Indokina, KAMBODSCHA: Eine traumatische Vergangenheit und das Schicksal der Streikarbeiter

3.Teil : Kambodscha- Ένα Τραυματισμένο Παρελθόν και
3.Μέρος
η Τύχη των Απεργούντων Εργατών –

Konstantin S. Nalbantis
Κωνσταντίνου Σ. ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ

Προλεγόμενα

Καμπότζη, μια χώρα που περιηγήθηκα το 2013- είναι ήδη ένα ηχηρό όνομα που συνδέεται με την συναρπαστική φύση, τα τροπικά και βροχερά δάση, τους πράσινους ορυζώνες, τις κατάλευκες ακτές, και το τουριστικό αποκορύφωμα είναι βέβαια αναμφίβολα ο βαθιά στην ζούγκλα μυστηριώδης κρυμμένος ναός του «Angkor Wat» ως το μεγαλύτερο μυστήριο του κόσμου που μαγνητίζει κάθε χρόνο πάνω από δύο εκατομμύρια επισκέπτες στους μεγαλοπρεπείς ναούς του Βούδα. . Συγχρόνως είναι μια χώρα με 15 εκατ. κατοίκους, όπου διαμέσου του πολέμου της Ινδοκίνας, του Βιετναμέζικου πολέμου και αμερικανικού πολέμου καθώς και της κυριαρχίας του τρόμου Πολ Ποτς υπέστη τεράστια βάσανα και αθεράπευτα τραύματα. Σήμερα προσπαθεί η χώρα πολιτικά να σταθεροποιηθεί και επιμένει για οικονομική σύνδεση με έναν ελκυστικό οικονομικό και φιλικό επενδυτικό προσανατολισμό.....

Οι δυσκολίες των χωρών της Ινδοκίνας, (Βιετνάμ, Καμπότζη και Λάος), είναι αρκετές, αρχικά η αποικιοκρατία διαμέσου των γειτονικών χωρών, μετά η γαλλική κυριαρχία, ακολούθησε όμως ιαπωνική εισβολή και τελικά ο αμερικανικός πόλεμος στην περιοχή και ακόμα χειρότερα υποφέρουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι κάτω από τις συνέπειες του πολέμου. Ειδικότερα στην Καμπότζη από τη δολοφονική κυριαρχία του Pol Pots και της ερυθράς Roten Khmer 1975-1979.

Ενώ η Καμπότζη στην αρχή της βίαιης κυριαρχίας της ερυθράς Roten Khmer είχε έναν πληθυσμό, περίπου 7 εκατομμύρια, όμως κατά τη διάρκεια της τετραετούς κυριαρχίας πέθαναν 2-3 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτοί πέθαναν κατ΄ ευθείαν διαμέσου των όπλων της ερυθράς Roten Khmer, διαμέσου της πείνας, διαμέσου της απάνθρωπης σκληρής εργασίας ή από ελλιπή ιατρική περίθαλψη.
Και όλα αυτά ρωτά κάποιος για ποιο λόγο; Πραγματικά όμως τους υποσχέθηκαν τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου; Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί και να συλλογιστεί αν ήτανε η αιτία αυτή. Τελικά ήτανε η αφορμή και αφορούσε μόνο την Εξουσία !.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ;

Οι υφαντουργικοί εργάτες κερδίζουν σήμερα μόνο 75- 80 δολάρια Αμερικής τον μήνα που δεν φθάνουν ούτε για να ζήσει κάποιος με αξιοπρέπεια. Και όταν αγωνίζονται ή απεργούν για υψηλότερους δίκαιους μισθούς η κυβέρνηση απαντά με το δικό της τρόπο και διατάσσει τον πυροβολισμό.
Δεν αλλάζει όμως στην απελπιστική κατάσταση των εργατών τίποτε απολύτως. Γιατί όταν σε μια χώρα υπάρχουν προβλήματα με εργατικές αξιώσεις, απεργίες κλπ. αποσύρονται οι επιχειρήσεις παραπέρα σε άλλες χώρες και το γνωρίζουμε και από εμάς, ότι πολλές επιχειρήσεις ρουχισμού μετακόμισαν σε φθηνά εργατικά χέρια σε βαλκανικές χώρες.

