ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΑ,ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ
Δεύτερο Μέρος

Προλεγόμενα

Οι τρεις χώρες της Σκανδιναβίας Δανία, Σουηδία και Φιλανδία της ΕΕ καταλαμβάνουν τις καλλίτερες θέσεις επιτυχιών στην έρευνα του οργανισμού διαφάνειας το 2009.
Για να περιγράψω σε συντομία τις χώρες αυτές των ευρωπαίων Εταίρων μας, με την ευκαιρία της επίσκεψής μου τον Ιούλιο του 2010 στις πρώτες δύο χώρες για να γνωρίσω από κοντά την πολυπλησμική, πολιτιστική παράδοση των χωρών των ευρωπαίων εταίρων μας και ιδιαίτερα να συμβάλλω το μίνιμουμ στην αναζήτηση συγκριτικών στοιχείων, τι έχουν οι χώρες αυτές, ό,τι δεν έχουμε εμείς, και ποιες προϋποθέσεις πρέπει να δημιουργήσουμε για την υπερπήδηση των μακροχρόνιων αρνητικών επιπτώσεων στην εξέλιξη, ανάπτυξη και πρόοδο σε όλους τους τομείς της Πατρίδας μας.

Βλέπε ολοκληρωμένα άρθρα για την Σκανδιναβία, εκτός από αλλού και στα άρθρα ετούτης της χόμπι ιστοσελίδας μου www.kn-megalexandros.gr, Άρθρα καθώς επίσης και σε συντομία στα Άρθρα με φωτογραφίες.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ανασκόπηση της Δανίας

Οι κάτοικοι της Δανίας ανήκαν στην ίδια εθνικότητα με τους Βίκινγκς της Σκανδιναβίας. Το όνομα της Δανίας προέρχεται ήδη από την χρονική περίοδο των Βίκινγκς του 10ου αιώνα .
Οι πρόγονοι της σημερινής Δανίας ήρθαν τον 6. αιώνα από τη Δυτική Σουηδία στη Γιουτλάνδη και σε μερικά δυτικά νησιά της Ανατολικής θάλασσας. Εκεί εκτόπισαν γερμανικές φυλές, που ήταν εκεί εγκαταστημένες νωρίτερα. Τα μεμονωμένα δημιουργούμενα Βασίλεια ένωσε ο Γκόρρν ο πρεσβύτερος τον 10. αιώνα.
Ως το έτος 1035 κυρίευσαν οι Δανοί και άλλα μέρη των βρετανικών νησιών, της Νορβηγίας και της Νότιας Γιουτλάνδης . Εκείνη τη χρονική περίοδο χαρακτηριζότανε ως Βίκινγκς μαζί με την Σουηδία και την Νορβηγία.
To 1380 κάτω από την κυριαρχία του Όλαφ Β΄ η Δανία συνενώθηκε με την Νορβηγία, στα εδάφη της οποίας συμπεριλαμβανόταν η Ισλανδία και τα νησιά Φερόες. Η μητέρα του Όλαφ, βασίλισσα Μαργαρίτα Α΄ κατέκτησε τη Σουηδία.

Τον 14. αιώνα υπήρξε μια αποδυνάμωση , συνενώθηκαν μαζί η Δανία, η Νορβηγία, Ισλανδία, Γροιλανδία, Σουηδία και Φιλανδία στην λεγόμενη Ένωση KALMAR UNION .
Ο Erik VII, ήτανε o κυρίαρχος της Ένωσης και παρέλαβε το 1417 την εξουσία της Κοπεγχάκης από την εκκλησία και απέκτησε η Κοπεγχάκη δόξα και ευημερία. Η ισχυρότερη δύναμη μέσα στην Ένωση των τριών Βασιλείων ήτανε η Δανία. Το 1523 απέκτησε η Σουηδία και πάλι την ανεξαρτησία της. Οι διαμάχες όμως μεταξύ Δανίας Σουηδίας διάρκεσαν ως τα μέσα του 17ου αιώνα για την κυριαρχία του χώρου της Ανατολικής θάλασσας.

Εξαιτίας των πολέμων έχασε η Δανία μεταξύ 1563 ως 1720 τα εδάφη Schonen, Blekinge και Halland (Skaeneland, το Νότιο Μέρος της σημερινής Σουηδίας. Τον 16. αιώνα ακολούθησαν η μεταρρύθμιση και διάφοροι βασιλείς, που έθεσαν την επιρροή τους.
Το 1537 εισήχθηκε η μεταρρύθμιση και το 1620 κέρδισε η Δανία την Δανική-Δυτική Ινδία.

