Μενού

Είσοδος

ΟΔΗΓΙΕΣ

Χρήσιμες οδηγίες για τη σελίδα. Πατήστε ΕΔΩ

Aρθρα

ΙΣΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΗΣ ΡΟΛΟΣ !







Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ


Ανταπόκριση από την Κολωνία
Κων/νου Σ. ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ, Κολωνία
www.kn-megalexandros.gr

Προλεγόμενα:

Παρόλο που οι γυναίκες συνταγματικά έχουν τα ίδια δικαιώματα στην πραγματικότητα όμως έχουν χαμηλότερα ημερομίσθια, χαμηλότερη κοινωνική αναγνώριση και υποβαθμισμένη την οικιακή τους εργασία.
Στην λίστα των Ηνωμένων Εθνών για την ανάμειξη των γυναικών στα κοινά η Ελλάδα κατέχει την 69η θέση και είναι πίσω από πολλές ισλαμικές χώρες ή ακόμα χώρες του τρίτου κόσμου.
Η συμμετοχή των γυναικών στο Κοινοβούλιο της Ελλάδος βρίσκεται στην τελευταία θέση της ΕΕ με 6%.
Αν και πέντε χιλιάδες χρόνια Πατριαρχάτο δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί σε δεκαετίες, ρωτούμε πότε θα τερματιστεί μια απαρχαιωμένη πατριαρχική διαδικασία, και πότε οφείλουν και οι γυναίκες να δραστηριοποιηθούν;

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Στην προ-βιομηχανική εποχή κατοικούσε η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού στην επαρχία, που ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία ή και σε μικρές βιοτεχνικές επιχειρήσεις, που κατά κανόνα ήτανε συνδεδεμένη με μία οικογένεια, με μικρή γεωργική αυτάρκεια και μικρή κτηνοτροφική μονάδα.
Η συνολική οικογένεια εργαζότανε μαζί στην οικογενειακή επιχείρηση ή το νοικοκυριό. Η Μεγάλη Οικογένεια παράγει σχεδόν όλα τα απαραίτητα προϊόντα στο ίδιο τους το νοικοκυριό και φροντίζει για την κοινωνική ασφάλεια των μελών της. Από την Μεγάλη Οικογένεια συσπειρώνονται σε γειτονιές και αλληλοβοηθούνται σε περιπτώσεις ανάγκης.

Με την εκβιομηχάνιση όμως μεταφέρονται οι θέσεις εργασίας όλο και περισσότερο από την γεωργία και οδηγούμενη από την μία οικογένεια μικρή βιοτεχνία στην βιομηχανική και ένεκα τούτου μεταφέρεται η εργασία όλο πιο πολύ σε τομείς έξω από την οικογενειακή σφαίρα. Ο γεωργικός πληθυσμός τραβάει στις πόλεις και εργάζεται στις εκεί δημιουργούμενες επιχειρήσεις. Εκεί κατοικεί σε ενοικιαζόμενες κατοικίες, που χτίστηκαν από εργοστασιάρχες ή από άλλους πλούσιους πολίτες. Εξαιτίας της αυξανόμενης οικονομικής δυσκολίας έρχονται οι οικογένειες σε μικρές κατοικίες, όπου μπορούν συνήθως και ζουν οι γονείς και τα ακόμα ελεύθερα παιδιά.

Οι μικρές οικογένειες συστέλλονται κατά κανόνα όταν φεύγουν τα παντρεμένα παιδιά έως το νοικοκυριό με δύο και τελευταία ως ένα πρόσωπο. Η θέση εργασίας βρίσκεται έξω από την οικογένεια και την κοινωνική ασφάλεια και την επαγγελματική μόρφωση αναλαμβάνει η Κοινωνία.
Σταδιακά έρχεται η αποξένωση με τους γείτονες και διαμέσου μετακόμισης και κατοίκησης σε μεγάλα μπλόκα και πολυκατοικίες κλπ. Αρχίζει μία «δυνατή» απομόνωση. Επειδή τώρα βρίσκονται μακριά οι θέσεις εργασίας και οι επαγγελματικές σχολές καθώς επίσης και οι άλλες προσωπικές αιτίες ανεβαίνει ακόμα περισσότερο σήμερα ο διαχωρισμός της κατοικίας των ελεύθερων παιδιών από την μικρή οικογένεια.

Την μέχρι σήμερα κοινωνική ασφάλεια της Μεγάλης Οικογένειας για τα μέλη της πρέπει να παραλάβει σήμερα η Πολιτεία. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν κυρίως νέοι άνθρωποι, αντί να ζουν σε μικρή οικογένεια ή μεμονωμένα πρόσωπα να ζουν μαζί με άλλα πρόσωπα. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν πολυπληθείς συντροφικές-ομαδικές κατοικήσεις-Wohngemeinschaften ή και χαλαρές σχέσεις μεταξύ των μεμονωμένων μελών της ομάδας, όπως ο γάμος χωρίς στέφανο κλπ. Οι αιτίες να ζει κανείς σε ομαδική κατοικία είναι πολλές και υπάρχουν και ένα σωρό αντιμαχόμενες απόψεις. Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι: - να ζουν μαζί με γνωστούς και φίλους, που έχουν τα ίδια ή παρόμοια ενδιαφέροντα, ιδανικά, κριτήρια ή πολιτικές απόψεις,
διότι οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί ή την μικρή οικογένεια συχνά την αισθάνονται ως δεσμά, που επιθυμεί κανείς να λύσει, αλλά και χωρίς να παραμένει μόνος. – Επίσης να λύσουν για τους μεμονωμένους ευκολότερα τα οικονομικά και χρηματικά προβλήματα συλλογικά.
Να ζουν σε μία κοινωνία και μολαταύτα να διατηρούν την αυτοδυναμία.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΛΛΗΛΟΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ

Στο άρθρο μας αυτό θέλουμε να περιγράψουμε την Κοινωνία στην αλλαγή-μεταβολή της και να αναφερθούμε πως ξεκινήσαμε από την κλειστή Κοινωνία και φθάσαμε σε μία ανοιχτή Κοινωνία με τις διαφορετικές μορφές και επιδράσεις της .

Οι επιδράσεις μπορεί να είναι στην Αγωγή και διαπαιδαγώγηση, επίσης στις ενδιάμεσες ανθρώπινες σχέσεις μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία και τελευταία στην άνιση μεταχείριση διαμέσου των μελών της κοινωνίας.
Τα μέλη των ανθρώπων σε μία κλειστή Κοινωνία ή σε μία Μεγάλη Οικογένεια, σε μία Κοινωνία γειτονιάς ή σε μία επαγγελματική Συντεχνία ή και σε εκκλησιαστική Κοινότητα βρίσκονται σε διαφορετικές τάσεις τάξεων, κλάσεων της κλειστής Κοινωνίας… Σε αυτήν την Κλειστή Κοινωνία που βρίσκεται κάποιος και είχε προκαθοριστεί από τη γέννησή του δεν μπορούσε όμως κάποιος να εξέλθει προς τα ανωτέρω και το έπαιρνε αυτό το μέλος της κοινωνίας, τον προκαθορισμένο ρόλο του ως θεϊκό δεδομένο, ως «κισμέτ».

Η μεταπήδηση από την μία κοινωνική τάξη στην άλλη ήτανε σχεδόν αδύνατη και το βλέπουμε αυτό και σήμερα ακόμα στο Kastensystem της Ινδίας. Σε αυτό το σύστημα της κλειστής κοινωνίας υπήρχε μεγάλη εξάρτηση στις οικονομικές και ιδιωτικές σχέσεις των ανθρώπων των κατώτερων κοινωνικών τάξεων, κλάσεων απ΄ αυτών των υψηλότερων τάξεων.

Και στην Ανοιχτή Κοινωνία υπάρχουν ασφαλώς διαφορετικές τάξεις που χαρακτηρίζονται για τη διαφοροποίηση κατώτερων δομών και για τη διαπίστωση της ιεραρχικής τάξης, αλλά όμως δεν υπάρχουν σταθερές τάξεις και ο ανήκων σε μία τάξη οφείλει να καθορίζεται από την κοινωνική θέση, από την ιδιοφυϊα, μόρφωση και επιμόρφωση και επιδόσεις, όπως π.χ. οι κοινωνικές διαφορές, επαγγελματική θέση, εισόδημα, σχολική και πανεπιστημιακή μόρφωση, ιδιοκτησία, δύναμη και επιρροή, αυστηρή ιεραρχική σκάλα στα εργοστάσια, και οι προσφερόμενες ισότιμες ευκαιρίες στην εκπαιδευτική πολιτική οφείλουν να διευκολύνουν την κοινωνική προώθηση και ανύψωση.

΄0λες αυτές οι εξελίξεις της κοινωνικής αλλαγής έχουν επιδράσεις στην οικογένεια και από τις τάσεις της Μεγάλης Οικογένειας μετακινούμαστε τώρα στη Μικρή Οικογένεια και περαιτέρω στην Κοινωνία της συλλογικής κατοίκησης και ασφαλώς ζούμε καθημερινά και τις σχετικές επιρροές.


ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Εισαγωγή και προβληματισμός γύρω από τον ρόλο της γυναίκας

Η κοινωνική λειτουργία της γυναίκας μπορεί να περιγραφεί και να σχεδιαστεί κυρίως σε τρεις τομείς: Της παραγωγής, του νοικοκυριού και της ανατροφής των παιδιών.
Για την π α ρ α γ ω γ ή είναι η συμμετοχή της γυναίκας μεγάλης σημασίας ως ονομαζόμενος σιωπηλός εφεδρικός στρατός (σε χρόνους γενικής έλλειψης εργατικής δύναμης, υπέρ-θερμαινόμενης οικονομικής κατάστασης, πολέμους, εμφύλιους αλληλοσπαραγμούς κλπ.), στο νοικοκυριό ως εργατική δύναμη που φροντίζει στην οικογενειακή αναπαραγωγή του χώρου και στην ανατροφή, ως εκείνο το μέρος των γονιών που βρίσκεται πιο άμεσα συνδεδεμένο με την ανάπτυξη των παιδιών (βλέπε Pieper).

Στην κοινωνία όμως επικρατεί ακόμα αποτελεσματικά ο κανόνας που απονέμει στη γυναίκα το κοινωνικό της αξίωμα ένεκα της οικογενειακής της λειτουργίας. Γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο παραμένει ο αρχικός βιολογικός αναγκαίος δεσμός της γυναίκας στο παιδί και εξακολουθεί ακόμα να υπάρχει αποτελεσματικά για το χρονικό διάστημα και μετά την ξε-συνήθεια του μικρού παιδιού και επομένως-συνεπώς συνεχίζεται η αρχική ανατροφή, αγωγή και λειτουργία της γυναίκας - ως πρότυπο (για υπόδειγμα) για μίμηση και ως μία συνηθισμένη, μαθαιμένη συμπεριφορά στις επόμενες γενιές.

Ο καταμερισμός του ειδικού κατά φύλλο διαχωρισμού της εργασίας μεταξύ ανδρών και γυναικών συνεχίζει την πατριαρχική κοινωνία, όπου οι άνδρας κατέχει μία κυριαρχική θέση.

Ως σήμερα εξασκούνται νέοι και άνδρες σ΄ εκείνες τις ικανότητες που έχουν ανάγκη μίας εργασιακής απασχόλησης με επιτυχία, άσχετη ιδιοφυϊα, ικανότητα επικράτησης, συνεχή ετοιμότητα επίδοσης, αδιακρισία απέναντι στον εαυτό τους και απέναντι σε άλλους.
Οι λεγόμενες γυναικείες ικανότητες για φροντίδα, πραότητα, θερμότητα, κατανόηση και δύναμη πληρότητας, ικανότητα ανθρώπινης εγγύτητας κατά κανόνα έχουν καταχαρακωθεί.

Ο μύθος ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα καλλιεργείται συστηματικά, αθόρυβα και καθημερινά έμμεσα ή άμεσα, από τη στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι που θα πεθάνουμε.