Προ ετών ήτανε το Βιετνάμ, που προτιμούνταν από μεγάλες διεθνείς εταιρείες. Όμως και η κομμουνιστική γειτονική χώρα της Καμπότζης έγινε η βάση για πολλές εντατικές εργασίες διεθνών ονομάτων μόδας για τους κατασκευαστές, τώρα είναι ήδη πολύ ακριβή για τους κατασκευαστές και παρόλα που ο μηνιαίος μισθός δεν ξεπερνά τα 75- 80 δολάρια ΗΠΑ.

Τώρα περιτριγυρίζουν εκτός από την Καμπότζη και το Bangladesch για εντολές διεθνούς μόδας. Και αμέσως όμως ξεπηδά μια ακόμα ανταγωνιστική χώρα – Myanmar, που σιγά, σιγά ανοίγει τις πύλες της στη Δημοκρατία. Εκεί θα πρέπει να είναι οι μισθοί ακόμα χαμηλότεροι κατά 25% από ότι στην Καμπότζη, όπως ονομάζεται στον κλάδο των επενδυτών.

Όποιος εργάζεται με ακραίο χαμηλό μισθό και προϊόντα όπως η Σουϊδική Filialkette H&M και η ιρλανδική Discountmarke Primark, επίσης οι κατασκευαστές γερμανικών ειδών σπορ, όπως Adidas και Puma επιλέγουν τέτοιες διαφορές για τον τόπο παραγωγής. Ακόμα και αν ο καταναλωτής από έναν διπλασιασμό του χαμηλότερου μισθού στην Καμπότζη, δεν θα μπορεί να αισθανθεί στο πορτοφόλι τους σχεδόν τίποτε.
75 λεπτά περισσότερα έπρεπε να πληρώσει για ένα φθηνό T-Shirt. Τα έξοδα για ένα φθηνό T-Shirts κάνουν μόνο 15%.

ΕΝΑ ΝΕΟ οικονομικό και φιλικό επενδυτικό κλίμα στην Καμπότζη ;

Η Καμπότζη είναι μια κοινωνικά βαθιά μπερδεμένη , θρυμματισμένη χώρα, και αυτό μας το δείχνει η περιγραφόμενη εικόνα των δίκαιων αξιώσεων των εργαζομένων για αύξηση του κατώτερου μισθού και η επέμβαση και τα αιματηρά αποτελέσματα των απεργιών από την Αστυνομία.
Παρόλα που ήλθε τα περασμένα χρόνια ένα αισθητό οικονομικό θαύμα, σήμερα ζει, όπως πρώτα, ένα πέμπτον του πληθυσμού στη φτώχεια. Και αυτό θα πει, οι άνθρωποι πρέπει να διαβιούν με ένα δολάριο την ημέρα. Κυρίως νέοι άνθρωποι, που το όνειρό τους είναι να φύγουν από την επαρχία και να πάνε στην πρωτεύουσα Phnom Penh, αναζητώντας εργασία, αλλά επιθυμούν να φύγουν και από και από την πενιχρή ζωή στα χωριά τους ενδιάμεσα σε ορυζώνες και πάμφτωχα οικήματα.

Εργασία βρίσκουν συχνά στη βιομηχανία ρουχισμού και υποδημάτων. Αυτές καλύπτουν περίπου το 16 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και απασχολούνται στην κλωστοϋφαντουργία περίπου 650 000 άνθρωποι. – 90 τοις εκατό είναι γυναίκες, που ράβουν για τις διεθνές μάρκες, όπως Cap, Nike und H&M. Ο τομέας αυτός είναι από τις σπουδαιότερες πηγές συναλλάγματος για το φτωχό ασιατικό βασίλειο. Από τον περασμένο χρόνο συχνά υπήρχαν διαμαρτυρίες έναντι των όρων εργασίας και των μισθών.

