Μενού

Είσοδος

ΟΔΗΓΙΕΣ

Χρήσιμες οδηγίες για τη σελίδα. Πατήστε ΕΔΩ

Aρθρα

HOLOCAUS - AUSCHWITZ - BIERKENNAU - Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ( Φιλοξενούμενο άρθρο)

HOLOCAUST – AUSCHWITZ– BIRKENAU
ΑΟΥΣΒΙΤΣ – ΜΠΙΡΚΕΝΑΟΥ – Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

( Σπύρος Γκάρος) - Spiros Garos
www.kn-megalexandros.gr -ιστοσελίδα για τον απανταχού Ελληνισμό -
- Φιλοξενούμενο ¶ρθρο

Μια ιστορική ανασκόπηση

Μία μελανή κηλίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στις 20 Ιανουαρίου 1942 συναντήθηκαν
15 αξιωματούχοι του τρίτου Ράιχ κατόπιν εντολής του στρατάρχη, Hermann Göring (Χέρμαν Γκέρινγκ) σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο πλησίον της λίμνης Wannsee (Βανσέε - Βερολίνο), να αποφασίσουν και να δώσουν την τελική λύση (Endlösung) στο εβραϊκό πρόβλημα.

Πρόεδρος
σ΄ αυτήν την άκρως απόρρητη συνδιάσκεψη ήταν ο ανώτερος διοικητής των ΕΣ-ΕΣ Reinhard Heydrich, (Ράινχαρτ Χάϊντριχ), επί του πρωτοκόλλου ο συνταγματάρχης των ΕΣ-ΕΣ Adolf Eichmann (Αδόλφος ¶ϊχμαν). Ο Heydrich δήλωσε αμέσως την πρώτη ημέρα της συνδιάσκεψης στους παρευρισκόμενους, ότι ο Göring (Γκέρινγκ) τον εξουσιοδότησε, μαζί με τον αρχηγό των ΕΣ-ΕΣ , Heinrich Himmler (Χάϊνριχ Χίμλερ), να προετοιμάσουν την “ τελική λύση”, με λίγα λόγια την εξολόθρευση 11 περίπου εκατομμυρίων Εβραίων από την Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία και Τουρκία. Ο ίδιος, όπως είπε, πριν λίγες ημέρες πέτυχε 537.000 Εβραίοι από τη Γερμανία, Αυστρία, Βοημία να μεταφερθούν στην Ανατολική Ευρώπη. Αν κάποιος διάβαζε τους δύο τόμους από το βιβλίο του Χίτλερ “Ο αγώνας μου- Mein Kampf “ δεν θα ήταν δύσκολο να καταλάβει το μίσος που έτρεφε αυτός, κατ' αρχήν για τους Γάλλους, οι οποίοι κέρδισαν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και εισέπραξαν, ταπεινώνοντας την ¶ρια φυλή των Γερμανών, τις περιοχές και τα ανθρακωρυχεία του Saarland. Ταυτόχρονα εκδήλωνε το μεγάλο μίσος που έτρεφε ενάντια στους Εβραίους, τους Σλάβους και τους Μπολσεβίκους. Έπρεπε όλοι αυτοί οι κατωτέρας φυλής άνθρωποι να εξολοθρευτούν και να κυριαρχήσει στη Ευρώπη η ράτσα των Αρίων, η καθαρά γερμανική φυλή. Το ότι προετοίμαζε έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν ξεκάθαρο. Αυτά που ακριβώς ανάφερε στο “Main Kampf“ τα έκανε πραγματικότητα, δηλαδή τη καταστροφή της Ευρώπης και το μεγάλο έγκλημα στην Ανθρωπότητα. Κατ' αρχήν ξεκίνησε το ανθρωποκυνηγητό των Εβραίων εντός και εκτός Γερμανίας.

Ήδη πριν από τη σύσκεψη στη λίμνη Βάνσεε, με έγκριση του Χίτλερ, εκτελέστηκαν 900 000 Εβραίοι από τη Γερμανία, Πολωνία και από τις περιοχές που είχαν καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα. Στις 22 Ιουνίου 1941 το πρωί, τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο “Μπαρμπαρόσα” και οι γερμανικές μεραρχίες εισέβαλαν στο ρωσικό έδαφος. Τα τάγματα των ΕΣ-ΕΣ, του Heinrich Himmler, αποτελούμενα από 30 000 άντρες, ακολουθούσαν στα μετόπισθεν με στόχο να καθαρίσουν τις καταληφθείσες περιοχές από τους αντάρτες, τους Μπολσεβίκους και τους Εβραίους. Υπήρχε η εντολή όσοι συλλαμβάνονται να εκτελούνται επί τόπου.

