388: ΑΠΟΔΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ – ΑΠΟΔΗΜΟΙ-ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΕΥΡΩΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ
Αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου μου:

Παρατήρηση:

Μόνο η πίεση των πολιτών από κάτω μπορεί να κινήσει το πολιτικό σύστημα για αλλαγή και το συναντάμε ευδιάκριτα στα κρατίδια της Γερμανίας και στην Ελβετία και στις Πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά ακόμα και στην Ιταλία ...και Από τον εκδημοκρατισμό όμως των κομμάτων „εξαρτάται το μέλλον της μοντέρνας δημοκρατικής Κοινωνίας και της αντιπροσωπευτικής Πολιτείας και μαζί με αυτή κυρίως η τύχη της Δημοκρατίας“. Επιτρέψτε μου να θέσω τα ερωτήματα:
Γιατί δεν προβλέπει το Ελληνικό Σύνταγμα περαιτέρω ούτε δημοψηφίσματα ούτε λαϊκά αιτήματα του πληθυσμού για τη Βουλή και για τα επιμέρους θέματα και επείγοντα προβλήματα στις Νομαρχιακές και ΤΑ;

-----------------------------

Η απευθείας Δημοκρατία, τα πολιτικά κόμματα και ο απόδημος Ελληνισμός
Μια ασήμαντη μειονότητα αντιπροσωπεύει τον απόδημο Ελληνισμό
--------------
» Αποδημούντα , επί τοις όροις ανεπιστρεπτείν »
Πυθαγόρας ---------------

Εισαγωγή και προβληματισμός
΄Εχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε που έπεσε η εφτάχρονη δικτατορία στην Πατρίδα μας και από τότε είναι η Δημοκρατία μας σχεδόν οργανωμένη μόνο καθαρά αντιπροσωπευτικά. Από μία μονοπωλιακή κομματική αντιπροσώπευση του 1%-2 ½% του ελληνικού πληθυσμού. Δυστυχώς ακόμα δεν έχει προβλεφθεί καμιά ικανή αναγεννητική και πολιτιστική προσπάθεια συμμετοχής, συν- απόφασης, συν-ευθύνης και αυτό-εξέλιξης, σύμφωνα με τις εξελίξεις της κοινωνίας μας, ενώ πάλι για τους συμπολίτες μας του εξωτερικού, αυτό το γνήσιο κομμάτι του Ελληνισμού που χρησιμοποιείται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής ως εφεδρικός στρατός και πολλές φορές παραπονείται , ότι είναι δύσκολο να βρει το δίκιο του στο ακόμα παράξενο πνεύμα αντιλογίας της νοοτροπία μας, με υποψίες χαρακτηριστικής "οθωμανικής" νοοτροπίας ή όχι; .., που επιδιώκουμε επιτέλους να αποβάλλουμε από ετούτη τη διαφοροποίηση, που υποψιαζόμαστε κρίνονται οι συμπολίτες μας ως πολίτες» χριστιανοί», που μας είναι όλα γνωστά από τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, αλλά του αφαιρούσαν όμως ακόμα και το ανθρώπινο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι δια επιστολικής ψηφοφορίας!! Καθώς επίσης και το βασικότερο την αντιπροσώπευσή του στη Βουλή των Ελλήνων και σύμφωνα με τις εξελίξεις της κοινωνίας, ενώ όλα γύρω μας αλλάζουν, εμείς δε μπορούμε να λέμε όχι στη ανανέωση της συμμετοχής και της συν-απόφασης.!! Ενώ αυτή η απόφαση διάρκεσε τριάντα χρόνια ακόμα όμως στους επιμέρους Συλλόγους, που φέρουν το όνομα «Ελληνικές Κοινότητες» του εξωτερικού συμμετέχουν και δραστηριοποιούνται μόνο πρόσωπα που διέπονται από κομματική αυτοπροβολή σε βάρος της εξέλιξης του υπόλοιπου 95%-98% Ελληνισμού. Σπουδαίο όμως βήμα δεν είναι μόνο η εισαγωγή της επιστολικής ψήφου και η επιτυχία αυτή δεν είναι βέβαια των ελληνικών πολιτικών κομμάτων και του ΣΑΕ, αλλά η επιτυχία επήλθε τελευταία μόνο από την πίεση και την υποχρέωση των κομμάτων απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους μας και την συνθήκη του Μάαστριχ. Και όμως σπουδαιότερο ακόμα είναι το φαινόμενο, ότι χωρίς την αντιπροσώπευσή μας στη Βουλή των Ελλήνων και χωρίς περαιτέρω μοντέλα συμμετοχής και συν-απόφασης είναι δώρο άδωρον. Μέχρι τώρα οι πολίτες έδιναν κάθε τέσσερα χρόνια τη ψήφο τους με τις λίστες των κομμάτων για το Κοινοβούλιο και τις τοπικές αυτοδιοικήσεις . Δηλαδή δεν είχανε όμως τη δυνατότητα επιδίωξης επιλογής συνδυασμού προσώπων από διαφορετικά κόμματα, όπως π.χ. στην ΟΔΓ με την πρώτη και δεύτερη ψήφο, αλλά και με πολιτικοποιημένα πρόσωπα κοινής αποδοχής. ΄Εδιναν συγχρόνως τη ψήφο τους, ώστε τα επόμενα τέσσερα χρόνια ως τις επόμενες εκλογές να μην μπορούν να εκφράσουν για τίποτε πλέον. Την πολιτική την έκαναν μόνο οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού. Ασφαλώς δεν πρέπει να εννοηθεί, ότι μεταξύ βουλευτών και πολιτών δεν υπήρχε επικοινωνία και επίσης και την ενεργοποίηση. Οι πολιτικοί μας πρόσεχαν αρκετά τις δημοσκοπήσεις, τη δημόσια γνώμη, και μάλιστα η δημοσιευμένη γνώμη, (δηλαδή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ραδιόφωνο και τηλεόραση) έχει ολότελα το βάρος, και τα σχετικά λίγα μέλη των κομμάτων 0,5% -2, ½% από τους πολίτες μπορούσαν καθ΄ οδό της εσωκομματικής Δημοκρατίας να πάρουν μία σχετική επιρροή.
Αλλά παραπέρα από αυτές περισσότερο συνταγματικές δυνατότητες παραμένει πραγματικά ο λαός ως τις επόμενες εκλογές να είναι ολότελα νεκρός και να μην μπορεί να αποφασίσει για τίποτε πλέον... Αυτό το ανασταλτικό φαινόμενο το παρατηρούμε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, στις Νομαρχιακές και τοπικές Αυτοδιοικήσεις και στους ολότελα μετατρεπόμενους «ελληνικούς» κοινοτικούς συλλόγους από ιδρύματα κοινής ωφελείας και πολιτιστικής αλληλεγγύης, αλληλεπίδρασης και αλληλοσεβασμού σε κερδοφόρα ιδρύματα, προσωπικής κομματικής αυτοπροβολής και «Σουβλακοπροβολής» και εννοώ τις εσωστρεφείς κομματικοποιημένες ελληνικές κοινότητες της Γερμανίας με την επιλογή μόνο και αποκλειστικά και διαμέσου από τις μονοπωλιακές κομματικές και ιεραρχικές λίστες, χωρίς ελεύθερες και απευθείας εκλογές και χωρίς διευρυμένες λίστες προς πολιτικοποιημένους συμπολίτες μας και χωρίς σταυρό προτίμησης, ή και πρώτη και δεύτερη ψήφο και με αυτό ναρκοθετείται ένα φρενάρισμα του ανοίγματος των κοινοτήτων κοινής ωφελείας σε όλον τον Ελληνισμό, και εφόσον τα κόμματα μιλούν για εμάς χωρίς εμάς, δυστυχώς οι περιχαρακώσεις στην εσωστρέφεια και στην επανάπαυση συνεχίζεται και μαζί με αυτά αλωνίζουν ανενόχλητοι οι κομματικοί στενοκέφαλοι και μας διχάζουν, αρνούνται όμως και τη δική μας συμμετοχή και συν-επίδραση και ακόμα όμως, όπως αναφέραμε την βασικότερη αντιπροσώπευσή μας στη Βουλή των Ελλήνων, αλλά και τη συμμετοχή όλων στις οργανώσεις κοινής Ωφελείας, ώστε να αγωνιστούμε για τον κοινωνικό και πνευματικό κοινό αδελφικό στόχο του Ελληνισμού, να δραστηριοποιήσουμε τους πάντες και να αναμένουμε την αλληλέγγυα συμμετοχή και υποστήριξη όλων, για μία παραγωγική σύνδεση ενδιάμεσα στις τρεις γενιές, επίσης και για την προώθηση της δεύτερης και τρίτης γενιάς, που δεν έγινε ενεργοποίηση μέχρι τώρα.

