390:Konstantinos S. Nalbantis
ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ ΑΝΙΣΗΣ ΑΓΩΓΗΣ-ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Konstantinos S. Nalbantis - Αναδημοσίευση άρθρων μου- Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης

Ο διαφορετικός διαμοιρασμός των ρόλων των δύο φύλων μαθαίνονταν στην οικογένεια, στο σχολείο και στην επαγγελματική σχολή.

Παρατηρούμε συχνά στους γνωστούς και φίλους μας και γενικά στην καθημερινή μας ζωή, ότι από την αρχή μεταχειρίζεται κανείς στην Κοινωνία μας διαφορετικά τα αγόρια από τα κορίτσια. Αρχίζει από τη γέννηση, όπου η χαρά είναι μεγαλύτερη, αν γεννηθεί αγόρι και παύει αν γεννηθεί κορίτσι και σε σύγκριση με τον αδελφό δεν χρειάζεται μόρφωση.

Πολλές φορές στην Πατρίδα μας από τη γέννηση ενός παιδιού υπάρχει τόσο απογοήτευση, που αν είναι κορίτσι πλησιάζουμε να έχουμε τις αρνητικές απόψεις της ινδικής-ανατολίτικης νοοτροπίας και έχουμε την υποψία, και ό,τι φαίνεται ευδιάκριτα στην κοινωνία και στον περίγυρό μας η υποβαθμισμένη αξιολόγησή μας για τις γυναίκες γενικά...

Από μικρό ακόμα το αγοράκι προωθείται και παροτρύνεται από τους γονείς σε μία τεχνητή τοποθέτηση στην γκομενοκοινωνία και για την κατάκτηση πολλών γυναικών.., που αργότερα του γίνεται βίωμα και του δημιουργεί προβλήματα προσαρμογής του στην οικογένεια και σε μία μοναδική και ευτυχισμένη γυναίκα.
(Επιτρέψτε μου να αναφέρω, ότι αν και στην Ελλάδα καταργήθηκε η προίκα δια Νόμου, πολλοί συμπολίτες Έλληνες γονείς της ΕΕ που πάντρεψαν τις κόρες τους στην Ελλάδα, υποφέρουν και αναστενάζουν κάθε τόσο από το τράβηγμα χρημάτων για χάρη της κόρης και του γαμπρού).

ΑΛΛΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Επιτρέψτε μου όμως να επεκτείνω και στις νοοτροπίες άλλων χωρών:
Όπως γνωρίζουμε στις Ινδίες δολοφονούνται χιλιάδες γυναίκες με το σύστημα της Γκεροσίν κατά την ώρα του μαγειρέματος, αν δεν προμηθεύει συνεχώς ο πεθερός με χρήματα για χάρη του γαμπρού.
Και γνωρίζουμε, ότι ενώ στην Ινδία μπροστά από 150 χρόνια καταργήθηκε με βρετανικό Νόμο να καίονται ζωντανές οι χήρες, συνεχίζεται όμως και σήμερα αυτή η νοοτροπία σε απομακρυσμένες περιοχές ή συνεχίζεται στις παντρεμένες και νύφες με το σύστημα του εκβιασμού και του εγκλήματος μέσω μαγειρέματος.

Επιτρέψτε μου ακόμα να αναφέρω, ότι κατά την οθωμανική Αυτοκρατορία Έλληνες που κατείχαν σημαίνουσες θέσεις με επιρροή ήτανε μωαμεθανικού θρησκεύματος και συνήθιζαν φτωχές χριστιανικές οικογένειες να παντρεύουν τα όμορφα κορίτσια τους σε Έλληνες μωαμεθανικής θρησκείας για να πάρουν δώρα, χρήματα και φλωριά από τον γαμπρό για τον πεθερό, ένα έθιμο που κατήργησε ο Κεμάλ Ατατούρκ το 1923.

Θα ήθελα όμως να αναφέρω και άλλα παραδείγματα, π.χ. από το Μπαγκλαντές, όπου οι άνδρες καταστρέφουν το πρόσωπο των γυναικών με οξικό οξύ-δηλητήριο, στην Ινδία η Αστυνομία είναι υποχρεωμένη να εξετάσει τα θύματα, που έχουν λάβει χώρα μέσα στα πρώτα έξι χρόνια του γάμου, προϋπόθεση το θύμα να είναι γυναίκα, τέτοιοι θάνατοι είναι συνηθισμένοι, αν καταβάλλεται προίκα.

Στο Βιχάρ, ομόσπονδη χώρα των Ινδιών 65% των ανδρών και 8% των γυναικών είναι της γνώμης, κορίτσια πρέπει να θανατώνονται από τη γέννησή τους αμέσως, διότι αποβαίνουν σε βάρος της κοινωνίας αν επιζήσουν τα κορίτσια τα πρώτα χρόνια πολλά από αυτά πέφτουν θύματα σεξουαλικών επιθέσεων μέσα στην ίδια την οικογένειά τους.

