Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
www.kn-megalexandros.gr
Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία
Konstantin.nalbantis@t-online.de

Προλεγόμενα:

Στο πρώτο μέρος είχαμε αναφερθεί, ότι:

Παρόλο που οι γυναίκες συνταγματικά έχουν τα ίδια δικαιώματα στην πραγματικότητα όμως έχουν χαμηλότερα ημερομίσθια, χαμηλότερη κοινωνική αναγνώριση και υποβαθμισμένη την οικιακή τους εργασία.
Στην λίστα των Ηνωμένων Εθνών για την ανάμειξη των γυναικών στα κοινά η Ελλάδα κατέχει την 69η θέση και είναι πίσω από πολλές ισλαμικές χώρες ή ακόμα χώρες του τρίτου κόσμου.
Η συμμετοχή των γυναικών στο Κοινοβούλιο της Ελλάδος βρίσκεται στην τελευταία θέση της ΕΕ με 6%.
Αν και πέντε χιλιάδες χρόνια Πατριαρχάτο δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί σε δεκαετίες, ρωτούμε πότε θα τερματιστεί μια απαρχαιωμένη πατριαρχική διαδικασία, και πότε οφείλουν και οι γυναίκες να δραστηριοποιηθούν;

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Πρέπει επίσης να αναφέρουμε, ότι είναι ευρωπαϊκή η απόφαση που άνοιξε το δρόμο για τις γυναίκες στα γερμανικά στρατεύματα. Ακόμα και η Γαλλία αναίρεσε την εκατόχρονη απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας στη Γαλλία και ακολουθεί τους κανονισμούς μίας κατευθυντήριας γραμμής της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1976 γύρω από την ισοτιμία μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Η Γαλλία το έπραξε θετικά όμως για την μέχρι τώρα «διαφοροποίηση» ακόμα και το Παρίσι έχει απειληθεί από το 2001 να καταβάλλει ημερησίως πρόστιμο 285 000 (διακόσια 0χδόντα πέντε χιλ. μάρκα).βλέπε: Kölner Stadt-Anzeiger,30.11.00.

Όπως έγραψε η γαλλική εφημερίδα Les Echos,25.01.2001 με τίτλο «Ευρώπη: Η Σουηδία επιθυμεί να καταπολεμήσει τις ανισότητες» στην περίοδο της σουηδικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σχετικά με τις αποδοχές των γυναικών σε σχέση με τους άντρες: η Ελλάδα κατατάσσεται στην τρίτη θέση από το τέλος ( πριν την Πορτογαλία και την Ολλανδία, αλλά και σε μικρή διαφορά με άλλες πέντε χώρες).

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Επιτρέψτε μου όμως να εκφράσω τις υποψίες μου, ότι έχω την εντύπωση πως οι γυναίκες δεν προωθούνται κατάλληλα σε δραστηριότητες που είναι σε θέση να αποδώσουν έργο κοινοβουλευτικό, κοινωνικό, εθνικό, οικονομικό με ενεργή συμμετοχή, συν-απόφαση και αλληλεπίδραση στα κοινά του Ελληνισμού.

Για να μπορέσουν όμως οι γυναίκες να διεισδύσουν και να αρχίσουν να προωθούνται, πρέπει να υποχωρήσει το Πατριαρχάτο και εκείνη η ανδροκρατούμενη ισχυρογνωμοσύνη, αν φανταστεί κανείς ότι 1-2% των κομματικά οργανωμένων, έχουν το συνταγματικό δικαίωμα επιλογής κοινοβουλευτικών υποψηφίων της ιεραρχικής λίστας των κομμάτων, και μ΄ αυτό εξαρτώνται οι τύχες του τόπου μας από αυτήν την μειονότητα, με απουσία του 98% του λαού, ακόμα όμως δεν έχει επιδιωχθεί για την πραγματοποίηση η εφαρμογή των συνταγματικών άρθρων περί ισότητας, ισονομίας.

Τοιουτοτρόπως πρέπει να επιδιωχθεί, ώστε η γυναικεία πολιτική να αποσκοπεί στην καταπολέμηση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής αδικίας και ασφαλώς ας μην ελπίζουμε και ας μην περιμένουμε πολλά, αν δεν γίνει προηγουμένως πρόωρη προσπάθεια ενθάρρυνσης και διευκόλυνσης σε γυναίκες και για διοικητικά, επιχειρηματικά, εκπαιδευτικά, νοσοκομειακά κοινά σχέδια αλληλεπίδρασης και διαρκή στήριξη και επιδίωξη για κοινές συνταγματικές δραστηριότητες, αλλά ακόμα και με τις ευέλικτες λίστες υποψηφίων με την πρώτη και δεύτερη ψήφο και την εισαγωγή της απευθείας Δημοκρατίας, βλέπε και σχετικό άρθρο μου στο ιντερνέτ: www.patrides.com, και www.kn-megalexandros.gr .

ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ;

Κατά την Ξένια Κουναλάκη, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 02.09.2001,σ.21: Οι σύγχρονες κοινωνίες δεν ανέχονται τις γυναίκες, που επιλέγουν να μείνουν μόνες τους, τις αποκλείουν και εξακολουθούν να τις στολίζουν με στερεοτυπικές περιγραφές, »γεροντοκόρες, ανέραστες, σιδηρές κυρίες».

Έτσι κι εκείνες βιώνουν ενοχικά την επιτυχημένη επαγγελματική τους πορεία, τις γυναικείες εξορμήσεις τους, τις κυνικές συζητήσεις με τις φίλες τους και ταλαντεύονται μεταξύ της απόφασής τους να παραμείνουν εργένισσες και της συλλογικής αταβιστικής φαντασίωσης ότι η ολοκλήρωση μιας γυναίκας επιτυγχάνεται μόνο μέσα από τη μητρότητα. Μετά συζύγου, εννοείται !

Συχνά στις τηλεοπτικές σειρές, εμφανίζουν τις μοναχικές γυναίκες να ψάχνουν συγκάτοικο, εραστή, σύζυγο, ψυχική ισορροπία. Είτε παρουσιάζονται ως σατανικές μέγαιρες, που θέλουν να εκδικηθούν την κοινωνία για τη μοναξιά τους…

Σε επίπεδο καθημερινής ζωής οι φιλόδοξες επαγγελματικά γυναίκες οφείλουν να επιδεικνύουν διπλάσια σκληρότητα, για να επιβιώσουν στους ανδροκρατούμενους χώρους εργασίας.

Γι΄ αυτό τον λόγο δημιουργείται η στερεότυπη εικόνα ότι οι γυναίκες σε επιτελικές θέσεις είναι αδυσώπητες μέγαιρες, χωρίς ίχνος ευαισθησίας.

Στην πραγματικότητα όμως πρέπει να κάνουμε σκέψεις, αν το σύνθημα που πρέπει να επικρατήσει, να είναι κάντε πόλεμο, όχι έρωτα ή με ενεργή συμμετοχή, συνεργασία και αλληλεγγύη να κατορθωθεί η επιθυμητή αλλαγή μιας μακροχρόνιας πατριαρχικής κοινωνίας.

Οι νέες γυναίκες στην Ελλάδα, κατά την Κουναλάκη, με υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, αρχίζουν σταδιακά να καταλαμβάνουν επιτελικές θέσεις και, σύμφωνα με δειγματοληπτική έρευνα, το 15% των ελληνικών επιχειρήσεων διοικείται πλέον από γυναίκες.

Το πρόβλημα είναι ότι η έντονα σεξιστική ελληνική κοινωνία δύσκολα αναγνωρίζει την επαγγελματική επιτυχία των γυναικών. Και η Κουναλάκη αναφέρει περαιτέρω, ότι δεν είναι τυχαίο ότι στα περιοδικά παρουσιάζονται ειδικά αφιερώματα στις δυναμικές γυναίκες, λες και πρόκειται για εξωτικά είδη ζώων.

Η ίδια λογική κατατρέχει τα πολιτικά κόμματα, που συχνά καταφεύγουν στη λύση των ποσοστώσεων, για να αυξήσουν τη συμμετοχή των γυναικών στις οργανωτικές δομές τους.

Τα αριστερά κόμματα δεν παραλείπουν να επισημάνουν ότι κόπτονται για την οικολογία και τον φεμινισμό, κοινώς κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα.
Με αυτόν τον τρόπο αναπαράγεται έτσι η άποψη ότι οι γυναίκες είναι ανίσχυρα όντα, μέλη μειονότητας, που χρήζουν ειδικής μεταχείρισης. Δεν πας να πλύνεις κανένα πιάτο, είναι η συνήθης επωδός, όταν μία γυναίκα οδηγός εμπλέκεται σε φραστικό επεισόδιο με άρρενα αυτοκινητιστή.

Η φράση συμπυκνώνει τον εγγενή μισογυνισμό των Ελλήνων και αποδεικνύει πόσο δύσκολο είναι να επιζήσουν σε αυτόν τον εχθρικό - έστω συμπονετικό- τοπίο οι μοναχικές γυναίκες. Στις ελληνικές παρέες αντιμετωπίζονται με οίκτο, ενίοτε ως παράσιτα και συχνά αναγκάζονται να βρουν ένα σύντροφο. Μόνο και μόνο για να μην απομονωθούν κοινωνικά.

Και τελειώνει η Κουναλάκη με τη φράση, το θέαμα μιας γυναίκας, που πάει μόνη της στον κινηματογράφο ή τρώει μόνη της σε εστιατόριο φαντάζει εξίσου παράδοξο με έναν ελέφαντα, που σουλατσάρει στην Ομόνοια.

