359:ΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥΝΤΑ ΔΥΤΙΚΗ ΣΙΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία

Προλεγόμενα:
Μικρή ανασκευή άρθρου μου που δημοσιεύτηκε παλαιότερα σε τρεις Ηπείρους
Οι Έλληνες της Δύσης δημιούργησαν ένα είδος πολύμορφου πολιτικοκοινωνικού περιβάλλοντος και οι επαφές με ετερογενείς και ενδιαφέρουσες πολιτισμούς και τέλος η περιφάνια του φτωχού που, αναγκασμένος να μεταναστεύσει, θέλει να αποδείξει τις ικανότητές του και να επιβεβαιωθεί ξεπερνώντας σε ευημερία τους πρώην συντοπίτες του που έμειναν στην πατρίδα: όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμα συνέβαλαν στην πραγματοποίηση του θαύματος των Ελλήνων της Μεγάλης Ελλάδας. όρα: valerio M.Manfredi, Οι Έλληνες της Δύσης, 1997.
Παρατήρηση: Επειδή στο σύστημα της ιστοσελίδας μου δεν μπορώ να τοποθετήσω σχετικές φωτογραφίες των περιηγήσεων, όρα:Konstantinos -Facebook -

ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ Ιστορικών χρόνων, όρα ολοκληρωμένο άρθρο: www.kn-megalexandros.gr, άρθρο: 359
--------------------------------------------------------------------
-757 π. Χ. Ίδρυση της Κύμης στον κόλπο της Νεάπολης, το Ρήγιο στην Καλαβρία, και Zankle (Μεσσίνα) στην Σικελία(Ήτανε η εποχή του 0μήρου, Ησιόδου)
- 753 π.Χ. η παραμυθένια ίδρυση της Ρώμης.
- 750 π.Χ. ΄Έλληνες από την Εύβοια εποικούν το νησί Ischia (Πιθυκούσα)
- 735 π.Χ. Ίδρυση της Νάξου στην Σικελία.
- Γύρω στα 734 π.Χ. Έλληνες από την Κόρινθο ιδρύουν τις Συρακούσες ( ακολουθούν στην Σικελία 729 Κατάνη, 690 η Γέλα, 648 η Ιμέρα, 628 Σέλινουντ , 582 π.Χ. ο Ακράγας)
- 709 π.Χ. Ίδρυση της Σύβαρης και του Κρότωνα στην Κάτω Ιταλία.
- 706 π.Χ. 0ι Δωριείς από την Σπάρτη ιδρύουν τον Τάραντα.
- 700- 680 π.Χ. Ίδρυση του Μεταπόντιου και Καυλωνίας στη Νότιο Ιταλία.
- Ως τον 6ο π.Χ. αιώνα φοινικική μετανάστευση στη Δυτική Σικελία, Στεσίχορος ( περίπου - - - 640-555 π.Χ. μαέστρος της χορωδίας στη Σικελία, θεωρείται ως ο «λυρικός ΄0μηρος»
- 510 π.Χ. Καταστροφή και εξαφάνιση της Σύβαρης στην Νότια Ιταλία.
- Γύρω στα 500 π.Χ. 0ι πρώτοι «τύραννοι» στις Ελληνικές πόλεις της Σικελίας και Συσπείρωση σε εδαφικές χώρες. Ο Αλκμέον του κρότωνα περίπου 570- 500 π.Χ. Ιατρός και φυσικός φιλόσοφος
- 480 π.Χ. Νίκη των Ελλήνων κάτω από την αρχηγία του Συρακούσιου Γέλωνα εναντίον των Καρχηδονίων υπό του Αμίλκαρ.
- 480 π.Χ. Αφετηρία χτισίματος του ναού του Δία στον Ακράγαντα ως ενθύμιο νίκης
- 474 π.Χ. Νίκη στη ναυμαχία στην Κύμη εναντίον των Ετρούσκων, εξασφάλιση της ελληνικής κυριαρχικής θέσης της θάλασσας.