Ας ανατρέξουμε όμως στην ιστορία και εκεί θα δούμε την εποχή του 460-450 π. Χ. όταν η Αθήνα για πρώτη φορά έδειξε το ενδιαφέρον της για την Μεγάλη Ελλάδα και σε πενήντα χρόνια το 413 π.Χ. επήλθε η απερίσκεπτη αδελφική αλληλο-καταστροφή με τον Αθηναϊκό-Σικελιανό πόλεμο και άλλαξε την ροπή της ελληνικής ιστορίας. Σήμερα υποπτευόμαστε, ότι τέσσερις δεκαετίες μετανάστευσης νιώθουμε ότι η μητέρα Ελλάδα δεν μπορεί να κοιτάξει κατάματα τον Ελληνισμό της Γερμανίας και από την άλλη μεριά με τους διορισμένους μικροπολιτικούς κομματικούς καιροσκοπισμούς, μας έχει διαλύσει τα πάντα… Και ας θυμόμαστε όμως πάντα το ρητό του Πυθαγόρα: « Αποδημούντα, επί τοις όροις ανεπιστρεπτείν». «Bei einer Reise sich an den Grenzen nicht umwenden».

Κάτω όμως από αυτό το απαρχαιωμένο μοντέλο τη μη συμμετοχής της πλατειάς μάζας, της μη ανάπτυξης των νεώτερων γενιών, της μη μεταρρύθμισης των ξεπερασμένων καταστατικών, της μη εισαγωγής του σταυρού προτίμησης και μη υποχώρησης των μονοπωλιακών κομματικών και μόνιμων βασιλίσκων, μπορεί να επέλθει άθελά μας μεγαλύτερη καταστροφή. Αν φανταστεί κανείς, ότι πάνω από το 95% του Ελληνικού λαού έχει συσπειρωθεί έξω από κομματικές, κοινοτικές οργανώσεις.
Και ενώ το 425 π.Χ. ο Ερμοκράτης στη Γέλα κάλεσε όλες τις ελληνικές πόλεις να ενωθούν και να σταματήσουν τις διαμάχες μεταξύ τους για να αντέξουν την πίεση των Αθηνών. Η ροπή όμως της αρρωστημένης υπερηφάνειας οδήγησε τον μεγάλο στρατηγό Αλκιβιάδη στην αντίθετη παράταξη, μόνο και μόνο γιατί οι Σπαρτιάτες για την συνθηκολόγηση της ειρήνης διαπραγματεύθηκαν με τον Νικία και Λάμαχο παραμέλησαν εκείνον λόγω της νεαρής του ηλικίας. Ετούτη η συνολική εικόνα που τελικά ήτανε η καταστροφή των Αθηνών, μας δίδει ο Θουκυδίδης με την μανία του Αλκιβιάδη να κυριεύσει την Σικελία. Σήμερα στις χώρες των ευρωπαίων εταίρων μας οι κομματικοί παράγοντες με μόνιμα κομματικά πρόσωπα έχουν διεισδύσει σε BGB-συλλόγους και μεταρρυθμίσει απαράδεκτα τα καταστατικά στα μέτρα τους με τις κομματικές λίστες, χωρίς αναφορά στο σύνταγμα και τους δημοκρατικούς κανόνες και τους έχουν κυριεύσει και διαιωνίζουν μία αντισυνταγματική κατάσταση και αφήνουν 95/%-98% του υπόλοιπου Ελληνισμού σε νεκρή και αμέτοχη μάζα συνοδοιπόρων με άγνωστες προοπτικές. Το μόνο που κατόρθωσαν με επιτυχία οι αλληλο-διαμάχες των κομματικών είναι να επιδιωχθεί από την άλλη μεριά η λανθασμένη συσπείρωση του Ελληνισμού έξω και μακριά από τα κόμματα και τις ελληνικές Κοινότητες-Συλλόγους.

