ΠΑΙΔΕΙΑ: H ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΑΙΔΩΝ



Άρθρα "Όσον αφορά για την μόρφωση των Ελληνοπαίδων της Γερμανίας και τα αμιγώς εθνικά μας σχολεία έχουν γραφεί από την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας μέχρι σήμερα πάρα πολλά βιβλία.

Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία

Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΑΙΔΩΝ ΣΤΗ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΑΡΘΡΟΥ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΕΩΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΩΝ

Το σημαντικότερο στοιχείο στην προβληματική ανάλυση πρέπει πάντα να είναι ο δάσκαλος και η μόρφωσή του, τα μοντέρνα, ανοιχτά " όχι υποβαθμισμένα" αναλυτικά προγράμματα,τα μη περιχαρακωμένα αμιγή εθνικά σχολεία και η Κοινωνία που ζούμε.

Σήμερα στη Γερμανία ζούνε 7,5 εκατομμύρια αλλοδαποί και ακόμα 1,5 με γερμανικό διαβατήριο.

Στα τελευταία στατιστικά στοιχεία όλων των τελευταίων ετών παρατηρούμε, ότι 75% των ανέργων νέων δεν έχει πλήρη σχολική εκπαίδευση και τεχνική και επαγγελματική κατάρτιση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των πηγών: " Statistisches Bundesamt 2004": 19,2% των αλλοδαπών δεν τελειώνουν ούτε το κύριο σχολείο,
41,6% το κύριο σχολείο με δέκα τάξεις,
29% τελειώνουν με απολυτήριο της πρακτικής σχολής με δέκα τάξεις,
1,3% το απολυτήριο της 12ης τάξης για τις Ανώτατες σχολές και
8,9% το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο για τα Πανεπιστήμια και τις Ανώτατες σχολές.

( Τα αποτελέσματα PISA είναι καταστροφικά για το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα, ακόμα όμως χειρότερα είναι τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα της Ελλάδος και σε ακόμα χειρότερη θέση βρίσκονται τα αμιγή εθνικά μας σχολεία.
Ο ανώτατος κομμισάριος των Ηνωμένων Εθνών εξετάζει τώρα την παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος για μόρφωση ή κατά πόσον υλοποιήθηκε αυτό το δικαίωμα, αρχίζοντας από τη Γερμανία...)

Όταν άρχισε η πρόσκληση φιλοξενούμενων εργατών στη Γερμανία από το 1956 στόχος των γερμανικών αρχών, ιδιαίτερα της Βαυαρίας ήτανε να δημιουργήσουν αμιγώς εθνικά σχολεία για τους αλλοδαπούς για να τους κρατήσουν μακριά από τη γερμανική κοινωνία για να μπορούν κάθε στιγμή να τους απωθήσουν ή να τους ανταλάσσουν.

Πίσω από αυτά μοντέλα βρίσκεται μια ολόκληρη ιδεολογία και «υποχρεωτικά « οι μετέπειτα δημιουργούμενες παράλληλες κοινωνίες.

Σκεφτείτε την Πατρίδα μας την Ελλάδα, να ήθελε ναι και καλά να δημιουργήσει αμιγή εθνικά αλβανικά, αιγυπτιακά,μαροκινά σχολεία, επίσης του Αφγανιστάν του Πακιστάν, της Αιθιοπίας, της Τουρκίας κλπ. κλπ. με δασκάλους και αναλυτικά προγράμματα των χωρών τους.

Αν είναι δυνατόν να θέλουμε ναι και καλά να περιορίσουμε ένα τόσο έξυπνο, προοδευτικό, δραστήριο, φιλόπονο, ονειροπόλο, αυθόρμητο ελληνικό κομμάτι του απόδημου Ελληνισμού, μέσα στα περιορισμένα καταχαρακωμένα δεσμά των «αμιγών εθνικών τάξεων», μακριά από την άμιλλα, συνεργασία, αλληλεπίδραση, ανταγωνισμό, όπου όλα απουσιάζουν των «αμιγών εθνικών μας σχολείων», που μοναδικός στόχος είναι ο μονόδρομος προς την Πατρίδα και τίποτε άλλο με απέραντο φραγμό για αμοιβαίες εξελίξεις και αλληλεπιδράσεις μέσα στις χώρες των ευρωπαίων εταίρων μας.

