INDOKINA 3 Η Περιήγησή μου με την ιστορική αναδρομή της αποικιοκρατίας

Ινδοκίνα 3 – Τρίτο Μέρος: Η Γαλλική επεκτατική και αποικιακή πολιτική μεταξύ 1848 -1946 και τα τελικά αποτελέσματα της αποικίας της Ινδοκίνας

Πρώτη δημοσίευση 13.08.2013

Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Konstantin S. Nalbantis
www.kn-megalexandros.gr , info@kn-megalexandros.gr

Προλεγόμενα

Μετά την συνθηκολόγηση της Γερμανίας την 7. Μαίου 1945 ο αγώνας των Βιετναμέζων συνεχιζότανε. Ενώ οι ΗΠΑ υποστήριζαν με όπλα και οικονομικά τους Βιετμίνχ του Ho Chi Minh και διότι παρέμεινε η μοναδική δύναμη εναντίον των γιαπωνέζων, ενώ οι Γάλλοι αρνήθηκαν κάθε συνεργασία. Κάτω από το ψευδώνυμο Lucius βρισκότανε στη λίστα ο Ho Chi Minh ως συνεργάτης των Αμερικανών. Οι Βιετμίνχ τον Ιούνιο δημιούργησαν μια ελεύθερη ζώνη, που συμπεριλάμβανε 6 περιφέρειες. Ανεξάρτητα από αυτές τις κινήσεις αποφάσισαν οι νικητήριες δυνάμεις τον Ιούλιο του 1945 τον προσωρινό διαχωρισμό –διαμελισμό του Βιετνάμ στο 17. γεωγραφικό πλάτος, (Dong Ha – διαχωριστική γραμμή). Η χώρα όφειλε να είναι στο μέλλον κατειλημμένη: στο Βορρά από την Κίνα, στον Νότο από βρετανικά στρατεύματα. Η συμφωνία του Πόστδαμ δεν προέβλεπε καμία αναγνώριση της Δημοκρατίας του Βιετνάμ.

Παρέκβαση: Την 3. Φεβρουαρίου 1930 ιδρύθηκε το κομμουνιστικό κόμμα της Ινδοκίνας και το κόμμα διεύθυνε ο Ho Chi Minh. Η Vietminh- Βιετμίνχ- λίγκα για την ανεξαρτησία του Βιετνάμ ιδρύθηκε το 1941 από διαφορετικές ομάδες για να εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία του Βιετνάμ. Αποτελούνταν από εθνικιστικές, αντικομουνιστικές και κομμουνιστικές ομάδες. Ο πολιτικός αρχηγός και ένας από τους ιδρυτές της Βιετμίνχ ήτανε ο Ho Chi Minh. Οι Βιετμίνχ ως αγωνιστές κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αγωνιζότανε ενάντια στους Γιαπωνέζους και ενάντιο στην Vichy- γαλλική αποικιακή δύναμη, που συνεργαζότανε – με δωσιλογισμό με τους Ιάπωνες. Οι Βιετμίνχ έπαιρναν βοήθεια από «vom Office of Strategic Services«.

Οι ΗΠΑ είχαν υποστηρίξει τον Ho Chi Minh στον αγώνα εναντίον του εχθρού τους την Ιαπωνία μέχρι το 1945. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt υποστήριξε, σύμφωνα με την αυτοδιάθεση των λαών, την επιθυμία του Βιετνάμ για ανεξαρτησία στις πρώην γαλλικές αποικίες. Ωστόσο, μετά, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Harry S. Truman έλαβε την θεωρία του ντόμινο ότι ο κομμουνισμός υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης αγωνίζεται για την παγκόσμια κυριαρχία και το Βιετνάμ ως κομμουνιστικό κράτος θα μπορούσε να προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση στους γείτονές του.
Από το 1946, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως εκ τούτου, επιδίωκαν την πολιτική του περιορισμού της κομμουνιστικής επέκτασης με όλα τα στρατιωτικά και πολιτικά μέσα. Ήθελαν τώρα να κερδίσει η Γαλλία ως σύμμαχος για τη δημιουργία του ΝΑΤΟ στη Δυτική Ευρώπη κατά του σοβιετικού μπλοκ. Θεώρησαν τον Ho Chi Minh εσφαλμένα ως καθαρό εργαλείο της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας για την εκτέλεση επέκτασης του κομμουνισμού στη Νοτιοανατολική Ασία. Ένεκα τούτου δεν αναγνώρισαν την DRV από το 1945, παρά υποστήριζαν την προσπάθεια της Γαλλίας, για να αποκαταστήσει και πάλι την αποικιοκρατία τους.

