ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη

Προλεγόμενα:

« Φύγε για να σωθείς, όσο είναι νωρίς»,

Λένε γονείς, και αδέλφια στους νέους, που αφορά το υγιέστερο κομμάτι του Ελληνισμού.

Όσο καιρό όμως δε δραστηριοποιείτε η Πολιτεία και οι Τοπικές Αυτοδιοικήσεις καθώς και η ελληνική κοινωνία για τη δημιουργία συνθηκών και προϋποθέσεων για την ισότιμη και ισόνομη αποκέντρωση και περιφερειακή ανάπτυξη, με παραγωγικές επενδύσεις, τόσο περισσότερο θα τρέπεται σε φυγή και θα συνωστίζεται ο υγιής πληθυσμός σε τσιμεντένιες μεγαλουπόλεις και στην εξωτερική μετανάστευση απανταχού της γης.

Στην Πατρίδα μας αυτήν την στιγμή δεν απουσιάζει μόνο η γενική πολιτική θέληση, αλλά και η οικονομική δύναμη να ορθοποδήσουμε και με μόνο όμως μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας περισσότερο ανταγωνισμό στις υπηρεσίες και επενδύσεις από το εσωτερικό και εξωτερικό, για ανάπτυξη και απασχόληση, μπορούν να οδηγήσουν στην εξυγίανση του τόπου.
Ενώ η Πατρίδα μας πρέπει να σωθεί και τότε μόνο μπορεί, κατά τον Werner Faymann, Καγκελάριο της Αυστρίας, Der Spiegel, 30.01.2912, αν στην κυβέρνηση, στη Βουλή και στον ελληνικό πληθυσμό υπάρχει η θέληση γι΄ αυτό.
Και αν η χώρα θέλει να παραμείνει στην Ευρωζώνη , οφείλουμε συγχρόνως να την υποστηρίξουμε. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλους εμάς.

Η ελπίδα χάνεται όμως, διότι η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται και λείπουν πάλι τα χρήματα και ανεβαίνουν τα ποσοστά του χρέους, (συνολικό χρέος: 355 δισς Ευρώ), διότι μέχρι τώρα η οικονομία για πέντε συνεχή χρόνια έχει συρρικνωθεί και με δική της δύναμη δεν θα μπορέσει η χώρα να εξέλθει από την κρίση.

Η ελληνική οικονομία δεν είναι αρκετά ικανή επίδοσης, για να δημιουργήσει ανάπτυξη και απασχόληση. Εκτός από ελαιόλαδο, κλωστοϋφαντουργικά, και μερικά χημικά, μόλις υπάρχουν άλλα προϊόντα, που να είναι ικανά για εξαγωγές.
Και για να ζήσουν οι πολίτες της Ελλάδας, εξαρτώνται από την εισαγωγή ειδών διατροφής. Η Ελλάδα ζει εδώ και χρόνια πάνω από τις σχέσεις εσόδων και εξόδων και η κατανάλωση των προϊόντων ξεπερνά την οικονομική επίδοση.

Αν και ο τουρισμός θα μπορούσε να παρουσιάσει ανοδική πορεία, αυτός συγκεντρώνεται μόνο τους θερινούς μήνες. Τον υπόλοιπο χρόνο δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε και ο τουρισμός των πόλεων είναι περιορισμένος.
Μια αποφασιστική αιτία για τη μιζέρια και άσχημη σχέση μεταξύ της τιμής -επίδοσης-σχέσης, στον τουρισμό της Μεσογείου, είναι ότι οι χώρες έξω από την Ευρωζώνη: Κροατία, Τυνησία, Μαρόκο, Βουλγαρία και Τουρκία είναι στις προσφορές τους πολύ φθηνότερες και επίσης και το ορομίσθιο χαμηλότερο.

Ετούτη η βαθιά τομή της βραδυφλεγούς ευελιξίας μας, της απραξίας και της φυγής της ελληνικής κοινωνίας, που μας ακολουθεί για εκατονταετηρίδες δεν λεει ποτέ να σταματήσει. Από την μια μεριά οι αποδόσεις και οι μονοκαλλιέργειες στις περιφέρειες ήτανε αιτία που οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να ζήσουν και από την άλλη μεριά η έλλειψη μιας νέας πολιτικής κουλτούρας, έλλειψη νέων εξειδικευμένων πολιτικών, -καθώς οι τωρινοί πάντα δίνουν την εντύπωση και ισχυρίζονται ότι τα ξέρουν όλα, και οι Έλληνες είναι κουτοί-, και όμως μέχρι τώρα δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν την αλληλοκατανόηση, τις κατάλληλες βιωματικές συνθήκες και προϋποθέσεις Παιδείας, Οικονομίας και Κοινωνίας, για εντόπιες και ξένες επενδύσεις, έτσι που άρχισε τη φυγή και ο υγιής πληθυσμός, φεύγει χωρίς διακοπή,και κατευθύνεται σε τσιμεντένιες πόλεις και επίσης στο εξωτερικό για εργασία.

Μαζί με τα άλλα ελαττώματα της Πολιτείας έχουμε να κάνουμε και με μια εξαντλημένη Διοίκηση και την πελατειακή νοοτροπία με μια μορφή της οικονομικής εγκληματικότητας: της φοροδιαφυγής.

Η βαθιά όμως κρίση βρίσκεται στην ελληνική κοινωνία, με την νοοτροπία, με την υποτιθέμενη έλλειψη της πολιτικής κουλτούρας, της ηθικής φορολογικής κουλτούρας, της σύνδεσης του αισθήματος της ενότητας και αλληλεγγύης, κοινής συνείδησης για τον τόπο, της κοινής δράσης, της κοινής και αλληλέγγυας συμμετοχής, της αλληλοβοήθειας, της αλληλοϋποστήριξης, ότι ανήκουμε μαζί ισόνομα και ισότιμα .