Κάτω από αυτό το σύστημα παρατηρούμε, ότι μέχρι τώρα και στην ιστορία της Ελλάδας και της Γερμανίας έχουν λάβει συνεχείς και βασικές παρακαμπτήριες θέσεις, χωρίς να ερωτηθεί ο λαός... Γύρω από αυτήν τη σοφία αυτών των σπουδαίων αποφάσεων (αυτό θα πει ΝΑΤΟ, Γιουγκοσλαβία, Βαλκάνια, Μεσόγειο, εξοπλισμός, Μακεδονικό, τοπικές εξελίξεις ως το Ευρω ) μπορούμε να έχουμε αντιμαχόμενες θέσεις, αλλά όμως το ότι αυτές οι αποφάσεις έχουν παρθεί και διαπεράσει μόνο στην αντιπροσωπεία του λαού, ενώ στο λαό τον ίδιο κατά την πλειοψηφία δεν υπήρχε καμιά υποστήριξη και γι αυτό δεν έχει γίνει καθόλου προσπάθεια και καθόλου μα καθόλου δεν έχει επιδιωχθεί να περάσει η επιθυμία του και μάλιστα σήμερα το αποδέχεται ανοιχτά και η πολιτική τάξη. Αν και το Κοινοβούλιο έχει αποσυρθεί τόσο από τη δημοκρατική βάση, δεν ήτανε κατάλληλες οι πρόσφορες οι επόμενες εκλογές να επιβληθούν ποτέ ως κυρώσεις: Αυτές έλαβαν χώρα αργότερα μετά από χρόνια και στον κατάλληλο χρόνο που κρίνει σωστό κάθε κυβέρνηση και τότε πάλι αφορούσε ένα ολόκληρο πακέτο θεμάτων και τελικά καλύφθηκε με επίστρωμα η εκλογική απόφαση για το μέλλον πάντα με τον απολογισμό για το παρελθόν. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο έχουν παρθεί-στο Κοινοβούλιο, στις Νομαρχιακές και τοπικές Αυτοδιοικήσεις ακόμα και στις κομματισμένες «ελληνικές» Κοινότητες-Συλλόγους και στην Ομοσπονδία και στο Συμβούλιο του Αποδήμου Ελληνισμού,- ουσιώδεις αποφάσεις, που μπορούν να έχουν πάρα πολύ αρνητική επίδραση, ιδιαίτερα στις επιμέρους Τ.Α στις εντόπιες και ξένες κοινωνίες και επεκτατικά σε όλον τον Ελληνισμό, διότι εκεί κυριαρχούν χρόνια τώρα οι ανασταλτικοί μεταρρυθμίσεων «ισόβιοι βασιλίσκοι» !!
Όμως ο Ελληνισμός πρέπει να έχει μία καλύτερη τύχη και σύμφωνα με τις σκέψεις του Πυθαγόρα, όταν έφυγε από τον Κρότωνα και εγκαταστάθηκε στο Μετάποντιο:
- Ποτέ δεν πρέπει να κλείσει ο ύπνος τα μάτια σου, προτού να έχεις ρωτήσει προηγουμένως τον εαυτό σου: -Τι έχω κάνει; -Τι έχω ξεχάσει; -Τι ήτανε κακό, και τότε πρέπει να παραιτηθώ στο μέλλον και τότε μόνο όταν ήτανε καλό θα το ακολουθήσω στο μέλλον.
« Wer zur Gemeinschaft unfähig ist,
der ist es auch zur Freundschaft» - "Όποιος είναι ανίκανος για την Κοινωνία, αυτός είναι επίσης ανίκανος και στη Φιλία". Πλάτων
Στις οργανώσεις κοινής Ωφελείας (Συλλόγους) θέτονται αναρμόδιοι σε ψηφοφορία και διαμοιράζονται οι θέσεις αποκλειστικά και μόνο με λίστες και στενές προσωπικές, κομματικές αλληλοεξυπηρετήσεις και όχι με αρμοδιότητες και καταλληλότητες των ανθρώπων από το υπόλοιπο 98% του Ελληνισμού μας και ώστε και για να υπηρετήσουν γι΄ αυτόν ως στρατιώτες για τη Πατρίδα. Το ίδιο και στις τοπικές Αυτοδιοικήσεις.
« Wer ein großer Mann werden will, darf weder
in sich noch in seine eigenen Sachen verliebt sein, sondern in das, was recht ist». Πλάτων

Ακόμα όμως και εκεί στις οργανώσεις κοινής Ωφελείας η διείσδυση και διατύπωση του Συντάγματος, όπου τα κόμματα με την σύμπραξη και συμμετοχή λαβαίνουν θέση στο σχηματισμό μίας διαδικασίας βούλησης γνώμης, χαρακτηρίζεται ως ελεύθερη επιστολή , για να επηρεάζουν με τους «αιώνιους μικροπολιτικούς» και τα κακώς μόνο μονοπωλιακά μετατρεπόμενα καταστατικά στα μέτρα τους τα πάντα μόνο και μόνο κατά τις εκτιμήσεις τους και τις σχετικές επιρροές αποκλειστικά και μόνο από τους αντιπροσώπους των κομμάτων που ανήκουν σ΄ αυτά μία μειονότητα 1,0%-2 ½ % και διαιωνίζουν μία απαράδεκτη και διχαστική κατάσταση ακόμα όμως χειρότερα και με τα μέτρα εσωστρέφειας και λογοκρισίας. Ετούτα όμως τα εγωιστικά εκτρώματα, οι παραβιάσεις και οι αυθαίρετες υπερβάσεις πάνω από τα επιτρεπόμενα της πολιτικής και της Νομοθεσίας περί κομμάτων προκαλούν εκνευριστικά, μελαγχολικά και λυπηρά φαινόμενα και φέρνουν καταστροφικά αποτελέσματα…

Exkurs:

Το άρθρο 21,παράγραφος 1 του Γερμανικού Βασικού Συντάγματος GG 21,1,
αναφέρει μία εντελώς προκαθορισμένη λειτουργία που επιδρούν τα κόμματα στον σχηματισμό πολιτικής βούλησης. Και όμως υπάρχουν τομείς, που δεν μπορούν να τοποθετηθούν κάτω από την μοναδική λειτουργία των κομμάτων. Στις ελληνικές κοινότητες κοινής Ωφελείας της Γερμανίας η αποκλειστική μονοκομματική κυριαρχία δεν έχει εξασκήσει ποτέ ως σήμερα ένα είδος συγκρατημένης συνταγματικής προσταγής και επιφύλαξης και η εισχώρηση των κομμάτων με τις κομματικές λίστες και τους ισοβίως εκλεγμένους κομματικούς «βασιλίσκους», είναι τόσο ασφυκτικά που έχουν παραγκωνίσει όλους τους άλλους προοδευτικούς παράγοντες και εμποδίζονται να λάβουν μέρος σε διαδικασίες αναγεννητικές, κοινωνικές - εκπολιτιστικές και όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά της συν-απόφασης, αυτοδιάθεσης και αυτό-εξέλιξης και αυτό συμβαίνει δεκαετίες να ξεπερνούν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα τα όρια που έχουν προκαθοριστεί για τις λειτουργίες τους. Τα 24 άρθρα γύρω από το βιβλίο: Parteiendemokratie, Bonn 1997, και του άρθρου του Δημήτρη Θ. Τσάτσου: Die politischen Parteien in der Grundgesetzordnung, σχολιάζει το άρθρο, GG, 21,1 ως εξής: β) «Zum einen wird aus dem Begriff der «Mitwirkung» deutlich, dass die Parteien zwar in dem Prozess der politischen Willensbildung eine entscheidende Rolle spielen, sie allerdings nicht die einzigen Faktoren sind. Neben den Parteien sind etwa ebenso bedeutend die Einzelbürger, Verbände und Öffentlichen Medien. Hieraus ergibt sich führt die Parteien eine Art Zurückhaltungsgebot. Das heißt, die Parteien dürfen nicht in jeden Bereich der politischen Willensbildung des Volkes derart eindringen, dass sie andere Faktoren weit zurückdrängen und diese im politischen Willensbildungsprozess, keine Funktion mehr wahrnehmen können. Geschieht dies dennoch, überschreiten die Parteien die ihnen zugewiesene Funktion und deren Grenze».
Exkurs-Ende.

