Μενού

Είσοδος

ΟΔΗΓΙΕΣ

Χρήσιμες οδηγίες για τη σελίδα. Πατήστε ΕΔΩ

Aρθρα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ

-www.kn-megalexandros.gr
Τα οργισμένα παιδιά Αράβων ή μαύρων Αφρικανών μεταναστών γεννημένοι στη Γαλλία, υψώνουν τη φωνή τους με βίαιες εξεγέρσεις για να δώσουν διέξοδο στην οργή τους, τη δυστυχία, απογοήτευση, απελπισία και ζώντες στα υποβαθμισμένα προάστια και χαρακτηριζόμενοι από τον υπουργό ως «αλητεία και αποβράσματα της κοινωνίας».

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ

Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία
k-nalbantis@hotmail.de , www.kn-megalexandros.gr

Προλεγόμενα
Τα γεγονότα της Γαλλίας προκαλούν απανταχού της Ευρώπης συζητήσεις, γύρω από τις προοπτικές, προωθήσεις δραστηριοτήτων, επιτυχημένης ενσωμάτωσης και κυρίως κριτικάρουν τις μακροχρόνιες παραλείψεις, την μη ανεκτικότητα τις ανισότητες ευκαιριών και την μη ειρηνική συνύπαρξη, αλλά κυρίως τον κοινωνικό τους αποκλεισμό.

ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ

Οι σφοδρές εξεγέρσεις από τα γαλλικά προάστια της εξαθλίωσης τραντάζουν την κοινωνική ειρήνη στη χώρα. Είναι οργισμένοι νέοι, γεννημένοι στη Γαλλία παιδιά Αράβων ή μαύρων αφρικανών μεταναστών, που υψώνουν τη φωνή τους για να ακουστούν ότι δυνατότερα γίνεται και να δώσουν διέξοδο στην οργή, απογοήτευση, απελπισία και από τα απωθημένα που έχουν μαζέψει, ζώντας στα υποβαθμισμένα γκέτα και προάστια του Παρισιού και άλλων επαρχιών.
Οι Γάλλοι έπρεπε να κατανοήσουν, ότι η πολιτική τους στο θέμα της ενσωμάτωσης απέτυχε. Μια λύση σημαίνει περισσότερα χρήματα για να ξαναζωντανέψουν τα προάστια και να αναβαθμιστούν με καλλίτερες συνθήκες ζωής στα πελώρια αντικοινωνικά και αντι-περιβαλλοντικά συγκροτήματα που δημιουργούν μαρασμό, απάθεια, πλήξη, επιθετικότητα, τα σχολεία που προσφέρουν εκπαίδευση χαμηλού επιπέδου με υψηλή εγκληματικότητα και ερήμωση της περιοχής.
Αλλά επίσης και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και στην Πατρίδα μας, την Ελλάδα, έχει ξεσπάσει με την ευκαιρία αυτή μια συζήτηση για τη εξέγερση ισλαμιστών μεταναστών, που φαίνεται να είναι προβληματική με την συμβίωση μειονοτήτων με την πλειοψηφία του πληθυσμού, ένεκα της διαφοροποίησης και άρνησης αποδοχής. Ο φόβος μεγαλώνει, ότι σύντομα ο σπινθήρας θα μπορέσει να υπερπηδήσει τη βία και σε άλλες χώρες.

Στην ΟΛΛΑΝΔΙΑ οι Μαροκινοί και οι Τούρκοι δεν έχουν πλέον εργασία. Η ανεργία κάτω από τους Τούρκους και Μαροκινούς είναι τέσσερις φορές υψηλότερη, απ΄ ότι για τον εντόπιο πληθυσμό. Και αν αυτοί κατορθώσουν να βρουν μια θέση εργασίας, τότε πληρώνονται άσχημα: Περίπου 13.000 Ευρώ κερδίζουν οι Μαροκινοί και οι Τούρκοι τον χρόνο κατά μέσον όρο, ενώ οι λευκοί Ολλανδοί περίπου 20.000.
Νεαροί Μαροκινοί χωρίς προοπτικές σπρώχνονται στην εγκληματικότητα και υποδαυλίζουν με αυτό φόβους και προκαταλήψεις στην κοινωνία από την οποία προέρχονται.