Η αρνητική εμπειρία δεκαετιών στην ΟΔΓ μας διδάσκει το αντίθετο, και όμως ήταν πάντα απαραίτητα για τα παιδιά των μεταναστών μας, ο μακροχρόνιος προγραμματισμός και οραματισμός, η μόρφωση, μόρφωση και η τεχνική και επαγγελματική τους κατάρτιση σύμφωνα με την εξέλιξη και την τεχνογνωσία των ευρωπαίων εταίρων μας, και όμως είθε και μακάρι, μακάρι στο παρελθόν να εξέπεμπαν και να μπορούσαν τα «αμιγή μας εθνικά σχολεία» παραγωγικότερους, δημιουργικότερους και ανώτερους οραματισμούς, μόρφωσης και επιμόρφωσης, εξέλιξης, συμμετοχής, άμιλλας, συνδιαλλαγής και αλληλεπίδρασης, όμως, όμως.

Το μεγάλο δυστύχημα είναι όμως, που ολόκληρες δεκαετίες αποτύχαμε με ένα απαράδεκτο σύστημα «οπισθοδρομικών αναλυτικών προγραμμάτων» μέσα σε αμιγή εθνικά σχολεία, σε βάρος της εξέλιξης των Ελληνοπαίδων, χωρίς μέχρι σήμερα να θέλουμε και να έχουμε το θάρρος να κάνουμε τον κριτικό απολογισμό και τη σωστή διάγνωσή μας, ώστε να λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα και τη σωστή ενημέρωση για χάρη του απόδημου Ελληνισμού.

Η τωρινή προβληματική κατάργησης των «αμιγών εθνικών ελληνικών σχολείων» γενικά στη Γερμανία και ιδιαίτερα εκεί στη Βαυαρία που έχει μία άλλη ιστορική ανασκόπηση, που εκεί δημιουργήθηκαν από την εποχή του Όθωνα στην Ελλάδα και όταν ακόμα δεν βρισκότανε χιλιάδες Έλληνες μετανάστες από τις παραμελημένες περιοχές της Πατρίδας μας.


Εδώ χρειάζεται μια κριτική ανάλυση και απολογισμό στατιστικών στοιχείων των θετικών ή αρνητικών αποτελεσμάτων των τελευταίων δεκαετιών και την προσφορά τους για την επιτυχία ή αποτυχία άμιλλας και υγιούς ανταγωνισμού μέσα στους ευρωπαίους εταίρους μας και πάντα με τη σκέψη και σύγκριση το αν είχαμε και εμείς πολλαπλά «αμιγή εθνικά σχολεία αλλοδαπών» στην Ελλάδα.

Η ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΜΙΓΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Είναι μεγάλο λάθος και μεγάλη αποτυχία που δεν μπορέσαμε χρόνια τώρα να εισαγάγουμε την ελληνική γλώσσα, ως πρώτη ή και ως δεύτερη ξένη γλώσσα και φιλοσοφικών σκέψεων σε όλες τις βαθμίδες της γερμανικής εκπαίδευσης.