΄0σο αφορά για τη Γερμανία έχουν γίνει προσπάθειες τα τελευταία δέκα χρόνια, ώστε να επιδιωχθεί η ισότητα διαμέσου της εισαγωγής γυναικείων ποσοστών ως προσανατολισμό και για να κατορθωθούν οι ευκαιρίες και τα αποτελέσματα της ισότητας.
Τα γυναικεία μέλη στα πολιτικά κόμματα κυμαίνονται μεταξύ 23% ως 33%. Η ποσοστιαία συμμετοχή των γυναικών μπορεί να γίνει σταθερή και ανεξάρτητα από τις ικανότητες, να απαιτείται ένα μίνιμουμ ικανοτήτων ή επιδόσεων.
Στην τελευταία περίπτωση οφείλουν να προτιμηθούν και οι συμμετέχοντες στο μέχρι τώρα μη αντιπροσωπευόμενο φύλο...
βλέπε και: Ilona Ostner: Frauen, s.210ff στο Handwörterbuch zur Gesellschaft Deutschlands, Opladen 1998.

Όπως ξέρουμε στη Γερμανία ο βιασμός και στην συζυγική ζωή είναι αξιόποινη πράξη. Επίσης ο ξυλοδαρμός της γυναίκας δεν θα έχει ως αποτέλεσμα να καταφεύγει η γυναίκα με τα παιδιά της σε σπίτια προφύλαξης γυναικών και να βοηθούνται από την κοινωνική πρόνοια, αλλά στο εξής θα διώχνεται ο βάναυσος σύζυγος από την συζυγική οικία, ακόμα και αν το οίκημα είναι ιδιοκτησία του άνδρα...βλέπε: Marianne Quoirin: Eine Revolution in der Familie, in : Kοεlner Stadt - Anzeiger, 21.03.2000.

Η έγκυρη εφημερίδα της Φρανκφούρτης,
Frankfurter Rundschau,26.8.98 αναφέρει τις έρευνες περί ελεύθερου χρόνου και των ερευνών της ιδιοφυϊας της Εταιρείας για την εξάσκηση του εγκεφάλου. Το να μην κάνεις τίποτε βλάπτει.
Η μακρινή τεμπελιά είναι δηλητήριο για την ιδιοφυϊα.

Αυτές τις ανακαλύψεις έκανε ο Ιατρός-ψυχολόγος S. LEHRL του πανεπιστημίου του Erlangen.
΄0ποιος στις διακοπές δεν κάνει τίποτε, πρέπει να λογαριάζει με ένα δραστικό πέσιμο της ιδιοφυίας του.
Ο ερευνητής της ιδιοφυϊας αναφέρει, ότι και ο εγκέφαλος χρειάζεται εξάσκηση, για να μπορεί να επιδώσει παραγωγικά. Προτείνει για το ανέβασμα της πνευματικής ικανότητας τη λύση σταυρόλεξων και το μάσημα μαστίχας και την κινητικότητα. Ο εγκέφαλος χρειάζεται ζάχαρη για να εργαστεί. Καλύτερα από όλα είναι λαχανικά, ρύζι, ζυμαρικά και πατάτες. Ο κ. LEHRL προτείνει συνολικά εφτά μικρούς δείπνους την ημέρα.
Ο εγκέφαλος έχει να ασχοληθεί πάντα με την επεξεργασία της ύλης και οι επιδόσεις παραμένουν σταθερές. Συγχρόνως πρέπει κάποιος πάντα να πίνει πολύ, όχι μόνο να πίνουμε, όταν διψάμε, διότι τότε ήδη το σώμα είναι στεγνωμένο. Ενδιάμεσα πρέπει να τοποθετήσει φάσεις εκτόνωσης.
΄0ποιος αφήνει τον εαυτό του στο μακροχρόνιο στρες, θα εξοντωθεί πνευματικά το αργότερο με τα 40.
-----------------------------------------------------
Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, μετάδοση, αναδημοσίευση με τον απαραίτητο όρο να αναφέρεται ο αρθρογράφος, πηγή και LINK:
www.kn-megalexandros.gr

Πηγή:
Ως πηγή και ερέθισμα της ανάλυσής μου χρησιμοποίησα το πρόγραμμα των αναλυτικών προγραμμάτων Κοινωνιολογίας των „πρώην“ πειραματικών των ενιαίων πολυκλαδικών των διπλών ικανοτήτων της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας,.
διαλέξεις μου στην μόρφωση ενηλίκων στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κολωνίας καθώς επίσης συμπεριλαμβάνεται στα αδημοσίευτα χειρόγραφα διαλέξεών μου , στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κολωνίας, σχετικά προετοιμαζόμενα άρθρα μου καθώς επίσης και τη βιβλιογραφία που αναφέρω στα επιμέρους περιεχόμενα της ιστοσελίδας μου.
Βλέπε και: Κ. Σ. Ναλμπάντης: Οικογένεια και Κοινωνία στο ιντερνέτ και στην: «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ», Ξάνθη, 25.05., 26.05., 27.05., 28.05., 29.05., 30.05., 31.05.2000
Κ. Σ. Ναλμπάντης : ΠΑΙΔΕΙΑ, Ο νέος δρόμος για την Ευρώπη, στο έγκυρο και Σύγχρονο περιοδικό:»ΓΡΑΜΜΑ», Φρανκφούρτη, Δεκέμβριος 1995. www.kn-megalexandros.gr

Ποια είναι όμως η δική σας γνώμη ;

Ευπρόσδεκτος για κάθε Αντίλογο
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία
Konstantin.nalbantis@t-online.de