Στο ινδικό Μπανγκαλόρε από 350 ερωτηθέντα κορίτσια σχολικής ηλικίας απήντησαν πάνω από 50% ότι βιάστηκαν από μέλη της οικογένειάς τους. 1/3 αυτών των παιδιών ανέφεραν ότι ο χρόνος του βιασμού έλαβε χώρα όταν ήτανε νεώτερα των δέκα ετών.

Το 1921 στην Ινδία μόνες χήρες ήτανε 2 636 κάτω των πέντε ετών, 97 857 χήρες μεταξύ πέντε και εννιά ετών και 332 024 χήρες μεταξύ 10 και 14 ετών. Αιτία του πρόωρου γάμου είναι ότι όσο νεώτερο είναι το κορίτσι τόσο λιγότερο προίκα πρέπει να καταβληθεί. Η πιθανότητα να είναι ένα κορίτσι παρθένο είναι μεγαλύτερη.

Κάθε χρόνο δολοφονούνται στην Ινδία 5000 παντρεμένες γυναίκες, γιατί οι άνδρες ενδιαφέρονται μόνο για την προίκα τους.
Σε 35 χώρες ανέφεραν 1/3 ως 50% των γυναικών, ότι ήδη μία φορά από έναν σύντροφο έχουν υποστεί ψυχικά βασανιστήρια. Οι χειρότερες απ΄ όλες τις χώρες είναι η Ινδία, όπου 75% των ερωτηθέντων γυναικών ανέφεραν ότι έγιναν θύματα ψυχικού βιασμού.(βλέπε FAZ,02.12.1998).

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Συνεχίζουμε τις σκέψεις μας με τις διαφορές διαπαιδαγώγησης μεταξύ αγοριών και κοριτσιών: Ενδιάμεσα στο αγόρι και στο κορίτσι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μέτρων ανατροφής και αγωγής, που προκαθορίζουν σχεδόν, χωρίς να το καταλάβουμε το κορίτσι για ένα μετέπειτα ρόλο, ως οικοκυρά και μητέρα και του αφαιρούμε από την αρχή κιόλας κάθε ενεργό δραστηριότητα για τα δικά του ενδιαφέροντα και κλίσεις.

Είναι λοιπόν τα διαφορετικά παιχνίδια για το αγόρι π.χ. τεχνικά ή και πολεμοχαρή παιχνίδια, αυτοκίνητα, οικοδομήματα κλπ., που το προωθούν στη φιλονικία με το γύρω του κόσμο, ενώ στα κορίτσια κούκλες, οικιακά αντικείμενα, ζώα από ύφασμα, που προετοιμάζουν το κορίτσι για μία ζωή στο σπίτι και έξω από την ΚΟΙΝΩΝΙΑ, και προωθούν την παθητικότητα και το εμποδίζουν μ΄ αυτό αργότερα να μπορέσει να αγωνισθεί, να αλλάξει, να καλυτερεύσει ενεργά την κατάστασή του, στον τόπο εργασίας, στην πολιτική, στην οικογένεια ή σε άλλες ευκαιρίες. Και μ΄ αυτή την έννοια συνεχίζεται ακόμα και στην πατρίδα μας η ανατροφή και οι παροτρύνσεις μας.

Το κορίτσι ανατρέφεται να είναι καθαρό, το αγόρι επιτρέπεται να λερώνεται. Το κορίτσι πρέπει από πολύ νωρίς να βοηθά στο νοικοκυριό, το αγόρι επιτρέπεται εκτός των άλλων να παίζει, να κυλιέται, να σκίζει ρούχα να είναι αυθάδης κλπ.

Τα κορίτσια οφείλουν να είναι φρόνιμα, καλοαναθρεμμένα, και με ευπρέπεια. Τα αγόρια επιτρέπεται αργά το βράδυ να βγαίνουν έξω. Τα αγόρια ανατρέφονται με την παρότρυνση κατάκτησης πολλών γυναικών, τα κορίτσια όμως πρέπει όλα να τα κάνουν μυστικά. Τα κορίτσια πρέπει να παραμένουν στο σπίτι.

Και όμως οι στενοί χώροι κατοίκησης και οι καθοριστικοί τρόποι χειρισμού διαπαιδαγώγησης επιβαρύνουν τα παιδιά με πρόσθετα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα και δημιουργούνται στα παιδιά οι τάσεις της απελευθέρωσης, της εξόδου και τη φυγής προς τα έξω με πολλές αρνητικές επιπτώσεις.