Μετά την συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας το 1945 δόθηκε η Ινδοκίνα ξανά πίσω στη Γαλλία. Ένεκα τούτου προσπάθησαν οι Βιετμίνχ κατά τη διάρκεια της «Αυγουστιάτικης επανάστασης, να κερδίσουν τον έλεγχο πάνω στο κράτος, και ανακήρυξαν την ανεξαρτησία της Λαϊκής Δημοκρατία του Βιετνάμ διαμέσου του προέδρου Ho Chi Minh. που οδήγησε τη χώρα στην ανεξαρτησία.

Η Γαλλία αναγνώρισε την ανεξαρτησία την 6. Μαρτίου 1946, άλλαξε όμως τη θέση της και επωφελήθηκε την 23. Νοεμβρίου 1946 μια φιλονικία για την κυριότητα τελωνείου για ένα βομβαρδισμό στο Hai Phong, όπου έπεσαν θύματα 6.000 άνθρωποι. Όταν απέτυχαν περαιτέρω διαπραγματεύσεις, άρχισαν οι Βιετμίνχ την 19. Δεκεμβρίου 1946 τον αγώνα ενάντια στην ξένη κυριαρχία με μια επίθεση στη γαλλική φρουρά του Ανόι που επέκτεινε τον πόλεμο της Ινδοκίνας. Όταν μετά οι Γάλλοι έλαβαν βίαια τον έλεγχο της πόλης, άρχισε μετά ο Βιετναμέζος αρχηγός του στρατού Vo Nguyen Giap να σκορπίζει τις δυνάμεις του σε επαρχιακές περιοχές και για να αποφύγει το γαλλικό στρατό.

Ένεκα τούτου άδειασε η πρωτεύουσα και η πρώην αποικιακή δύναμη έριξε την κυβέρνηση Ho Chi Minh την 19. Δεκεμβρίου 1947. Μετά από εννιά χρόνια αγώνα εναντίον της Γαλλίας των κόμμα των εργατών του Βιετνάμ σταθεροποιήθηκε ως πολιτική δύναμη και κυβερνούσε το βορρά σοσιαλιστικά και αγωνιζότανε εναντίον των ΗΠΑ για την ένωση και των δύο μερών του Βιετνάμ. Τέλος της παρέκβασης

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Όσο κανένα άλλο κράτος, όσο το Βιετνάμ δεν έχει υποφέρει στην ιστορία των 4000 ετών κάτω από πολέμους και ξένους κυρίαρχους: Κινέζοι, Γάλλοι, Γιαπωνέζοι και τελικά οι ΗΠΑ. Σήμερα έρχονται οι πρώην κατακτητές συγχρόνως σε ειρηνική αποστολή. Πάνω από έξι εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο που τα ποσοστά ανεβαίνουν συνεχώς, επιλέγουν το Βιετνάμ ως ταξιδιωτική χώρα με ένα μεγάλο αριθμό αποκαλύψεων.

Τα 90 εκατομμύρια Βιετναμέζων έχουν ξεπεράσει τον καταστροφικό πόλεμο, όπου ένα τρίτο όλων των κατοίκων είναι κάτω των 35 ετών και γνωρίζουν τον πόλεμο μόνο από τα σχολικά βιβλία και τα Μουσεία.