Μέσα από τη θρησκεία, τη λατρεία, τον εκκλησιασμό με το ανδρικό ιερατείο και το άβατο του ιερού, μέσα από το σχολείο, το παιχνίδι, το ντύσιμο, το χτένισμα, τον έρωτα, την ευγένεια, τον τρόπο ομιλίας, τη διασκέδαση, το χορό, το παραμύθι, την τέχνη, την εργασία, την οικογένεια, και γενικά της ιδεολογίας του δήθεν ανώτερου και κατώτερου φύλου.

Αν και η σημερινή γυναικεία γενιά είναι τόσο καλά μορφωμένη, όσο καμιά άλλη πρωτύτερα, επιθυμεί στην πλειοψηφία της και τα δύο: παιδιά και επαγγελματική αποκατάσταση. Συγχρόνως έχει όλο και λιγότερη διάθεση να σηκώνει το βάρος της οικογενειακής εργασίας μόνη της με τις επακόλουθες συνέπειες στρες, κοινωνική απομόνωση και δυσαρέσκεια κατά όλο το εικοσιτετράωρο ή και να παραιτηθεί από το επάγγελμά της.
Επίσης έχει ακόμα λιγότερη διάθεση να είναι η μοναδική υπεύθυνη για συναισθηματισμό και σχέση. Άνδρες που διαβιβάζουν όμως την οικογενειακή εργασία στις γυναίκες, απομακρύνονται εκτός των άλλων και από τα παιδιά τους και τσιμεντοποιούν την πατρική ορφάνια της κοινωνίας.

Inquisition Η ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΩΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ

Από τις κοινωνικές δυνάμεις, που προωθούν μία ειδική συμπεριφορά, προωθεί π.χ. η εκκλησία τις διαφορετικές κοινωνικές και οικογενειακές λειτουργίες του άνδρα και της γυναίκας.

Στις εκκλησίες ίσχυε η γυναίκα ( και αν συγκρίνουμε τις πληροφορίες των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την ακινησία μεταρρυθμίσεων, που να συμβαδίζουν με τις εξελίξεις της Κοινωνίας, ίσως να ισχύει και σήμερα)
για μακρινό χρονικό διάστημα ως ένα πρόσωπο υποβιβασμένο και κατώτερο από τον άνδρα εξαιτίας της φύσης της, αυτό θα πει τελικά το βιολογικό της καθορισμό. μου στο τοπικό τύπο της Αν θελήσουμε να ασχοληθούμε με την δραστηριότητα της INQUISITION, της ιεράς εξέτασης των απάνθρωπων μεσαιωνικών βασανιστηρίων στο όνομα του Θεού, θα δούμε, ότι ο χριστιανισμός έχει βαθιά ριζωμένο τον φόβο από τη γυναίκα ως αποπλανήτρια, -ξελογιάστρα.

Βλέπε και άρθρο μου: Τα απάνθρωπα βασανιστήρια στο όνομα του Θεού. ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ. Το Βατικανό ανοίγει το Μυστικό του Αρχείο, στην Εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα της Ξάνθης: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, Ξάνθη, 03.09.2000, σ.13.

Σε αυτήν την ασύλληπτη πίστη μυστικών δυνάμεων του σύμπαντος, που πίστευαν ηγεμόνες, επίσκοποι, πάπες ήτανε γι΄ αυτούς οι μάγισσες, γόησσες οι διάβολοι μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους. Ο φόβος από την γυναίκα ως συμβατικό δοχείο υπηρεσιών του κακού και φοδραρισμένη έως σήμερα με την αγαμία των ιερέων, αλλά και οι καθημερινές μας προκαταλήψεις και διακρίσεις σε βάρος της γυναίκας διαρκούν χωρίς τελειωμό.
Συνολικά έπεσαν θύματα στην μαγική αυτή υστερία και αρρωστημένη φαντασία σε όλη την Ευρώπη πάνω από ένα εκατομμύριο γυναίκες...

« Παρέκβαση:

Τριακόσια 0χδόντα χρόνια προ της άλωσης της Κωνσταντινούπολης και 1534 χρόνια μετά τη γέννηση της ποιήτριας Σαπφώς, ακριβώς το 1073, έκαψαν το συνολικό έργο της Σαπφώς που γεννήθηκε το 612 π.χ. ( και εξεδιώχθη αργότερα ως πολιτικός εξόριστος στις Συρακούσες της Σικελίας ) και μάλιστα οι χριστιανικές αρχές της Κωνσταντινούπολης και της Ρώμης και αυτό μάλιστα συνέβη ακόμα και μετά το σχίσμα των εκκλησιών. Βλέπε: Frank Ruhla: Als die Griechen noch nicht Griechen hießen, Rosenheim 1970 S.55.

Για να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε την Σαπφώ ακόμα καλύτερα προσπάθησα και βρήκα για ιστορικούς λόγους ένα από τα ποιήματά της στο περιοδικό:» η λέξη »,Αθήνα, Οχτώβρης 1982,σ.610.
Σαπφώ
Μετάφραση: Κ.Χ, Μύρης
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1

Αθάνατη Αφροδίτη, που κάθεσαι στο μάλαμα,
καμωματού του Δία κόρη, στα γόνατα πέφτω,
με πίκρες και με βάσανα μη σφάζεις
την καρδούλα μου, βασίλισσά μου

έλα μου, όπως τις άλλες φορές
που μ΄ άκουσες, όταν τη μακρινή φωνούλα μου
πήρε τ΄ αυτάκι σου, παράτησες το πατρικό παλάτι,
έζεψες τη χρυσή την άμαξα
κι ήρθες, ωραία και γοργά στρουθιά
σε σ΄ έσερναν και σε φέρνανε στη μαύρη γης
απ΄ τα ουράνια, λάμνοντας τα φτερά τους
πυκνά μες στον αιθέρα.

Φτάσανε ξάφνου και συ, μακάρια,
μ΄ ένα γελάκι στο μουτράκι σου τ΄ αθάνατο,
με ρώτησες, τι να ΄χω πάλι πάθει,
γιατί και πάλι σε καλώ
και τι βαθιά πεθύμησα
στη μεθυσμένη μου καρδούλα, ποιόν λαχταράς
να φέρει πάλιν η πειθώ στην αγκαλίτσα σου
και ποιος, Σαπφώ, σε τυραννάει;
κι΄ αν τώρα σου γλιστρά, γοργά θα σε γυρέψει,
κι΄ αν διώχνει τα χαρίσματα, θα δώσει
κι΄ αν δε σε νοστιμεύεται, γοργά
θα σε νοστιμευτεί και δε θα θες.

Έλα μου πάλι και τώρα, ξαλάφρωσέ με
απ΄ τη βαριά την έγνοια μου κι όσα ποθώ
στην ψυχή μου, ξετέλεψέ τα.

Πολέμα και πάλι στο πλάι μου.

Η ποιήτρια Σαπφώ είχε αναφερθεί στην αρχαία Ελλάδα και από τον ΄0μηρο. Σε εννιά βιβλία είχαν συγκεντρωθεί πάνω από δώδεκα χιλιάδες στίχοι, στίχοι γεμάτοι εκπλήρωση και αγάπη, από την άνοιξη, ευτυχία και πικρό πόνο.

Σήμερα υπάρχουν περίπου εξακόσιοι στίχοι και αυτοί σώθηκαν εντελώς τυχαία.
Αυτοί οι στίχοι βρέθηκαν τον περασμένο αιώνα στην Fayum της Αιγύπτου.

Όπως αναφέραμε παραπάνω το συνολικό έργο της Σαπφώ το 1073 το έκαψαν οι εκκλησιαστικές αρχές της Κωνσταντινούπολης και της Ρώμης.
Για να απομακρυνθούμε από αυτόν τον σκοτεινό και μαύρο μεσαίωνα, σας παρουσιάζουμε ένα φιλικό και γνήσιο ποίημα της Σαπφώ στη γερμανική γλώσσα, σε μετάφραση Bethe, που ευτυχώς βρέθηκε στα φέρετρα της Fayum και σώθηκαν από την καταδίωξη της χριστιανικής θύελλας.

« Wie ein süßes Apfel rotbäckig reift
auf dem Baum, auf dem höchsten Gipfel
hoch oben drauf, zu aller- allerhöchst,
ihn vergaßen die Gärtner zu biegen –
nein, nicht vergaßen sie den zuhöchst,
sie konnten ihn nur nicht kriegen.»
Sappho, 612 v.Chr., vgl. Ruhla, s.55f.
Τέλος της παρέκβασης».

Συνεχίζομε την περιγραφή μας με το κάψιμο των γυναικών στις φλόγες.
Η πρώτη μάγισσα κάηκε το 1275 στην Τουλούζη, δηλαδή από την εποχή των σταυροφοριών. Η τελευταία μάγισσα ανέβηκε στα πυρά το 1782 στο ελβετικό Καντόνι Γκλάρους.

Επίσης και αυτή η υστερία εναντίον των στριγγλών / μαγισσών χρησιμοποιήθηκε από τους κυβερνώντες, όπως και η υστερία σε βάρος των αιρετικών, αντιφρονούντων και αλλιώς σκεπτόμενων, κυρίως για να εξολοθρέψουν αποδοκιμαστικούς υπηκόους ή συντρόφους συνδιαλλαγών.

Σε αυτές τις απάνθρωπες μεθοδεύσεις και βασανιστήρια έπεσαν θύματα ως δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων. Το 1808 διακήρυξε ο Γιοσέπ Μποναπάρτε, ένας αδελφός του Ναπολέοντα τον χριστιανικό μηχανισμό των βασανιστηρίων ως καταργηθέν. Και όμως ύστερα από 18 χρόνια σταμάτησαν οι δολοφονίες μια για πάντα: Το 1826 κρεμάστηκε στην Βαλέντζια ο τελευταίος αιρετικός.

Όπως αναφέρει το έγκυρο περιοδικό Der Spiegel:
Όλες οι φρικώδεις καταπιεστικοί μέθοδοι έχουν εφαρμοστεί από τις αυταρχικές ιδεολογίες του 20ου αιώνα. Η καθολική ιερά εξέταση του μεσαιωνικού δικαστηρίου των απάνθρωπων βασανιστηρίων και δολοφονιών, χαρακτηρίζεται ως πρόδρομος
της Γκεστάπο, ΚαΓκεμπέ και Στάζι. Ασφαλώς μία εκπληκτική ομολογία.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;

Επιθυμώ όμως περαιτέρω να θέσω κι εγώ τα παρακάτω ερωτήματα:

Υποστηρίζει όμως ακόμα και η δική μας εκκλησία ότι η γυναίκα είναι πονηρή, αδύνατη και κατώτερη;
Έχει κάνει την πρέπουσα αξιολόγηση και τις σχετικές προσπάθειες που όλοι μας προσμένουμε, ώστε να συμβαδίζουν με τις εξελίξεις της Κοινωνίας μας;

(Όπως είναι όμως γνωστό οι μεγάλες θρησκείες, όπως π.χ. Ινδουισμός, χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ είναι τοποθετημένες εχθρικά απέναντι στις γυναίκες).

Υπάρχει και η χριστιανική αίρεση των Μορμόνων στην Αμερική, που ιδρύθηκε από τον J. Schmith 1805/1844 στην Πολιτεία Utah με πρωτεύουσα την Salt Lake City 1,2 εκατομμύρια κατοίκους και ηλικία 152 ετών που ευνοεί την πολυγαμία, δηλαδή τις πολλές γυναίκες και παρόλα που παραιτήθηκε η εκκλησία το 1896. Η Πολιτεία έγινε πρόσφατα γνωστή σε όλον τον κόσμο από τα σκάνδαλα των ολυμπιακών αγώνων.

Κατά την άποψη της παγκόσμιας οργάνωσης υγείας 130 εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο είναι η κλειτορίδα τους περιτεμνωμένη.
Η πρακτική αυτή του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των γυναικών είναι διαδεδομένη σε τριάντα χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου.
H συνήθεια αυτής της σωματικής παραβίασης είναι προκαθορισμένη και αιτιολογείται με την πολυγαμία (δηλαδή γάμο με πολλές γυναίκες) και την επικράτηση και κυριαρχία των ανδρών.
Μόνο στη Σενεγάλη βρίσκεται αυτή η παραβίαση του σακατέματος των γεννητικών οργάνων σε τιμωρία από το τέλος του 1998.
Siehe: Kölner Stadt - Anzeiger, 18.02.1999,S.39.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ:

Ο αποφασιστικός τομέας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού είναι το Πατριαρχάτο. Η ελληνική κοινωνία ήτανε ένας κόσμος των ανδρών.