Αλλά ακόμα περισσότερο απ ΄ότι αυτά τα μέτρα αγωγής και διαπαιδαγώγησης μαθαίνουν τα παιδιά από τα υποδειγματικά παραδείγματα των γονιών τους προς μίμηση, πώς ακριβώς πρέπει να συμπεριφέρονται. Το κορίτσι βλέπει, πως η μητέρα με διαφοροποίηση υπηρετεί τον πατέρα και τ΄ αγόρια, πώς εκτελεί υπομονετικά και αμίλητη όλο το νοικοκυριό.
Και μολαταύτα ακόμα μπορεί και πηγαίνει και στη δουλειά, πως δεν παραμένει γι΄ αυτή καθόλου καιρός να διαβάσει ένα περιοδικό, μία εφημερίδα, επίσης ούτε ακόμα και για την πολιτική δεν μπορεί να βρει καθόλου καιρό, ακόμα και αν αυτή η πολιτική αφορά βασικές υποθέσεις για την ίδια της τη ζωή, όπως π.χ. είναι η μητρική σύνταξη, η σύνταξη οικοκυράς, ο προγραμματισμός οικογένειας και οι παράγραφοι για τη ισότητα της γυναίκας και για τις νέες εξελίξεις στις εκτρώσεις.

Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ζούμε και εργαζόμαστε προστίθενται και άλλα προβλήματα μεταξύ γονιών και παιδιών, διότι τα ξένα παιδιά και οι νέοι προσαρμόζονται γρηγορότερα στις ευρωπαϊκές συνθήκες ζωής απ΄ ότι οι γονείς της πρώτης γενιάς. Με αυτόν τον τρόπο συνδιαλλαγής τα παιδιά αποκτούν μία εντελώς νέα άποψη για τη ζωή και το περιβάλλον, νέους τρόπους σκέψεις και συνδιαλλαγής και νέα γούστα.
Τα παιδιά απομακρύνονται σιγά, σιγά ή και εντελώς από την παράδοση της Πατρίδος τους και αποκτούν μία νέα νοοτροπία, ένα νέο αίσθημα ελευθερίας που οδηγούν σε μία αποξένωση από τους γονείς τους και περισσότερο, αν μάλιστα δεν υπάρχουν προοδευτικές και αναγεννητικές πνευματικές και κοινωνικές εκδηλώσεις σε ιδρύματα κοινής ωφελείας.

Αυτές οι αρνητικές τάσεις βοηθούνται και από το περιορισμένο λεξιλόγιο των γονιών και περαιτέρω συνδιαλλαγής και επικοινωνίας καθώς επίσης και τα υποβαθμισμένα εθνικά ελληνικά αναλυτικά προγράμματα των αμιγών σχολείων.
Αυτό το γεγονός οδηγεί οι νέοι ξένοι να μην επιθυμούν γενικότερα να επιστρέψουν στην Πατρίδα τους με απογοήτευση των γονιών και για τις αντιπαραγωγικές επενδύσεις στην ιδιαίτερη γενέτειρα και την Πατρίδα.
Αυτή η ανυπόφορη κατάσταση δημιουργεί ανυπέρβλητα προβλήματα μεταξύ γονιών και παιδιών.., συνοδευόμενη και από τα πρακτικά και αρνητικά βιώματα των γονιών στην Πατρίδα.

(Είχαμε σε άλλο άρθρο μας, σε ημερήσια τοπική εφημερίδα της Δράμας,7.8.1997 ασχοληθεί, πώς ορισμένες Ανδροκρατούμενες „πατριαρχικές “μεταναστευτικές μας οικογένειες μαζί με επιτήδειους Έλληνες συμβούλευαν παλαιότερα συμπατριώτες μας για τα συνταξιοδοτικά και κυρίως θύματα ήτανε πάντα οι απροστάτευτες γυναίκες να ξεπουλήσουν τις συνταξιοδοτικές εισφορές και τα δικαιώματα για σύνταξη, που επηρεασμένες πολλές και κάτω από την αντικοινωνική πίεση και την δελεαστική επιρροή των ανδρών τους, ξεπούλησαν αμέτρητες γυναίκες τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα και οδηγήθηκαν αργότερα στη φτώχεια, ανέχεια και στο Ταμείο της κοινωνικής πρόνοιας, δηλαδή ξεπουλήθηκαν απερίσκεπτα δικαιώματα που έχουν κερδίσει με αγώνες και αίμα και από συνεχείς αγώνες δεκαετιών από τους εργαζομένους και τα συνδικάτα τους).