Η ΑΠΑΡΧΗ της Γαλλικής αποικιοκρατίας στην Ινδοκίνα 1848- 1945

Οι πρώτοι χριστιανοί ιεραπόστολοι ανήκαν στο τάγμα των Δομινικανών και ήτανε πορτογάλοι και ισπανοί συμπατριώτες. Έφτασαν τον 16 αιώνα για σύντομο χρονικό διάστημα επίσης και στις ακτές του Βιετνάμ. Αργότερα και από το 1615 τους ακολούθησαν γάλλοι και πορτογάλοι Ιησουίτες .
Αυτοί εστάλησαν από τον πάπα με την εντολή, να δημιουργήσουν σταθερές ιεραποστολές. Ίσχυε να απομακρύνουμε τους ανθρώπους από την γενεαλογική λατρεία και να τους γνωστοποιήσουμε την αρχή της ισότητας. Αυτό δεν άρεσε στους ηγεμόνες και άρχισαν την απαγόρευση, με το σύνθημα ότι ο χριστιανισμός είναι μια ακατανόητη θρησκεία που μεταδίδει τον φόβο και τη σύγχυση.
Ήδη το 1627 άρχισε ο Ιησουίτης Alexandre de Rhodes με την ιεραποστολική του εργασία στο Βόρειο Βιετνάμ. Εντυπωσίασε τους Trinh ηγεμόνες που δέσποζαν την περιοχή, όπου στην αρχή της ιεραποστολής έπεισε 7000 ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Έπεσε όμως στη δυσμένεια του Nguyen και έπρεπε λόγω της απαγόρευσης του χριστιανισμού να εγκαταλείψει το Βιετνάμ το 1600.
Από το 1820 ως το 1841 ο Minh Mang έλαβε σκληρά μέτρα εναντίον των Δυτικών θρησκειών. Το 1832 πυρπολούσαν τις εκκλησίες και τύπωναν στο μέτωπο των χριστιανών την επιγραφή «λανθασμένη θρησκεία»

Μετά μία σύντομη διακυβέρνηση από τον Thieu Tri – 1841-1848, ανέλαβε ο Tu Duc – 1848-1883. Άρχισε με αυστηρότερα μέτρα εναντίον των καθολικών, που υποχρέωνε τους προσηλυτισμένους να απαρνηθούν τον χριστιανισμό, όποιος δεν πρόλαβε να δραπετεύσει έπεσε θύμα βασανισμών, και άφησε το έτος 1857 να δολοφονηθούν ιεραπόστολοι. 117 δολοφονημένοι χριστιανοί, ευρωπαίοι και ασιάτες ανακηρύχθηκαν από την εκκλησία ως μάρτυρες και ως άγιοι.
Αυτή η συμπεριφορά ήτανε αιτία και το επιχείρημα των Γάλλων και όχι μόνο να καταλάβουν και να κάνουν αποικία το 1858 το Βιετνάμ, έτσι ούτως ώστε να δημιουργήσουν στην Ασία εμπορικά κέντρα για την εξασφάλιση των θαλάσσιων δρόμων προς την Κίνα. Στην Γαλλία ήρθε στην εξουσία ο Ναπολέων ο ΙΙΙ -1852-70. Μετά από ένδεκα χρόνια αποτυχημένες προσπάθειες, να δημιουργήσει εμπορικά ενδιαφέροντα στην Ασία, ήρθε τώρα η ευκαιρία να αντεπιτεθεί.

Την 1. Σεπτεμβρίου 1858 ξεκινά μια ισπανική-γαλλική ποινική αποστολή στην πόλη Da Nang. Μετά από έναν χρόνο κυρίευσαν οι Ευρωπαίοι την πόλη ΣΑΙΓΚΟΝ. Ο Tu Duc υποχρεώθηκε , να υπογράψει μια συμφωνία, όπου από τον Ιούνιο του 1862 έπρεπε να παραχωρήσει στην Γαλλία τις επαρχίες Sai Gon, Bien Hoa και My Tho και επίσης το νησί Phu Quoc. Από το 1867 καθιέρωσε η Γαλλία αυτές τις επαρχίες ως αποικία μαζί COCHINCHINE . Στο συμβόλαιο ήτανε επίσης διατυπωμένο, ότι και πάλι πρέπει να επιτραπεί να ασχοληθούν ιεραπόστολοι και η Γαλλία έχει το δικαίωμα να περνά από το Mekong. Anno 1874 έλαβαν οι γάλλοι από το βιετναμέζικο κυριαρχικό οίκο την άδεια του Ανόι να εγκατασταθούν σε μια μικρή περιοχή νοτιοδυτικά της λίμνης Hoan Kiem.

Αλλά από το 1882 όταν μετά την πονηρή κατάληψη του κάστρου άρπαξαν τελειωτικά την εξουσία, εξαπλώθηκαν από εκεί προς τα Δυτικά ως τα δύο χιλιόμετρα ευρισκόμενο σταθμό.

