλβανών καθώς επίσης και άλλους λαούς.
0 αντιδραστικός σουλτάνος κυ¬ριάρχησε τριάντα χρόνια από το 1878-1909, προσπάθησε, να απο¬τρέψει τις κινήσεις ανεξαρτησίας των κούρδων, Αλβανών και Αρά¬βων και άλλων λαών διαμέσου του στόχου του πανσλαβισμού.
Οι χριστιανοί γι΄ αυτόν βρισκότανε σε δευτερεύουσα θέση και όλες τις κινήσεις ελευθερίας τους άφησε να κατασταλούν με βαρβαρότητα και ήταν αιτία να καταχωρηθεί στην Ευρώπη το επίθετο ο αιμα¬τηρός κόκκινος σουλτάνος. Οι Αρ¬μένιοι ήτανε ιδιαίτερα σε αυτόν μισητοί, διότι εξαιτίας αυτών πα¬ρακινούσαν οι Ευρωπαίοι διπλω¬μάτες για την εκπλήρωση των με¬ταρρυθμίσεων, που ήτανε οι Οθω¬μανοί υποχρεωμένοι και αξίωνε η Ρωσία στο Κογκρέσο του Βερολί¬νου, αφού είχε νικήσει την Τουρκία το 1878. Έλαβε χώρα εκτεταμένο σκηνοθετημένο προγρόμ και δο¬λοφονήθηκαν χιλιάδες και χιλιάδες εξισλαμίστηκαν δια της βίας.
Για την εξασφάλιση ίσων δικαιω¬μάτων και ενσωμάτωση των μη μουσουλμανικών λαών, οι μεγαλύ¬τεροι ήτανε οι Αρμένιοι και Έλληνες με κάθε έναν περίπου 2 εκατομμύρια, δεν είχε αυτός κα¬νένα απολύτως ενδιαφέρον.
Η ελευθερία μετακινήσεων αυτών είχε κατασταλεί με αιματηρές επεμβάσεις και μετατράπηκαν σε θύματα της τουρκικής επιδίωξης για εθνική ομοιογένεια.
Κατ΄ αρχάς η Ρωσία και από το Κογκρέσο του Βερολίνου από το 1878 επίσης και οι Δυτικές Δυνά¬μεις απαιτούσαν ένα ρόλο προτε¬κτοράτου για τους Οθωμανούς χριστιανούς.
Από αυτήν την στιγμή αρχίζουν τα πρώτα προ¬γκρόμε, Progrome στους Αρμενί¬ους. Σε αυτούς έβλεπαν πολλοί Τούρκοι από τώρα και μετά μία κύρια πηγή για τον μαρασμό του « άρρωστου άντρα στο Βόσπορο».
Η σφαγή του 1894 και 1896 – είχαν λάβει ως πρόφαση μία αμφίσσα του κόμματος Hntschak, αρχές του 1893, όπου καλούσαν από τη μια μεριά στη τουρκική γλώσσα τον μωαμεθανικό πληθυσμό σε εξέγερση εναντίον των καταπιε¬στών και από την άλλη μεριά την εξέγερση των Αρμενίων γεωργών, που είχαν τολμήσει να αμυνθούν με ένα φορολογικό μποϋκοτάζ και αργότερα με τα όπλα εναντίον ανυπόφορων κουρδικών πιέσεων – αυτή η σφαγή οδήγησε σε 50.000 ενδεχομένως 300.000 νεκρούς.
Κάτω από αυτούς και θύματα από αρρώστιες και πείνα, και έφερε την εξαφάνιση ολόκληρων χωριών. Επίσης και τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν οι καταδιώξεις του αρμενικού πληθυσμού.
ΑΙΤΙΟΛ0ΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤ0ΧΟΙ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
Αν και η Γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων και των Ελλήνων είναι ένα έγκλημα ενα¬ντίον του ανθρωπισμού και ανήκει στις πιο σημαντικότερες, ιστορικές πραγματικότητες της κοινωνίας της Τουρκίας, προσπαθεί κατά την άποψη των οργανωτών η Πολιτεία να χτίσει το μέλλον πάνω στην αποκήρυξη αυτής της πραγματικό¬τητας. Και ερωτούν, αν εξαρτάται το μέλλον της κοινωνίας στην Τουρκία από αυτά τα ψεύδη και τις μηδαμινότητες.