Οι εργάτριες αξιώνουν τώρα το διπλασιασμό του κατώτερου μηνιαίου μισθού να ανέρχεται σε 160 δολάρια. Οι εργαζόμενοι υποστηρίζονται από την αντιπολίτευση, που και η ίδια διαμαρτύρεται εναντίον της κυβέρνησης, διότι στις εκλογές του 2013 την εξαπάτησε με περισσότερους από δύο εκατομμύρια ψήφους, αλλά οι εργάτες υποστηρίζονται και από το συνδικάτο. Η κυβέρνηση όμως πρόσφερε μόνο 20 τοις εκατό αύξηση, χωρίς καμία καλύτερη συμβιβαστική λύση.
Σχεδόν η συνολική παραγωγή προορίζεται για εξαγωγές. Περισσότερες από 400 φίρμες, κατά το μεγαλύτερο μέρος κινεζικές νότιας Κορέας και βιετναμέζικες εταιρείες που ανήκουν, και υπηρετούν μια οικονομία παγκοσμιοποίησης ως πάγκοι εργασίας για κόψιμο, ράψιμο και σιδέρωμα. Στην πρωτεύουσα Phnom Penh βρίσκουν μόνο οι λιγότεροι εργασία, ό, τι ζητούν.

Οι 400 εταιρείες με 650. 000 κατά το πλείστον εργάτριες, επεξεργάζονται στα είδη ρουχισμού 3, 7 δισεκατομμύρια εξαγωγικά κέρδη τον χρόνο και είναι σε απόσταση η μεγαλύτερη βιομηχανία εξαγωγών στη χώρα. Εκτός των άλλων αφήνουν να παραχθούν εδώ στην Καμπότζη προϊόντα ευρωπαϊκές και αμερικανικές μάρκες όπως Cap, H &M, Puma und Adidas.

Πολλοί εργαζόμενοι ακόμα και με το πενιχρό μισθό που παίρνουν βοηθούν τη φτωχή τους οικογένεια στην επαρχία. Για το ενοίκιο και ρεύμα πληρώνουν τον μήνα 30 δολάρια. Σε αυτά έρχονται ακόμα 25 δολάρια για διατροφή, οι τιμές για φρούτα και λαχανικά ανεβαίνουν συνεχώς. Τα μέχρι τώρα 75-80 δολάρια κατώτερου μισθού δεν αρκούν να ζήσει κάποιος με προοπτική καλυτέρευσης της τύχης τους και πολλοί κάνουν υπερωρίες.

ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ του προέδρου βασίζεται κυρίως στα φθηνά εργατικά χέρια.

Με αξίωση των εργαζομένων για το διπλασιασμό του κατώτερου μηνιαίου μισθού σε 160 δολάρια και την αντίδραση της κυβέρνησης και με εντολή πυροβολισμού των απεργών, έρχονται με αυτόν τον τρόπο όλο και περισσότερα φαινόμενα στην παγκόσμια επιφάνεια, και την κοινή γνώμη γύρω από την τύχη των απεργούντων εργατών.
Σε μια χώρα που η ανώτερη τάξη διασκεδάζει με πτερύγια καρχαρία και περιβάλλεται με σαμπάνια, νεαρές γυναίκες στο εργοστάσιο καταρρέουν. Ο αέρας είναι πνιγηρός και ζεστός, που αποδυναμώνει το σώμα και επιφέρει την κυκλοφοριακή ανωμαλία. Κυρίως όμως οι εργάτριες έχουν άσχημη διατροφή και είναι σωματικά αδύνατες.
Οι εργάτριες πέφτουν συχνά σε έναν κύκλο του διαβόλου: Αυτές προσπαθούν να καλυτερεύσουν τη ζωή τους με υπερωρίες: Τότε μπορούν να φάνε συμπληρωματικά ένα πιάτο σούπα μακαρονάδα. Συγχρόνως όμως απαιτείται από το σώμα τους ακόμα περισσότερη επίδοση.
Όμως επέρχεται η εξασθένηση όλο και περισσότερο στις δυνάμεις τους και οδηγούν συχνά οι αδυναμίες μέσα σε λίγα χρόνια στην ανικανότητα προς εργασία.