Όταν το 1883 απεβίωσε ο άτεκνος κυρίαρχος, επωφελήθηκαν οι Γάλλοι την επακόλουθη κρίση και υποχρέωσαν τον μόλις 15χρονο Kien-Phuc-κυβερνήτη (1883/84 στις 6. Ιουνίου 1884 να υπογράψει ένα συμβόλαιο, του Annam (Κεντρικό Βιετνάμ) και το Tongking (στο Βορρά) για να γίνει γαλλικό προτεκτοράτο.
Τρία χρόνια αργότερα είχε περιέλθει μαζί και η Καμπότζη στην Ένωση „Union Indochinoise). Η ανεξαρτησία του Βιετνάμ έσβησε.

Στα τέλη της δεκαετίας 19.Jh άρχισαν οι Γάλλοι τελικά με την οικονομική εκμετάλλευση της αποικίας τους. Στα οροπέδια καλλιεργούσαν καφέ, στο Hai Phong, εκμετάλλευση του άνθρακα, και στο Νότο, άρχισαν να δημιουργούν φυτείες καουτσούκ και με το εύφορο Δέλτα του Μεκόνγκ την καλλιέργεια ρύζι, που έγινε ο θάλαμος ρυζιού της Ινδοκίνας.
Οι γηγενείς εργαζόμενοι θεωρούνταν ως φθηνά εργατικά χέρια. Δημιούργησαν πάνω από 3.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικές γραμμές, κατασκεύασαν δρόμους και άνοιξαν στο δέλτα χιλιάδες χιλιόμετρα καναλιών και όπου εκεί πέθαναν πολλοί άνθρωποι.


Σύντομη επανάληψη

Όπως αναφέραμε πιο πάνω οι νικητήριες δυνάμεις ήδη τον Ιούλιο του 1945 καθιέρωσαν τον προσωρινό διαχωρισμό –διαμελισμό του Βιετνάμ στο 17. γεωγραφικό πλάτος, Dong Ha. Η χώρα όφειλε να είναι στο μέλλον κατειλημμένη: στο Βορρά από την Κίνα, στον Νότο από βρετανικά στρατεύματα. Η συμφωνία του Πόστδαμ δεν προέβλεπε καμία αναγνώριση της Δημοκρατίας του Βιετνάμ.

Παρέκβαση: Την 3. Φεβρουαρίου 1930 ιδρύθηκε το κομμουνιστικό κόμμα της Ινδοκίνας και το κόμμα διεύθυνε ο Ho Chi Minh στην «Αυγουστιάτικη επανάσταση και οδήγησε τη χώρα στην ανεξαρτησία. Μετά από εννιά χρόνια αγώνα εναντίον της Γαλλίας των κόμμα των εργατών του Βιετνάμ σταθεροποιήθηκε ως πολιτική δύναμη και κυβερνούσε το βορρά σοσιαλιστικά και αγωνιζότανε εναντίον των ΗΠΑ για την ένωση και των δύο μερών του Βιετνάμ. Τέλος της παρέκβασης

ΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο

Παρατήρηση: Αν και στην οργανωμένη περιήγησή μου τον Μάιο 2013 στην Ινδοκίνα: δηλαδή Βόρειο και Νότιο Βιετνάμ και επίσης Καμπότζη είναι για μένα ευκολότερο να περιγράψω τα επισκεπτόμενα αξιοθέατα, με παρουσιάσεις, εκπλήξεις και ενθουσιασμούς, αλλά είμαι της άποψης, χωρίς να αναπληρωθούν τα κενά ιστορικά διαστήματα και λυπηρά γεγονότα ενός λαού που χρόνια αγωνίζεται για την ελευθερία και ανεξαρτησία του θα ήτανε ένα ταξίδι κενό, χωρίς την ασχολία με την ιστορία του, και ένεκα τούτου υποχρεούμαι να κάνω αναφορά στους καταστροφικούς πολέμους για έναν λαό που επιδίωξή του είναι η επιβίωσή του, και αν λείπει η αναφορά των τραγικών γεγονότων θα ήτανε μόνο μια εγωιστική προσωπική ικανοποίηση.