- Από το 470 π.Χ. Ανοικοδόμηση ναών στον Σέλινουντα.
ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤOΝ ΣΕΛΙΝΟΥΝΤΑ - Σέλινους - Selinunte- West- Sizilien
Απέκτησε φήμη, στη Δυτική πλευρά της Σικελίας, ευημερία και ασφαλώς τα πλούτη του Σελινούντα επισκίασαν σύντομα το όνομα της μητρόπολής της. Ο Θουκυδίδης μας δίνει στοιχεία για την ίδρυσή της, αλλά προτού εκδιωχθούν από εκεί οι Μεγαρείς, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση των Μεγάρων, έχτισαν τον Σελινούντα, αφού έστειλαν εκεί τον Πάμιλλο, ο οποίος ήρθε και εγκαταστάθηκε μαζί τους από τα Μέγαρα την μητρόπολή τους. Εδώ ήρθαν να εγκατασταθούν μακριά από τις άλλες ελληνικές πόλεις της Σικελίας μέσα στα οριακά σύνορα των Καρχηδονίων.
Γι΄ αυτήν την εγκατάσταση δεν είναι γνωστή καμία αντίρρηση ή αντίδραση των Σικάνων και Ελύμων. Κατά τον Θουκυδίδη, η ίδρυση πρέπει να έγινε περίπου το 628 π.Χ. ή το 650 π.Χ., δηλαδή εκατό χρόνια μετά την ίδρυση της Μητρόπολης του Σελινούντα, των Υβλαίων Μεγάρων.
Κατά τον Διόδωρο από την Σικελία που ισχυρίζεται, ότι η πόλη ιδρύθηκε το 651 650 π.Χ. και σήμερα οι Σικελιανοί αποδέχονται αυτή τη δεύτερη χρονολογία ως πειστικότερη. ( Guide de Agostini: Archaeologisches SIZILIEN, Novara 1995,S.69).
Tα Υβλαία Μέγαρα βρισκότανε μεταξύ των Συρακουσών και Γελώτων, Λεοντίνων. Στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσαν να μαρτυρούν ότι από την ίδια την ίδρυση του Σελινούντα προηγήθηκαν και άλλες φάσεις εγκατάστασης του ελληνικού στοιχείου, μία περίοδος σταδιακής εμπορικής διείσδυσης, όπως μαρτυρεί η εδραίωση σταθμών «διαμετακομιστικών αγορών», που στη συνέχεια εξελίσσονται σε μορφές της οριστικής αποικιακής ίδρυσης.
Ο όρμος κοντά στον Σελινούντα αποτελεί πράγματι ένα σημαντικό σταθμό στους θαλάσσιους οδούς που, περιπλέουν το νησί ή τον πορθμό της Σικελίας. Εκτός όμως από τον εμπορικό του ρόλο, κατά κύριο λόγο ήτανε αγροτική παροικία. Αυτό και μόνο το γεγονός καθόριζε την αγροτική αποικία να καταλαμβάνει και συνεπώς να οχυρώνει ολοένα και περισσότερα εδάφη που διαμφισβητεί με τους αυτόχθονες : Σικανούς και κυρίως Ελύμους (αρχαίος λαός της Σικελίας που κατοικούσε το δυτικό μέρος του νησιού). Οι Έλληνες άποικοι μεταβάλλοντες σε εύφορους αγρούς τα πρώην τέλματα, και αφού οχύρωσαν σε διπλή Ακρόπολη και κατασκεύασαν διπλό λιμένα, ύψωσαν την πόλη που η ακμή της διάρκεσε τρεις αιώνες περίπου.