Ένα ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα επήλθε στην συνείδηση, τιμή και αξιοπρέπεια του ευρωπαϊκού Ελληνισμού, όταν δικηγόροι, δήμαρχοι και κοινοτάρχες εξευτελίζοντας τα λειτουργήματά τους εξέδιδαν πιστοποιητικά σε παραμεθόριες περιοχές με την αναβίβαση των ετών συνταξιοδότησης κατά 5-15 έτη με υπερβολικά ποσά και με την προσκόμιση ψευτομαρτύρων…, μία απάτη και παραβίαση των Νόμων της Πολιτείας και των χρηστών ηθών και κατάφορη παραβίαση της ανθρώπινης τιμής και αξιοπρέπειας σε βάρος των μεταναστών μας με συμβούλους δικηγόρους και απατεώνες… για χάρη εισδοχής συναλλάγματος και μάλιστα με την ανοχή της κοινωνίας και της Πολιτείας, έτσι ώστε να υποψιάζονται και να πιστεύουν πλέον οι μετανάστες μας, ότι οι δικαστικές αποφάσεις είναι τόσο αξιόπιστες στην Πατρίδα μας, όσο αξιόπιστοι είναι και οι μάρτυρες…

Ακόμα όμως και σήμερα στις χώρες των ευρωπαίων εταίρων μας που έχουν εισχωρήσει αρκετές χιλιάδες Έλληνες σε επιχειρηματικές δραστηριότητες τα περισσότερα μέλη της οικογένειας και ιδιαίτερα τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους τα έχουν και εργάζονται ανασφάλιστα.

Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΥΔΙΑΚΡΙΤΑ, ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:

Ενώ η μητέρα μετά την εργοστασιακή εργασία της συνεχίζει την εργασία της με το νοικοκυριό και το μαγείρεμα και τη βασανιστική μοναξιά, από την άλλη μεριά ο πατέρας αντίθετα έρχεται από τη δουλειά στο σπίτι (ή ακόμα μετά από πολύωρη διαμονή στο καφενείο με συζήτηση, χαρτί, τάβλι, ούζο και μεζέ και αρχίζει να διαβάζει την εφημερίδα ή κάθεται μπροστά στην τηλεόραση και αφήνει τη γυναίκα του να φροντίζει γι΄ αυτόν με την ακριβή λεπτομέρεια εξυπηρέτησης, χωρίς βέβαια την παραμικρή συζήτηση, (ή τουλάχιστον και επιτέλους μία και μοναδική περιορισμένη συζήτηση) γύρω από τα οικογενειακά προβλήματα, την πολιτική, κοινωνική ζωή, εκπαιδευτική πολιτική, αλλά και τη γενική ενημέρωση και την κοινωνική, ενημερωτική επικοινωνία και θετική ενδιάμεση αλληλεπίδραση..., και αλληλοσεβασμό πληροφόρησης, όπου εδώ ολοφάνερα διαπιστώνουμε την μεγάλη και άνιση πληροφόρηση και άνιση πνευματική εξέλιξη μεταξύ ανδρών και γυναικών...

Από την άλλη μεριά όμως οι άνδρες αρρωσταίνουν, αν οι γυναίκες τους εργάζονται πάρα πολύ και στην εργοστασιακή απασχόληση και στο σπίτι γενικά, αλλά και στο να μπαίνω-βγαίνει στην κουζίνα.

Αυτό έχει αποδείξει μία έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, ότι, αν οι γυναίκες εργάζονται πάρα πολύ είναι βλαβερό για την υγεία των ανδρών. Οι επιστήμονες κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα μετά την παρακολούθηση τριών χιλιάδων ζευγαριών, όπου οι γυναίκες εργαζότανε περισσότερο από 40 εβδομαδιαίες ώρες στον τόπο εργασίας και οι άνδρες αισθανότανε παραμελημένοι και δεν έδειχναν καμιά αξία στην κοινωνική ζωή και δεν πρόσεχαν καθόλου την υγεία τους.
Σύμφωνα με αυτήν την έρευνα είναι υπόθεση των γυναικών να στέλνουν τον άνδρα τους, ας πούμε στο σπορ.
Τα αποτελέσματα για τους άνδρες έδειξαν, ότι κατά μέσον όρο μετά από τρία χρόνια υπήρχε 25% υψηλότερο ρίσκο ασθενείας. Οι γυναίκες ήτανε επίσης για τους συντρόφους τους, εκτός των άλλων η γραμματέας για κοινωνική επικοινωνία.

Αντίθετα δεν διαπίστωσαν οι κοινωνιολόγοι των ΗΠΑ σε γυναίκες που οι άνδρες τους εργάζονται πάρα πολύ καμία αρνητική επίδραση, βλέπε: Frankfurter Rundschau Männer macht es krank, wenn Frauen viel arbeiten, 19.08.2000,S. 32.

Και συνεχίζουμε με την ενδιάμεση επικοινωνία, συνδιαλλαγή, Λόγου και Αντίλογου στις μεταναστευτικές μας εργατικές οικογένειες.

Όταν λοιπόν επιστρέψει ο πατέρας στο σπίτι και αν τα παιδιά φωνάζουν δυνατά, συνήθως δίνει την εντολή στη μητέρα να φροντίσει για ησυχία και αν υπάρχουν προβλήματα, αποφασίζει ο πατέρας και για την εκτέλεσή τους διαβιβάζει την απόφαση περαιτέρω, και ασφαλώς για την εφαρμογή της απόφασης υπεύθυνη είναι η μητέρα.