Αν και η Πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες έχει διακυβερνηθεί πολύ καλύτερα και ειρηνικότερα από άλλες εποχές και αυτή η διαπίστωση είναι αυτονόητη, και είμαστε ασφαλώς υπερήφανοι, ιδιαίτερα διπλά εμείς οι Απόδημοι, αλλά μολαταύτα πάντα ήτανε μία κυβέρνηση για τον λαό και καμιά κυβέρνηση διαμέσου του λαού. Αλλιώς δεν θα είχαμε μία ολότελα εκτεταμένη πολιτική βαρυθυμία. Τις ουσιώδεις πολιτικές αποφάσεις τις έχει μονοπωλήσει το Κοινοβούλιο. Το ίδιο και στις νομαρχιακές και τοπικές Αυτοδιοικήσεις και εδώ όμως υπάρχουν πολλές δυνατότητες μεταρρυθμίσεων και με δημοψηφίσματα, (λαϊκή ετυμηγορία, λαϊκό αίτημα, συν-ευθύνη, αίτημα του πληθυσμού, έκφραση της λαϊκής θέλησης) και λαϊκές αποφάσεις, όπως άρχισαν μεταρρυθμιστικά μοντέλα στα κρατίδια της Γερμανίας και όπως εφαρμόζονται μοντέλα συμμετοχής και συν-απόφασης στην Ελβετία, Ιταλία και στις Πολιτείες των ΗΠΑ.

Τι αναζητούν οι πολίτες;

Ποια είναι τα καυτά θέματα των Ελλήνων και των συμπολιτών μας Ελλήνων στις χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης ;
Ποια θέματα κινούν, για ποια ερεθίζονται και αρχίζουν να δραστηριοποιούνται οι πολίτες;
Ποιόν υπηρετεί και εξυπηρετεί η απευθείας Δημοκρατία;
Πόσες πιθανότητες επιτυχίας έχει το δημοψήφισμα, η μεταρρύθμιση και η λαϊκή επιθυμία;
Ποιες συνέπειες μπορούμε να λάβουμε υπόψη από τη συζήτηση στη Βουλή, στις τοπικές Αυτοδιοικήσεις και από τις συζητήσεις στις μεταναστευτικές μας οργανώσεις κοινής Ωφελείας;
Ποιες δραστηριότητες μπορούν να φέρουν τη χαρά, ικανοποίηση και αλληλοσεβασμό;
Η απευθείας Δημοκρατία στο τρίστρατο