Αν και για τα παιδιά των ελληνικών υπηρεσιών, δασκάλων, προξενικών, καθηγητών, αντιπροσωπιών κλπ. είναι επιθυμητή μια περαιτέρω διαμονή ολίγων «αμιγών εθνικών σχολείων», επιτρέψτε μας από τα πολυπληθή άρθρα μου σε περιοδικά και στην ιστοσελίδα μου: www.kn-megalexandros.gr, να παραθέσω μόνο έναν μικρό επίλογο γύρω από τα πολυδύναμα, ολοήμερα σχολεία και επίσης και το γερμανικό διαχωρισμό του σχολικού συστήματος, κύριο σχολείο, πρακτικό και γυμνάσιο, που βασικά η αποτυχία μπορεί να αναζητηθεί και στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Αν θέλουμε να συνοψίσουμε το μακροσκελές άρθρο μου, που αναφέρει την εξέλιξη, τη διαρρύθμιση και τα μειονεκτήματα του διαχωρισμού του σχολικού συστήματος, αλλά και συμπεριλαμβάνει τις μεταρρυθμιστικές εναλλακτικές προτάσεις,θα λέγαμε, ότι:

- Ο διαχωρισμός των μαθητών στις διαφορετικές τομείς δεν γίνεται στο ΠΟ.Σ. πολυδύναμο σχολείο σε ένα ορισμένο χρονικό σημείο, παρά συνεχώς και αργότερα απ΄ ότι στο παραδοσιακό τριμερές σχολικό σύστημα.

- Η κοινωνική σύνθεση των μαθητών είναι ετερογενής πιο πολύ και πιο ανοιχτή απ΄ τους σχολικούς τομείς του παραδοσιακού σχολικού συστήματος.

- Οι κοινωνικές αφετηρίες των μαθητών είναι πολλαπλάσιες χάρη σ΄ αυτές υπάρχει συχνότερα αλληλεπίδραση ( Interaktion) μεταξύ των μαθητών με διαφορετική πολιτιστική αφετηρία.

- Η ενηλικότητα του ανθρώπου ως απαίτηση των δημοκρατικών οργανωμένων κοινωνιών χρειάζεται την ικανότητα κριτικής σκέψης, ανησυχίας και διαλογισμό των πολιτών μας.

-Η οργάνωση της διδασκαλίας είναι διαφορετική και έτσι οι μαθητές ανήκουν σε περισσότερες ομάδες σχέσεων.( Για παράδειγμα ένας αδύνατος μαθητής της ομάδας των μαθηματικών μπορεί να είναι ένα ενεργητικό στέλεχος της ομάδας των αγγλικών.

Συνεπώς η προσωπικότητα του μαθητή καλλιεργείται σωστότερα).

Το ΠΟ.Σ. πολυδύναμο σχολείο προσπαθεί ν΄ αναπτύξει μια γενική ετοιμότητα για μάθηση. Έτσι διατηρείται ταυτόχρονα με ειδικό τρόπο ο εκπαιδευτικός σκοπός του σχολείου.

Εμείς ας προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε τις σκέψεις μας ακόμα περισσότερο.

Όταν σε ένα κράτος δεν λειτουργεί η Παιδεία, τότε φουντώνει η παραπαιδεία.

Οι μαθητές φοιτούν στο σχολείο συνήθως το πρωί ή το απόγευμα και δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τους σκοπούs της μάθησης. Αποτέλεσμα είναι να αναθέτουν τη βαρύτερη και δυσκολότερη εργασία επεξεργασίας των ασκήσεων στους γονείς.

Το τυπικό μας παράδειγμα, βλέπε τα ιδιαίτερα φροντιστήρια των Ελληνοπαίδων ακόμα και εδώ στη Γερμανία, τους απροετοίμαστους εκπαιδευτικούς γι΄ αυτές τις κοινωνίες, τα υποβαθμισμένα αναλυτικά προγράμματα, τα „περιχαρακωμένα" εθνικά μας σχολεία και οι προκαταλήψεις των δασκάλων μας και κάθε φορά ατενίζουμε με πόνο χωρίς διακοπή την πνευματική και πολιτιστική μας ευρωπαϊκή βραδυπορία, απραξία και μαρασμό.

΄Έτσι τα παιδιά που κατάγονται από φτωχές, μεταναστευτικές, επαρχιακές συνήθως οικογένειες δεν εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες και αποτυχαίνουν.