Από την μεταρρύθμιση και μετά, « οι πολιτικοί δεν παρίστανται σε μεσαιωνικές τελετές που έχουν ως αντικείμενο τη λατρεία «θαυματουργών εικόνων»!, Η επιρροή της Εκκλησίας της Δανίας στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας τερματίστηκε περίπου τον 15ο αιώνα»., όρα : 2010 Χ.Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις.

Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ

Η μεταρρύθμιση και ο Διαφωτισμός δεν έλαβαν χώρα και στην Δανία, χωρίς να αφήσουν ίχνη.
Στην αρχή της αποικιακής πολιτικής παρέμεινε η Δανία ουδέτερη, τόσο απέναντι στη Γαλλία, όσο και απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία. Αρνήθηκε όμως στους Βρετανούς να διαπλεύσουν διαμέσου της Ανατολικής Θάλασσας., Οι Βρετανοί το 1801 αντιδρούν με μια προκλητική επίθεση στην Κοπεγχάκη. Στην ειρήνη του Τίλσιτ απαιτεί η Βρετανία μια συμμαχία με τη Δανία, όταν όμως αυτή καθυστερεί, επιτίθεται η Βρετανία ξανά το 1807 στην Κοπεγχάκη και στον τριήμερο βομβαρδισμό, καταστρέφουν τα αξιόλογα τοπία της παλιάς πόλης και δημεύουν το δανικό ναυτικό.

Η γαλλική επανάσταση ισχυροποίησε την εθνική συνείδηση των Δανών. Τα επόμενα χρόνια αγωνιζότανε η Γερμανία και η Δανία για το Δυτικό Μέρος της Γιουτλάνδης στη μορφή του δουκάτου του Schleswig. Η Δανία ηττήθηκε , όπου μέχρι σήμερα έχει αφήσει βαθιές σχισμές στην εθνική ταυτότητα της Δανίας.
Στην εποχή του Ναπολέοντα κατ΄ αρχάς παρέμεινε η Δανία ουδέτερη, συνεργάστηκε όμως αργότερα με τη Γαλλία του Ναπολέοντα και έπρεπε στην Ειρήνη του Κιέλου το 1814 να παραχωρήσει τη Χέλγκολαντ στους Βρετανούς και τη Νορβηγία στους Σουηδούς .
Τον 18. αιώνα έλαβαν στην Κοπεγχάκη πολλά καταστροφικά γεγονότα. Από τη μια μεριά το 1711 πέθαναν 23.000 άνθρωποι μετά από το ξέσπασμα μιας επιδημίας και από την άλλη μεριά κάηκε η πόλη, σχεδόν ολοσχερώς, τόσο το 1728 όσο και το 1795.

Τις αρχές του 19. αιώνα ήτανε η Κοπεγχάκη απογοητευμένη γιατί δεν μπορούσε να παίξει κανέναν ουσιώδη διεθνή ρόλο. Το 1813 ανακοίνωσε η Δανία τη πτώχευσή της και έπρεπε να πουλήσει τις αποικίες της στην Αφρική.
Οι αναστάσεις του 1848 στην Ευρώπη είχαν επιρροή και στη Δανία, καταργήθηκε η απολυταρχία και οι Δανοί απέκτησαν μια συνταγματική μοναρχία και ένα Κοινοβούλιο κάτω από τη γραμμή Gluecksburg του οικήματος Oldenburg.Το τέλος της απολυταρχίας και η επιτυχία του κοινοβουλευτισμού δεν θα είχε ευνοϊκή πορεία, χωρίς την αναβίβαση του μορφωτικού επιπέδου του πληθυσμού.

Κάτω από τους αναφερόμενους όρους αναζητήσανε μια νέα ταυτότητα και τη βρήκαν στην μοντέρνα τέχνη και την επιστήμη.
Τα κύρια χαρακτηριστικά των ερεθισμάτων για μια εκτενή κοινωνική αλλαγή ξεκίνησαν από την Νομοθεσία μόρφωσης, επιμόρφωσης του 1814, όπου εισήχθη η υποχρεωτική σχολική διδασκαλία. Από αυτές τις ρίζες επέτυχαν την κοινωνική ισότητα όλων των ανθρώπων.

Το 1864 υπέστη αλλά η Δανία στο δεύτερο πόλεμο του Schleswig μια αποφασιστική ήττα εναντίον της Πρωσίας και έπρεπε μετά από αυτήν την ήττα να αποχωρήσει από τα δύο πέμπτα 2/5 του εδάφους της, όπου και μειώθηκε ο πληθυσμός της Δανίας από 2,6 σε 1,6 εκατομμύρια.