Και επειδή για το κορίτσι η μητέρα είναι πρότυπο με το οποίο το ίδιο ταυτίζεται, παίρνει τους ίδιους τρόπους συμπεριφοράς, όπως η μητέρα, ενώ ο υιός ακολουθεί, ό,τι κάνει ο πατέρας του. Και άιντε τώρα να χτίσουμε μια δημοκρατικότερη, δικαιότερη Κοινωνία με κοινωνική επικοινωνία, συναίνεση, αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη.

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΝΑΛΥΣΗΣ:

Οι εργαζόμενες γυναίκες - έχουν περισσότερο Στρες στο γάμο;

Απασχόληση και οικογένεια - πολλές γυναίκες τα καταφέρνουν και τα δύο.
Και όμως τότε μόνο, αν ο σύντροφος συμπορεύεται μαζί.
Αρκετές φορές είναι η απασχόληση της γυναίκας η αιτία για το συζυγικό στρες. Το ότι οι άνδρες εργάζονται είναι κάτι το αυτονόητο.

Θα έπρεπε όμως το ίδιο αυτονόητο να είναι και για τις γυναίκες, γιατί πολλές φορές είναι καλύτερα εκπαιδευμένες από τους άνδρες. Στο κύριο δημοτικό σχολείο κάθονται περισσότερα αγόρια απ΄ ότι κορίτσια, στα πανεπιστήμια περισσότερες γυναίκες απ΄ ότι άνδρες.
Ανθίζουν οι μελλοντικές ειδικότητες όπως οι προσφερόμενες υπηρεσίες, όπου είναι κατειλημμένες από τα δύο τρίτα από τις γυναίκες. Ο αριθμός των γυναικών-υπαλλήλων ανεβαίνει, κυρίως στα ποιοτικά ανώτερα επαγγέλματα.
Και όμως μόλις μία γυναίκα παντρευτεί δεν είναι κιόλας αυτονόητο το να εργάζεται. Σκέψεις, όπως «ο άνδρας σου κερδίζει όμως αρκετά, πρέπει οπωσδήποτε πραγματικά να εργάζεσαι εκεί»;
δεν μπορούμε να τις βγάλουμε από τα κεφάλια μας.

Συγχρόνως μας αποδεικνύουν οι στατιστικοί αριθμοί του Bundesamtes, ότι 36% όλων των γυναικών χαρακτηρίζουν το διπλό ρόλο να είναι δηλαδή μητέρα και να έχει ένα επάγγελμα ως μία ιδανική μορφή βιώματος.

Παρατηρούμε, ότι και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης έχουν εφαρμοστεί μεταξύ 1975 και 1986 διάφορες κατευθυντήριες ΕG-EOK γραμμές καθώς επίσης και προγράμματα στην αγορά εργασίας για την ευελιξία και τη διευκόλυνση της απασχόλησης, κυρίως μητέρων.

Πολλές οικογένειες εξαρτώνται από την εργασία των γυναικών. Η γυναικεία απασχόληση πέφτει όμως ευδιάκριτα όταν γεννηθεί ένα παιδί. Παντρεμένες γυναίκες ξαναρχίζουν να εργάζονται περισσότερο όταν τους προσφέρεται η Teilzeitarbeit, μισό - ήμερη εργασία, βλέπε EE, Ευρωπαϊκή ΄Ένωση, 1995,
Πηγή : Handwörterbuch zur Gesellschaft Deutschlands, Opladen 1998

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΟ ΔΙΠΛΟ ΡΟΛΟ;

Ασφαλώς αβάστακτες είναι οι μομφές, αν γεννήσει η γυναίκα ένα παιδί και συνεχίζει να εργάζεται. Κυρίως όμως άνδρες κρέμονται ακόμα στην παραδοσιακή εικόνα των ρόλων, ότι μία παντρεμένη γυναίκα και μητέρα ανήκει στο σπίτι και στην κουζίνα.
Αν παρουσιαστούν προβλήματα στο γάμο, αιτιολογούνται με την επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας.
Συγχρόνως όμως είναι αυτά τα προβλήματα ένα σύμπτωμα για άλλες συζυγικές δυσκολίες.

Παρακάτω θέτω μερικές θέσεις γύρω από την επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας που απαιτούν επέκταση και αντιθετική συζήτηση για να μπορέσουμε να συνθέσουμε κάτι καινούργιο καθώς επίσης και μία συζήτηση για το δημιουργούμενο στρες στο συζυγικό γάμο.

1.ΘΕΣΗ: ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΙΛΟΥΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΤΟΥΣ.

Αν και η εργαζόμενη γυναίκα έχει λίγο καιρό συζήτησης με τον άνδρα της χαρακτηριστική είναι η ποιότητα των συζητήσεων και σε ποια φάση του γάμου αρχίζει η επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας.
Αν είναι νέοι και ερωτευμένοι τους λείπει κάθε λεπτό, που μπορούν να συνομιλούν. Κυρίως όμως εξαρτάται από τα περιεχόμενα των συζητήσεων.