Η πολυπολιτισμική κοινωνία που εφαρμόζεται στην Ολλανδία, όπου ο καθένας έχει την ελευθερία, να ζει ανάλογα με τον πολιτισμό του και τη θρησκεία του και να μιλά την ίδια του τη γλώσσα, έτσι που να έχουν όλοι τους τις ίδιες ευκαιρίες, φαίνεται να κινδυνεύει. Στις εγκληματικές πράξεις του ολλανδού σκηνοθέτη VAN GOGH και στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Ιουλίου του 2005 ήτανε οι δράστες γεννημένοι ή Ολλανδοί ή Μεγάλοι Βρετανοί ή έζησαν εκεί από τη γέννησή τους.
Ο Guido Steinberg, αναφέρει ότι με αυτά τα περιστατικά έγινε η ισλαμική τρομοκρατία τελειωτικά σε ένα εσωτερικό πρόβλημα της Ευρώπης. Αυτοί οι δράστες, αναφέρει, ήτανε ήδη προ των περιστατικών επηρεασμένοι από τον ισλαμικό κόσμο, επιτιθότανε όμως με στόχους στην χώρα υποδοχής. Ο πόλεμος του Ιράκ ήτανε εδώ κυρίως μόνο ως αφορμή, όμως η βιοτική τους κατάσταση και το υποκειμενικό αίσθημα ζωής στην ευρωπαϊκή κοινωνία ήτανε η αιτία.

Η δολοφονία του Ολλανδού σκηνοθέτη Theo Gogh, την 2. Νοεμβρίου 2004 ήτανε κατ΄ αρχάς ένας τακτικός νεωτερισμός , το λιγότερο για τους ισλαμιστές τρομοκράτες στην Ευρώπη. Ο δολοφόνο, Mohammed Bouyeri, γεννήθηκε στην Ολλανδία και χαρακτηριζότανε για μεγάλο χρονικό διάστημα σαν παράδειγμα μοντέλου για μια επιτυχημένη ενσωμάτωση ενός μετανάστη της δεύτερης γενιάς.
Αυτός μιλούσε άπταιστα ολλανδικά και συνέταξε και τις απειλητικές του επιστολές στα ολλανδικά.
Το ότι οι τρομοκράτες σε δηλώσεις τους αποκλειστικά ανέφεραν την ολλανδική εσωτερική πολιτική, δίνει ευδιάκριτα, ότι τα μοτίβα για την ριζοσπαστικοποίησή του πρέπει να αναζητηθούν μέσα υπερπήδησης των προβλημάτων στην ίδια τη χώρα.

Οι τρομοκράτες, που την 7. Ιουλίου 2005 βόμβες σε τρεις υπόγειους σιδηρόδρομους και σε λεωφορείο του Λονδίνου έθεσαν εκρηκτικά μηχανήματα και δολοφόνησαν 52 άτομα, ανήκαν επίσης στη δεύτερη μεταναστευτική γενιά. Οι τρεις από τους τέσσερις προερχότανε από το Πακιστάν και ήρθαν στη ζωή στη Μεγάλη Βρετανία. Ένας τέταρτος ήτανε από την Τζαμάϊκα και σε νεανική ηλικία αλλαξοπίστησε στο Ισλάμ, ζούσε από δύο ετών της ηλικίας του στην Αγγλία. Ο κίνδυνος των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη παραμένει σε υψηλό βαθμό και τον επόμενο χρόνο και τα αίτια είναι πολλά.

Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ Η ΑΜΗΧΑΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ασταμάτητοι οι νέοι των γαλλικών γκέτο 13 μέρες μετά την αρχή της αναταραχής που είχαν καταλάβει σχεδόν όλη την Γαλλία, άρχισαν να μειώνονται.

Από τους πολιτικούς και ειδικότερα από τον Νικολά Σαρκαζί απορρίπτοντας τους νεαρούς ως «αληταρία και αποβράσματα της κοινωνίας» έδωσε αφορμή, οι παραμελημένοι και καταβριζόμενοι νέοι από τις μεταναστευτικές οικογένειες, νέοι και χωρίς μελλοντικές προοπτικές, να δημιουργήσουν την προσοχή με τις επιθετικές πράξεις τους.
Οι αμήχανες και αδέξιες προφητείες του Σιράκ το 1995, που ανέφερε προφητικά για προβλεπόμενες ταραχές, δεν έπραξε όμως ενδιάμεσα τίποτε για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα για την ισονομία και ισοτιμία, μόρφωση και επιμόρφωση, αλληλεγγύη, και ίσες πιθανότητες ευκαιριών.

Μέχρι την περασμένη νύχτα έκαψαν 1 400 αυτοκίνητα και συνελήφθηκαν 400 πρόσωπα με ένα νεκρό και πολλούς τραυματίες. Οι «καλοί» Γάλλοι πολίτες φοβούνται. Οι πολιτικοί απαιτούν ένα σκληρό προσανατολισμό, που η αστυνομία δυσκολεύεται να διαπεράσει και ενώ είναι δύσκολο να βρεθούν δυνατές λύσεις, που μπορεί κανείς να διαπραγματευθεί με διάλογο και με τη βάση, και εκεί όπου δεν υπάρχουν συνομιλητές.., έτσι η γυμνή βία γεννιέται, όπου λείπει κάθε μορφή για διαπραγμάτευση και κάθε ηθική απουσιάζει..