Μετά την κατάρρευση της Δικτατορίας στην Πατρίδα μας οι πολίτες μας είναι πανέτοιμοι για την συμμετοχή σε δημοψηφίσματα και λαϊκές ετυμηγορίες στις τοπικές και Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν στην προσφορά συν-επίδρασης και συν-απόφασης. Οι θετικές εμπειρίες από το εξωτερικό , ιδιαίτερα από την Ελβετία και τις ΗΠΑ, αλλά ακόμα και από την Βαυαρία, το μοναδικό κρατίδιο που παρουσιάζει πρακτική δεν κατόρθωσαν ακόμα να καταλήξει στο δικό μας Ελληνισμό στην θετική ενεργοποίηση και προτροπή του.
Η απευθείας Δημοκρατία βρίσκεται στο δρόμο του εσωκομματικού αδιεξόδου, διότι οι πολίτες και συμπολίτες μας στις χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης επειδή έχουν υποστεί πολλούς αντίκτυπους και οπισθοδρομήσεις, χάνουν την εμπιστοσύνη στο δικαίωμα συν-αποφασισμού, και συν-ευθύνης κι αρχίζει πάλι να απειλείται η πρόσφατη κερδισμένη ελπίδα της συνεργασίας, συν-επίδρασης, συν-απόφασης και συμμετοχής. Η απευθείας Δημοκρατία έχει όμως ανάγκη από μία γενική προσπέραση-αναθεώρηση. Ευθείς και αξιόπιστες κανόνες του παιχνιδιού πρέπει να αναλάβουν τη θέση τους, για να μην απογοητεύσουν και αποθαρρύνουν ακόμα περισσότερο την δημοκρατική δέσμευση των ανθρώπων, παρά αντίθετα πρέπει να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους για την συν-ευθύνη και συμμετοχή.
«Von dem Tage an, wo der Mensch anfängt,
durch Ich zu sprechen, bringt er sein
geliebtes Selbst, wo er nur darf, zum
Vorschein, und der Egoismus schreitet
Unaufhaltsam fort». Immanuel KANT
Εδώ χρειαζόμαστε ρεαλιστικότερους τρόπους δράσης, ενημέρωσης και καθοδήγησης αξιών και μορφών της συμβίωσης στις μεταναστευτικές οργανώσεις κοινής Ωφελείας. Εδώ χρειαζόμαστε τις φημισμένες ιδέες του Ισοκράτους περί του Παν-ελληνισμού , δηλαδή ο συνδεδεμένος δεσμός και η αποστροφή από τις εγωιστικές, προσωπικές, αυτό-δημιουργούμενες καταστροφικές ενέργειες εκείνων των ορισμένων ελληνικών κομματικών βασιλίσκων και «φίλων-κλίκων», που είναι μειονότητα των 5% και δρουν όμως εναντίον αλλήλων και να προσανατολισθούμε για την συν-ευθύνη, αυτοδιάθεση και βοήθεια για αυτοβοήθεια και αυτό-εξέλιξη του Ελληνισμού στις χώρες των Ευρωπαίων εταίρων μας. Είναι πολύ περισσότερο αξιόλογο και καλύτερο να ασχοληθούμε με την καταπολέμηση του κοινωνικού και πνευματικού μαρασμού των συμπολιτών μας, απ΄ ότι να αντιμαχόμαστε και να φιλονικούμε ο ένας με τον άλλον για την αυταρχική νοοτροπία μιας «βασιλικής ηγεμονίας», που χαρακτηρίζεται από προμελετημένες διασυνδέσεις νικών και την ανεπίτρεπτη νοοτροπία της εκδίκησης.
« Egoismus besteht nicht darin, dass man sein
Leben nach seinen Wünschen lebt, sondern
darin, dass man von anderen verlangt, dass sie
so leben, wie man es wünscht«. Oscar Wilde
Ιδιαίτερα σε εμάς τους ΄Ελληνες πρέπει πάντα να παραμένει στην φαντασία μας και να έχουμε ως αρχή τον αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση μεταξύ μας και την αλληλέγγυα άμιλλα και την υπερκομματική υπηρεσία στην Πατρίδα μας και με το σλόγκαν:
« … ΄Ελληνες ενωθείτε εναντίον του κοινού εχθρού, εναντίον του μίσους, της διχόνοιας και της διαίρεσης, που είναι ο ίδιος μας ο εαυτός … « Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Τι μπορεί να αλλάξει στο καλύτερο; « Η αρετή που επαινείται μεγαλώνει σαν δένδρο» Πίνδαρος
Ασφαλώς ευδιάκριτα θα μπορέσουμε να επιδιώξουμε και να γνωρίσουμε την κατευθείαν απόφαση του λαού τα οράματά του διαμέσου δημοψηφίσματος σε συμπλήρωση της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Στην χώρα που ζούμε και στην Πατρίδα μας είναι συνταγματικά καθιερωμένο πρακτικά το συνταγματικό καθιερωμένο αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα, όπου κυρίως τα κόμματα παίζουν ένα ουσιώδη ρόλο, που επιλέγουν ιεραρχικά και τοποθετούν τους πολίτες που επιλέγουν σε λίστες ως αντιπρόσωποί τους, αλλά θα πρέπει να δίνουν και εναλλακτικές λύσεις με την πρώτη και δεύτερη ψήφο και με τον σταυρό προτίμησης για τους υποψηφίους. Αν και πρώην υπουργός στο Βήμα της Κυριακής,20.02.2000,σ.28 είναι τοποθετημένος για την κατάργηση του σταυρού προτίμησης, λέγοντας: « αν δεν καταργηθεί ο σταυρός, δεν πρόκειται ποτέ να εξυγιανθεί το πολιτικό μας σύστημα από την άποψη της εκλογικής πελατείας, του ρουσφετιού, » και ετάχθη υπέρ της επιβολής λίστας προσθέτοντας ότι «ο σταυρός προτίμησης είναι φαύλο και νοσηρό σύστημα»
Ασφαλέστερα μπορούμε να εκφραστούμε εμείς οι ΄Ελληνες της Γερμανίας, που μόνον μονοπωλιακά και αποκλειστικά οι εδώ κομματικές ιεραρχικές τοποθετήσεις και αλληλοεξυπηρετήσεις μας έχουν οδηγήσει στο αδιέξοδο και στον κοινωνικό και πνευματικό μαρασμό. Και ασφαλώς το θέμα αυτό πρέπει να συζητηθεί, και στις σκέψεις μεταρρύθμισες του συντάγματος, αν ο κ. πρώην υπουργός των εξωτερικών είναι της γνώμης, ότι μόνο το 1%-2% των κομματικά οργανωμένων Ελλήνων έχει το δικαίωμα μόνο της ιεράρχησης της κομματικής λίστας, θέλω να υποπτευθώ υποθέτει εδώ, ότι ο λαός μας είναι ακόμα ανώριμος και ίσως οι πολιτικοί μας να έχουν αυτή τη γνώμη και δεν μας εμπιστεύονται, στις οργανώσεις κοινής ωφελείας, που βασίζονται στο BGB στις κοινότητες, στην Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και στο Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού ΣΑΕ να μετάσχει ο απανταχού Ελληνισμός και εισερχόμενα μέσα σε όλα τα κόμματα μας διχάζουν και μας περιορίζουν και μας πνίγουν με τις κομματικές λίστες και με τους «κομματικούς διορισμένους» κάθε εξέλιξη…, χωρίς μάλιστα αναφορά στο GG-σύνταγμα και χωρίς Rechenschaftsbericht,
Επίσης δεν μας έχει χαρίσει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, και περαιτέρω δηλαδή ακόμα και την επιστολική ψήφο σαράντα ολόκληρα χρόνια, ενώ η Νέα Κροατία στους Μετανάστες της Γερμανίας εμπιστεύεται την επιστολική ψήφο, και από την άλλη όμως μεριά και το Σύνταγμά μας έχει ανάγκη μεταρρύθμισης και ίσως και την κατάργηση της υποχρεωτικής παρουσίασης και ψηφοφορίας, όπως είναι καθιερωμένα στα περισσότερα ευρωπαϊκά συντάγματα κ.ά.. Παράλληλα πρέπει να συμπεριλάβουμε τις διευρυμένες λίστες με πολιτικοποιημένες προσωπικότητες με το αναφερόμενο παραπάνω σύστημα των δύο ψήφων, δηλαδή ένα ψήφο για το κόμμα που θέλω να κυβερνήσει και η ιεραρχική των πολιτικών προσώπων γίνεται διαμέσου του κόμματος και ένα ψήφο για τις δραστήριες, πολιτικοποιημένες, ικανές προσωπικότητες που μπορεί να ανήκουν σε άλλο κόμμα ή και σε διευρυμένη λίστα προσωπικοτήτων. Ο λαός δεν πρέπει να επιλέγει μόνο Κόμματα-Λίστες, αλλά επίσης και μεμονωμένους, πολιτικοποιημένους υποψηφίους. Γι΄ αυτό το λόγο είναι ανάγκη να επιδιώξουμε την αλλαγή με ευμετάβλητες Λίστες, που οι υποψήφιοι με την ψήφο τους και διαμέσου της συσσώρευσης, δηλαδή περισσότερους Ψήφους για έναν υποψήφιο και διαμέσου εκλογής υποψηφίων από διαφορετικά πολιτικά κόμματα και προσωπικότητες, να επιτύχουμε την αλλαγή, τον εκδημοκρατισμό και ανθρώπινο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τον απανταχού Ελληνισμό και αυτό βέβαια είναι ανάγκη γιατί έχουμε εισέλθει με τα πολιτικά μας κόμματα στις εσωτερικές τους υποθέσεις στις ξένες χώρες και τους προσκαλούμε κάθε φορά με δωρεές χρημάτων και ναυλωμένα αεροπλάνα να κατέβουν για να ψηφίσουν. Ασφαλώς τότε μόνο μπορεί να έχει επιτυχία το μοντέλο, αν υπήρχε αντιπροσώπευσή μας στη Βουλή των Ελλήνων.