Ετούτη η κοινή συνείδηση και συνοχή έχει παραμεληθεί και καταστραφεί, μερικώς από αρχαιότατους χρόνους από τον εγωκεντρισμό και τον ναρκισσισμό και είναι δύσκολο να αλλάξει, χωρίς πολιτικοποιημένους και ενεργούς πολίτες, κόμματα με προγράμματα και οραματισμούς, ενεργητικότερη Παιδεία από την οικογένεια, τον παιδικό σταθμό, το σχολείο και την κοινωνία.

Η μεγάλη φτώχεια, η ανέχεια και η διαμάχη αλλήλων στην αρχαιότητα δεν ήτανε μόνο στην Ερέτρια, τα Μέγαρα, την Κόρινθο ή το Άργος που υποχρέωναν πολλούς ανθρώπους, να μεταναστεύσουν και όσοι τότε λόγω φιλοπατρίας σκέφτηκαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, ήτανε γεγονός ότι γι΄ αυτούς δεν υπήρχε πλέον πατρίδα: από τη στιγμή που η αποστολή είχε ξεκινήσει, η μητρόπολη τη θεωρούσε ξένο σώμα και δε θα τη δεχότανε στους κόλπους της.
Και όταν άποικοι επιχείρησαν να βγουν στη στεριά καταδιώχτηκαν με πέτρες και αναγκάστηκαν να βγουν πάλι στη θάλασσα.
Δεν είναι ασήμαντο το συμβάν: οι ίδιοι οι πατέρες και οι αδελφοί αυτών των δύσμοιρων ήταν που τους λιθοβολούσαν. ( V.Manfredi: οι Έλληνες της Δύσης).

Και όμως, τι κρίμα,, το ίδιο σλόγκαν, ακούγεται και σήμερα, «φύγε για να σωθείς, όσο είναι νωρίς» Και αυτοί, όμως οι ομογενείς, που έφυγαν στο εξωτερικό και παραμένουν με θερμή φιλοπατρία είναι απογοητευμένοι από τη γενέτειρά τους, και δεν θέλουν πλέον να βοηθήσουν συγκεκριμένα προγράμματα στην Πατρίδα, γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη, και όσοι βοήθησαν με εκατομμύρια στην περίπτωση της Καλαμάτας και της Πελοποννήσου, έχουν τα χρήματα χαθεί και φαγωθεί, χωρίς να φτάσουν στον προορισμό τους και χωρίς να ασχοληθεί η Βουλή για τη διαφθορά.

Και όσοι άνθρωποι επιθυμούν να επιστρέψουν, δεν μπορούν πλέον να προσαρμοστούν στη «γη των λεγόμενων υπεράνθρωπων, του εγωκεντρισμού και της άτοπης φαντασίας, υπεράνω όλων»

Και όσοι μετανάστευσαν στην Μεγάλη Ελλάδα κατά τη διάρκεια των αιώνων έχουν υποστεί πολλά από τις συνεχείς πιέσεις, εξαρτήσεις, βίαιες μετακινήσεις, άνιση μεταχείριση, τις ενδιάμεσες φιλονικίες και τις καταστροφές των τυράννων.

Και όσο καιρό στη χώρα μας, υπάρχει μόνο ο «πολιτισμός του Καφενείου», χωρίς νέα πολιτική κουλτούρα, αγωγή φορολογικής κουλτούρας, χωρίς πολιτικοποιημένους ανθρώπους, χωρίς ενεργούς πολίτες, οργανωμένα κόμματα με πλήρη και τέλεια προγράμματα και μόρφωση και επιμόρφωση νέων ανθρώπων για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική αναβάθμιση, τόσο περισσότερο θα εξαρτώμεθα από άλλους και από ξένους, και θα υποφέρουμε από τη δυσπιστία, το φθόνο, την απογοήτευση, την "κατοχή" και τη στασιμότητα.

Όποιος όμως στέκεται βουβά, μακριά και απόμερα από την κοινή συνείδηση, από το κοινό αίσθημα ενότητας και αλληλεγγύης και κοινή αλληλοβοήθεια και συνοχή, και δεν συμμετέχει στον τονισμό, ότι ανήκουμε μαζί, όποιος πολιτικά δεν προβληματίζεται, ισότιμα και ισόνομα και δε διοργανώνει, δε δρα, δεν κριτικάρει τις επιπόλαιες και λανθασμένες αποφάσεις, που αφήνουν αρρωστημένη την ελλιπή σκέψη στον αλληλοσεβασμό και ανταπόκριση, τότε παραμένουν απραγματοποίητα και ατέλειωτα οραματισμένα έργα για την προϋπόθεση ανάπτυξης και ευημερίας, και όποιος δεν αντιδρά για τις επικίνδυνες αποφάσεις για τον τόπο, δίνοντας και εναλλακτικές λύσεις, τότε είναι και είμαστε συνένοχοι και αυτοί και εμείς της σιωπής, της κατάρας και της υποβάθμισης του τόπου, που όλοι μας μολαταύτα μέχρι τώρα θα θέλαμε να ονειρευόμαστε για μια καλύτερη βελτίωση της χώρας μας σε όλους τους τομείς..

Ευπρόσδεκτος σε κάθε Αντίλογο

Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης
k-nalbantis@hotmail.de,

Πηγή: www.kn-megalexandros.gr

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση και μετάδοση με κάθε τρόπο, αρκεί να αναφέρεται, όνομα συγγραφέας και αρχική ιστοσελίδα.