Κατά το έτος 1930 η Κορέα και μέρος της Κίνας ήτανε κατειλημμένα από την Ιαπωνία. Από το 1940 εισέβαλε σε πολλαπλά Νοτιοανατολικά κράτη, και επίσης στην Ινδοκίνα.
Με την Ιαπωνία η φιλική κυβέρνηση Vichy, διαπραγματεύθηκε συμφωνία, ότι στη Γαλλία επέτρεπε την εκπλήρωση της αποικιακής διοίκησης, αλλά το στρατιωτικό έλεγχο, ανατίθεται στη χώρα τού Ανατέλλοντος Ηλίου. Με αυτό ήτανε η αποικία de facto ιαπωνικό προτεκτοράτο. Επιπλέον οι Ιάπωνες άρχισαν τη συστηματική λεηλασία της χώρας.

Εκτός από τους φυσικούς πόρους επιτάχθηκαν αρκετά εκατομμύρια τόνοι ρυζιού, το βασικό είδος διατροφής του Βιετνάμ, τοποθετώντας αυθαίρετα εξευτελιστικές τιμές ή υποβλήθηκε το ρύζι σε επεξεργασία για καύσιμα στρατιωτικών οχημάτων ή για τη διάθεση σε σταθμούς για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή η πολιτική οδήγησε σε πείνα τον τελευταίο χρόνο του πολέμου, που στοίχισε τη ζωή σε περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους και επίσης και από τον υπερβολικό πληθωρισμό.

Τον Μάιο του 1941 ίδρυσαν οι κομμουνιστές την λίγκα για την ανεξαρτησία του Βιετνάμ, δηλαδή Βιετμίνχ, που κατά κύριο λόγο δρούσαν στα βουνά του Βόρειου Βιετνάμ. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας στις 15 Αύγουστος 1945 οι Βιετμίνχ ξεκίνησαν μια μεγάλη κλίμακας εξέγερση, τη λεγόμενη Αυγουστιάτικη επανάσταση που έληξε με την κατάληψη του Ανόι, όπου ο Ho Chi Minh στις 2 Σεπτέμβριο του 1945 διακήρυξε τη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ.


Όταν η Ιαπωνία την 15. Αυγούστου 1945 μετά την ρίψη της αμερικανικής ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και Ναγκασάκι συνθηκολόγησε άνευ όρων και απέσυρε τα στρατεύματά της επίσης και από το Βιετνάμ, ξεκίνησαν οι Βιετμίνχ μόνο λίγες ημέρες αργότερα την 19. Αυγούστου μια μεγάλη επίθεση, που περιγράφεται ως „Αυγουστιάτικη Επανάσταση“.

Σε λίγες ημέρες καταλήφθηκε το Ανόι . Ο Bao Dai, που ήτανε υποταγμένος στους Γιαπωνέζους, παραιτήθηκε την 25. Αυγούστου 1945 από το θρόνο και παρέδωσε την εξουσία επίσημα στους Βιετμίνχ. Την 2. Σεπτεμβρίου ανακήρυξε ο Ho Chi Minh, την κομμουνιστική οδηγούμενη Λαϊκή Δημοκρατία Βιετνάμ (DRV) και διακήρυξε την αξίωση για απόλυτη κυριαρχία της συνολικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ.

Στην διακήρυξη της ανεξαρτησίας συσχέτισε το Βιετνάμ πάνω στις αρχές της διακήρυξης της αμερικανικής ανεξαρτησίας και έθεσε τα γαλλικά ιδανικά ως πρωταρχικά: την ελευθερία, ισότητα και αδελφοσύνη – και είναι ευδιάκριτα και ακόμα συγκλονιστικότερο, πώς οι ΗΠΑ και η Γαλλία στο Βιετνάμ τα επόμενα χρόνια μεταχειρίζονταν τους ανθρώπους ως υποτελείς και ακόμα μια φορά τους υποχρέωναν για τριάντα χρόνια να αποκτήσουν με απελευθερωτικούς πολέμους την ανεξαρτησία τους.

Οι Βιετμίνχ είχαν αυτήν την περίοδο 5000 μέλη, που στόχος τους ήτανε η ανεξαρτησία. Ήδη τέσσερα χρόνια αργότερα έφτασαν στις 700 000. Η αυξημένη επιρροή των Βιετμίνχ ανησύχησε τους Αμερικανούς.

Ένεκα αυτής της ανησυχίας αποφάσισαν, να αντιμετωπίσουν δυναμικά την κίνηση, για να εμποδίσουν περαιτέρω την επέκταση του κομμουνισμού.