«Ein Mensch, der nur auf sich denkt und in
allem seinen Vorteil sucht, kann nicht,
glücklicher sein, Willst du für dich leben,
lebe für andere». Senega


Αν θέλαμε να επεκτείνουμε το θέμα μας, τώρα είναι επίκαιρη η μεταρρυθμιστική προοπτική των δημοψηφισμάτων, που αναφέρω σε αυτό το άρθρο μου και οι εχθροί της αναφέρουν την ανωριμότητα των ανθρώπων και φέρνουν ως παράδειγμα την Υπόλοιπη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, αλλά και τα δημοψηφίσματα σε βάρος των μειονοτήτων...΄Όμως η γενική ομολογία για φιλελεύθερη δημοκρατική βασική τάξη και η δημοκρατική εσωκομματική διαδικασία γνώμης, θέλησης και συν-απόφασης είναι από τα απαραίτητα χαρακτηριστικά αναζήτησης και άλλων καλύτερων δραστηριοποιημένων εναλλακτικών λύσεων σ΄ ένα δημοκρατικό σύστημα και ασφαλώς, μία Δημοκρατική και Φιλελεύθερη Κοινωνία και Πολιτεία, ένα κόμμα που θέλει να προοδεύσει και να εκλεγεί έπρεπε να συμπεριλάβει νέες ιδέες, νέες συνδέσεις, νέες στελεχώσεις και νέους ανθρώπους και νέες ανανεωτικές μεταρρυθμίσεις, ακόμα και με τις διευρυμένες εκλογικές λίστες και την εισαγωγή πλέον βασικών δημοψηφισμάτων. Πολιτικοί και κομματικοί που κάθονται συνήθως μονοπωλιακά πάνω πολλά χρόνια στην εξουσία καταντούν «μικροί βασιλίσκοι».. ΄Όλα αυτά τα γνωρίζουμε εμείς από τη Γερμανία με ιδιωτικά αεροπορικά ταξίδια, μαύρα χρήματα, ρουσφέτι και προσωπικός εμπλουτισμός και όμως αξιοθαύμαστα είναι τα ελεύθερα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την αποκάλυψη και τη θέληση των κομμάτων και μέρος των πολιτικών για την πραγματική εξυγίανση . Η Δημοκρατία έχει τότε μόνο μία μακροχρόνια ζωή, όταν απέναντι από μία ισχυρή κυβέρνηση βρίσκεται μια ισχυρή αντιπολίτευση. Και ένας λαός που συμμετέχει, συναποφασίζει και συν-επιδρά. Αυτό το αρνητικό φαινόμενο της μη συμμετοχής το βλέπουμε και στους κομματικούς μετανάστες μας στη Γερμανία, που έχουν καταντήσει χρόνια τώρα με τις «κομματικές λίστες», αυταρχικοί, αλλά είναι ολότελα προκλητικά αντισυνταγματικοί, ως « ισόβιοι βασιλίσκοι» και μας οδήγησαν στον πνευματικό και κοινωνικό μαρασμό...

„ Fanatiker sind überzeugte Menschen,
aber gleich anderen Geisteskranken in dieser
Welt nicht zurechnungsfähig. Fanatismus ist
eine der gefährlichsten Krankheiten. Er weckt
alles Böse in der menschlichen Natur. Er reizt
den Menschen auf zu Zorn und Hass und
verwandelt ihn in einen Tiger“. Swami Vivekananda

Δεν επιτρέπεται πλέον ακόμα περισσότερο να μας διηγούνται, ότι η πολιτική και οι πολιτικοί άνδρες είναι βρωμεροί… και από την άλλη μεριά να αφήνουμε να μας διοικούν οι βρωμεροί, οι ασυνείδητοι και οι περίεργοι… Τώρα που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες συζητείται, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης και ο Κοινοτάρχης να εκλέγονται απευθείας από τον λαό, εμείς αντί να κάνουμε σκέψεις μεταρρυθμίσεων θέλουμε να καταργήσουμε τα δικαιώματα επιλογής με σταυρό προτίμησης και να μην εισάγουμε νέες μεταρρυθμίσεις για την επιθυμία και συμμετοχή του λαού; Δεν προβληματιστήκαμε φαίνεται δεκαετίες στο εξωτερικό από τις «κομματικές λίστες» και τους «κομματικούς διορισμένους» στις Κοινότητες - Συλλόγους, του BGB, στην Ομοσπονδία, στο ΣΑΕ, που υποπτευόμαστε, μας οδήγησαν πλησιέστερα στην αδράνεια και αυτοκαταστροφή;;… Στη βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία ο Σύνδεσμος των Δήμων και Κοινοτήτων επιδιώκουν, μία ισχυρότερη θέση του Δημάρχου και επέκταση του χρόνου θητείας από πέντε σε οχτώ χρόνια. Ο μακρύτερος χρόνος υπηρεσίας, εξασφαλίζει λένε μία μεγαλύτερη μη διακοπτόμενη σχέση με τη Διοίκηση της Αρχής. Εκτός τούτου πρέπει η εκλογή του Δημάρχου να είναι ανεξάρτητη από την εκλογή του Δημοτικού Συμβουλίου για να κερδίσουν ισχυρές, φιλικές προσωπικότητες πλησιέστερα στο λαό. Ολοφάνερα διαφαίνεται, ότι η κομματική δέσμευση των υποψηφίων είναι αρνητική. Αυτό το βλέπουμε και στην Πατρίδα μας, αξιοπρόσεκτες πολιτικές προσωπικότητες εξαφανίζονται, αν δεν θελήσουν να δεσμευτούν σε έναν κομματικό συνδυασμό. Το πολιτικό σύστημα όμως της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας λειτουργεί μόνο, όταν ο κάθε πολίτης κάνει χρήση από τα δικαιώματά του ψηφοφορία, δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, εκλογή και έλεγχο των οργάνων της Τ.Α. και των βουλευτών. Στην σημερινή εποχή που οι άνθρωποι τρέφουν μία απροθυμία, αηδία στα πολιτικά κόμματα η περαιτέρω εσωστρέφεια και ο εγωκεντρισμός των πολιτικών κομμάτων βλάπτει τον Ελληνισμό και τη Δημοκρατία.