Ακόμα και αν η γαλλική κυβέρνηση που επαναφέρει από την εποχή του αλγερινού πολέμου το 1954-1962 την απαγόρευση της κυκλοφορίας για την αντιμετώπιση της βίας και 15 ιμάμηδες και υπεύθυνοι μουσουλμανικών ενώσεων προσπαθούν να κατευνάσουν τα πνεύματα, αν και είναι δύσκολο να βρεθούν δυνατές λύσεις, διότι δεν υπάρχει ο συνομιλητής των διαπραγματεύσεων, όπου απουσιάζει κάθε μορφή διαπραγμάτευσης και ηθικής.
Οι προσφορές με μισή καρδιά μεταρρυθμίσεων, που επιδρούν μετά από χρόνια, βοηθάει λίγο τους παραμελημένους και υβριζομένους που βρίσκονται χωρίς μελλοντικές προοπτικές και με αυτό δημιουργούν προσοχή με τις επιθετικές διαταραχές καίγοντας ιδιωτικά αυτοκίνητα και κάθε τι που αντιπροσωπεύει και περικλείει την εικόνα της Πολιτείας. Σε ένα καταστροφικό όργιο βίας κάθε βράδυ εξελίσσεται το μίσος, η απελπισία, η απογοήτευση των νέων από τις περιφερειακές πόλεις.

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

Οι σφοδρές διαταραχές στη Γαλλία έχουν προκαλέσει απανταχού της Ευρώπης μια συζήτηση για τα αίτια. Πίσω από αυτήν την καθυστερημένη συζήτηση βρίσκεται ο φόβος μήπως θα μπορούσαν να ξεσπάσουν παρόμοιες αναταραχές επίσης και αλλού, αλλά και στη δική μας Πατρίδα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στο Βερολίνο τα επόμενα δέκα χρόνια.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι νέο, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1999 προωθεί προγράμματα μέτρων για την καταπολέμηση και την προφύλαξη του κοινωνικού αποκλεισμού. Σε αυτό το πρόγραμμα ανήκει κυρίως η δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά επίσης και η προσπάθεια, να ενσωματώσουν τους κατοίκους στην κοινωνία, όπου ζούνε.
Γι΄ αυτό το λόγο έχει αναπτυχθεί ο όρος MANAGEMENTκαταλύματος. Πολλές συνοικίες πόλεων, όχι μόνο γαλλικά Banlieue- γκέτο, έχουν αναπτύξει καταλύματα με υψηλή κοινωνική εκρηκτική ύλη.
Αιτίες είναι οι οικοδομικές αποσυνθέσεις ερείπωσης, η εισχώρηση μαζών στην αγορά που συνεχίζεται από ανθρώπους χωρίς ευκαιρίες δυνατοτήτων και η αποχώρηση εκείνων που μπορούν να το κατορθώσουν. Παρόμοια όμως όπως σε άλλες μεγάλες πόλεις εισήγαγαν επίσης και στο Βερολίνο το MANAGEMENT καταλύματος που ο στόχος του είναι να δραστηριοποιήσουν αυτόνομα βοηθούμενο δυναμικό, καθώς επίσης και να καταπολεμήσουν την απελπισία και την έλλειψη προοπτικών.

Στη Γερμανία σε 17 περιοχές με ειδική ανάγκη ανάπτυξης θα διαμοιραστούν 16 εκατ. Ευρώ από τα μέσα κρατιδίων, Ομοσπονδίας και της ΕΕ. Μεγάλη σημασία δίνεται σε αυτήν την πρωτοβουλία στην εκλεγμένη ομάδα των ενδιαφερομένων, που μπορεί να αποφασίζει για την λογική χρησιμοποίηση των μέσων.
-Είναι άραγε η ελληνική πολιτική ενσωμάτωσης πιο επιτυχημένη;
-Έχουν άραγε τα παιδιά των μεταναστών στην Ελλάδα καλύτερη ζωή και είναι λιγότερο επιθετικά;
-Ζουν οι ξένοι μετανάστες ενσωματωμένοι στην ελληνική κοινωνία και το εκπαιδευτικό σύστημα;
-Είναι η ανεργία των παιδιών των μεταναστών υψηλότερη και διαρκή περισσότερο;
-Θεωρούνται οι μετανάστες μας ως πολίτες της Πολιτείας μας ή ως άνομη πληθυσμιακή ομάδα;
-Υπάρχει η πολιτική της κοινωνικής απάθειας απέναντι στους μετανάστες μας;

Ευπρόσδεκτος σε κάθε Αντίλογο
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία
k-nalbantis@hotmail.de, www.kn-megalexandros.gr

Επιτρέπεται η αναμετάδοση, αναδημοσίευση, αρκεί να αναφέρεται η πηγή

Σχόλια

>> Δεν φέρουμε καμία ευθύνη για τα κάθε είδους σχόλια.
>> Πρέπει να είστε μέλος για να Δημοσιεύστε ένα σχόλιο