Την 13. Σεπτεμβρίου έθεσαν οι νικητήριες δυνάμεις τις αποφάσεις της διάσκεψης του Potsdam στην πράξη. Η Κίνα εισχωρούσε στα Βόρεια και τα βρετανικά στρατεύματα κατέλαβαν το Νότιο Βιετνάμ. Απελευθέρωσαν από τους Γιαπωνέζους κρατούμενα γαλλικά στρατεύματα, μετά εξόπλισαν 6000 γάλλους άντρες. Επειδή η Γαλλία δεν ήθελε να αφήσει τον έλεγχο για την Ινδοκίνα, κατέλαβαν οι εκ νέου εξοπλισμένοι γάλλοι την Σαϊγκόν. Οι Βιετμίνχ εγκαταστάθηκαν στο βορρά και οι ξένες επιρροές περιοριζότανε στις πόλεις του Νότου.

Για πρώτη φορά στην ιστορία διεξήχθησαν στο Βιετνάμ εκλογές. Οι υποψήφιοι του Βιετμίνχ κέρδισαν τις εκλογές την 6. Ιανουαρίου 1946 με την απόλυτο πλειοψηφία 95%. Τον Μάρτιο έλαβε χώρα η εθνική συνέλευση με πρόεδρο τον Ho Chi Minh. Η Γαλλία αναγνώρισε τη Δημοκρατία του Βιετνάμ επίσημα ως αυτόνομο κράτος μέσα στην ένωση «Union Francaise» και έκλεισε και ένα συμβόλαιο ειρήνης με τους Βιετμίνχ και δεσμεύτηκε η Γαλλία να παραμείνει ως το 1950 και μέσα σε προκαθορισμένους τόπους.

Πρώτος πόλεμος της Ινδοκίνας 1946-1954

Λίγο μετά το τέλος του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου έγινε πλέον ευδιάκριτα, ότι η Γαλλία δεν ήτανε διατεθειμένη να παραιτηθεί από την αποικία της. Οι νικητήριες δυνάμεις ήδη τον Ιούλιο του 1945 καθόρισαν τον προσωρινό διαχωρισμό –διαμελισμό του Βιετνάμ στο 17. γεωγραφικό πλάτος. Η αναγνώριση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ ως κυρίαρχο κράτος κάτω από την σημαία της Γαλλίας ήτανε ένα καθαρό, αλλά άχρηστο έντυπο, διότι η „Grande Nation“ ήθελε περαιτέρω να εξασκεί την εξουσία.

Ο Ho Chi Minh απεναντίας αξίωνε την πλήρη ανεξαρτησία. Μετά τον βομβαρδισμό Hai Phongs από τα γαλλικά στρατεύματα τον Νοέμβριο του 1946 άρχισε ο Ho Chi Minh από την ορεινή χώρα με τον αιματηρό ανταρτικό πόλεμο. Ο πρώτος πόλεμος της Ινδοκίνας έχει πλέον δυναμικά αρχίσει και έπεσε σε λίγο μέσα στον λεγόμενο Ψυχρό πόλεμο. Μετά την ανακήρυξη από τον Μάο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 1949, ήτανε μεγάλος ο φόβος, ότι το Βιετνάμ θα γινότανε κομμουνιστική χώρα. Ένεκα τούτου πρόσφεραν στους Γάλλους οι ΗΠΑ στρατιωτική βοήθεια, αλλά και που το 1954 ήρθε η ήττα της Γαλλίας, που θα συνεχίσουμε σε άλλο μας άρθρο.

Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης
konstantin.nalbantis@t-online.de,
www.kn-megalexandros.gr

Ευπρόσδεκτος σε κάθε Αντίλογο

Πηγή: www.kn-megalexandros.gr, επίσης: Martin H. Petrich, Stefan Loose, Wikipedia, Marco Polo, spiegel, internet-Artikel, επίσης:τα προηγούμενα άρθρα: http://www.kn-megalexandros.gr/portal/index.php?p=articles&id=221
http://www.kn-megalexandros.gr/portal/index.php?p=articles&id=223
http://www.kn-megalexandros.gr/portal/index.php?p=images

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου με την προϋπόθεση να αναφέρεται Πηγή και συγγραφέας.