Αν ρίξουμε μια ματιά στον χάρτη της Σικελίας διαπιστώνουμε, ότι τα αναφερόμενα εδάφη εκτείνονται στα ανατολικά μέχρι τις εμβολές του ποταμού Πλατάνι, όπου βρίσκεται η θυγατρική αποικία της Ηράκλειας Μίνωας, που πέρασε στην κυριαρχία του Ακράγαντα, την ενδοχώρα των θερμών του Σελινούντα, πλησίον της σημερινής Σιάκα, δυτικά μέχρι τη Μαζάρα, που συνορεύει με την ελυμική πόλη Εγέστα (κατά τον Στράβωνα χτίστηκε από Έλληνες οπαδούς του Φιλοκτήτη και σύμφωνα με τον μύθο είναι απόγονοι των Τρώων). ΄Όπως είδαμε σε σειρά προηγούμενων άρθρων μας στον τοπικό τύπο, «ΗΧΩ» της Δράμας και επίσης μέρος αυτών υπάρχει και στο διαδίκτυο ιντερνέτ των Μεταναστών μας: η ΙΜΕΡΑ, ΤΟ ΡΗΓΙΟ και ο ΣΕΛΙΝΟΥΝΤΑΣ κάλεσαν τους Καρχηδονίους στην Σικελία το 480 π.X. εναντίον του Ακράγαντα.
ΣΥΝΤΟΜΗ Ιστορική ανασκόπηση της ΙΜΕΡΑΣ
Το 650 π.Χ. ιδρύθηκε η Ιμέρα με συνεργαία από μία ομάδα Χαλκιδέων με Δωριείς, όπου συναντήθηκε μία ομάδα από την Ζάγκλης με πρόσφυγες από τις Συρακούσες, και απέπλευσαν παράλληλα με τη Βόρεια Ακτή, και εγκαταστάθηκαν στην Ιμέρα, μια πόλη, που εύκολα μπορούσε να υπερασπιστεί, που είχε μόνο λίγη ενδοχώρα, αλλά ένα πολύ καλό αγκυροβόλιο.Συγχρόνως ή και είκοσι χρόνια αργότερα ιδρύθηκε ο Σελινούντας από τα Μέγαρα Υβλαία και πιθανότατα με ενισχύσεις από τα Μέγαρα της Ελλάδας. Αντίθετα με την Ιμέρα κατείχε ο Σελινούντας ή Σέλινους εύφορα εδάφη και αναπτύχθηκε γρήγορα, κατά ένα μέρος ισως χάρη με το εμπόριό της με την Καρχηδόνα. M.I.Finley: Das antike Sizilien,München 1993
Η δύναμη των συνεργαζόμενων μπλοκ Γέλων -Θήρων κυριαρχούσε πάνω στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής Σικελίας. Τα τελευταία δέκα χρόνια ο Γέλων των Συρακουσών με δική του δύναμη ανέβηκε στον ισχυρότερο άνδρα στον ελληνικό κόσμο.; Το έτος 483 π.Χ. ο Θήρων του Ακράγαντα κατέλαβε από τον τύρρανο Τέριλλο την πόλη ΙΜΕΡΑ, και τώρα βρισκότανε μόνο ο Σελινούντας και η Μεσσήνη ακόμα εκτός, και οι πιθανότητες αυτών των πόλεων να διατηρήσουν την αυτονομία τους, παρουσιαζότανε αλλιώς από ότι καλό. Ο Τέριλλος, ο τύραννος της ΙΜΕΡΑ ήτανε καλός φιλοξενούμενος φίλος του αρχηγού των Καρχηδονίων ΑΜΙΛΚΑ, του πρώτου που ένα σωρό καρχηδονίων φέρουν αυτό το όνομα, που έπαιξαν στην ιστορία της Σικελίας ένα ρόλο. Ο Τέριλλος ήτανε επίσης ο πεθερός του Αναξίλα του Ρήγιου, που κυριαρχούσε ακόμα στη Μεσσήνη. Ο Τέριλλος και Αναξίλας ή Αναξίλαο απευθυνθήκανε στην Καρχηδόνα για στρατιωτική υποστήριξη και βοηθήθηκαν σιωπηλά από τον Σελινούντα, αν όχι ενεργά. Και η Καρχηδόνα συγκατατέθηκε για πρώτη φορά στην πρόσκληση από την Σικελία .