Και αν ακόμα δεν μπορούν να δημιουργηθούν ΠΟ.Σ. πολυδύναμα σχολεία, ολοήμερα σχολεία, και με κέντρο βάρους επιλογής προσφοράς της ελληνικής Γλώσσας, μπορούν πραγματικά να βοηθηθούν τα παιδιά, αν το ίδιο το σχολείο όπου φοιτούν ιδρύσει απογευματινούς κύκλους εργασιών, κάτω από την καθοδήγηση έμπειρων διορισμένων εκπαιδευτικών και θέσει στη διάθεση των μαθητών για τις εργασίες και επαναλήψεις τους οπτικοακουστικά μέσα διδασκαλίας με ανάπτυξη της διγλωσσίας και διπολικό προσανατολισμό και οπωσδήποτε με τα εφόδια και προσόντα, όπως μία στερεή παιδαγωγική μόρφωση, ειδίκευση σε θέματα διπολικής εκπαίδευσης και διγλωσσίας, διάθεση να συνεχίζει να μαθαίνει, διάθεση και ικανότητα να μαθαίνει από τους μαθητές του, να σέβεται και να επιβραβεύει την πολιτισμική τους ιδιαιτερότητα, γνώση των γλωσσών των μαθητών του κλπ. κλπ. βλέπε Ελένη Σκούρτου, Φρανκφούρτη.

Αν θέλουμε όμως και εμείς για τον εκτός συνόρων Ελληνισμό την ολοκλήρωση, αυτοδιάθεση και την αυτο-βεβαίωση και στον κοινωνικό τομέα, τότε πρέπει να δράσουμε ενεργητικότερα σ΄ ένα ευρωπαϊκό, παραγωγικό, δημιουργικό, αλληλέγγυο πεδίο δράσης και δεν πρέπει αυτόν τον χώρο άμιλλας και αλληλεπίδρασης να τον εγκαταλείπουμε σε άλλους, χωρίς και τη δική μας παραγωγικότερη συμμετοχή.

Επειδή στα μεταρρυθμισμένα μοντέλα ενισχύεται η υλική ισότητα ευκαιριών με τις αρχές: οργάνωση, πορεία αναλυτικών προγραμμάτων, πρέπει ν΄ αποφύγουμε πλέον από το μονόπλευρο εγωκεντρικό εθνικό μας μοντέλο, διότι ο καθένας αποτινάζει, ξεφουρνίζει το περιεχόμενο του κεφαλιού του, χωρίς διάλογο, άμιλλα, αλληλεπίδραση και συνδιαλλαγή.

Ενώ η κομπλεξικότητά μας ανεβαίνει όλο και περισσότερο, παράλληλα όμως δεν αναπτύσσονται σκέψεις και ερεθίσματα, παραγωγικές προωθήσεις, παρά επικρατεί μονόλογος και συνήθως ο αρνητικός και καταστρεπτικός υπερ-εθνικισμός.

Θα μαθευτεί όμως για μακρό χρονικό διάστημα μόνο, αν υπάρχει ζωηρή-ζωντανή κίνηση προς όλες τις ερευνητικές κατευθύνσεις, με αλληλοεπίδραση, άμιλλα και πρωτοβουλίες, ένα περπατητό τριγύρισμα γύρω από την ύλη του μαθήματος, μια ζωντανή ερώτηση, αναγνώριση, και πάλι ερώτηση, αμφιβολία και τελικά αποδοχή.

Παραπέρα θέλουμε ακόμη να συμπληρώσουμε, πως αν ο σκοπός του σχολείου είναι να προετοιμάσει τον μαθητή για τη ζωή και τις απαιτήσεις της κοινωνίας διαμέσου της χειραφέτησης και του δικαιώματος αυτοδιάθεσης, ευθύνης και συμμετοχής στις αποφάσεις, τότε πρέπει οπωσδήποτε το βασικό μοντέλο της αυτοδιάθεσης και συμμετοχής να δοκιμαστεί συνειδητά σε διαδικαστικές αποφάσεις μέσα στο σχολείο...