Πολλές γυναίκες που δεν εργάζονται, υποφέρουν κάτω από την απομόνωση και μονοτονία, διότι δεν έχουν βιώματα γεγονότων και έχουν να περιγράψουν πολύ λίγα.

2.ΘΕΣΔΗ: ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥΣ

Όπως είδαμε παραπάνω στην έρευνα του Σικάγου, οι άνδρες αρρωσταίνουν από την υπερβολική εργασία της γυναίκας τους...
Διότι οι άνδρες έρχονται από την εργασία στο σπίτι και θέλουν να ξεκουραστούν και ασφαλώς δεν θέλουν να κάνουν επιβαρυντικές εργασίες.
Αλλά και οι απασχολημένες γυναίκες θέλουν στο σπίτι να ξεκουραστούν.
Η εργασία όμως του σπιτιού δεν τελειώνει μόνη της.

Αν αξιώσουν οι γυναίκες από τους άνδρες τους σύμπραξη-συνδρομή, αντιδρούν συνήθως αρνητικά και αισθάνονται υπερφορτωμένοι.
Προβλήματα παρουσιάζονται, αν η γυναίκα ταξιδεύει υπηρεσιακά και ο άνδρας πρέπει να φροντίζει για τα παιδιά. Και αντί να θαυμάζει τη γυναίκα του που τα κατορθώνει όλα, ξεσπάζει ο καυγάς.

Οι περισσότεροι άνδρες βρίσκουν επαλήθευση, δηλαδή αυτό-εκπλήρωση σχεδόν και μόνο στο επάγγελμά τους. Οι γυναίκες βρίσκουν όμως επίσης επαλήθευση επίσης και στους φίλους, στο σπορ, και στον ελεύθερο χρόνο.
Αν έρθει τώρα στην επιτυχία και το γούστο στο επάγγελμα, αισθάνεται ο άνδρας συχνά τον εαυτό του περιφρονημένο.
Πάνω από τις μισές όλων των απασχολημένων γυναικών-μητέρων στη Γερμανία εργάζονται τη μισή ημέρα.
Αυτό θα πει η γυναίκα οργανώνει το νοικοκυριό και την επιτήρηση των παιδιών και ο άνδρας δεν πρέπει στην καθημερινότητα να παραιτηθεί από τις συνήθειές του, που ήξερε, όταν η γυναίκα του κατά το κύριο μέρος ήτανε οικοκυρά.

Μόνο χειραφετημένοι άνδρες κρατούν -επίσης ολοήμερη- την επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας τους, ακριβώς έτσι αυτονόητα, όπως τη δική τους εργασία και αναλαμβάνουν χωρίς παράπονο το δικό τους μερίδιο των υποχρεώσεων στην οικιακή εργασία.

3. ΘΕΣΗ: ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΖΗΛΙΑΡΗΔΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.

Οι άνδρες με μειωμένη αξία αυτό-συναίσθησης αντιδρούν συχνά ζηλιάρικα, αν η γυναίκα τους είναι πιο επιτυχημένη απ΄ ότι οι ίδιοι, αν δηλαδή αναγνωρίζεται περισσότερο στο επάγγελμά της και ίσως μάλιστα κερδίζει ακόμα και περισσότερα χρήματα.

Επίσης αν η γυναίκα είναι περισσότερο εύθυμη και ισορροπημένη-ισοσταθμισμένη από τότε που εργάζεται. Οι περισσότεροι άνδρες δεν αφήνουν να διαπεράσει και να στερεώσει ο ενθουσιασμός της γυναίκας τους, διότι τότε πρέπει ξαφνικά να διαμοιράσουν το πανάρχαιο δημόσιο κτήμα τους, δηλαδή τη δική τους επαγγελματική επιτυχία.

΄0λα όμως ξεπερνιούνται, όταν ο άνδρας έχει αρκετή αυτοπεποίθηση και δεν συγκρίνει την επιτυχία της γυναίκας του με τη δική του ή όταν απλώς όταν είναι υπερήφανος για τη δική του γυναίκα.

4.ΘΕΣΗ: ΑΝ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ.

Η επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας σημαίνει επίσης, ότι η γυναίκα αναπτύσσεται στις προκλήσεις και συγχρόνως μεταβάλλεται - μεταμορφώνεται-αλλάζει.
Οι άνδρες τουναντίον αλλάζουν σπανιότερα και είναι επίσης σπανιότεροι έτοιμοι για αλλαγή. Αν ένας άνδρας βρίσκει την επιτυχία της γυναίκας του ως απειλή, αισθάνεται αρρωστημένος.
΄0σο καιρό μία γυναίκα προσανατολίζει την εργασία της και τον χρονικό διαμοιρασμό σύμφωνα με τον άνδρα της δεν υπάρχει καμία φιλονικία, κανένας καυγάς. Δυσκολότερα όμως είναι, όταν η γυναίκα αξιώσει από τον άνδρα της τη ίδια υποστήριξη και συμπαράσταση.