Αυτή η πρώτη φάση σχέσεων με την Καρχηδόνα οδήγησε σε ανοιχτή σύγκρουση, όταν ο Θήρωνας, άρχοντας του Ακράγαντα, εκδίωξε το 483 π.Χ. από την Ιμέρα τον τύραννο Τέριλλο , ενσωματώνοντας στα εδάφη του Ακράγαντα μία μεγάλη ζώνη εδαφών που διέσχιζε όλο το νησί, από τον πορθμό της Σικελίας μέχρι την Τυρρηνική Θάλασσα. Ο Τέριλλος, υποστηριζόμενος από το γαμπρό του Αναξίλαο του Ρηγίου, ζήτησε τη βοήθεια των Καρχηδονίων και μαζί αυτοί αποφάσισαν να επέμβουν ενώνοντας μαζί τους και τους Σελινουντίους, που βρισκότανε ακριβώς απέναντι από την Καρχηδονιακή επαρχία. Προφανώς φοβούνταν ότι η δύναμη του Θήρωνα θα αυξανόταν πολύ και θα μπορούσε να λάβει ηγεμονικές διαστάσεις. Κάτω από την απειλή του καρχηδονιακού στρατού, ο Θήρωνας συμμάχησε με το γαμπρό του, τον Γέλωνα, τον τύραννο των Συρακουσών, και μαζί επιτέθηκαν στην Ιμέρα, στα βόρεια παράλια της Σικελίας, στον εχθρικό στρατό., Βλέπε: Valerio Manfredi,S.398. Και η Καρχηδόνα για να εξασφαλίσει τη θέση της στη Σικελία, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της Περσίας συγχρόνως με αυτήν να επιτεθεί στους Έλληνες από τη Δύση. Κατά τον Hermann Bengtson: GRIECHISCHE GESCHICHΤE, Beck, München 1994,S.157, η κραυγή βοήθειας του Τέριλλου προς τους Καρχηδονίους έδωσαν την από καιρό επιθυμούσα πρόφαση για την ματαίωση της προοδευτικής ένωσης του νησιού κάτω από την καθοδήγηση του γένους των Δεινομενίδων.
Δεν είναι τυχαίο, αν η καρχηδονιακή επίθεση χρονικά πέφτει μαζί με τις επιθέσεις του Ξέρξη εναντίον της μητροπολιτικής Ελλάδος, και οι δυο επιθετικότητες είχαν η μία πάνω στην άλλη συντονιστεί ως αποτέλεσμα ενός μεγάλου σχεδιασμού, που έθεσε ως στόχο την πολιτική εξόντωση των Ελλήνων στην Ανατολή και τη Δύση.
Την εποχή εκείνη, οι Συρακούσιοι είχαν το μεγαλύτερο στόλο της Μεσογείου και ηγούνταν, συμμαχώντας με τους Γελώσους, της ισχυρότερης συμμαχίας. Όταν εκπρόσωποι των Ελλήνων έφθασαν στις Συρακούσες ζητώντας βοήθεια εναντίον της Περσίας του Ξέρξη, ο Γέλων πρόβαλε μεγάλες αξιώσεις, επειδή ήθελε την ανώτατη αρχηγία του πολέμου. Οι Λακεδαίμονες ξεσηκώθηκαν μπροστά στην απαίτηση αυτή.
Οι Έλληνες όμως κατόρθωσαν και τα έβγαλαν πέρα μόνοι τους, συντρίβοντας τους Πέρσες στη Σαλαμίνα, στις Πλαταιές και στη Μυκάλη το 480 και 479 π.Χ., ενώ ο Γέλων βρέθηκε μπροστά σε σοβαρά προβλήματα με τη στάση του. Η εντυπωσιακή ισχύς της συμμαχίας τον είχε επισύρει την έχθρα των άλλων Ελλήνων των αποικιών και εκ των πρώτων απ΄ όλους των Σελινούντιων, που είχαν οργιστεί εναντίον του επειδή είχε καταστρέψει την μητρόπολή τους, τα Υβλαία Μέγαρα.