«Die Eigenliebe steht von der Nächstenliebe»
Ευριπίδης
Αιτιολόγηση για την εξέλιξη για περισσότερη απευθείας Δημοκρατία
Εδώ και χρόνια τώρα βρίσκει η σκέψη της συμμετοχής και της συν-απόφασης όλο και περισσότερο απήχηση, ότι η δημοκρατική κοινότητα συνολικά ζωογονεί, αν το μέχρι τώρα κλειστό αντιπροσωπευτικό σύστημα ανοιχθεί σε συν-ευθύνη και για δημοψηφίσματα....κλπ. Ασφαλώς το Κοινοβούλιο παραμένει απαραίτητο επίσης και απολαμβάνει εκεί το βάρος της πολιτικής εργασίας. Αλλά συμπληρωματικά οφείλουν οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα διαμέσου δημοψηφισμάτων, λαϊκής ετυμηγορίας... να επεμβαίνουν και να απαντούν ευσυνείδητα οι ίδιοι στα ζωτικά πολιτικά ερωτήματα της εποχής. Δεν πρέπει να συμβαίνει συχνά, αλλά πρέπει μελλοντικά ο αντιπρόσωπος του λαού να είναι ευσυνείδητος, ότι και μετά την εκλογή του δεν μπορεί ελεύθερα να χειρίζεται και να δίδει και να παίρνει ανενόχλητος, διότι ο λαός την ψήφο του δεν την έδωσε και δεν τον ψήφισε, μόνο, παρά επίσης και κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου μπορεί να τραβήξει και να φέρει μία επείγουσα υπόθεση για απόφαση. Δηλαδή η απευθείας Δημοκρατία δεν είναι μία αρχή ενάντια στο κοινοβουλευτικό σύστημα, παρά μόνο μία «παραγωγική « συμπλήρωση σ΄ αυτό. Επισκεπτόμενος την ενδιαφέρουσα Λειψία την περίοδο της πρωτοχρονιάς του 2000 διαπίστωσα στην Nikolai - Kirche τη δύναμη της εξέγερσης „είμαστε ο λαός“ „wir sind das Volk“ που διατυμπάνιζαν οι άνθρωποι στην πρώην DDR το φθινόπωρο του 1989 και διερμήνευσαν, ότι δεν είναι πλέον διατεθειμένοι, κάτω από το όνομα του Σοσιαλισμού να παραιτηθούν από τη Δημοκρατία. Τα χειροκροτήματα των Δυτικών ήτανε γι΄ αυτούς ασφαλείς. Και όμως οι ίδιοι πολιτικοί στη Δύση, που γιόρταζαν, όπως τους έλεγαν, „ειρηνική επανάσταση“ του λαού της DDR,απέρριπταν μόνο λίγα χρόνια αργότερα την εισαγωγή στο Σύνταγμα μορφών αποφάσεων της κατευθείαν Δημοκρατίας. Φαίνεται και στη Γερμανία και την Ελλάδα η άμεση /απευθείας λαϊκή ψήφο, δηλαδή τότε μόνο την εγκωμιάζουν, όταν αυτή κατευθύνεται εναντίον των δικτατορικών καθεστώτων και ακούμε για εμάς να μας απονέμουν από την Πατρίδα ένα σωρό επαίνους και δάφνες που παραμένουν μόνο δάφνες χωρίς ενεργή συμμετοχή, συν-απόφασης, αλληλεπίδραση, αυτό-εξέλιξη με τα πικρά αποτελέσματα.. Είμαστε ο λαός -„Wir sind das Vοlk“, αλλά δεν ερωτόμαστε, ενώ εκείνοι που φώναζαν αυθόρμητα, που επιτέλους, πάνω από πενήντα χρόνια της ψήφισης του Συντάγματος αξιώνουν τα απευθείας δημοκρατικά δικαιώματα εκείνου του Συντάγματος, που ήτανε και όφειλε να είναι μία προσωρινότητα για έναν ενδιάμεσο χρόνο, ώσπου να επιτευχθεί η ένωση. Τρεις δεκαετίες οι Μετανάστες μας αξιώνουν, ανεπιτυχώς το ανθρώπινο δικαίωμα της επιστολικής ψήφου, του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και την ουσιαστική αντιπροσώπευσή τους στην Ελληνική Βουλή. Ενώ από τη μία μεριά μας έχουν βουτήξει στον πνευματικό και κοινωνικό μαρασμό και μας έχει τοποθετήσει το ρουσφέτι και η εισχώρηση στα εσωτερικά μας ζητήματα στην απομόνωση, αποξένωση από έλλειψη μόρφωσης και επιμόρφωσης και μας έχουν διαλύσει στις ξένες κοινωνίες με τους ανάρμοστους κομματικοποιημένους χειρισμούς στις κοινωφελείς μεταναστευτικές μας κοινότητες, ενώ εκεί 1ο/ο-5% των κομματικά οργανωμένων μονοπωλούν και διχάζουν και αφήνουν απ΄ έξω από τα δρώμενα 95%-98ο/ο του Ελληνισμού, ενώ εξακολουθούν να έχουν κλειστές τις Κοινότητες, δηλαδή στο ευρύ κοινό, από την άλλη όμως μεριά μας διχάζουν τα κόμματα με τους ανάρμοστους και επικίνδυνους μονοπωλιακούς χειρισμούς και την κατάργηση του πρώτου και δεύτερου ψήφου και του σταυρού προτίμησης και από την άλλη μεριά την συνεχή άρνηση του συνταγματικού μας δικαιώματος της ισότητας, ισονομίας, του ανθρώπινου δικαιώματος της επιστολικής ψήφου, δηλαδή του εκλέγειν και εκλέγεσθαι με την υποχρέωσή μας στη συνθήκη του Μάαστριχ.