Ετούτη όμως η παιδαγωγική ιδέα και το αίτημα της σύνθετης μάθησης και ανατροφής για μια ανάπτυξη της προσωπικότητας, της δημιουργικότητας και της καλλιέργειας της αυτοπεποίθησης, της ευθύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης θα μπορούσε να βοηθήσει παραγωγικότερα και τα Ελληνόπουλα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες που επιθυμούμε να ζούμε και να εργαζόμαστε εξελισσόμενοι, χρήσιμοι δημιουργικά και παραγωγικά.

Αν βέβαια θελήσουμε να ρίξουμε μια κριτική ματιά στις υποβαθμισμένες ελληνικές υπηρεσίες του εσωτερικού και του εξωτερικού θα διαπιστώσουμε με αγανάκτηση και τρόμο σε ποια τιποτένια ποσοστιαία αντιπροσώπευση βρίσκονται στις υπηρεσίες παιδιά του „γνήσιου εργατικού“ απόδημου Ελληνισμού...

Αλλά ούτε και στα ελληνόφωνα ή δίγλωσσα σχολεία δεν διορίζονται δυστυχώς από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, παιδιά που σπούδασαν σε ξένα πανεπιστήμια και μπορούν να προσφέρουν περισσότερα στα Ελληνόπουλα…

Ακόμα και παιδιά του γνήσιου εργατικού δυναμικού που σπούδασαν σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια περιμένουν πολλά χρόνια,( ως 15 χρόνια) ώσπου να αναγνωριστεί το πτυχίο τους από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες σπουδών, ενώ έπρεπε να εφαρμοστεί αμέσως, σύμφωνα με την οδηγία 89/48, (βλέπε και υπόθεση C 197/98 Ευρωπαϊκό δικαστήριο) για τα διπλώματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Βέβαια οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να προσφύγουν στη δικαιοσύνη ( στα ελληνικά δικαστήρια) και να ζητήσουν αποζημίωση.

Αποζημίωση για όσα έχασαν εξαιτίας της παράλειψης του κράτους, για όσα ζημιώθηκαν.
Αποζημίωση που θα καλύπτει όλη τη ζημιά τους και σύμφωνα με την περίφημη πια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, την απόφαση Francovich...

Aν το κράτος αδρανεί και δεν μεταφέρει το περιεχόμενο της οδηγίας στη δική του έννομη τάξη, η Επιτροπή προσφεύγει, το κάνει συνέχεια, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και προκαλεί απόφαση καταδίκης. (Βήμα της Κυριακής,19.03.2000).

Η υποστήριξη (προώθηση) της συνολικής πνευματικής, ψυχικής και σωματικής ανάπτυξης του μαθητή και η ανατροφή για εκπαίδευση για αυτονομία και ικανότητα λήψεων αποφάσεων καθώς επίσης και προσωπικής, κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης θα είχε ως αποτέλεσμα εκτός των άλλων να μπορούμε να κατανοούμε σωστά και έγκαιρα τον τρόπο σκέψεων των Ευρωπαίων εταίρων μας και λόγω της γλωσσομάθειάς μας, των εμπειριών μας, των πραγματικών γνώσεών μας και της επιρροής μας να υποστηρίζουμε υπομονητικά, ενημερωτικά, πειστικά τα δίκαια του Ελληνισμού...

Σημειώνουμε, πως μια μεταρρύθμιση είναι μια διαδικασία συζήτησης μεταξύ γονιών, εκπαιδευτικών, μαθητών, βουλευτών, κοινοτικών και δημοτικών συμβούλων και υπευθύνων του Υπουργείου.

Ένα κοινωνικό, αλληλέγγυο και φιλάνθρωπο σχολείο δεν μπορεί να δημιουργηθεί με διατάξεις.