Σε αυτήν την επικρατούσα κατάσταση έρχεται συμπληρωματικά ο φόβος στη θέση εργασίας, εκεί στραγγαλίζεστε και όποιος διαμαρτύρεται, χάνει την εργασία του. Εκδικούνται ακόμα και ένα μακρύτερο χρόνο στο Μέρος, από ότι τα επιτρεπόμενα τρία λεπτά της ώρας, έτσι ώστε να μην σας επιπλήξουν. Και για μακρύ χρονικό διάστημα άρρωστη είναι αδύνατο.

Αρχές Ιανουαρίου 2014 απεργούσαν δέκα χιλιάδες εργάτες κλωστοϋφαντουργίας στην Καμπότζη, για περισσότερα χρήματα. 75-80 δολάρια τον μήνα είναι ο κατώτατος μισθός, ακόμα χαμηλότερος και από την Κίνα. Αμέσως παρουσιάστηκε η στρατιωτική Αστυνομία και πυροβόλησε στους απεργούς με πέντε νεκρούς και 40 τραυματίες.

Επειδή ο τουρισμός δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και βοηθάει τη χώρα και η Καμπότζη με δική της δύναμη και μέσα η χώρα δεν είναι σε θέση για την περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη, προσπαθεί με κάθε μέσο η κυβέρνηση να καλυτερεύσει το μορφωτικό επίπεδο καθώς επίσης και να προωθήσει έργα μεγάλων υποδομών, κυρίως στον τομέα των δρόμων και την προμήθεια ενέργειας. Και, όπως αναφέραμε με δική της δύναμη και υπάρχοντα μέσα δεν είναι δυνατό να τα επιτύχει.
Ένεκα τούτου η κυβέρνηση έχει λάβει την αφετηρία ενός οικονομικού και φιλικού επενδυτικού δρόμου, που οδηγεί στην αναβίβαση ξένων κατ΄ ευθείαν επενδυτών, κυρίως από την Κίνα, Ιαπωνία και Κορέα. Από Ελκυστικά κίνητρα επενδύσεων δεν υστερεί η Καμπότζη. Από τα οχτώ κίνητρα που περιγράφουν οι Γερμανοί, ας αναφέρω μόνο μερικά:
- Οχτώ χρόνια απελευθέρωση από την φορολογία, Φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων από 20 τοις εκατό, Απελευθέρωση από δασμούς εισαγωγών. Σε αυτά εφαρμόζεται ένα μοντέλο με δημόσια-ιδιωτικά: συμβαλλόμενα μέρη.

Αξιολογώντας τις προτιμήσεις των επενδυτών, διαβάζουμε 8 γερμανικές αιτίες για επενδύσεις στην Καμπότζη., Ας αναφέρω μόνο μερικές:
- Ότι υπάρχει ένα πολύ φιλελεύθερο κράτος και το νομικό καθεστώς βρίσκεται στην αρχή.
- Δεν υπάρχει καμία συμφωνία της διπλής φορολογίας με άλλα κράτη, και οι επενδυτές βρίσκουν την ίδια κατάσταση, όπως οι επενδυτές προ 30 ετών στην Ελβετία.
-Οι τράπεζες στην Καμπότζη εργάζονται κατά κανόνα με Κινέζους, Βιετναμέζους και άλλες ασιατικές τράπεζες αντίστοιχα. Διαμέσου της επιδεξιότητας των συναλλαγών μεταξύ αυτών των τραπεζών είναι το δικό σας Cash Flow , και για την εφορία δεν είναι πλέον αντιληπτό στην χώρα προέλευσή σας.
Και οι υπηρεσίες της Καμπότζης έχοντας την επιμονή σε αυτήν τη χώρα για πλούτο και ευημερία δεν εμποδίζουν τους επενδυτές και μάλιστα τους διευκολύνουν, όπως επίσης και η φορολογία είναι πολύ χαμηλή. Υπάρχει επίσης το αδύνατο νομικό σύστημα , αλλά καλυτερεύει και οι συμφωνίες γίνονται σεβαστές. Επίσης με τον μεγάλο αριθμό εξειδικευμένων νέων, είναι εύκολο να βρείτε εργατικό δυναμικό.


ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ Σύμπτυξη και επίλογος

Η πρωτεύουσα Khnom Penh, με δύο εκατομμύρια κατοίκους, είναι το πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Ευδιάκριτα διακρίνει κάποιος τα δύο κοινωνικά στρώματα, των φτωχών και των πλουσίων και γνωρίζουμε ότι πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι δολοφονήθηκαν κατά την περίοδο του τρόμου 1975 – 1979.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ο σημερινός πρωθυπουργός και πως από την Roten Khmer προωθήθηκε;

Ο πρωθυπουργός της χώρας είναι απέναντι στα κοινωνικά θέματα και τους απεργούς ανένδοτος. Βέβαια εδώ και 30 χρόνια κυβερνά τη χώρα. Ο Hun Sen ήταν ήτανε στρατιωτικός διοικητής der Roten Khmer και κυβερνά τη χώρα με την πολιτική κλίκα τους γύρω από τον πρωθυπουργό HU SEN, που ο ίδιος ήτανε παλαιότερα στους Roten Khmer και αυτομόλησε στους Βιετναμέζους.

Αν και φροντίζει με αυταρχισμό για ένα χρονικό διάστημα για σχετική και σταθερή για την ποθητή και επιθυμητής ειρήνη, είναι όμως διαμορφωμένος από μια ανυπόκριτη διαφθορά σε όλους τους τομείς, που δεν υπάρχει παρόμοια στην Ασία.

Αυτός είναι από τους πλουσιότερους άνδρες της Ασίας και κοιτάζει την Καμπότζη σαν δική του ιδιοκτησία: είναι εδώ και τρεις δεκαετίες ο HUN SEN πρωθυπουργός στην εξουσία. Ο πρωθυπουργός εδώ και χρόνια δεν αφήνει καμιά πραγματική αντιπολίτευση να επιζήσει και ακόμα και οι συνδικαλιστές στην Καμπότζη ζουν επικίνδυνα.
Από την εγκληματική Ερυθρά Κμερ, που ήτανε στρατιωτικός διοικητής, αυτομόλησε στους Βιετναμέζους ο ΧΟΥΝ ΣΕΝ. Το Βιετνάμ απελευθέρωσε την Καμπότζη το 1979 από την εγκληματική Ερυθρά Κμερ, τότε βέβαια κατέλαβε το Βιετνάμ την Καμπότζη επίσης το 1989.Εκείνη την εποχή έγινε ο ΧΟΥΝ ΣΕ με την ευλογία του Ανόι πρωθυπουργός, και επίσης παρέμεινα και μετά το τέλος της κατάληψης του Βιετνάμ και επειδή είχαν εγκάρδιες σχέσεις παρέμεινε από τότε.

Έτσι και πάλι η Καμπότζη παραμένει μετά τις εκλογές του 2013 ένα πολιτικό, προβληματικό
Παιδί της Ασίας.

Σήμερα είναι 61 ετών και ανακοίνωσε, ότι μέχρι τα 74 χρόνια του θέλει να κυβερνά τη χώρα. Το δικό του οικονομικό μοντέλο βρίσκεται σε κρίση, που στηρίζεται κυρίως στους πόρους φθηνά εργατικά χέρια. Αυστηρά αρνείται, το κατώτερο μηνιαίο μισθό, όπως αξιώνεται από τους εργάτες να ανεβάσει σε 160 δολάρια.
Το ερώτημα του μισθού έχει αναβιβαστεί προ πολλού σε πολιτικό ερώτημα εξουσίας. Εδώ αφορά τη διατήρηση ενός συστήματος της διαφθοράς και του νεποτισμού, από όπου προφητεύει μόνο μία μικρή ανώτερη τάξη. Ο οργανισμός Transparency International συγκαταλέγει την Καμπότζη στην λίστα των διεφθαρμένων στην 160 θέση. Η χώρα ανήκει με αυτή την κατάταξη στις 17 πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου. Καμία συνδιαλλαγή δεν γίνεται χωρίς λάδωμα, το λεγόμενο σε εμάς φακελάκι.