5.ΘΕΣΗ: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ, ΑΝ ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ;

Η αμερικανίδα κοινωνική παιδαγωγός Leis Hofmann έχει παρακολουθήσει παιδιά μητέρων επαγγελματικής απασχόλησης πάνω από πέντε δεκαετίες και έβγαλε τα εξής αποτελέσματα:

Παιδιά, που οι μητέρες τους εργάζονται, έβγαλαν καλύτερες σχολικές επιδόσεις, αισθάνονται ασφαλέστερα, αυτόνομα, χαρούμενα στις ενδιάμεσες ανθρώπινες επικοινωνίες, έχουν κατά μέσον όρο μία καλύτερη σχολική καριέρα, ανώτερα σχολικά απολυτήρια και είναι αργότερα πιο επιτυχή στο επάγγελμα.
Εκτός τούτου είναι απασχολημένες μητέρες ένα πρότυπο για τα παιδιά τους, γιατί βιώνουν εκ των προτέρων έναν άλλον ρόλο μοντέλων.

6. ΘΕΣΗ: ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ.

Διότι, αν από γνήσια κακή συνείδηση απέναντι στον άνδρα τους , προσπαθούν να είναι σε όλα τέλειες απέναντι και στα παιδιά τους: Τα ρούχα να είναι τέλεια, όπως πρώτα, όταν ήτανε οικοκυρά, το φαγητό να μην έρχεται ποτέ από το Μικροβέλλε. ΄0ποιος εργάζεται ευχάριστα, νοιώθει επίσης το χρόνο εργασίας ως χρόνο για τον εαυτό του.

Η ευχαρίστηση σε μόνο-οικοκυρές είναι πάρα πολύ περιορισμένη, αν και αυτές μάλιστα κατά γενική άποψη είναι της γνώμης ότι έχουν για τον ίδιο εαυτό του περισσότερο χρόνο.

Η ατομική ευχαρίστηση έχει να κάνει πάρα πολύ με το αίσθημα της αυτογνωσίας. Και αυτό ανεβαίνει τώρα συχνά με την επαγγελματική απασχόληση. ΄0ποια δηλαδή είναι ευχαριστημένη και το κατορθώνει, ώστε να μην είναι τελειότατη θα βρίσκει επίσης χρόνο για τον εαυτό της.

Ασφαλώς υπάρχουν πολλές αντιμαχόμενες απόψεις και όμως είναι καλά μία γυναίκα να κατορθώσει την αυτό-εκπλήρωσή της, όπως αυτή επιθυμεί και όπως είναι γι΄ αυτή σε θέση να το κατορθώσει. Για να επιδιωχθεί συζυγική ζωή, παιδιά και ελεύθερος χρόνος για όλους πρέπει και ο άνδρας να δείξει προθυμία, να υποστηρίξει τη γυναίκα του και να την βοηθήσει στον καταμερισμό της οικιακής εργασίας.

Αυτό δεν θα πει οπωσδήποτε, και αυτό συμβαίνει όταν η γυναίκα εργάζεται, ότι η εργασία του νοικοκυριού πρέπει να μεταβιβαστεί στον άνδρα. Θα πρέπει όμως και οι δύο μαζί να λύσουν τις δυσκολίες του νοικοκυριού.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Παρόλο που οι άνδρες και οι γυναίκες στο σύνταγμα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις μολαταύτα στην πραγματικότητα παντού αντιπροσωπεύονται οι γυναίκες χαμηλότατα, π.χ. στις υψηλές θέσεις εργασίας, χαμηλότερο ημερομίσθιο στην ίδια εργασία, χαμηλότερη κοινωνική αναγνώριση, ή ακόμα και η οικιακή τους εργασία είναι υποβαθμισμένη και έχουν το συναίσθημα του υπηκόου-δούλου.

Και ενώ αποτελούν πάνω από 50% του πληθυσμού δεν αντιπροσωπεύονται ανάλογα στην τοπική Αυτοδιοίκηση, στο Κοινοβούλιο και γενικά και στην πολιτική. Και όμως οι γυναίκες είναι ανάγκη να προωθηθούν.
Η ανθρώπινη ύπαρξη προσφέρει τη επιλογή μεταξύ μίας περισσότερο ζωικής (δηλαδή παρόμοια με τα ζώα απερίσκεπτης κατώτερης ύπαρξης)
και μιας πνευματικής. Οι κριτές αναφέρουν, πως η γυναίκα διαλέγει, χωρίς κανένα ερώτημα τη ζωική.

Η σωματική ευημερία (καλή υγεία), μία φωλιά και η δυνατότητα, μέσα σ΄ αυτή η γυναίκα ανεμπόδιστα ν΄ ακολουθήσει τους κανόνες των νεοσσών (νεογνών) της είναι γι αυτή το ανώτατο αίτημα για αυτό-βεβαίωση και αυτό-εκπλήρωση.