Τα όρια στη Δυτική Γιουτλάνδη (Βόρειο Schleswig, οριοθετήθηκαν το 1920, όπου έλαβε χώρα μετά από ένα δημοψήφισμα.

Κατά την περίοδο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (1914- 1918) παραμένει η Δανία ουδέτερη και το 1917 πούλησε την τελευταία αποικία, δηλαδή τις δανικές-δυτικές Ινδίες (Virgin Islands, της Καραϊβικής για 25 εκατομμύρια Δολάρια στις ΗΠΑ.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Και παρόλα που υπήρχε μια συνθήκη μη επιθέσεως με τη Γερμανία από το 1939, την 9./ 10. Απριλίου 1940 καταλαμβάνεται η χώρα από τους Γερμανούς. Η Γερμανία έθεσε ένα τελεσίγραφο στη Νορβηγία και τη Δανία, ή συνθηκολόγηση κάτω από την αναγνώριση του απαραβίαστου της εδαφικής ακεραιότητας ή πόλεμο.

Ενόψει του γεγονότος , που η Δανία δεν είχε αρκετό πολεμικό υλικό για να αμυνθεί, ούτε να ασκήσει σοβαρά αντίσταση, συνθηκολόγησε ο βασιλιάς, που στην ίδια του τη χώρα βρέθηκε κάτω από ισχυρή πίεση ( βομβαρδιστικά αεροπλάνα πάνω από το παλάτι Amalienborg κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης), υποχρεώθηκε να αποδεχθεί την συνθηκολόγηση υπό τον όρο, ότι οι Γερμανοί δεν θα επηρεάσουν τις εσωτερικές υποθέσεις της Πολιτείας.

Η ΣΟΥΗΔΙΑ ήτανε για τη Γερμανία ο κύριος προμηθευτής μεταλλεύματος σιδήρου ( για τη βιομηχανία πολεμικού υλικού). Η μεταφορά του υλικού γινότανε διαμέσου του Νορβηγικού λιμανιού Narvik. Με ένα θαλάσσιο αποκλεισμό ήθελε η Μεγάλη Βρετανία να εμποδίσει την μεταφορά μεταλλεύματος σιδήρου. Την 10. Απριλίου καταλήφθηκε το λιμάνι από γερμανικά στρατεύματα και η κατάληψη της Δανίας είχε επιδιωχθεί για να εξασφαλιστούν δρόμοι ανεφοδιασμού.

Επίσημα χαρακτηριζότανε η Δανία ως σύμμαχος της Γερμανίας, στην πραγματικότητα, όπως λέγεται, η χώρα υποχρεώθηκε στην οικονομική και στρατιωτική συνεργασία, επ΄ αυτού οι θέσεις είναι αντιμαχόμενες.

Η χώρα δεν γλίτωσε όμως και από τον πόλεμο: Περίπου 275 πλοία του εμπορικού Ναυτικού βυθίζονται, 700 ναυτικοί χάνουν τη ζωή τους και περίπου 6000 Δανοί από τη Δυτική Γιουτλάνδη πέφτουν στον πόλεμο από τη Γερμανική πολεμική πλευρά.

Ο βασιλιάς παρόλα που είχε ένα ξεχωριστό καθεστώς, μία ξεχωριστή θέση, αυτό θα πει ο βασιλιάς, τα πολιτικά ιδρύματα υπήρχαν, αν και ήτανε περιορισμένης μορφής.
(χρίζει περαιτέρω ιστορικής έρευνας, κατά πόσον ο πληθυσμός και η κυβέρνηση είχαν συμπάθειες με την υπόθεση των συμμάχων ή και πόσο εκτενή ήτανε η συμπάθεια απέναντι στους Εθνικοσοσιαλιστές και κατά πόσο έδρασαν ως συνεργοί, δοσίλογοι).

Μετά την ήττα των γερμανών στα πεδία Stalingrad και El Alamein, τέλος 1942/αρχές 1943 αυξήθηκε η αντίσταση του λαού εναντίον των γερμανών και επίσης και οι δραστηριότητες σαμποτάζ στη Δανία.

Στις εκλογές της Δανίας τον Μάρτιο 1943, η δυσαρέσκεια απέναντι στην γερμανική κατοχή ήτανε μεγάλη και επίσης διαδεδομένη η εντύπωση, ότι η Γερμανία δεν μπορούσε να κερδίσει τον πόλεμο, οδήγησε σε πολλές λαϊκές εξεγέρσεις και απεργίες στη χώρα.
Η γερμανική κατοχική δύναμη απαιτούσε, να εισαχθεί η ποινή του θανάτου και να γνωστοποιήσει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπου η κυβέρνηση το αρνήθηκε. Η κυβέρνηση κάλεσε αντί αυτού όλους τους δημόσιους υπαλλήλους σε αντίσταση με την κοινοποίηση « καμιά συνεργασία».