Οι άνδρες καθόριζαν τη δημόσια ζωή, αγόρευαν στην Πλατεία της Αγοράς και αισθανότανε υπεύθυνοι απέναντι στις πολιτικές και κοινωνικές τους υποχρεώσεις. Η γυναίκα, ιδιαίτερα αυτή από τις καλύτερες οικογένειες ήτανε συνδεδεμένη με το σπίτι, κυριαρχούσε εκεί, χωρίς περιορισμό, δεν είχε όμως μέσα στην κοινωνία καθόλου πολιτικά και νομικά δικαιώματα.
Μόνο λίγα γεγονότα, όπως ορισμένες γιορτές λατρείας και λιτανείας επιτρεπότανε να εγκαταλείψουν το σπίτι τους. ΄0ταν η γυναίκα σε τέτοιες ευκαιρίες παρουσιαζότανε στη δημόσια ζωή το έκανε αυτό, όχι από αυτόνομη προσωπικότητα, και την κατάσταση στάτους κβό ενός άνδρα, αυτό θα πει η συμπεριφορά της, η παρουσίαση-εμφάνισή της και ο προικισμός της εκτιμούνταν σε σχέση με τον άνδρα της, τον αδελφό ή τον πατέρα της.

Ενώ οι άνδρες μπορούσαν να αφοσιώνονταν ελεύθεροι σχεδόν σε όλες τις προτροπές - ασωτίες ίσχυε για τη γυναίκα ένας αυστηρός ηθικός κώδικας.

Εξαιρούνταν από αυτόν τον κανόνα συμπεριφοράς μόνο οι εταίρες (εταίρα-γυναίκα ελευθερίων ηθών, πόρνη) που ελάμβαναν χώρα σε συμπόσια και φαγοπότια-ξεφαντώματα και μπορούσαν να διακινούνται στην πόλη, χωρίς επιτήρηση...
βλέπε και Sizilien, Du-Mont Kunst Reisefuehrer, s.20, Koeln 1998.

Το είδος που χρησιμοποιούσαν τις γυναίκες και τις κόρες τους, ξεπερνούσε πολύ την συνηθισμένη εκμετάλλευση με τις δέσμες γάμων για δυναστικούς και πολιτικούς σκοπούς. Δεν ήτανε όμως αλλιώς με το γενικό διαδεδομένο προνόμιο του κυρίαρχου δεσπότη να παίρνει κάθε γυναίκα που επιθυμούσε αυτός. Οι τύραννοι έκλειναν εντελώς επίσημα περισσότερους γάμους, και περιφρονούσαν την ελληνική απαγόρευση της πολυγαμίας και παρέμειναν ανενόχλητοι, βλέπε: Moses I. Finley: Das antike Sizilien, München 1993,S.81.

Όπως περιγράφει ο Ηρόδοτος οι πρώτοι Έλληνες άποικοι στη Λιβύη ή την Κυρηναϊκή ήτανε χήροι ή εργένηδες. Η πρώτη φροντίδα ήτανε να βρουν μία συντρόφισσα διαμέσου αγοράς, δανεισμού, διακόρευσης ή κλοπής και επειδή εκεί υπήρχε η πολυγαμία ήτανε δύσκολο να απαλλαγεί από μία αγορασμένη γυναίκα ακόμα και αν ο γενικά μονόγαμος Έλληνας έβλεπε τη γυναίκα ως απλή Konkubine. Βλέπε: Paul Faure: DIE GRIECHISCHE WELT IM ZEITALTER DER KOLONISATION (Paris), Stuttgart 1981, S. 168f.

Και μια και αναφερθήκαμε στη Σικελία, σήμερα περισσότερες από 700.000 χιλ. Ιταλίδες, περίπου 4% των γυναικών όλης της χώρας έχουν πέσει σε όλη τους τη ζωή μία φορά θύμα σεξουαλικής βίας. Μόνο στη Σικελία κατά τις επίσημες στατιστικές υπάρχουν 55.000 θύματα βιασμού.

Σε περίπου 80% όλων των υποθέσεων ο δράστης δεν είναι άγνωστος, παρά βρίσκεται στην ίδια οικογένεια, από τον φιλικό κύκλο και το λιγότερο από το γνωστό τους κύκλο. Μόνο 10% των ιταλίδων κάνουν σήμερα αγωγή εναντίον σεξουαλικών παραβιάσεων, στη Σικελία μόνο 4%,μπροστά από δύο χρόνια δηλώθηκαν όμως μόνο 2% όλων των υποθέσεων σεξουαλικής βίας.

Η αιτία για την μεγάλη σιωπή, είναι η βαθιά ριζωμένη Macho-νοοτροπία μέσα στην οικογένεια.
Αφού ακόμα και σήμερα ο άνδρας στο οικογενειακό δίκαιο της Ιταλίας χαρακτηρίζεται ως ο προϊστάμενος της οικογένειας, επίσημα ως „capo famiglia“. Στην Σικελία πιστεύει ακόμα κανείς σε πολλές οικογένειες στο ολοκληρωτικό δικαίωμα κατοχής από τον άνδρα απέναντι στην γυναίκα του και στα παιδιά του.
Έτσι συχνά γυναίκα, κόρες και αγόρια τις καταχράζονται συχνά σεξουαλικά, χωρίς να αφορά για ένα σεξουαλικό δράστη στην κλασική του μορφή...βλέπε περαιτέρω :Frankfurter Rundschau,25.09.1999.

Γνωρίζουμε ότι σήμερα έχει εξαπλωθεί σε πολλές χώρες μία παράξενη ιδιοτροπία και ιδιαίτερα ισχυρή και στη δική μας πατρίδα η παρατηρούμενη δηλαδή ιδιαίτερη νοοτροπία του υπερβολικού (Konkubinat-κονκουμπινάτου - γκομενοκοινωνία) με όλα τα αρνητικά φαινόμενά του.

Αυτό έχει όμως ως αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση στο τόπο εργασίας και μία και η παροχή υπηρεσιών εμφανίζεται στις υπό ανάπτυξη χώρες ως πράξη εύνοιας του αποδέκτη του ρουσφετιού , δημιουργούνται ένα σωρό εξαρτήσεις παράξενων πελατειακών σχέσεων.

Και έτσι ο τελευταίος δεσμεύεται τουλάχιστον ηθικά κι η διαμόρφωση της βούλησης και της συμπεριφοράς του επηρεάζονται από τη βούληση και τη συμπεριφορά εκείνου που παρέχει το ρουσφέτι.

Έτσι δημιουργείται μία πελατειακή σχέση και μπαίνει σε λειτουργία ένας μηχανισμός άτυπων σχέσεων, γιατί η άνθισή του προϋποθέτει ένα γενικό κλίμα έλλειψης πολιτικής αρετής και μια δυσλειτουργία των θεσμών.
Ακόμα όμως μεγαλύτερη είναι η εξάρτηση της γυναίκας από καλοθελητές και τις περαιτέρω σεξουαλικές παρενοχλήσεις...

Με αυτόν όμως τον τρόπο συνδιαλλαγής γκρεμίζονται στη συνείδηση των μελών μίας κοινωνίας οι λεγόμενες γέφυρες που οφείλουν να συνδέουν την Αγωγή και την Εκπαίδευση με την επαγγελματική αποκατάσταση και ταυτόχρονα αχρηστεύεται το αναμενόμενο κοινωνικό όφελος από τις κοινωνικές επενδύσεις για την Εκπαίδευση...

«Παρέκβαση:
Και μια και αναφερόμαστε γύρω από την σεξουαλική παρενόχληση, γνωρίζουμε ότι οι ενοχλητικοί συνάδελφοι στο τόπο εργασίας μπορεί να είναι συνεργάτης ή και προϊστάμενος που υπερβαίνουν τα σωματικά και ψυχικά όρια μίας γυναίκας. Υπάρχουν στις δημόσιες υπηρεσίες, στα υπουργεία κλπ., ένας μεγάλος αριθμός πληροφοριών και βιβλίων για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Οι ειδικοί διαπιστώνουν, ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι μία συμπεριφορά, που διαμέσου αυτής μία γυναίκα αισθάνεται ταπείνωση και εξευτελισμό και σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει το τηλέφωνο πρώτης βοήθειας και συμβουλής για γυναίκες και κορίτσια, θύματα σεξουαλικού βιασμού.
Στην Γερμανία, όπου ζούμε και εργαζόμαστε π.χ. ο σύνδεσμος Wuppertal e.V. διαπιστώνει, ότι 70% όλων των απασχολημένων γυναικών τουλάχιστον μία φορά έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Κάτω από αυτήν τη λέξη συμπεριλαμβάνονται , προσβλητικές παρατηρήσεις, διατιμημένα βλέμματα, φορτικά φιλιά, φαινομενικά τυχαίες επαφές και ως το βιασμό.
Τα επακόλουθα είναι αϋπνίες και ενοχλήσεις συγκέντρωσης, πονοκεφάλους, φόβους και μελαγχολίες. Υπάρχουν όμως ελπίδες και συμβουλές για την αυτοάμυνα της γυναίκας ;;

Οι γυναίκες ελπίζουν συχνά, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι ο προσβάλλων θα τις αφήσει ήσυχες, αν παραβλέψουν την παραβίαση. Επειδή όμως αυτή η ελπίδα δεν πραγματοποιείται, οφείλουν οι γυναίκες να αντιδράσουν επιθετικά.
Ασφαλώς από πληθώρα βιβλίων και πληροφοριών στη Γερμανία υπάρχουν και πολυδιάστατες απόψεις των ειδικών, που μπορεί κανείς να συμβουλευτεί για τις επιμέρους ενοχλητικές περιπτώσεις. Βασικό όμως είναι ότι οι γυναίκες χρειάζονται συμμαχίες στον ιδιωτικό και επαγγελματικό περίγυρο.
Πρέπει να πουν ευδιάκριτα στον προσβάλλοντα – επίσης παρουσία άλλων – ότι η συμπεριφορά του είναι ανεπιθύμητη και πρέπει να θέσουν την αξίωση να σταματήσει τις παραβιάσεις..

Πρέπει να κάνουν τον προσβάλλοντα ανοιχτά γελοίο, πρέπει να τον εκθέσουν μπροστά σε άλλους. Πρέπει να ενημερώσουν και να πληροφορηθούν από το συμβούλιο για γυναικεία προβλήματα, από το εργοστασιακό Συμβούλιο ή μίας έμπιστης προϊσταμένης....

Και ειδικότερα συμβουλεύουν οι ειδικοί να πάνε σε ένα τμήμα μάθησης ρητορικής και αυτοάμυνας, πως μπορούν οι γυναίκες να αμυνθούν φραστικά και σωματικά .Σύμφωνα με το εργατικό δίκαιο είναι απαγορευμένη ευδιάκριτα η σεξουαλική παρενόχληση. Οι παραβιάσεις μπορούν επίσης να καταδιωχθούν ποινικά . Οπωσδήποτε όμως πρέπει να επισκεφθείτε ένα δικηγόρο, αν έχετε νομική και συμβουλευτική Ασφάλεια και να προετοιμάσετε τα νομικά βήματα.
Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις μπορούν οι γυναίκες να απευθυνθούν στην πρώτη βοήθεια στην Κολωνία, τηλέφωνο: 0221-56 20 35 το κέντρο συμβουλών για γυναίκες: 0221-420 16 20.
Τέλος της παρέκβασης».