Πρέπει να βασιστεί σε μια παρόρμηση. Να γεννηθεί, να προωθηθεί και να δοκιμαστεί στη βάση. Θα έπρεπε να συμμετέχει ενεργά στη ζωή του Δήμου και της Κοινότητας με δικές του παραγωγικές ενέργειες από μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Τότε μόνο θα μπορέσει να εφαρμοστεί η αρχή της παιδαγωγικής, σύμφωνα με την οποία τότε μαθαίνει κανείς κάτι, καλύτερα, όταν το κάνει ο ίδιος.

Η διαπαιδαγώγηση φυσικά πρέπει να είναι αγωγή για την ελευθερία. Και μια διαπαιδαγώγηση για την ελευθερία γίνεται μόνο με ελευθερία.

Έτσι δημιουργείται το συμμετοχικό κλίμα που είναι η σταθερή βάση γι΄ αληθινή μόρφωση.

Επιστημονικές εργασίες προτείνουν στόχους συμμετοχής ,συνδιαλλαγής και συν-απόφασης των μαθητών στον προγραμματισμό του μαθήματος, ώστε να προσφερθεί στους μαθητές, ελεύθερος χρόνος για αυτενέργεια στις διαδικασίες μάθησης και μία απ΄ αυτή είναι και η στρατηγική συμμετοχής στον προγραμματισμό του μαθήματος, και αλληλέγγυας αλληλεπίδρασης.

Διότι όπως ξέρουμε δημοκρατικές κυβερνήσεις και κοινωνικές μορφές λειτουργούν μόνο τότε, σε κρίσιμες περιόδους, όταν οι πολίτες κατά τη διάρκεια της παιδικής και νεανικής τους ηλικίας, έχουν αφομοιώσει ασφαλείς δημοκρατικές και κοινωνικές μορφές συμπεριφοράς.

Ασφαλώς και για τα Ελληνόπουλα σημαντικής σημασίας είναι μια αποφασιστική αλλαγή του κοινωνικού κλίματος στα σχολεία, που αποτελεί παράλληλα με την οικογένεια και την κοινωνία, το αποφασιστικότερο περιβάλλον για τους αναπτυσσόμενους ανθρώπους και μου φαίνεται στην παρούσα στιγμή και θα είναι πάντα η ουσιωδέστερη απαίτηση για καλυτέρευση του κοινωνικού κλίματος και της κοινωνικής μορφής συμπεριφοράς στο λαό και ως μία από τις καλύτερες εγγυήσεις, για γεγονότα που συνδέονται με την αυταρχικότητα, τη δικτατορία και τον φασισμό του παρελθόντος, ώστε ν α μ η ν επαναληφθούν ποτέ πιά .


Πηγή: Απο μια διάλεξή μου 1980 στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο
Κολωνίας μπροστά από 26 χρόνια.

**) Σύγχρονη διασκευή από παλιά διάλεξή μου στην μόρφωση ενηλίκων στη Λαϊκή Επιμορφωτική Σχολή- Λαϊκό Πανεπιστήμιο-VHS Κολωνίας στις 23.02.1980 και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό: ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, Αθήνα, Φθινόπωρο 1980.

Ευνόητο είναι προτού ασχοληθείτε με την περαιτέρω παιδαγωγική και σχολική εξέλιξη των ελληνοπαίδων να ρίξετε μια ματιά στα αντιμαχόμενα σημεία του Γερμανικού σχολικού συστήματος , τις εναλλακτικές λύσεις και τα παιδαγωγικά του αποτελέσματα.