« Jeder gleicht der Gesellschaft,
in der sich meist aufhält». Ευριπίδης

Τρεις δεκαετίες αξιώνουν οι ΄Ελληνες συμπολίτες μας, ατυχώς όμως, οι ελληνικές Κοινότητες να ανοίξουν για όλον τον Ελληνισμό, να προωθηθεί ο πνευματικός, πολιτιστικός, κοινωνικός, αναγεννητικός, αλληλέγγυος Ευρωπαϊκός και Νεοελληνικός μας πολιτισμός, πρέπει δηλαδή να υποχωρήσουν επιτέλους οι υποβαθμισμένες, ρουσφετολογικές, οι «καπνό- καρκινογόνες» εστίες και η ταρίχευση με την επίδραση και την οσμή του καπνού των ανένδοτων καπνιστών, οι «σουβλακο-προβολές» οι ασφυκτικά κομματικοποιημένες, εξαρτημένες και μαραζωμένες κοινότητες για χάρη του Ελληνισμού, το ίδιο και η αναγέννηση στις Τ.Α. με μορφές συμμετοχής, συν-ευθύνης, συν-απόφασης , δημοψηφισμάτων, λαϊκή ετυμηγορία, λαϊκό αίτημα , του πληθυσμού και σύμφωνα με το BGB και GG κλπ. Από αυτόν τον νεωτερισμό εξέρχεται μια τριπλή αποστολή: Μέχρι τώρα ίσχυε να καλυτερεύσει η κατάσταση λειτουργίας του αναφερόμενου π.χ. „μεικτού“ συστήματος των γερμανικών κρατιδίων και να εισαγάγουμε νέα στοιχεία της απευθείας Δημοκρατίας στο επίπεδο της Τ.Α. καθώς επίσης και στο επίπεδο των κρατιδίων και της Ομοσπονδίας. Η πρόοδος της απευθείας Δημοκρατίας στη Βουλή, στις νομαρχιακές και τοπικές Αυτοδιοικήσεις πηγάζει από την κυρίως αιτία του κοινωνιολογικού μετασχηματισμού των κοινωνικών τάξεων και επίσης και της συμπεριφοράς.
Το ανέβασμα του γενικού μορφωτικού επιπέδου και η αναγκαία προώθηση της γερμανικής Κοινωνίας και για εμάς της σύγχρονης Ελλάδας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και το επίπεδο πληροφόρησης του πληθυσμού επιδρούν ομοίως όπως και η κινητικότητα μιας κοινωνίας προς την ευημερία. Ο ιδιαίτερα σπουδαίος παράγοντας είναι η ραγδαία διάλυση πολλών παραδοσιακών δεσμών και μ΄ αυτό παρουσιάζεται η αποσύνθεση και η εξατομίκευση της κοινωνίας. Οι εποχές, όπου κανείς έδινε απλά μία υπόθεσή του στην εκκλησία ή το κόμμα, στο Σύλλογο και Σύνδεσμο ή το Συνδικάτο και μπορούσε να ανοικοδομήσει πάνω στην αντιπροσώπευση των συμφερόντων μας πλησιάζουν προφανώς για πολλούς πολίτες προς το τέλος. Αυτά τα φαινόμενα έχουν επιδράσεις πάνω στην ταυτότητα της αντιπροσωπευτικής αρχής, όπου όλοι αυτοί οι σύνδεσμοι είναι οργανωμένοι. Απεναντίας αρχίζουν να „εμπιστεύονται“ και να δρουν όλο και περισσότεροι πολίτες και αρχίζουν μάλιστα οι ίδιοι να παίρνουν τις υποθέσεις τους στα χέρια τους και το παρατηρούμε κάθε μέρα σε ομάδες πρωτοβουλίας και δράσης. Η ετοιμότητα της αυτό-ευθύνης, συν-ευθύνης του εξελισσόμενου και αυτοσυνείδητου πολίτη έχει μεγαλώσει. Ο μεγάλος αριθμός ανθρώπων συμβάλλουν ενεργά, όπως αναφέραμε σε ομάδες πρωτοβουλίας, διαμαρτύρονται υπέρ του ενός και κατά του άλλου προβλήματος, δραστηριοποιούνται με την συγκέντρωση υπογραφών ή επενδύουν δύναμη και ελεύθερο χρόνο για υποθέσεις γενικού ενδιαφέροντος και συμφέροντος. Το ότι πολλές φορές βρίσκονται στο παιχνίδι προσωπικά και εγωιστικά ενδιαφέροντα δεν παραβλέπονται. Αλλά η υπέρογκη δέσμευση των πολιτών στις υποθέσεις, όπου οι ίδιοι μπορούν να συναποφασίζουν, συμψηφίζει την αγέλαστη πολιτική βαρυθυμία, που μπορεί κανείς να διακρίνει ευδιάκριτα απέναντι στους επαγγελματίες πολιτικούς...
Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι λιγότερο απ΄ ότι μια κίνηση για την χειραφέτηση των πολιτών: Οι φρόνιμοι υπήκοοι και οι υποτελείς γίνονται πολιτικά ενήλικοι. Γ΄ αυτόν τον λόγο είναι και οι μεταρρυθμίσεις μία πολλή καλή απόδειξη για την ικανότητα του πολιτικού συστήματος για δική του ανανέωση. Ρεαλιστικά πρέπει να παραδεχθούμε ότι από τη Βουλή ως τις τοπικές αυτοδιοικήσεις και τις οργανώσεις, την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων, το Συμβούλιο του Αποδήμου Ελληνισμού και τις Κοινότητες Κοινής Ωφελείας των αποδήμων Ελλήνων η βραδυκίνητη κομματισμένη τάξη με τους ισόβιους και εσωστρεφείς βασιλίσκους δεν επιδιώκει καμιά μεταρρύθμιση, καμιά αλλαγή, καμιά ελπιδοφόρα αναγγελία, χωρίς αιτία και αφορμή.
------------------------------
Οι περισσότερες διαδικασίες ( 16 από 27) για περισσότερη Δημοκρατία ξεκινάνε από ομάδες πρωτοβουλίας. Πολιτικά κόμματα παρουσιάζονται μόνο σπάνια ως πρωτοπόρα τέτοιων διαδικασιών. Μόνο η πίεση των πολιτών από κάτω μπορεί να κινήσει το πολιτικό σύστημα για αλλαγή και το συναντάμε ευδιάκριτα στα κρατίδια της Γερμανίας και στην Ελβετία και στις Πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά ακόμα και στην Ιταλία ...και ελπίζουμε να συνεχίσουμε προσεχώς στη διαδικτυακή Ιστοσελίδα σε άλλο μας άρθρο. Από τον εκδημοκρατισμό όμως των κομμάτων „εξαρτάται το μέλλον της μοντέρνας δημοκρατικής Κοινωνίας και της αντιπροσωπευτικής Πολιτείας και μαζί με αυτή κυρίως η τύχη της Δημοκρατίας“. Επιτρέψτε μου να θέσω τα ερωτήματα:
Γιατί δεν προβλέπει το Ελληνικό Σύνταγμα περαιτέρω ούτε δημοψηφίσματα ούτε λαϊκά αιτήματα του πληθυσμού για τη Βουλή και για τα επιμέρους θέματα και επείγοντα προβλήματα στις Νομαρχιακές και ΤΑ;
Γιατί δεν προβλέπει περαιτέρω το Ελληνικό Σύνταγμα για τον Απόδημο Ελληνισμό ούτε το ανθρώπινο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι ( δια της επιστολικής ψηφοφορίας, όπως ισχύει στους άλλους ευρωπαίου συμπολίτες μας ) - ούτε και την ποσοστιαία αντιπροσώπευσή του στην Ελληνική Βουλή;-

Τη γνώμη έχουμε και τι επιδιώκουμε από την αρνητική εμπειρία της
Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και της εφτάχρονης Δικτατορίας;

Τι γνώμη έχουμε και τι επιδιώκουμε από την αρνητική εμπειρία του
πολέμου στα Βαλκάνια;

Γιατί όμως υπάρχει μόνο απευθείας Δημοκρατία τόσο καλά εκφραζόμενη στην Ελβετία και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής;

Πηγή: Σειρά άρθρων μου και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ..και σχετική βιβλιογραφία.. και βλέπε και Hermann K. Heussler, Otmar Jung (Hg. Mehr direkte Demokratie wagen, Volksbegehren und Volksentscheid: Geschichte -Praxis – Vorschläge, Olzog -Verlag, München 1999, 380 σελίδες, βλέπε εδώ είκοσι ειδικά άρθρα για την απευθείας Δημοκρατία.
Οskar W. Gabriel/Oskar Niedermayer, Richard Stoess (Hrsg.):
Parteiendemokratie in Deutschland, Bonn 1997, 575 σελίδες,
24 ειδικά άρθρα και ιδιαίτερα σχόλια για τη Δημοκρατία των κομμάτων.
Frankfurter Rundschau: Das Engagement der Bürger wird nur selten von Erfolg gekrönt, Frankfurt, 19.02.2001.
Ναλμπάντης, Κ.: Αντιφωνητής, Κομοτηνή, 2000.
Ναλμπάντη, Κ.: Ελληνική Γνώμη, Ντίσελντορφ, σειρά άρθρων το 2000-2001
Ναλμπάντη, Κ : www., σε πολλαπλές ιστοσελίδες
Ναλμπάντη, Κ : www.
Ναλμπάντη, Κ: Σειρά άρθρων στο περιοδικό ΓΡΑΜΜΑ, Φρανκφούρτη,……
Ναλμπάντη, Κ.: Σειρά άρθρων μου στο. Βορειοελλαδίτικο Τύπο από το 1980 – 2001

-----------Αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου, τώρα www.kn-megalexandros.gr, No. 388