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Επίσης και τα διαδεδομένα μέσα μαζικής ενημέρωσης (τύπος, ραδιοτηλεόραση) προωθούν μία εικόνα της γυναίκας, „τυπικής θηλυκότητας“, όπου τη βλέπουν ως την ονομαζόμενη εκπλήρωση της γυναίκας μέσα στην οικογένεια, τόσο στο λειτουργικό της καθήκον ως παιδαγωγό των παιδιών, όσο επίσης και στην υπηρετική της λειτουργία και ως καθήκον της απέναντι στον άνδρα.
Το τελευταίο την μεταμφιέζει στο λειτουργικό της επίστρωμα της ωραιότητας, ποθητής (λαχταριστής κλπ.). Δεν πρέπει να παραγνωρίζεται όμως η επιρροή και αντιθέτου τροχιάς νεώτερων δραστηριοτήτων και φιλοσοφικών απόψεων.

Κάτω από την έννοια χειραφέτηση έρχονται στην επικαιρότητα αξιώσεις της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών πολύ ισχυρότερα στη συνείδηση της Κοινωνίας.
Εδώ καταλαβαίνει κανείς με όλα αυτά τόσο το δικαίωμα για εργασία, ισότητα (μπροστά στα συνταγματικά δικαιώματα περί ισονομίας και ισοτιμίας) και στην οικογενειακή κατάσταση,
καθώς επίσης και απελευθέρωση από τους κανόνες μίας Κοινωνίας που προσανατολίζεται σε ανδρικά „πατριαρχικά“ κατευθυντήρια πρότυπα.

Η προαστική μορφή του καταμερισμού της εργασίας σήμαινε για τη γυναίκα ακόμα μέχρι και στον 19ο αιώνα μια διπλή λειτουργική: να συμμετέχει στην (π.χ. γεωργική) διαδικασία παραγωγής, να διοικεί το νοικοκυριό και να ανατρέφει τα παιδιά.
Ακόμα και σήμερα έχει παραμείνει σε πολυάριθμα νοικοκυριά αυτή η διπλή ή τριπλή λειτουργία: Η γυναίκα στέκεται λοιπόν από τη μία μεριά στη διαδικασία παραγωγής (π.χ. θέση εργασίας ολοήμερης ή μισής ημέρας) και να φροντίζει από την άλλη μεριά το νοικοκυριό και τα παιδιά.

Οι προσπάθειες χειραφέτησης πασχίζουν πολύ να επιδιώξουν θετικά αποτελέσματα, ώστε να διαμοιραστεί ισότιμα π.χ. το νοικοκυριό, ο εποικοδομητικός διάλογος αγωγής, η αλληλεπίδραση και η ανατροφή των παιδιών μεταξύ των δύο φύλων.

Χαρακτηριστικά αποτελέσματα όμως φαίνεται έχουν επέλθει σε ένα τουλάχιστον μέρος στους Έλληνες εργαζόμενους Μετανάστες της Γερμανίας και της ομογένειάς μας της Βορείου Αμερικής, όπου κατανοούν, αλληλο -πληροφορούνται, αλληλο- επιδρούν παραγωγικά, αλληλοενημερώνονται, βοηθούν και ξεκουράζουν τις γυναίκες τους στις οικιακές εργασίες, στον κοινό προβληματισμό και τον καταμερισμό εργασίας περισσότερο απ΄ ότι συνήθως συμβαίνει στα χωριά της Πατρίδας τους.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Οι γυναίκες και ιδιαίτερα οι Μετανάστριές μας όπως είναι γνωστό σηκώνουν το βάρος της οικογενειακής εργασίας με τις επακόλουθες συνέπειες στρες, κοινωνική και ψυχική απομόνωση και δημιουργία πολλαπλών επιθετικών προθέσεων, στενοί χώροι κατοίκησης, μελαγχολία και δυσαρέσκεια κατά όλο το εικοσιτετράωρο με την απουσία του άνδρα μέσα από την οικογενειακή συζήτηση και στο θετικό και εποικοδομητικό προσανατολισμό, στον καταμερισμό εργασίας και στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Άνδρες όμως που διαβιβάζουν την οικογενειακή εργασία και την ανατροφή των παιδιών στις γυναίκες, απομακρύνονται εκτός των άλλων και από τα παιδιά τους και τσιμεντώνουν την πατρική ορφάνια της κοινωνίας.. ,συνήθως υποφέρουν οι μετανάστες μας που παραμένουν απομονωμένες και αποξενωμένες μέσα στις ξένες κοινωνίες και τότε είναι ασφαλώς η θέση τους ακόμη χειρότερη από τα χωριά της Πατρίδας τους.

Ενώ από την άλλη μεριά στα καταστατικά των ανδροκρατούμενων ελληνικών κοινοτήτων- δηλαδή συλλόγων της Γερμανίας φαίνονται να υπάρχουν τάσεις που διάκεινται εχθρικά προς τις γυναίκες, αν συγκρίνει κανείς τις λίστες στις κοινοτικές εκλογές, που πλησιάζουν περισσότερο στις λίστες της πρώην DDR, προκατειλημμένες και κομματικοποιημένες, ακόμα και με μόνο κομματικές λίστες, που η ιεράρχηση γίνεται από 0,2-2% κομματικά οργανωμένων, κατά παράβαση του συντάγματος και του Αστικού Κώδικα και είναι πανέτοιμοι, για αγώνα αντιμαχομένων θέσεων και παντός φρεναρίσματος μεταξύ των φανατισμένων κομματικών, παρά της παραγωγικής αλληλεγγύης, αυτό-εκπλήρωσης και αλληλοσεβασμού.
Απουσιάζει δηλαδή ο τρόπος επιλογής με τον σταυρό προτίμησης και επίσης και με την πρώτη, δεύτερη και τρίτη ψήφο για εκείνα τα δραστήρια, δυναμικά, προβληματισμένα, γνήσια και ανήσυχα κοινωνικά πρόσωπα της τοπικής Κοινωνίας...Ενώ στις τοπικές Κοινωνίες των συμπολιτών μας στις ευρωπαϊκές κοινωνίες έπρεπε να υπάρχουν ο σταυρός προτίμησης και δύο / τρεις διαφορετικές λίστες και δύο / τρεις διαφορετικοί ψήφοι, ο ένας ψήφος είναι για το δραστήριο και προβληματισμένο πρόσωπο της Τ.Α. που θα επιθυμούσε να συμμετάσχει στα κοινά και να ανήκει σε άλλο κόμμα ή και σε διευρυμένες λίστες και ο δεύτερος για το κόμμα που θέλουμε να κυβερνήσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και μία άλλη ψήφος για τον Πρόεδρο, Αντιδήμαρχο, που μπορούν να είναι ισχυρές προσωπικότητες φιλικά τοποθετημένοι και πλησιέστερα στο λαό και δεν έχουν καμία κομματική δέσμευση. κλπ..
Διότι ενώ στα πολιτικά κόμματα συμμετέχει μόνο ένα ασήμαντο ποσοστό του πληθυσμού, αυτό το ασήμαντο ποσοστό, καθορίζει αποφασιστικά τις τύχες μας με τις λίστες υποψηφίων... και έχει μαραζώσει κυριολεκτικά την μεταναστευτική μας κοινωνία.
Ασφαλώς τις αναφερόμενες θέσεις των κοινωνικών κανόνων μπορεί κανείς να τις διακρίνει ευδιάκριτα στη Δικαιοδοσία και στην κοινωνική πραγματικότητα.

Απέναντι σ΄ αυτές τις σπουδαίες τάσεις βρίσκονται όμως ακόμα από την άλλη μεριά ακόμα ισχυρότερα διαδεδομένα συντηρητικά δείγματα σκέψης, επίσης ακόμα και στη Δικαιοδοσία, έτσι ώστε παρ΄ όλες τις επιδιώξεις χειραφέτησης γονιών και συνδέσμων και κατά ένα μέρος της δικαιοσύνης, θα παραμείνει ένα χάσμα-ρήγμα μεταξύ συναίσθησης και πραγματικότητας.

Ακόμα παραμένουν άλυτα και στη δική μας Πατρίδα πολλά δικαιώματα που βασίζονται και προφυλάσσονται συνταγματικά (ισότητα μεταξύ άνδρα και γυναίκας στη θέση εργασίας, στην κοινωνία, ακόμα και στην πολιτική, ασφαλώς και περισσότερο στην ίδια την οικογένεια κλπ.

Από τους 450 000 χιλ. άεργους στην Ελλάδα το 1977 το 65% ήτανε γυναίκες κα η χώρα μας είχε το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις άνεργες γυναίκες έως 35 ετών.
Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες αμειβότανε 40% λιγότερο απ΄ ό,τι οι άνδρες που έκαναν την ίδια εργασία. Βλέπε: ΤΑ ΝΕΑ, 14.06.1997.

Υποπτευόμαστε υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ θεωρίας και πράξης. Ακόμα και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τις γυναίκες εισήχθη στην Πατρίδα μας κατ΄ αρχάς το 1956. Οι νεώτερες εξελίξεις στην αγορά εργασίας, σύμφωνα με τα ΝΕΑ, 30.08.2001, διαπιστώνουν ότι είναι δυναμική η εισβολή των γυναικών στην αγορά, αλλά κυρίως σε εποχικές εργασίες και με αυτό συμπεράνουμε, ότι είναι Γένους θηλυκού η υποαπασχόληση.

Οι περισσότερες θέσεις μεταξύ 1993 και 2000 παρουσιάζουν, ότι εισήλθαν στην απασχόληση 188.300 γυναίκες έναντι μόνο 37.800 ανδρών, αλλά εξακολουθούν να μένουν περιορισμένες σε χαμηλόβαθμες ή μειωμένων αποδοχών εργασίες ή χωρίς ασφάλεια.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΒΑΡΟΣ …

Οι Έλληνες είναι οι «χοντρότεροι» της Ευρώπης. 35% τοις εκατό των Ελλήνων έχουν πρόσθετο βάρος, οι γυναίκες έχουν 31% πρόσθετο βάρος. Αυτό αναφέρει η στατιστική υπηρεσία του Λουξεμβούργου.
Οι Γερμανοί βρίσκονται στην ευρωπαϊκή στατιστική στο μεσαίο πεδίο. Από τους άλλους ευρωπαίους άνδρες μετά τους Έλληνες ακολουθούν η Ισπανία με 32% πρόσθετο βάρος, κατόπιν το Λουξεμβούργο με 31% και Μεγάλη Βρετανία 30%.
Οι Γερμανοί έχουν πρόσθετο βάρος 29% για το στατιστικό έτος 1996. Στην Ολλανδία ζυγίζουν μόνο 17% των ανδρών με πρόσθετο βάρος.
΄0σον αφορά τις γυναίκες βρίσκονται, στην Πορτογαλία με πρόσθετο βάρος κατά 31% εξίσου, όσο και η Ελλάδα. Οι γερμανίδες έρχονται σε ποσοστό υπέρ-βάρους των 19%


ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Πολύ εύκολα μια γυναίκα υποπίπτει στην ΟΔΓ μετά από ένα διαζύγιο στην κοινωνική πρόνοια.
Κάθε τρίτος γάμος καταλήγει στο δικαστή και έχει αυτή η διαδικασία για την Πολιτεία οικονομικά επακόλουθα.
Σε 80% των νοικοκυριών μετά από ένα διαζύγιο δεν επαρκούν τα χρήματα και για τις δύο οικογένειες.

Από τα 39,7 δισεκατομμύρια μάρκα, που δίνει η Πολιτεία για την κοινωνική πρόνοια, αποτελεί το 1/3 σε μητέρες με μεμονωμένη ανατροφή και τα παιδιά τους.
Για 500.000 παιδιά αναλαμβάνει τη διατροφή η Πολιτεία, γιατί ο ίδιος ο πατέρας τους δεν κάνει τίποτε. Siehe : Kölner Stadt-Anzeiger, 05.09.2000, S.6.

Σύμφωνα με έρευνα δύο αμερικανών ψυχολόγων,( Δρ. Τζούντιθ Βαλερστάιν του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ και της Τζούλια Λιούς του Σαν Φραντζίσκο στην Καλιφόρνια, οι τραυματικές επιπτώσεις ενός διαζυγίου μπορεί να βασανίζουν τα παιδιά για πολλά χρόνια μετά το χωρισμό των γονιών τους και αποτελούν εμπόδιο στις προσπάθειες τους να δημιουργήσουν ως ενήλικοι σωστές οικογενειακές σχέσεις.
Τα παιδιά που έχουν ζήσει την εμπειρία ενός διαζυγίου αντιμετωπίζουν στην εφηβεία πολλά προβλήματα, από το μεγάλο φόβο της απώλειας και της καταστροφής ως τον εθισμό τους στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ.