Gesamtschule in Nordrhein-Westfalen. HRSG.: Der Kultusminister des Landes NRW,Duesseldorf,1979, 1996 und Heft 38/1979.
NRW: Die Schulformen in der Sekundarstufe I, Hauptschule, Realschule, Gymnasium, Gesamtschule, Heft 7/1997. NRW: Die gymnasiale Oberstufe der Gesamtschule, des Gymnasiums, der höheren Berufsfachschule,11/1996
NRW: Die Sekundarstufe II,11/1996
Neue deutsche Schule: Die Gesamtschule ist eine reale
Chance,Nr.22.1979.
Felix von Cube: Ein neues Schulsystem verändert die
Gesellschaft, Stuttgart 1972.
Reiner Tack: Gesamtschule - Zum Stand der Diskussion der Bund-LaenderKommission, in: Neue
Unterrichtspraxis, Nr.6,September 1979.
Rolf Winkeler: Differenzierung, Funktionen, Formen und Probleme, Materialien 11,Maier Verlag,Ravensburg 1975.
Κ.Σ. Ναλμπάντη: Αδημοσίευτα χειρόγραφα διαλέξεων στη μόρφωση ενηλίκων στη Λαϊκή Επιμορφωτική σχολή-Λαϊκό Πανεπιστήμιο-VHS Κολωνίας μεταξύ 1972 - 1980.
Κ.Σ. Ναλμπάντη: Ομαδική εργασία, στο περιοδικό: ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ, Αθήνα, Άνοιξη 1976
Κ.Σ. Ναλμπάντη: Τα πολυδύναμα σχολεία στην ΟΔΓ, στο περιοδικό: ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, Αθήνα,Νο.15,φθινόπωρο 1980.
Κ.Σ. Ναλμπάντη: Η ενσωμάτωση της γενικής και επαγγελματικής κατάρτισης στη Νέα Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση,στο περιοδικό:ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ,τ.12-14,Θεσ/νίκη 1983.
Κ.Σ. Ναλμπάντη: Τα ενιαία πολυκλαδικά Λύκεια-Kollegschulen στην ΟΔΓ, στο περιοδικό: ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ,Νο.34,Αθήνα 1985.
Κ.Σ. Ναλμπάντη: Οι εξελίξεις στα ενιαία πολυκλαδικά στην ΟΔΓ, στο περιοδικό:ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ,Νο.76,Λευκωσία 1985.
Κ.Σ. Ναλμπάντη:Τρόποι διαπαιδαγώγησης, στο περιοδικό: Οικογένεια και Σχολείο,Νο.70 και Νο.71, Λευκωσία 1984
K. Σ. Ν. Πορεία και εξέλιξη των αναλυτικών προγραμμάτων, στο περιοδικό: ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, Αθήνα , Νο. 24, Χειμώνας 1983
Κ.Σ. Ναλμπάντης, βλέπε σειρά άρθρων στο επίκαιρο περιοδικό ΓΡΑΜΜΑ, Φρανκφούρτη Τεύχη 1995-1997
Stadt Köln , Die welten der Sprachen in Köln, Köln 1997
Tageszeitung, Berlin, 15.02.2006
Erziehung und Wissenschaft, 2/2006

Στο παρακάτω βιβλίο βρίσκεται και η Συλλογική συμμετοχή και συνεργασία μου στο ομοσπονδιακό Προεδρείο των Νέων Σοσιαλιστών του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας: Schwarzbuch: Auslaendische Arbeiter,Hrsg.: im Auftrag des Bundesvorstandes der Jungsozialisten in der SPD von Siegmar Geiselberger, Fischer-Verlag, No. 1325, Frankfurt/M. 1972.

Διαβάζοντας αυτό το γερμανόφωνο βιβλίο του 1972 μπορείτε να προβληματιστείτε ακόμα περισσότερο στις κριτικές αναλύσεις και εκείνες τις επεξεργασμένες προτάσεις και τις μη ακόμα πραγματοποιηθείσες αξιώσεις και να λάβετε γνώση για την συνολική προβληματική των μορφωτικών δρόμων και τις παράλληλες κοινωνίες σε όλους τους τομείς.

Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία
Ευπρόσδεκτος σε κάθε Αντίλογο
Konstantin.nalbantis@t-online.de,

Επιτρέπεται πάντα η αναδημοσίευση, αρκεί να αναφέρεται η πηγή και LINK.www.kn-megalexandros.gr