Το ίδιο έκανε και ο Ανεξίλαος, ο τύραννος του Ρηγίου, επειδή ο Ακράγαντας είχε κυριεύσει την ΙΜΕΡΑ, τη σύμμαχό της και εξεθρόνισε τον Τέριλλο της Ιμέρας. ΄0ταν στο τέλος του 480 π.Χ. ο Καρχηδονιακός στόλος, με αρχηγό τον Αμίλκα, αποβιβάστηκε στο Παλέρμο κατέπλευσε κατά μήκος των ακτών και συγχρόνως βάδισαν στρατεύματα στην ενδοχώρα κάτω από την καθοδήγηση του Τερίλλου εναντίον της Ιμέρας.
Μητροπολιτικός Ναός στο Παλέρμο Φωτο: Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία } ]
Μόνο με τη βοήθεια του Γέλωνα των Συρακουσών και αφού προηγουμένως συμφώνησαν τον Σεπτέμβριο του 480 π.Χ. οι ελληνικές πόλεις και αφού χτύπησαν εξοντωτικά του Καρχηδονίους κάτω από την καθοδήγηση των τυράννων Θήρων και Γέλωνα στην Ιμέρα, όπου εκτός από την μεγάλη ήττα δίνοντας ο ίδιος όρκο στους θεούς της εκδίκησης, ο Αμίλκας ρίχτηκε ανάμεσα στις φλόγες όπου καίγονταν τα απομεινάρια των θυμάτων.
Οι επιτιθέμενοι έμειναν στον αγώνα μόνοι τους, επειδή ο Αναξίτιλας, ο τύραννος του Ρήγιου και της Μεσσίνας, πρώην Ζάγκλης, και οι σύμμαχοι Σελινούντα έμειναν μακριά του αγώνα από αινιγματικά αίτια.Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Σελινούντας δεν καταστράφηκε. Βλέπε: Finley,S.78. Η πόλη του Ακράγαντα συνέβαλε μαζί με τους Συρακουσίους στη θριαμβευτική μάχη της ΙΜΕΡΑΣ , που τελείωσε με περίλαμπρη νίκη των ελληνικών συμμαχικών στρατευμάτων επί των Καρχηδονίων. Οι Καρχηδόνιοι πλήρωσαν ένα μεγάλο ποσό αποζημίωσης, όπου ο Γέλων είχε τη δυνατότητα να εκδώσει καινούργια νομίσματα και έχτισε ναούς στο νέο τετράγωνο της Νεάπολης των Συρακουσών, επίσης χάρισε πλουσιοπάροχα δώρα στους Δελφούς.
Με την μάχη στην Ιμέρα έλαβαν οι εχθρότητες ένα τέλος. Ο Γέλων δεν επιτέθηκε στη συνέχεια εναντίον των Φοινικικών κοινοτήτων της Σικελίας, και οι Καρχηδόνιοι απέφυγαν εβδομήντα ολόκληρα χρόνια τις διαμάχες και τις απειλές. Μετά από 70 χρόνια ήρθε το μίσος και η εκδίκηση πίσω στη Σικελία και κατάστρεψε τις πόλεις και δολοφώνησε το λαό.
Αυτήν την εποχή που αναφέρομαι στη συνέχεια παρακάτω και είναι όμως αυτή η εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου 431/404 π.Χ. που η Ελυμική πόλη ΕΓΕΣΤΑ θα συμμαχήσει με την Αθήνα. Ο Σελινούντας όμως με τις Συρακούσες. Και ένεκα εδαφικών διαφορών θα ακολουθήσει ο αδικαιλόγητος αδελφικός πόλεμος του 413 π.Χ. Αθηνών και Συρακουσών με καταστροφική ήττα των Αθηνών και όχι μόνον.
Θα συνεχιστεί --- www.kn-megalexandros.gr , info@kn-megalexandros.gr
Για να μαθουμε την ιστορια μας και τις αντιμαχόμενες θεσεις μας