Μεγαλώνοντας έχουν λιγότερες πιθανότητες από τα άλλα παιδιά να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια και περισσότερες να χωρίσουν και αυτά έως και οι γονείς τους.

Παρά το ότι τα περισσότερα παιδιά χωρισμένων γονιών καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους, στην πορεία τους μέχρι εκείνη τη στιγμή κάνουν πολλά λάθη.

Τα καταφέρνουν, αλλά το τίμημα είναι μεγάλο. Στα χρόνια μετά το διαζύγιο τα παιδιά αυτά έχουν λιγότερη φροντίδα για προστασία.. όσο μικρότερα σε ηλικία είναι τα παιδιά όταν οι γονείς τους χωρίζουν τόσο μεγαλύτερο το πλήγμα.
Πάντως, και οι δύο επιστήμονες επισημαίνουν πως δε παροτρύνουν τα ζευγάρια να μείνουν μαζί για χάρη των παιδιών. Σε ορισμένες περιπτώσεις το διαζύγιο είναι η καλύτερη λύση για τα παιδιά, ειδικά όταν ο ένας από τους δύο γονιούς φτιάχνει τη ζωή του και αποτελεί παράδειγμα για το παιδί του... παρμένο από την Πρωινή της Νέας Υόρκης: www.proini.com, 07.09.2000.

Οι γυναίκες πρέπει όμως να κατανοήσουν, ότι οι καθυστερήσεις και μακροχρόνιες διαδικασίες της αλλαγής, δεν αφορά μόνο το δικό τους πρόσωπο, παρά εδώ παίζουν ένα σπουδαίο ρόλο οι παραδοσιακές συνήθειες, όπου τερματίζεται μια απαρχαιωμένη πατριαρχική διαδικασία.

Και οπωσδήποτε οι γυναίκες και τα δραστήρια πρόσωπα στη δική μας Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να κάνουν το δεύτερο βήμα, πρέπει να πάνε στις υπηρεσίες, σε συλλόγους, συνδέσμους, κοινωνικές, πολιτιστικές, φυσιολατρικές, φιλανθρωπικές, περιβαλλοντικές ομάδες, και πολλαπλές ομάδες πρωτοβουλίας, δραστηριότητας επίσης στα πολιτικά κόμματα, που αδρανούν, μαραζώνουν, μονολογούν και εκεί να είναι πανέτοιμες να συνεργαστούν ενεργά για την αλλαγή. Αυτό θα πει να εισηγηθούν δια λόγων και πράξεων, να επιδιώξουν θέσεις επιρροής, ώστε να θελήσουν ν΄ αλλάξουν κάτι τι.

Γι΄ αυτό τον λόγο όμως πρέπει να δραστηριοποιηθούν και να ανοίξουν το στόμα τους, πρέπει να διαμαρτυρηθούν εναντίον των αδικιών και να πουν ευδιάκριτα στους αποφασίζοντες: αυτό δεν το αποδέχομαι έτσι, και θα πρέπει παρακαλώ να μου το εξηγήσετε.

Οι άνδρες και τα δραστήρια πρόσωπα το κάνουν διαρκώς, οι γυναίκες είναι συνήθως πάρα πολύ προσανατολισμένες στην αρμονία, στην σιωπή και περιορισμένη, ανεκδήλωτη φαντασία.
Αλλά κατ΄ αυτόν τον τρόπο δεν διαπερνούν τους στόχους τους ούτε για τα παιδιά τους ούτε για τους άλλους ούτε για τον ίδιο τον εαυτό τους. Πέντε χιλιάδες χρόνια Πατριαρχάτο δεν είναι όμως τόσο εύκολο να ξεπεραστεί σε λίγες δεκαετίες.

Βλέπε και: Heike Mundzeck: Männer und Frauen sind gleichberechtigt, Frankfurter Rundschau,27.02.1999


ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΡΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ


Η έγκυρη εφημερίδα της Φρανκφούρτης, Frankfurter Rundschau,6.2.99 αναφέρει από το βιβλίο Econ - Verlag παραδείγματα από τρεις γυναικείες προσωπικότητες της Γερμανικής κοινωνίας.
Η Ingrid Matthäus-Maier, αναφέρει, ότι σε έναν ανδρικό κόσμο η γυναίκα πέφτει στην αντίληψή του με τον απλούστερο τρόπο.

Γυναίκες στις υψηλότερες θέσεις πρέπει ακόμα και σήμερα να είναι καλύτερες απ΄ ό,τι οι άνδρες. Αν σε μία κομματική περιοχή υπάρχουν δύο υποψήφιοι, ένας δικηγόρος και μία οικοκυρά, τότε είναι ευδιάκριτο, ότι ο δικηγόρος έχει διασυνδέσεις επαγγελματικές και σε οργανώσεις σπορ, ευρύτερες επικοινωνίες με τα Μέσα μαζικής Ενημέρωσης κλπ., ενώ η οικοκυρά δεν έχει τίποτε απολύτως ως εμπειρία της και το καταλαβαίνει κανείς, γιατί αναγκάζονται πολλές γυναίκες να τσιληπουρδούν περισσότερο. Οι γυναίκες έχουν τόσους παχύς πόντους, και γιατί φοράει με αυτήν την φιγούρα, τόσο στενά φορέματα;

Η Heide Simonis αναφέρει, ότι ενώ οι άνδρες συνάπτουν διαδοχικές σχέσεις , οι γυναίκες δεν συνάπτουν, διότι παντρεύονται, γεννούν παιδιά και ενσωματώνονται σε άλλη κοινωνική ομάδα, ενώ οι άνδρες οικοδομούν περαιτέρω τις παλιές τους σχέσεις, συνάπτουν νέες και ξέρουν πάντα ποιόν θα τηλεφωνήσουν σε περιπτώσεις ανάγκης. Πολλές γυναίκες αλλάζουν συμπεριφορά μόλις παντρευτούν.

Προσαρμόζονται στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο προγραμματισμό του άνδρα τους, ιδιαίτερα αν υπάρχουν παιδιά αλλάζουν ο φιλικός κύκλος και το γούστο.

Η Rita Suessmuth αναφέρει κριτικά, ότι ο άνδρας πρέπει να κάνει καριέρα, αυτό ανήκει τρόπον τινά στην ανάθεση των ρόλων. Μία γυναίκα που κάνει καριέρα είναι suspekt, ύποπτη. Οι μεν ερωτούν είναι ικανή για καριέρα; Οι δεν άλλοι ερωτούν είναι μανιώδης για καριέρα;
Ένα μακρύ ιστορικό διάστημα δεν είχανε οι γυναίκες κανένα προγραμματισμό καριέρας, ούτε και αυτόν τον προγραμματισμό μιας επαγγελματικής διαδικασίας.

Αυτό δεν ανήκε στις σκέψεις τους. Εκτός τούτου η γυναικεία καριέρα φαινότανε σε αντίθεση με τον υπηρετικό της ρόλο.
Έτσι προϋποθέτει αυτόματα κανείς: ΄0τι αυτή πρέπει να υπηρετεί τον άνδρα της και τα παιδιά της. Ακόμα και στην σημερινή μας εποχή είναι έτσι, αν αρρωστήσει ένα παιδί, αναμένεται, ότι η γυναίκα θα παραμείνει στο σπίτι.
Για να αποκτήσεις ένα παιδί σε αυτήν την Κοινωνία δεν είναι Bonus ένα μερίδιο κέρδους, παρά ένα Malus ασφαλιστικό συμπλήρωμα, αλλιώς θα έπρεπε να έχει επίδραση θετική στη σταδιοδρομία της γυναίκας. Συμπληρωματικά έρχεται, ότι οι άνδρες πρέπει να έχουν τη φιλοδοξία. Φιλόδοξες γυναίκες είναι πλησιέστερα στο suspekt ύποπτες.

Δεν υπάρχει τίποτε, που να τις κάνει ελκυστικότερες. Έπειτα κατηγορούν τη γυναίκα, ότι είναι πάρα πολύ υποχωρητική, έχει την αναγκαιότητα της αρμονίας, δεν μπορεί να λύσει τις φιλονικίες - γενικά όλα όσα στην οικογένεια διαρκώς έχει στην πρακτική της. ΄0σες ιδιωτικές ποιότητες και δεξιοτεχνίες και να έχει πάνε πολλές φορές χαμένες, διότι και οι γυναίκες είναι μεταξύ τους πιο κριτικές, αντί να πουν: άνθρωπέ μου εγώ θα τη βοηθήσω, θα την υποστηρίξω, παρατηρούν:
Αυτή έχει δεξιοτεχνίες κατέχει πολλά πράγματα. Δεν τις αποδέχονται στη δημόσια ζωή. Και η Rita Suessmuth συνεχίζει: Επίσης και στον σχηματισμό των κομματικών υποψηφίων για το Κοινοβούλιο ακούτε τα ερωτήματα: Θα επιδιώξει να επιδράσει άραγε η γυναίκα κάτι τι για εμάς, είναι ικανή αντίδρασης φιλονικιών; Αυτό θα πει, ακριβώς τον παραδοσιακό ρόλο της γυναίκας τις τραβούν και τις τοποθετούν ακόμα ενδιάμεσα στον σημερινό ρόλο.

Ένα εκρηκτικό σημείο φιλονικιών για τη γενιά των δικών μας κοριτσιών είναι, ότι η προηγούμενη τοποθέτηση, ότι με τα παιδιά πρέπει να παραλάβουν τον ρόλο της οικογένειας, έχει ήδη παραμεριστεί. Η σημερινή γενιά θέλει και τα δύο. Και αποδεικνύεται στην πρακτική με ποια εμπόδια και τρικλοποδιές είναι συνδεδεμένα. Και συγχρόνως μπορεί κανείς να παρατηρήσει ευδιάκριτα: Πάνω από 90% των ανδρών κατέχουν διευθυντικές θέσεις κλειδιά και έχουν παιδιά, μόνο όμως 47% των απασχολούμενων γυναικών είναι σε διευθυντικές θέσεις και έχουν παιδιά... Frankfurter Rundschau,06.02.99.

ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ ΑΝΙΣΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Ο διαφορετικός διαμοιρασμός των ρόλων των δύο φύλων μαθαίνονταν στην οικογένεια, στο σχολείο και στην επαγγελματική σχολή.

Παρατηρούμε συχνά στους γνωστούς και φίλους μας και γενικά στην καθημερινή μας ζωή, ότι από την αρχή μεταχειρίζεται κανείς στην Κοινωνία μας διαφορετικά τα αγόρια από τα κορίτσια. Αρχίζει από τη γέννηση, όπου η χαρά είναι μεγαλύτερη, αν γεννηθεί αγόρι και παύει αν γεννηθεί κορίτσι και σε σύγκριση με τον αδελφό δεν χρειάζεται μόρφωση.

Πολλές φορές στην Πατρίδα μας από τη γέννηση ενός παιδιού υπάρχει τόσο απογοήτευση, που αν είναι κορίτσι πλησιάζουμε να έχουμε τις αρνητικές απόψεις της ινδικής-ανατολίτικης νοοτροπίας και έχουμε την υποψία, και ό,τι φαίνεται ευδιάκριτα στην κοινωνία και στον περίγυρό μας η υποβαθμισμένη αξιολόγησή μας για τις γυναίκες γενικά...

Από μικρό ακόμα το αγοράκι προωθείται και παροτρύνεται από τους γονείς σε μία τεχνητή τοποθέτηση στην γκομενοκοινωνία και για την κατάκτηση πολλών γυναικών.., που αργότερα του γίνεται βίωμα και του δημιουργεί προβλήματα προσαρμογής του στην οικογένεια και σε μία μοναδική και ευτυχισμένη γυναίκα.
(Επιτρέψτε μου να αναφέρω, ότι αν και στην Ελλάδα καταργήθηκε η προίκα δια Νόμου, πολλοί συμπολίτες Έλληνες γονείς της ΕΕ που πάντρεψαν τις κόρες τους στην Ελλάδα, υποφέρουν και αναστενάζουν κάθε τόσο από το τράβηγμα χρημάτων για χάρη της κόρης και του γαμπρού).

ΑΛΛΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Επιτρέψτε μου όμως να επεκτείνω και στις νοοτροπίες άλλων χωρών:
Όπως γνωρίζουμε στις Ινδίες δολοφονούνται χιλιάδες γυναίκες με το σύστημα της Γκεροσίν κατά την ώρα του μαγειρέματος, αν δεν προμηθεύει συνεχώς ο πεθερός με χρήματα για χάρη του γαμπρού.
Και γνωρίζουμε, ότι ενώ στην Ινδία μπροστά από 150 χρόνια καταργήθηκε με βρετανικό Νόμο να καίονται ζωντανές οι χήρες, συνεχίζεται όμως και σήμερα αυτή η νοοτροπία σε απομακρυσμένες περιοχές ή συνεχίζεται στις παντρεμένες και νύφες με το σύστημα του εκβιασμού και του εγκλήματος μέσω μαγειρέματος.

Επιτρέψτε μου ακόμα να αναφέρω, ότι κατά την οθωμανική Αυτοκρατορία Έλληνες που κατείχαν σημαίνουσες θέσεις με επιρροή ήτανε μωαμεθανικού θρησκεύματος και συνήθιζαν φτωχές χριστιανικές οικογένειες να παντρεύουν τα όμορφα κορίτσια τους σε Έλληνες μωαμεθανικής θρησκείας για να πάρουν δώρα, χρήματα και φλωριά από τον γαμπρό για τον πεθερό, ένα έθιμο που κατήργησε ο Κεμάλ Ατατούρκ το 1923.

Θα ήθελα όμως να αναφέρω και άλλα παραδείγματα, π.χ. από το Μπαγκλαντές, όπου οι άνδρες καταστρέφουν το πρόσωπο των γυναικών με οξικό οξύ-δηλητήριο, στην Ινδία η Αστυνομία είναι υποχρεωμένη να εξετάσει τα θύματα, που έχουν λάβει χώρα μέσα στα πρώτα έξι χρόνια του γάμου, προϋπόθεση το θύμα να είναι γυναίκα, τέτοιοι θάνατοι είναι συνηθισμένοι, αν καταβάλλεται προίκα.

Στο Βιχάρ, ομόσπονδη χώρα των Ινδιών 65% των ανδρών και 8% των γυναικών είναι της γνώμης, κορίτσια πρέπει να θανατώνονται από τη γέννησή τους αμέσως, διότι αποβαίνουν σε βάρος της κοινωνίας αν επιζήσουν τα κορίτσια τα πρώτα χρόνια πολλά από αυτά πέφτουν θύματα σεξουαλικών επιθέσεων μέσα στην ίδια την οικογένειά τους.

Στο ινδικό Μπανγκαλόρε από 350 ερωτηθέντα κορίτσια σχολικής ηλικίας απήντησαν πάνω από 50% ότι βιάστηκαν από μέλη της οικογένειάς τους. 1/3 αυτών των παιδιών ανέφεραν ότι ο χρόνος του βιασμού έλαβε χώρα όταν ήτανε νεώτερα των δέκα ετών.

Το 1921 στην Ινδία μόνες χήρες ήτανε 2 636 κάτω των πέντε ετών, 97 857 χήρες μεταξύ πέντε και εννιά ετών και 332 024 χήρες μεταξύ 10 και 14 ετών. Αιτία του πρόωρου γάμου είναι ότι όσο νεώτερο είναι το κορίτσι τόσο λιγότερο προίκα πρέπει να καταβληθεί. Η πιθανότητα να είναι ένα κορίτσι παρθένο είναι μεγαλύτερη.

Κάθε χρόνο δολοφονούνται στην Ινδία 5000 παντρεμένες γυναίκες, γιατί οι άνδρες ενδιαφέρονται μόνο για την προίκα τους.
Σε 35 χώρες ανέφεραν 1/3 ως 50% των γυναικών, ότι ήδη μία φορά από έναν σύντροφο έχουν υποστεί ψυχικά βασανιστήρια. Οι χειρότερες απ΄ όλες τις χώρες είναι η Ινδία, όπου 75% των ερωτηθέντων γυναικών ανέφεραν ότι έγιναν θύματα ψυχικού βιασμού.(βλέπε FAZ,02.12.1998).

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Συνεχίζουμε τις σκέψεις μας με τις διαφορές διαπαιδαγώγησης μεταξύ αγοριών και κοριτσιών: Ενδιάμεσα στο αγόρι και στο κορίτσι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μέτρων ανατροφής και αγωγής, που προκαθορίζουν σχεδόν, χωρίς να το καταλάβουμε το κορίτσι για ένα μετέπειτα ρόλο, ως οικοκυρά και μητέρα και του αφαιρούμε από την αρχή κιόλας κάθε ενεργό δραστηριότητα για τα δικά του ενδιαφέροντα και κλίσεις.

Είναι λοιπόν τα διαφορετικά παιχνίδια για το αγόρι π.χ. τεχνικά ή και πολεμοχαρή παιχνίδια, αυτοκίνητα, οικοδομήματα κλπ., που το προωθούν στη φιλονικία με το γύρω του κόσμο, ενώ στα κορίτσια κούκλες, οικιακά αντικείμενα, ζώα από ύφασμα, που προετοιμάζουν το κορίτσι για μία ζωή στο σπίτι και έξω από την ΚΟΙΝΩΝΙΑ, και προωθούν την παθητικότητα και το εμποδίζουν μ΄ αυτό αργότερα να μπορέσει να αγωνισθεί, να αλλάξει, να καλυτερεύσει ενεργά την κατάστασή του, στον τόπο εργασίας, στην πολιτική, στην οικογένεια ή σε άλλες ευκαιρίες. Και μ΄ αυτή την έννοια συνεχίζεται ακόμα και στην πατρίδα μας η ανατροφή και οι παροτρύνσεις μας.

Το κορίτσι ανατρέφεται να είναι καθαρό, το αγόρι επιτρέπεται να λερώνεται. Το κορίτσι πρέπει από πολύ νωρίς να βοηθά στο νοικοκυριό, το αγόρι επιτρέπεται εκτός των άλλων να παίζει, να κυλιέται, να σκίζει ρούχα να είναι αυθάδης κλπ.

Τα κορίτσια οφείλουν να είναι φρόνιμα, καλοαναθρεμμένα, και με ευπρέπεια. Τα αγόρια επιτρέπεται αργά το βράδυ να βγαίνουν έξω. Τα αγόρια ανατρέφονται με την παρότρυνση κατάκτησης πολλών γυναικών, τα κορίτσια όμως πρέπει όλα να τα κάνουν μυστικά. Τα κορίτσια πρέπει να παραμένουν στο σπίτι.

Και όμως οι στενοί χώροι κατοίκησης και οι καθοριστικοί τρόποι χειρισμού διαπαιδαγώγησης επιβαρύνουν τα παιδιά με πρόσθετα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα και δημιουργούνται στα παιδιά οι τάσεις της απελευθέρωσης, της εξόδου και τη φυγής προς τα έξω με πολλές αρνητικές επιπτώσεις.

Αλλά ακόμα περισσότερο απ ΄ότι αυτά τα μέτρα αγωγής και διαπαιδαγώγησης μαθαίνουν τα παιδιά από τα υποδειγματικά παραδείγματα των γονιών τους προς μίμηση, πώς ακριβώς πρέπει να συμπεριφέρονται. Το κορίτσι βλέπει, πως η μητέρα με διαφοροποίηση υπηρετεί τον πατέρα και τ΄ αγόρια, πώς εκτελεί υπομονετικά και αμίλητη όλο το νοικοκυριό.
Και μολαταύτα ακόμα μπορεί και πηγαίνει και στη δουλειά, πως δεν παραμένει γι΄ αυτή καθόλου καιρός να διαβάσει ένα περιοδικό, μία εφημερίδα, επίσης ούτε ακόμα και για την πολιτική δεν μπορεί να βρει καθόλου καιρό, ακόμα και αν αυτή η πολιτική αφορά βασικές υποθέσεις για την ίδια της τη ζωή, όπως π.χ. είναι η μητρική σύνταξη, η σύνταξη οικοκυράς, ο προγραμματισμός οικογένειας και οι παράγραφοι για τη ισότητα της γυναίκας και για τις νέες εξελίξεις στις εκτρώσεις.

Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ζούμε και εργαζόμαστε προστίθενται και άλλα προβλήματα μεταξύ γονιών και παιδιών, διότι τα ξένα παιδιά και οι νέοι προσαρμόζονται γρηγορότερα στις ευρωπαϊκές συνθήκες ζωής απ΄ ότι οι γονείς της πρώτης γενιάς. Με αυτόν τον τρόπο συνδιαλλαγής τα παιδιά αποκτούν μία εντελώς νέα άποψη για τη ζωή και το περιβάλλον, νέους τρόπους σκέψεις και συνδιαλλαγής και νέα γούστα.
Τα παιδιά απομακρύνονται σιγά, σιγά ή και εντελώς από την παράδοση της Πατρίδος τους και αποκτούν μία νέα νοοτροπία, ένα νέο αίσθημα ελευθερίας που οδηγούν σε μία αποξένωση από τους γονείς τους και περισσότερο, αν μάλιστα δεν υπάρχουν προοδευτικές και αναγεννητικές πνευματικές και κοινωνικές εκδηλώσεις σε ιδρύματα κοινής ωφελείας.

Αυτές οι αρνητικές τάσεις βοηθούνται και από το περιορισμένο λεξιλόγιο των γονιών και περαιτέρω συνδιαλλαγής και επικοινωνίας καθώς επίσης και τα υποβαθμισμένα εθνικά ελληνικά αναλυτικά προγράμματα των αμιγών σχολείων.
Αυτό το γεγονός οδηγεί οι νέοι ξένοι να μην επιθυμούν γενικότερα να επιστρέψουν στην Πατρίδα τους με απογοήτευση των γονιών και για τις αντιπαραγωγικές επενδύσεις στην ιδιαίτερη γενέτειρα και την Πατρίδα.
Αυτή η ανυπόφορη κατάσταση δημιουργεί ανυπέρβλητα προβλήματα μεταξύ γονιών και παιδιών.., συνοδευόμενη και από τα πρακτικά και αρνητικά βιώματα των γονιών στην Πατρίδα.

(Είχαμε σε άλλο άρθρο μας, σε ημερήσια τοπική εφημερίδα της Δράμας,7.8.1997 ασχοληθεί, πώς ορισμένες Ανδροκρατούμενες „πατριαρχικές “μεταναστευτικές μας οικογένειες μαζί με επιτήδειους Έλληνες συμβούλευαν παλαιότερα συμπατριώτες μας για τα συνταξιοδοτικά και κυρίως θύματα ήτανε πάντα οι απροστάτευτες γυναίκες να ξεπουλήσουν τις συνταξιοδοτικές εισφορές και τα δικαιώματα για σύνταξη, που επηρεασμένες πολλές και κάτω από την αντικοινωνική πίεση και την δελεαστική επιρροή των ανδρών τους, ξεπούλησαν αμέτρητες γυναίκες τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα και οδηγήθηκαν αργότερα στη φτώχεια, ανέχεια και στο Ταμείο της κοινωνικής πρόνοιας, δηλαδή ξεπουλήθηκαν απερίσκεπτα δικαιώματα που έχουν κερδίσει με αγώνες και αίμα και από συνεχείς αγώνες δεκαετιών από τους εργαζομένους και τα συνδικάτα τους).