Τώρα Κυβερνάται η Καμπότζη με τα 15 εκατομμύρια κατοίκους, όπως φαίνεται ακόμα από λίγες χιλιάδες οικογένειες, οι οποίες διαμοιράζονται θέσεις στην πολιτική και την Οικονομία. Δημοκρατικοί βαθμοί δικαιοδοσίας, στο Σύνταγμα θεμελιωμένες, δεν λειτουργούν ή στέκονται μόνο στο χαρτί γραμμένες.

Η αντιπολίτευση με τον πολιτικό της αρχηγό Sam Rainsy , μπόρεσε σύμφωνα με την άποψη διεθνών παρατηρητών στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2013 μόνο μετά από μαζική εκλογική έντεχνη παραποίηση να κρατηθεί ως αντιπολίτευση, αντί να αναλάβει την κυβέρνηση.

Η πίεση πάνω στον πρόεδρο αυξάνεται, πολιτικά και οικονομικά.
Είναι ευδιάκριτα, ότι διαμέσου της εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία πολλοί άνθρωποι διευκολύνθηκαν, να αποφύγουν την τραγική φτώχεια στην επαρχία
Και όμως η δυσαρέσκεια με τους μισθούς πείνας αυξάνεται. Οι υπεύθυνοι της πολιτικής πρέπει τώρα επίσης να φροντίσουν εδώ και τώρα για μια δικαιότερη μισθοδοσία και κοινωνική ισορροπία, αλλιώς κινδυνεύει η χώρα να βρεθεί σε μια πολιτική και κοινωνική κρίσιμη δοκιμασία.
Μόνο τα συνδικάτα προγραμματίζουν δραστηριότητες, ακόμα και αν η κυβέρνηση έχει απαγορεύσει Ακόμα και αν περίπου 100 επιχειρήσεις κλωστοϋφαντουργίας έχουν υποβάλλει αγωγή, ένεκα ηθικής αυτουργίας για βία και δήθεν για εκατομμύρια ζημίες και απώλειες παραγωγής. Κατά την άποψη των εργοδοτών έχασαν από τις απεργίες 150 εκατομμύρια Ευρώ.

Ας είναι όμως που διεθνείς φίρμες, όπως Adidas, Puma, H&M, Cap und Levi Strauss προ ολίγου καιρού σε μια επιστολή που απευθύνεται στην κυβέρνηση της Καμπότζης, προειδοποιούν, να φέρουν σε διαδικασία προώθησης για μια αναθεώρηση των μισθών.

Στο Phnom Penh επέστρεψαν οι περισσότεροι εργάτες της κλωστοϋφαντουργίας στις θέσεις εργασίας τους. Οι εβδομαδιαίες απεργίες με θύματα έχουν προς το παρών τελειώσει, αν και οι αξιώσεις των εργαζομένων για διπλασιασμό του κατώτατου μισθού δεν εκπληρώθηκαν και οι αξιώσεις παραμένουν.

Τώρα οι εργοδότες και η κυβέρνηση κάθονται στην ίδια βάρκα και φοβούνται και τα δύο μέρη, ότι οι αγοραστές θα μεταπηδήσουν και οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων θα μετακομίσουν σε άλλα κράτη, αν τα υφαντουργικά προϊόντα διαμέσου υψηλών μισθών
ακριβαίνουν.

Συνεχίζεται με την ιστορική ανασκόπηση


Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης

Konstantin S. Nalbantis
www.kn-megalexandros.gr – :

k-nalbantis@hotmail.de
Fotos: www.panoramio.com/user/7620537 klik all photos Indokina
Πηγή:
1.www.kn-megalexandros.gr, -www.faz.net, - www.heute.de, - www.tagesschau.de,
2.Sueddeutsche Zeitung, 1./2. Februar 214, S. 22., - www.spiegel.de/wirtschaft-soziales
3.Marco Polo, Kambodscha 2013
4.www.welt.de, www.daw-ev.de