Σε μία αναφορά του ο Himmler έγραφε: “τέλος Ιουλίου, εκτελέστηκαν 800 Εβραίοι, άντρες και γυναίκες, ηλικίας 16 μέχρι 60 χρονών”. Το φθινόπωρο 1941 ο Χίτλερ κάλεσε στο επιτελικό του γραφείο τους συνεργάτες του,Goebbels και Heyndrich (Γκέμπελς και Χάϊντριχ), και συμφώνησαν να ενεργήσουν τη μεταφορά όλων των Εβραίων από τη Γερμανία, Αυστρία, Βοημία -παιδιά, γυναίκες και άντρες- για εκτέλεση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (ΚΖ) στην Πολωνία. Το φθινόπωρο 1941 μεταφέρθηκαν στο Γκέτο της Βαρσοβίας 130 000 Εβραίοι από τη Γερμανία.

Για τους περισσότερους ήταν ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό. Λίγους μήνες αργότερα ακολούθησαν τα επόμενα εκατομμύρια των Εβραίων από τις κατεχόμενες χώρες. Η μεταφορά γινόταν με τρένα από μακρινές περιοχές, πχ. από τη Γαλλία, Ελλάδα, Ολλανδία, σε κλειστά βαγόνια, που ήταν ειδικά για μεταφορά ζώων. Χωρίς ενδιάμεσο σταθμό έφταναν οι άνθρωποι στη ράμπα τoυ στρατοπέδου, δηλαδή της φάμπρικας του θανάτου, εξαντλημένοι και άλλοι ήδη πεθαμένοι. Ένα από αυτά τα στρατόπεδα, το μεγαλύτερο, ήταν του ¶ουσβιτς. Εκεί γινόταν η διαλογή, από τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά, όπως επίσης από τους ικανούς για εργασία. Όλοι οι άλλοι κατέληγαν από τη ράμπα κατ' ευθείαν στους θαλάμους αερίων.

Τον Σεπτέμβριο 1941 στο μπλοκ 11του ¶ουσβιτς διενεργήθηκαν από τα ΕΣ-ΕΣ οι πρώτες δοκιμές εξόντωσης κρατουμένων με υδροκυάνιον (Zyklon B ). Μέσω της εισπνοής αυτό το αέριο παραλύει τους πνεύμονες και επιφέρει τον ακαριαίο θάνατο.Ο διοικητής του στρατοπέδου Rudolf Höß (Ρούντολφ Χες) δήλωσε ικανοποιημένος από αυτή τη μέθοδο και την έθεσε αμέσως σε εφαρμογή. Με αυτό τον τρόπο δε χρειαζόταν να χρησιμοποιεί το εκτελεστικό απόσπασμα για μαζικές εκτελέσεις, μέσω της εξόντωσης με το υδροκυάνιο δεν είχε το πρόβλημα να απομακρύνει συνεχώς το αίμα των θυμάτων. Η δοκιμή ήταν επιτυχής, κατ' αρχήν έγινε σε 600 αιχμαλώτους από τη Ρωσία και 300 από την Πολωνία. Αυτοί ήταν τα πρώτα θύματα του αερίου (Zyklon B). Πέντε κιλά υδροκυάνιο ήταν αρκετά για να θανατωθούν, μέσα σε 10 ή 20 λεπτά της ώρας, 1500 κρατούμενοι. Υπήρχαν στο ¶ουσβιτς θάλαμοι χωρητικότητας 2 χιλιάδων ατόμων.

Οι νεκροί από τους θαλάμους των αερίων μεταφέρονταν στοιβαγμένοι, με ανοιχτά κάρα στα πλησίον κρεματόρια και εκεί καίγονταν. Παρ' όλο που η διοίκηση του στρατοπέδου προσπαθούσε να κρατήσει απόρρητες, από τους κατοίκους της γύρω περιοχής, αυτές τις εγκαταστάσεις, εντούτοις η δυσοσμία από την πτωμαΐνη και το καμένο κρέας απλωνόταν στην ατμόσφαιρα και τις πρόδιδε. Επειδή το ¶ουσβιτς δεν επαρκούσε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων, που έφερναν καθημερινώς τα τρένα από όλη την Ευρώπη, εγκατέστησαν στο διπλανό χωριό, Μπιρκενάου, και άλλους θαλάμους αερίων και κρεματόρια (Ι και ΙΙ) τους οποίους έθεσαν αμέσως σε ενέργεια.