Ένα ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα επήλθε στην συνείδηση, τιμή και αξιοπρέπεια του ευρωπαϊκού Ελληνισμού, όταν δικηγόροι, δήμαρχοι και κοινοτάρχες εξευτελίζοντας τα λειτουργήματά τους εξέδιδαν πιστοποιητικά σε παραμεθόριες περιοχές με την αναβίβαση των ετών συνταξιοδότησης κατά 5-15 έτη με υπερβολικά ποσά και με την προσκόμιση ψευτομαρτύρων…, μία απάτη και παραβίαση των Νόμων της Πολιτείας και των χρηστών ηθών και κατάφορη παραβίαση της ανθρώπινης τιμής και αξιοπρέπειας σε βάρος των μεταναστών μας με συμβούλους δικηγόρους και απατεώνες… για χάρη εισδοχής συναλλάγματος και μάλιστα με την ανοχή της κοινωνίας και της Πολιτείας, έτσι ώστε να υποψιάζονται και να πιστεύουν πλέον οι μετανάστες μας, ότι οι δικαστικές αποφάσεις είναι τόσο αξιόπιστες στην Πατρίδα μας, όσο αξιόπιστοι είναι και οι μάρτυρες…


Ακόμα όμως και σήμερα στις χώρες των ευρωπαίων εταίρων μας που έχουν εισχωρήσει αρκετές χιλιάδες Έλληνες σε επιχειρηματικές δραστηριότητες τα περισσότερα μέλη της οικογένειας και ιδιαίτερα τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους τα έχουν και εργάζονται ανασφάλιστα.


Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΥΔΙΑΚΡΙΤΑ, ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:


Ενώ η μητέρα μετά την εργοστασιακή εργασία της συνεχίζει την εργασία της με το νοικοκυριό και το μαγείρεμα και τη βασανιστική μοναξιά, από την άλλη μεριά ο πατέρας αντίθετα έρχεται από τη δουλειά στο σπίτι (ή ακόμα μετά από πολύωρη διαμονή στο καφενείο με συζήτηση, χαρτί, τάβλι, ούζο και μεζέ και αρχίζει να διαβάζει την εφημερίδα ή κάθεται μπροστά στην τηλεόραση και αφήνει τη γυναίκα του να φροντίζει γι΄ αυτόν με την ακριβή λεπτομέρεια εξυπηρέτησης, χωρίς βέβαια την παραμικρή συζήτηση, (ή τουλάχιστον και επιτέλους μία και μοναδική περιορισμένη συζήτηση) γύρω από τα οικογενειακά προβλήματα, την πολιτική, κοινωνική ζωή, εκπαιδευτική πολιτική, αλλά και τη γενική ενημέρωση και την κοινωνική, ενημερωτική επικοινωνία και θετική ενδιάμεση αλληλεπίδραση..., και αλληλοσεβασμό πληροφόρησης, όπου εδώ ολοφάνερα διαπιστώνουμε την μεγάλη και άνιση πληροφόρηση και άνιση πνευματική εξέλιξη μεταξύ ανδρών και γυναικών...

Από την άλλη μεριά όμως οι άνδρες αρρωσταίνουν, αν οι γυναίκες τους εργάζονται πάρα πολύ και στην εργοστασιακή απασχόληση και στο σπίτι γενικά, αλλά και στο να μπαίνω-βγαίνει στην κουζίνα.

Αυτό έχει αποδείξει μία έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, ότι, αν οι γυναίκες εργάζονται πάρα πολύ είναι βλαβερό για την υγεία των ανδρών. Οι επιστήμονες κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα μετά την παρακολούθηση τριών χιλιάδων ζευγαριών, όπου οι γυναίκες εργαζότανε περισσότερο από 40 εβδομαδιαίες ώρες στον τόπο εργασίας και οι άνδρες αισθανότανε παραμελημένοι και δεν έδειχναν καμιά αξία στην κοινωνική ζωή και δεν πρόσεχαν καθόλου την υγεία τους.
Σύμφωνα με αυτήν την έρευνα είναι υπόθεση των γυναικών να στέλνουν τον άνδρα τους, ας πούμε στο σπορ.
Τα αποτελέσματα για τους άνδρες έδειξαν, ότι κατά μέσον όρο μετά από τρία χρόνια υπήρχε 25% υψηλότερο ρίσκο ασθενείας. Οι γυναίκες ήτανε επίσης για τους συντρόφους τους, εκτός των άλλων η γραμματέας για κοινωνική επικοινωνία.

Αντίθετα δεν διαπίστωσαν οι κοινωνιολόγοι των ΗΠΑ σε γυναίκες που οι άνδρες τους εργάζονται πάρα πολύ καμία αρνητική επίδραση, βλέπε: Frankfurter Rundschau Männer macht es krank, wenn Frauen viel arbeiten, 19.08.2000,S. 32.

Και συνεχίζουμε με την ενδιάμεση επικοινωνία, συνδιαλλαγή, Λόγου και Αντίλογου στις μεταναστευτικές μας εργατικές οικογένειες.

Όταν λοιπόν επιστρέψει ο πατέρας στο σπίτι και αν τα παιδιά φωνάζουν δυνατά, συνήθως δίνει την εντολή στη μητέρα να φροντίσει για ησυχία και αν υπάρχουν προβλήματα, αποφασίζει ο πατέρας και για την εκτέλεσή τους διαβιβάζει την απόφαση περαιτέρω, και ασφαλώς για την εφαρμογή της απόφασης υπεύθυνη είναι η μητέρα.

Και επειδή για το κορίτσι η μητέρα είναι πρότυπο με το οποίο το ίδιο ταυτίζεται, παίρνει τους ίδιους τρόπους συμπεριφοράς, όπως η μητέρα, ενώ ο υιός ακολουθεί, ό,τι κάνει ο πατέρας του. Και άιντε τώρα να χτίσουμε μια δημοκρατικότερη, δικαιότερη Κοινωνία με κοινωνική επικοινωνία, συναίνεση, αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη.

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΝΑΛΥΣΗΣ:

Οι εργαζόμενες γυναίκες - έχουν περισσότερο Στρες στο γάμο;

Απασχόληση και οικογένεια - πολλές γυναίκες τα καταφέρνουν και τα δύο.
Και όμως τότε μόνο, αν ο σύντροφος συμπορεύεται μαζί.
Αρκετές φορές είναι η απασχόληση της γυναίκας η αιτία για το συζυγικό στρες. Το ότι οι άνδρες εργάζονται είναι κάτι το αυτονόητο.

Θα έπρεπε όμως το ίδιο αυτονόητο να είναι και για τις γυναίκες, γιατί πολλές φορές είναι καλύτερα εκπαιδευμένες από τους άνδρες. Στο κύριο δημοτικό σχολείο κάθονται περισσότερα αγόρια απ΄ ότι κορίτσια, στα πανεπιστήμια περισσότερες γυναίκες απ΄ ότι άνδρες.
Ανθίζουν οι μελλοντικές ειδικότητες όπως οι προσφερόμενες υπηρεσίες, όπου είναι κατειλημμένες από τα δύο τρίτα από τις γυναίκες. Ο αριθμός των γυναικών-υπαλλήλων ανεβαίνει, κυρίως στα ποιοτικά ανώτερα επαγγέλματα.
Και όμως μόλις μία γυναίκα παντρευτεί δεν είναι κιόλας αυτονόητο το να εργάζεται. Σκέψεις, όπως «ο άνδρας σου κερδίζει όμως αρκετά, πρέπει οπωσδήποτε πραγματικά να εργάζεσαι εκεί»;
δεν μπορούμε να τις βγάλουμε από τα κεφάλια μας.

Συγχρόνως μας αποδεικνύουν οι στατιστικοί αριθμοί του Bundesamtes, ότι 36% όλων των γυναικών χαρακτηρίζουν το διπλό ρόλο να είναι δηλαδή μητέρα και να έχει ένα επάγγελμα ως μία ιδανική μορφή βιώματος.

Παρατηρούμε, ότι και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης έχουν εφαρμοστεί μεταξύ 1975 και 1986 διάφορες κατευθυντήριες ΕG-EOK γραμμές καθώς επίσης και προγράμματα στην αγορά εργασίας για την ευελιξία και τη διευκόλυνση της απασχόλησης, κυρίως μητέρων.

Πολλές οικογένειες εξαρτώνται από την εργασία των γυναικών. Η γυναικεία απασχόληση πέφτει όμως ευδιάκριτα όταν γεννηθεί ένα παιδί. Παντρεμένες γυναίκες ξαναρχίζουν να εργάζονται περισσότερο όταν τους προσφέρεται η Teilzeitarbeit, μισό - ήμερη εργασία, βλέπε EE, Ευρωπαϊκή ΄Ένωση, 1995,
Πηγή : Handwörterbuch zur Gesellschaft Deutschlands, Opladen 1998

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΟ ΔΙΠΛΟ ΡΟΛΟ;

Ασφαλώς αβάστακτες είναι οι μομφές, αν γεννήσει η γυναίκα ένα παιδί και συνεχίζει να εργάζεται. Κυρίως όμως άνδρες κρέμονται ακόμα στην παραδοσιακή εικόνα των ρόλων, ότι μία παντρεμένη γυναίκα και μητέρα ανήκει στο σπίτι και στην κουζίνα.
Αν παρουσιαστούν προβλήματα στο γάμο, αιτιολογούνται με την επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας.
Συγχρόνως όμως είναι αυτά τα προβλήματα ένα σύμπτωμα για άλλες συζυγικές δυσκολίες.

Παρακάτω θέτω μερικές θέσεις γύρω από την επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας που απαιτούν επέκταση και αντιθετική συζήτηση για να μπορέσουμε να συνθέσουμε κάτι καινούργιο καθώς επίσης και μία συζήτηση για το δημιουργούμενο στρες στο συζυγικό γάμο.

1.ΘΕΣΗ: ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΙΛΟΥΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΤΟΥΣ.

Αν και η εργαζόμενη γυναίκα έχει λίγο καιρό συζήτησης με τον άνδρα της χαρακτηριστική είναι η ποιότητα των συζητήσεων και σε ποια φάση του γάμου αρχίζει η επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας.
Αν είναι νέοι και ερωτευμένοι τους λείπει κάθε λεπτό, που μπορούν να συνομιλούν. Κυρίως όμως εξαρτάται από τα περιεχόμενα των συζητήσεων.

Πολλές γυναίκες που δεν εργάζονται, υποφέρουν κάτω από την απομόνωση και μονοτονία, διότι δεν έχουν βιώματα γεγονότων και έχουν να περιγράψουν πολύ λίγα.

2.ΘΕΣΔΗ: ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥΣ

Όπως είδαμε παραπάνω στην έρευνα του Σικάγου, οι άνδρες αρρωσταίνουν από την υπερβολική εργασία της γυναίκας τους...
Διότι οι άνδρες έρχονται από την εργασία στο σπίτι και θέλουν να ξεκουραστούν και ασφαλώς δεν θέλουν να κάνουν επιβαρυντικές εργασίες.
Αλλά και οι απασχολημένες γυναίκες θέλουν στο σπίτι να ξεκουραστούν.
Η εργασία όμως του σπιτιού δεν τελειώνει μόνη της.

Αν αξιώσουν οι γυναίκες από τους άνδρες τους σύμπραξη-συνδρομή, αντιδρούν συνήθως αρνητικά και αισθάνονται υπερφορτωμένοι.
Προβλήματα παρουσιάζονται, αν η γυναίκα ταξιδεύει υπηρεσιακά και ο άνδρας πρέπει να φροντίζει για τα παιδιά. Και αντί να θαυμάζει τη γυναίκα του που τα κατορθώνει όλα, ξεσπάζει ο καυγάς.

Οι περισσότεροι άνδρες βρίσκουν επαλήθευση, δηλαδή αυτό-εκπλήρωση σχεδόν και μόνο στο επάγγελμά τους. Οι γυναίκες βρίσκουν όμως επίσης επαλήθευση επίσης και στους φίλους, στο σπορ, και στον ελεύθερο χρόνο.
Αν έρθει τώρα στην επιτυχία και το γούστο στο επάγγελμα, αισθάνεται ο άνδρας συχνά τον εαυτό του περιφρονημένο.
Πάνω από τις μισές όλων των απασχολημένων γυναικών-μητέρων στη Γερμανία εργάζονται τη μισή ημέρα.
Αυτό θα πει η γυναίκα οργανώνει το νοικοκυριό και την επιτήρηση των παιδιών και ο άνδρας δεν πρέπει στην καθημερινότητα να παραιτηθεί από τις συνήθειές του, που ήξερε, όταν η γυναίκα του κατά το κύριο μέρος ήτανε οικοκυρά.