Αυτή η γνωστοποίηση είχε ως αποτέλεσμα να οδηγήσει την κατοχική δύναμη την 23. Αυγούστου 1943 στην παύση, καθαίρεση της κυβέρνησης και την επιβολή του στρατιωτικού νόμου. Τώρα κυριαρχούσε ανοιχτός πόλεμος μεταξύ της Δανίας και της Γερμανίας. Ο κατοχικός στρατός διέλυσε το δανικό στρατό και βυθίστηκε ο στόλος της Δανίας.

Περίπου 8000 Εβραίοι ζούσαν τότε στη Δανία, αυτοί αρχικά δεν καταδιώχθηκαν και δεν εμποδίστηκαν. Την 15. Σεπτεμβρίου 1943 έχει καθοριστεί διαμέσου του Χίτλερ η εκτόπιση των Δανών Εβραίων. Οι προετοιμασίες ήτανε ήδη σε πλήρη εξέλιξη, όταν μερικοί γερμανοί και Δανοί συνεργαζότανε μαζί για την σωτηρία των Εβραίων. Είχαν οργανωθεί από τους Δανούς μυστικά καταλύματα, διατροφή και μεταφορά στην Ακτή, για να γλιτώσουν και να φέρουν 7300 Εβραίους με βάρκες στην Σουηδία και με αυτόν τον τρόπο απέφυγαν τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί. Όλα αυτά οφείλονται στη δράση του παγκόσμια γνωστού ατομικού Φυσικού Niels Bohr.

Οι Δανοί αγαπούν την ιστορία της χώρας τους από τα πρώτα ανθρώπινα ίχνη ως την σημερινή εποχή, και παντού στα Μουσεία τους είναι τεκμηριωμένη και συχνά κρατείται ολοζώντανη. Οι Βίκινγκς φροντίζουν για την πιο φημισμένη εποχή, απ΄ όπου προήλθε το αρχαιότερο, υπάρχον σήμερα, Βασίλειο του κόσμου. Στις επιμέρους όμως επισκέψεις σας στα πολλά Μουσεία της πρωτεύουσας θα έλθετε σε ζωηρή επικοινωνία με την πραγματικότητα και με την ιστορική ανασκόπηση του παρελθόντος από πολύπλευρες παρατηρήσεις.

H Ισλανδία συνδεδεμένη με τη Δανία από το 1918, ήτανε κατειλημμένη από τους Βρετανούς και Αμερικάνους και ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 1944 την ανεξαρτησία της ως Δημοκρατία της Ισλανδίας. Η κατοχή της Γερμανίας τελειώνει την 4. Μαίου 1945.

Μετά τον πόλεμο η Δανία 1949 ήτανε ιδρυτικό μέλος του ΝΑΤΟ και έγινε μετά από ένα δημοψήφισμα την 1. Μαίου 1973 μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Από το 1979 κατέχει η Γροιλανδία την Αυτοδιοίκηση.
Το 2000 έγινε δημοψήφισμα γύρω από την εισαγωγή του Ευρώ. Όπου η πλειοψηφία των Δανών αποφάσισε αντίθετα από την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου και των εγκατεστημένων κομμάτων με ένα ΟΧΙ.

Το 2000 έγιναν τα εγκαίνια της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής γέφυρας , OERESUND που ενώσει και συνδέει διαμέσου του OERESUND τα διαχωρισμένα οικονομικά κέντρα της Δανίας (Κοπεγχάκη) και Σουηδίας (Μάλμε), που πρόσφατα επισκέφτηκα και ταξίδεψα πάνω στην μεγαλύτερη ευρωπαϊκή γέφυρα OERESUND Κοπεγχάκη – Μάλμε και είναι ερέθισμα και αιτία ετούτης της περιγραφής μου.

Παρατήρηση: Για μια πλήρη και κυκλική ενημέρωση να αρχίσετε την μελέτη ήδη από τα πρώτα άρθρα και σχετικά άρθρα με φωτογραφίες.

Τέλος του Δευτέρου Μέρους

Συνεχίζεται

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ολόκληρης της σειράς των άρθρων για την Σκανδιναβία και η διάδοση με κάθε τρόπο, υπό τον όρο να αναφέρεται όνομα, πηγή και LINK.
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης
info@kn-megalexandros.gr, www.kn-megalexandros.gr

Πηγή: www.kn-megalexandros.gr Η συνολική βιβλιογραφική ενημέρωση θα γνωστοποιηθεί
στο τέλος της Σκανδιναβικής Σειράς των άρθρων.