Τον Ιουλίο 1942 ο Φύρερ, μετά την δολοφονία του Heyndrich, έδωσε εντολή στον αρχηγό των
ΕΣ-ΕΣ Heinrich Himmler να αναλάβει τη διοίκηση όλων των στρατοπέδων συγκέντρωσης και να συνεχίσει την “τελική λύση - Endlösung”. Τις τελευταίες 12 εβδομάδες, πριν από τη λήξη του πολέμου, μεταφέρθηκαν στο ¶ουσβιτς και εκτελέστηκαν 437 000 Ούγγροι Εβραίοι. Ο Χίτλερ τους πήρε μαζί του στο θάνατο. Η τραγωδία αυτή συνέβη το 1944, λίγες ημέρες πριν αυτός αυτοκτονήσει. Δέκα μέρες, πριν ακόμα φτάσουν τα σοβιετικά στρατεύματα στο ¶ουσβιτς, ο διοικητής Fritz Bracht (Φριτς Μπραχτ) έδωσε διαταγή 60 000 κρατούμενοι να μεταφερθούν πεζή και να διανεμηθούν στα στρατόπεδα των άλλων περιοχών. Αυτή την πορεία θανάτου οι 10 000 από αυτούς δεν την άντεξαν. Στο ¶ουσβιτς εκτελέστηκαν και θανατώθηκαν από τα αέρια 1 100 000 Εβραίοι, επίσης ορισμένες χιλιάδες αιχμάλωτοι από τη Σοβιετική Ένωση και άλλες εθνικότητες.

Στις 27 Γενάρη 1945, οι Σοβιετικοί στρατιώτες άνοιξαν τις πύλες του ¶ουσβιτς. Ήταν οι πρώτοι που αντίκρισαν τη φρικιαστική εικόνα του στρατοπέδου ή σωστά της “φάμπρικας του θανάτου”, Μία εικόνα από σωρούς πτωμάτων όσα δε πρόλαβαν οι Ναζί να κάψουν στους φούρνους, βουνά από μαλλιά, ρούχα και υποδήματα και άλλα αντικείμενα. Κανείς δε μπορεί να φανταστεί τι είδαν τα μάτια αυτών που μπήκαν πρώτοι σ΄ αυτές τις εγκαταστάσεις. Τα ρωσικά στρατεύματα απελευθέρωσαν από το ¶ουσβιτς 7 000 χιλιάδες κρατουμένους, όσοι είχαν απομείνει ακόμα ζωντανοί. Ένα μεγάλο μέρος από αυτούς, δεν είχε την τύχη να επιζήσει για πολύ χρόνο την απελευθέρωση του. Γενικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (ΚΖ) εξοντώθηκαν, από την πείνα, αρρώστιες, κακουχία, ιατρικά πειράματα, στο εκτελεστικό απόσπασμα, και στους θαλάμους των αερίων 5,5 εκατομμύρια Εβραίοι. Το ¶ουσβιτς στην Πολωνία διατηρείται σαν μουσείο και έχει γίνει τόπος προσκύνησης για τις επόμενες γενιές των ανθρώπων, γιατί “όποιος ξεχνάει την ιστορία του, αυτή επαναλαμβάνεται”. Υπάρχει ακόμα στην είσοδο το έμβλημα:

ARBEIT MACHT FREI = Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ.

Η αρχή του τέλους.

Το μεγάλο “Ερώτημα” που παραμένει ακόμα αναπάντητο είναι: Οι μεγάλες δυνάμεις , οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, δε γνώριζαν τι συνέβαινε σ' αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Σ' αυτές τις φάμπρικες του θανάτου; Γιατί τηρούσαν σιγή ιχθύος τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι έπεφταν θύματα του φρικιαστικού εγκλήματος των Ναζί; Όπως ο Ρούσβελτ το ίδιο και ο Τσόρτσιλ γνώριζαν πολύ καλά, επίσης αυτό το γνώριζε, και το Βατικανό, ο Πάπας Πίος. Το δίκτυο των μυστικών υπηρεσιών την εποχή εκείνη λειτουργούσε άριστα, οι πληροφορίες έδιναν και έπαιρναν. Τίποτε δεν υπήρχε που να μη γίνεται γνωστό στις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων. Γιατί λοιπόν δεν επενέβησαν να σταματήσουν αυτή την ανθρώπινη τραγωδία, αλλά περίμεναν να περάσουν όλα αυτά τα χρόνια; Η “αρχή του τέλους” για το τρίτο Ράιχ δεν ήταν τα μεγάλα εγκλήματα του Χίτλερ και των συνεργατών του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά το λάθος τους να επεκταθούν και σε άλλες περιοχές εκτός Ευρώπης και να θέσουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας.

Επίσης αιτία ήταν, και οι πρώτοι γερμανικοί πύραυλοι που έπληξαν το Σεπτέμβριο 1944 το Λονδίνο. Αυτό βέβαια είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που μπορεί κανείς να ασχοληθεί... Θα παραμείνουμε όμως σήμερα στην ιστορική επέτειο (27Ιανουαρίου 1945), της κατάληψης και απελευθέρωσης των κρατουμένων του ¶ουσβιτς.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΠΗΓΗ : www.kn-megalexandros.gr - Φιλοξενούμενο ¶ρθρο-
- Spiros Garos – Σπύρος Γκάρος

Σχόλια

>> Δεν φέρουμε καμία ευθύνη για τα κάθε είδους σχόλια.
>> Πρέπει να είστε μέλος για να Δημοσιεύστε ένα σχόλιο