Μόνο χειραφετημένοι άνδρες κρατούν -επίσης ολοήμερη- την επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας τους, ακριβώς έτσι αυτονόητα, όπως τη δική τους εργασία και αναλαμβάνουν χωρίς παράπονο το δικό τους μερίδιο των υποχρεώσεων στην οικιακή εργασία.

3. ΘΕΣΗ: ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΖΗΛΙΑΡΗΔΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.

Οι άνδρες με μειωμένη αξία αυτό-συναίσθησης αντιδρούν συχνά ζηλιάρικα, αν η γυναίκα τους είναι πιο επιτυχημένη απ΄ ότι οι ίδιοι, αν δηλαδή αναγνωρίζεται περισσότερο στο επάγγελμά της και ίσως μάλιστα κερδίζει ακόμα και περισσότερα χρήματα.

Επίσης αν η γυναίκα είναι περισσότερο εύθυμη και ισορροπημένη-ισοσταθμισμένη από τότε που εργάζεται. Οι περισσότεροι άνδρες δεν αφήνουν να διαπεράσει και να στερεώσει ο ενθουσιασμός της γυναίκας τους, διότι τότε πρέπει ξαφνικά να διαμοιράσουν το πανάρχαιο δημόσιο κτήμα τους, δηλαδή τη δική τους επαγγελματική επιτυχία.

΄0λα όμως ξεπερνιούνται, όταν ο άνδρας έχει αρκετή αυτοπεποίθηση και δεν συγκρίνει την επιτυχία της γυναίκας του με τη δική του ή όταν απλώς όταν είναι υπερήφανος για τη δική του γυναίκα.

4.ΘΕΣΗ: ΑΝ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ.

Η επαγγελματική απασχόληση της γυναίκας σημαίνει επίσης, ότι η γυναίκα αναπτύσσεται στις προκλήσεις και συγχρόνως μεταβάλλεται - μεταμορφώνεται-αλλάζει.
Οι άνδρες τουναντίον αλλάζουν σπανιότερα και είναι επίσης σπανιότεροι έτοιμοι για αλλαγή. Αν ένας άνδρας βρίσκει την επιτυχία της γυναίκας του ως απειλή, αισθάνεται αρρωστημένος.
΄0σο καιρό μία γυναίκα προσανατολίζει την εργασία της και τον χρονικό διαμοιρασμό σύμφωνα με τον άνδρα της δεν υπάρχει καμία φιλονικία, κανένας καυγάς. Δυσκολότερα όμως είναι, όταν η γυναίκα αξιώσει από τον άνδρα της τη ίδια υποστήριξη και συμπαράσταση.

5.ΘΕΣΗ: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ, ΑΝ ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ;

Η αμερικανίδα κοινωνική παιδαγωγός Leis Hofmann έχει παρακολουθήσει παιδιά μητέρων επαγγελματικής απασχόλησης πάνω από πέντε δεκαετίες και έβγαλε τα εξής αποτελέσματα:

Παιδιά, που οι μητέρες τους εργάζονται, έβγαλαν καλύτερες σχολικές επιδόσεις, αισθάνονται ασφαλέστερα, αυτόνομα, χαρούμενα στις ενδιάμεσες ανθρώπινες επικοινωνίες, έχουν κατά μέσον όρο μία καλύτερη σχολική καριέρα, ανώτερα σχολικά απολυτήρια και είναι αργότερα πιο επιτυχή στο επάγγελμα.
Εκτός τούτου είναι απασχολημένες μητέρες ένα πρότυπο για τα παιδιά τους, γιατί βιώνουν εκ των προτέρων έναν άλλον ρόλο μοντέλων.

6. ΘΕΣΗ: ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ.

Διότι, αν από γνήσια κακή συνείδηση απέναντι στον άνδρα τους , προσπαθούν να είναι σε όλα τέλειες απέναντι και στα παιδιά τους: Τα ρούχα να είναι τέλεια, όπως πρώτα, όταν ήτανε οικοκυρά, το φαγητό να μην έρχεται ποτέ από το Μικροβέλλε. ΄0ποιος εργάζεται ευχάριστα, νοιώθει επίσης το χρόνο εργασίας ως χρόνο για τον εαυτό του.

Η ευχαρίστηση σε μόνο-οικοκυρές είναι πάρα πολύ περιορισμένη, αν και αυτές μάλιστα κατά γενική άποψη είναι της γνώμης ότι έχουν για τον ίδιο εαυτό του περισσότερο χρόνο.

Η ατομική ευχαρίστηση έχει να κάνει πάρα πολύ με το αίσθημα της αυτογνωσίας. Και αυτό ανεβαίνει τώρα συχνά με την επαγγελματική απασχόληση. ΄0ποια δηλαδή είναι ευχαριστημένη και το κατορθώνει, ώστε να μην είναι τελειότατη θα βρίσκει επίσης χρόνο για τον εαυτό της.

Ασφαλώς υπάρχουν πολλές αντιμαχόμενες απόψεις και όμως είναι καλά μία γυναίκα να κατορθώσει την αυτό-εκπλήρωσή της, όπως αυτή επιθυμεί και όπως είναι γι΄ αυτή σε θέση να το κατορθώσει. Για να επιδιωχθεί συζυγική ζωή, παιδιά και ελεύθερος χρόνος για όλους πρέπει και ο άνδρας να δείξει προθυμία, να υποστηρίξει τη γυναίκα του και να την βοηθήσει στον καταμερισμό της οικιακής εργασίας.

Αυτό δεν θα πει οπωσδήποτε, και αυτό συμβαίνει όταν η γυναίκα εργάζεται, ότι η εργασία του νοικοκυριού πρέπει να μεταβιβαστεί στον άνδρα. Θα πρέπει όμως και οι δύο μαζί να λύσουν τις δυσκολίες του νοικοκυριού.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Παρόλο που οι άνδρες και οι γυναίκες στο σύνταγμα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις μολαταύτα στην πραγματικότητα παντού αντιπροσωπεύονται οι γυναίκες χαμηλότατα, π.χ. στις υψηλές θέσεις εργασίας, χαμηλότερο ημερομίσθιο στην ίδια εργασία, χαμηλότερη κοινωνική αναγνώριση, ή ακόμα και η οικιακή τους εργασία είναι υποβαθμισμένη και έχουν το συναίσθημα του υπηκόου-δούλου.

Και ενώ αποτελούν πάνω από 50% του πληθυσμού δεν αντιπροσωπεύονται ανάλογα στην τοπική Αυτοδιοίκηση, στο Κοινοβούλιο και γενικά και στην πολιτική. Και όμως οι γυναίκες είναι ανάγκη να προωθηθούν.
Η ανθρώπινη ύπαρξη προσφέρει τη επιλογή μεταξύ μίας περισσότερο ζωικής (δηλαδή παρόμοια με τα ζώα απερίσκεπτης κατώτερης ύπαρξης)
και μιας πνευματικής. Οι κριτές αναφέρουν, πως η γυναίκα διαλέγει, χωρίς κανένα ερώτημα τη ζωική.

Η σωματική ευημερία (καλή υγεία), μία φωλιά και η δυνατότητα, μέσα σ΄ αυτή η γυναίκα ανεμπόδιστα ν΄ ακολουθήσει τους κανόνες των νεοσσών (νεογνών) της είναι γι αυτή το ανώτατο αίτημα για αυτό-βεβαίωση και αυτό-εκπλήρωση.

Παιδιά μεταναστών μας που επέστρεψαν στην πατρώα γη έχουν μαραζωθεί στην απομόνωση, απραξία και μελαγχολική ακινησία για θέματα κοινών δράσεων και αλληλεγγύης. Είναι ήδη αποδεδειγμένο, ότι οι άνδρες και οι γυναίκες γεννιόνται με τις ίδιες πνευματικές ικανότητες, ότι δηλαδή δεν υπάρχει ανάμεσα στα δύο φύλα καμιά αρχική διαφορά ιδιοφυΐας.

Και κατ΄ αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε και έχει μάλιστα ακόμα αποδειχθεί, ότι οι ιδιοφυΐες, που δεν βοηθούνται, προωθούνται και υποστηρίζονται και δεν αναπτύσσονται φθίνουν, αποβλακώνονται, καταπίπτουν: Οι γυναίκες που δεν χρησιμοποιούν τις πνευματικές τους ιδιοφυΐες και δεξιοτεχνίες, καταστρέφουν οικειοθελώς τον μηχανισμό της σκέψης τους και φθάνουν σε μερικά χρόνια, μετά την σποραδική εξάσκηση του εγκεφάλου σε ένα στάδιο δευτερεύον, αμέτρητης στασιμότητας και κουταμάρας, αδύνατης πλέον ν΄ ακολουθήσει μία ροπή επιστροφής, αφού έχει οδηγηθεί σε μία μόνο προκαθορισμένη κατεύθυνση.

Μαζί με τους κριτές που δεν αποδέχονται αυτήν την ανεπίτρεπτη στασιμότητα, επιτρέψτε μου εδώ να θέσω το ερώτημα: Για ποιο λόγο άραγε δεν χρησιμοποιούν οι γυναίκες τον εγκέφαλό τους; Πιθανότατα λένε οι κριτές δεν τον χρησιμοποιούν (ή έχουν έτσι συνηθίσει),ή διότι αυτές για να μείνουν στην ζωή δεν χρειάζονται, όπως λένε οι κριτικοί καμιά πνευματική ικανότητα, και ιδιοφυΐα.

Θεωρητικά θα μπορούσε να είναι δυνατόν, όπως λένε οι κριτές, μία ωραία και γοητευτική γυναίκα να κατέχει λιγότερη ιδιοφυΐα π.χ. από έναν χιμπαντζή (δηλαδή μαϊμού) και όμως αυτή μολαταύτα να διατηρείται μέσα στο ανθρώπινο περιβάλλον.
H, 05.03.2000 στην Βουλή των Ελλήνων είναι σε ποσοστό 6,2%, -7%.
Επίσης και η συμμετοχή στην κυβέρνηση με υπουργικά χαρτοφυλάκια είναι σε ποσοστό 7%.

Στην «λίστα» των Ηνωμένων Εθνών για την ανάμειξη των γυναικών στα κοινά η Ελλάδα κατέχει την 69η θέση και είναι πίσω από πολλές ισλαμικές χώρες ή ακόμα χώρες του Τρίτου Κόσμου. Επίσης είναι τελευταία ανάμεσα στις 15 χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης.
Η συμμετοχή των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης μπορεί κανείς να ξεχωρίσει σε τρεις κατηγορίες, «υψηλά» ( πάνω από 30%), «μέση» (20/30%) και «χαμηλή» (κάτω από 20%) και στην πρώτη θέση αντιπροσώπευσης των γυναικών είναι στις βόρειες χώρες, όπως η Σουηδία (40,4%), ακολουθεί η Νορβηγία με (39,4%) και ακολουθούν η Φινλανδία )33,5%) και η Δανία ( 33,00%. Μετά από αυτές τις χώρες ακολουθούν η Ολλανδία (31,3%). Στις μέσες χώρες βρίσκονται η Γερμανία (26,2%), Αυστρία (25,7%), Ισπανία (21,5%) και Λουξεμβούργο (20%). Στην τελευταία σκάλα βρίσκονται η Μεγάλη Βρετανία (18,2%), Πορτογαλία (12,2),Ιρλανδία και Βέλγιο (η καθεμία από 12%).

Η Γαλλία (10,9%) και η Ιταλία (10,7%) και εντελώς στην τελευταία θέση η Ελλάδα με (6%).
Πηγή: Βeate Hoecker: Frauen, Männer und die Politik, Bonn, 1999,S.182 f.

Εκεί που αποκτούν οι γυναίκες ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο είναι στο 0λυμπιακό Κίνημα. Στην τελευταία Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ το 42% των αθ

Σχόλια

>> Δεν φέρουμε καμία ευθύνη για τα κάθε είδους σχόλια.
>> Πρέπει να είστε μέλος για να Δημοσιεύστε ένα σχόλιο