Αυτή η στάση της Πολιτείας προ¬ωθεί την κοινωνιολογική διάλυση του μέλλοντος. Για να περιφρου¬ρήσουν το έγκλημα της Γενοκτο¬νίας που εδράζεται, στηρίζεται η εξουσία, εγκαθιδρύουν ως μέσα υπεράσπισης τα ψεύδη, την τρο¬μοκρατία, τον εκβιασμό και την απειλή.
Με αυτόν τον τρόπο αφή¬νουν ανοιχτές πόρτες και πύλες για νέες γενοκτονίες. Πρέπει όμως οι κά¬τοικοι της σημερινής Τουρ¬κίας να ενημερωθούν στο όνομα των αν¬θρωπίνων δικαιωμάτων και πρέ¬πει να έχουν την ενθάρρυνσή μας και την ηθική υποχρέωση των λαών μας και την πολιτική υπο¬χρέωση των κυβερνήσεών μας, ώστε και οι επόμενες γενιές να πληροφορηθούν τα αίτια των γε¬νοκτονιών και να κάνουν σκέψεις για τα επακόλουθα.
Το πρόγραμμα των Νεότουρκων του καθεστώτος της Ittihat ve Terakki, «Επιτροπής για Ενότητα και πρόοδο» προέβλεπε να αφο¬μοιώσει μη τουρκικούς λα¬ούς και να εξοντώσει μη αφο¬μοιώσιμοι λαοί, και υπήρξε από την εποχή της ίδρυσης της τουρκικής δημο¬κρατίας μέχρι σήμερα στην πρώτη γραμμή. Τα έτη μεταξύ 1915-1922 στο έδα¬φος της τουρκικής κυριαρχίας έκαναν τον αρμενικό, ασσυριακό και ελληνικό λαό διαμέσου της γε¬νοκτονίας, εξαφάνισης και εκδίω¬ξης σε «ασήμαντες» μειονότητες.
΄0πως στο παρελθόν επιθυμεί κα¬νείς επίσης και σήμερα με τις ίδιες μεθοδεύσεις να αποδεκατίσει τον κουρδικό λαό. Που αξιώνει τα δι¬καιώματά του και τις ελευθερίες του και ασφαλώς και άλλες μειονότητες.
Οι κυρίως υπεύθυνοι είναι οι Νεότουρκοι του καθεστώτος Ittihat ve Terakki, που έσπρωξαν την οθωμανική αυτοκρατορία στον ιμπεριαλιστικό κατατεμαχισμό και διαμοιρασμό του πολέμου και ο πόλεμος έχει χρησιμοποιηθεί ως ευκαιρία για τον σφαγιασμό των λαών.
Η τουρκική δημοκρατία φέρει ως κληρονόμος της οθωμα¬νικής Αυτοκρατορίας την συν-ευ¬θύνη για τα εγκλήματα των Νεό¬τουρκων, διότι αυτή αποκηρύττει τις γενοκτονίες, λατρεύει τους πρωταίτιους για την ευθύνη των εγκλημάτων ως «Μεγάλους Τούρ¬κους» και τους έχουν τοποθετήσει αυτούς σε ανώτατες κρατικές υπηρεσίες.
Αν και στο εντωμεταξύ έχει περά¬σει ένας αιώνας, παρέμεινε άθικτη η κοινωνία της Τουρκίας απέναντι στα εγκλήματα σε βάρος του αν¬θρωπισμού και έχει ακόμα παρα¬λείψει να ασχοληθεί και να κάνει συζήτηση με την ιστορία. Η πολιτεία και η δημιουργούμενη νοοτροπία προώ¬θησαν την λατρεία της βίας. Αντί να λύσουν τα προβλήματά της κοινωνίας τους έχει σε θηριώδη κατάσταση η Πολιτεία.
Το κουρδικό πρόβλημα και η κατάληψη και εποίκηση της Βορείου Κύπρου, που έχει λάβει διεθνείς διαστάσεις είναι από τα καλύτερα παραδείγματα. Το γεγο¬νός, ότι η καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων, τα βασανιστήρια και οι ατιμάσεις ανήκουν στην ημερή¬σια διάταξη και έχει απωθήσει η Πολιτεία στο βάθος, τέτοια κοινω¬νικά προβλήματα σήψης, όπως π. χ. αεργία, φτώχεια και ελλιπής μόρφωση.
Ένα αποφασιστικό βήμα από την ανυπόφορη κοινωνιολογική πραγματικότητα θα μπορούσε να βρίσκεται στη συνείδηση της κοι¬νής γνώμης και στην καταδίκη των εγκληματιών των γενοκτονιών σε βάρος του ανθρωπισμού.
Πολλοί ανθρωπιστές σήμερα, είναι της άποψης, ότι ένα αποφασιστικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση του βασικού εμποδίου θα μπορούσε να υπερπηδήσει πολλά για να έλ¬θει η αληθινή ειρήνη με τα θύματα του Αρμενικού, του Ελληνο-ποντιακού, ελληνικού, κουρδικού και κυπριακού λαού.
Πρέπει επιτέλους κανείς να πι¬στεύει και να αναγνωρίζει, ότι όλοι οι ειλικρινείς άνθρωποι καταδικά¬ζουν την βίαια καταπίεση ενός άλ¬λου λαού ως ένα έγκλημα σε βά¬ρος του ανθρωπισμού.
Στόχος όλων μας πρέπει να είναι να θέσουμε τα ερωτήματα για το ταμπού των γενοκτονιών του πα¬ρελθόντος, όπου θεωρείται μιαρό και δεν πρέπει κανείς να το αγγί¬ζει, να βγάλουμε επιτέλους τα απαραίτητα διδάγματα και να ευαισθητοποιή¬σουμε την κοινή γνώμη, ιδιαίτερα τη νέα γενιά, απέναντι στις γενο¬κτονίες, που είναι τα χειρότερα εγκλήματα σε βάρος του ανθρω¬πισμού.
Περαιτέρω θέλουμε να συμβάλ¬λουμε με το διάλογο στη διάλυση και μείωση του ρατσισμού και σε συκοφαντικά ψεύδη βασιζόμενες προκαταλήψεις εναντίον των θυ¬μάτων των γενοκτονιών, και να φέρουμε σε φως επιστημονικά θε¬μελιωμένα γεγονότα και να προω¬θήσουμε το διάλογο για μία ειρη¬νική συμβίωση των λαών μας.
Πηγή: Στήριξη και επέκταση των αρμενικών οργανωτικών στόχων της Φρανκφούρτης από 08.02.-01.03.2002. 0 Taner Akcam, ανα¬φέρει, ότι έχουμε να κάνουμε με μία κοινωνία, όπου το άτομο και μέσα στην συλλογική συνείδηση των συμμετεχόντων, αισθάνεται καθένα υποχρεωμένο να αποκρύ¬πτει την άποψή του και την πρό¬θεσή του και μετέπειτα να δια¬πραγματεύεται με το είδος και τον τρόπο με τους λιγότερο από τους δύο διαφορετικούς τρόπους συ¬μπεριφοράς.
Το αποτέλεσμα είναι, ότι διαμέσου αυτής της βαθιάς δυ¬σπιστίας να βρίσκεται μία δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα μεταξύ των ατόμων των συλλογικών ομάδων και του κράτους. Τα όρια του εθνικού κρά¬τους στην περιφέρεια δημιουργή¬θηκαν ως αποτέλεσμα δύο γεγο¬νότων, δηλαδή του πρώτου πα¬γκόσμιου πολέμου και της οκτω¬βριανής επανάστασης.
Αυτή η πε¬ρίοδος χαρακτηρίζεται από δύο διαφορετικές τάσεις. Από τη μια μεριά οι επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων να διαμοιράσουν την οθωμανική Αυτοκρατορία μεταξύ τους και από την άλλη μεριά να εμποδίσουν την επεκτατική πολι¬τική του „ Pa¬nislamistische „ και «Pantouranistische“ της οθωμανι¬κής Αυτοκρατορίας, που ακολου¬θούσε το στόχο μίας εθνικής και θρησκευτικής Αυτοκρατορίας και με ορμή επέκτασης προς ανατολάς.
Πηγή: Δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ και ιστοσελίδες των τριών Ηπείρων. Το μακροσκελές άρθρο μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα: www.kn-megalexandros.gr,
Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, μετάδοση, αναδημοσίευση, με τον απαραίτητο όρο να αναφέρεται ο αρθρογράφος, πηγή και LINK: www.kn-megalexandros.gr,
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία
Konstantin.nalbantis@t-online.de