Παιδιά μεταναστών μας που επέστρεψαν στην πατρώα γη έχουν μαραζωθεί στην απομόνωση, απραξία και μελαγχολική ακινησία για θέματα κοινών δράσεων και αλληλεγγύης. Είναι ήδη αποδεδειγμένο, ότι οι άνδρες και οι γυναίκες γεννιόνται με τις ίδιες πνευματικές ικανότητες, ότι δηλαδή δεν υπάρχει ανάμεσα στα δύο φύλα καμιά αρχική διαφορά ιδιοφυΐας.

Και κατ΄ αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε και έχει μάλιστα ακόμα αποδειχθεί, ότι οι ιδιοφυΐες, που δεν βοηθούνται, προωθούνται και υποστηρίζονται και δεν αναπτύσσονται φθίνουν, αποβλακώνονται, καταπίπτουν: Οι γυναίκες που δεν χρησιμοποιούν τις πνευματικές τους ιδιοφυΐες και δεξιοτεχνίες, καταστρέφουν οικειοθελώς τον μηχανισμό της σκέψης τους και φθάνουν σε μερικά χρόνια, μετά την σποραδική εξάσκηση του εγκεφάλου σε ένα στάδιο δευτερεύον, αμέτρητης στασιμότητας και κουταμάρας, αδύνατης πλέον ν΄ ακολουθήσει μία ροπή επιστροφής, αφού έχει οδηγηθεί σε μία μόνο προκαθορισμένη κατεύθυνση.

Μαζί με τους κριτές που δεν αποδέχονται αυτήν την ανεπίτρεπτη στασιμότητα, επιτρέψτε μου εδώ να θέσω το ερώτημα: Για ποιο λόγο άραγε δεν χρησιμοποιούν οι γυναίκες τον εγκέφαλό τους; Πιθανότατα λένε οι κριτές δεν τον χρησιμοποιούν (ή έχουν έτσι συνηθίσει),ή διότι αυτές για να μείνουν στην ζωή δεν χρειάζονται, όπως λένε οι κριτικοί καμιά πνευματική ικανότητα, και ιδιοφυΐα.

Θεωρητικά θα μπορούσε να είναι δυνατόν, όπως λένε οι κριτές, μία ωραία και γοητευτική γυναίκα να κατέχει λιγότερη ιδιοφυΐα π.χ. από έναν χιμπαντζή (δηλαδή μαϊμού) και όμως αυτή μολαταύτα να διατηρείται μέσα στο ανθρώπινο περιβάλλον.
H, 05.03.2000 στην Βουλή των Ελλήνων είναι σε ποσοστό 6,2%, -7%.
Επίσης και η συμμετοχή στην κυβέρνηση με υπουργικά χαρτοφυλάκια είναι σε ποσοστό 7%.

Στην «λίστα» των Ηνωμένων Εθνών για την ανάμειξη των γυναικών στα κοινά η Ελλάδα κατέχει την 69η θέση και είναι πίσω από πολλές ισλαμικές χώρες ή ακόμα χώρες του Τρίτου Κόσμου. Επίσης είναι τελευταία ανάμεσα στις 15 χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης.
Η συμμετοχή των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης μπορεί κανείς να ξεχωρίσει σε τρεις κατηγορίες, «υψηλά» ( πάνω από 30%), «μέση» (20/30%) και «χαμηλή» (κάτω από 20%) και στην πρώτη θέση αντιπροσώπευσης των γυναικών είναι στις βόρειες χώρες, όπως η Σουηδία (40,4%), ακολουθεί η Νορβηγία με (39,4%) και ακολουθούν η Φινλανδία )33,5%) και η Δανία ( 33,00%. Μετά από αυτές τις χώρες ακολουθούν η Ολλανδία (31,3%). Στις μέσες χώρες βρίσκονται η Γερμανία (26,2%), Αυστρία (25,7%), Ισπανία (21,5%) και Λουξεμβούργο (20%). Στην τελευταία σκάλα βρίσκονται η Μεγάλη Βρετανία (18,2%), Πορτογαλία (12,2),Ιρλανδία και Βέλγιο (η καθεμία από 12%).

Η Γαλλία (10,9%) και η Ιταλία (10,7%) και εντελώς στην τελευταία θέση η Ελλάδα με (6%).
Πηγή: Βeate Hoecker: Frauen, Männer und die Politik, Bonn, 1999,S.182 f.

Εκεί που αποκτούν οι γυναίκες ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο είναι στο 0λυμπιακό Κίνημα. Στην τελευταία Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ το 42% των αθ
βλέπε ολοκληρωμένα παλαιοτερα άρθρα: www.kn-megalexandros.gr -


Copyright 2005 - Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης -