389:Konstantinos Nalbantis - Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Λόγω της τρομερής αναβίβασης των θυμάτων της ενδοοικογειακής βίας, επέλεξα και πάλι να αναπτύξω ετούτο το φλέγων ευρωπαϊκο θέμα. Στο παρελθόν είχα επεξεργαστεί παρόμοια θέματα, όπου το πρώτο ολοκληρωμένο Μέρος για την εξέλιξη της οικογένειας το βρίσκει κάποιος στην ιστοσελίδα μου: www.kn-megalexandros.gr/portal/index.php?p=articles&id=35 -- και το Δεύτερο Μέρος:www.kn-megalexandros.gr/portal/index.pho?p=articles&id=36.

Η ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Πρώτο Μέρος

Προλεγόμενα:

Η εξέλιξη της οικογενειακής δομής στην πορεία της ιστορίας
Στην προ-βιομηχανική εποχή κατοικούσε η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού στην επαρχία, που ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία ή και σε μικρές βιοτεχνικές επιχειρήσεις, που κατά κανόνα ήτανε συνδεδεμένη με μία οικογένεια, με μικρή γεωργική αυτάρκεια και μικρή κτηνοτροφική μονάδα.

Η συνολική οικογένεια εργαζότανε μαζί στην οικογενειακή επιχείρηση ή το νοικοκυριό. Η Μεγάλη Οικογένεια παράγει σχεδόν όλα τα απαραίτητα προϊόντα στο ίδιο τους το νοικοκυριό και φροντίζει για την κοινωνική ασφάλεια των μελών της. Από την Μεγάλη Οικογένεια συσπειρώνονται σε γειτονιές και αλληλοβοηθούνται σε περιπτώσεις ανάγκης.
Με την εκβιομηχάνιση όμως μεταφέρονται οι θέσεις εργασίας όλο και περισσότερο από την γεωργία και οδηγούμενη από την μία οικογένεια μικρή βιοτεχνία στην βιομηχανική και ένεκα τούτου μεταφέρεται η εργασία όλο πιο πολύ σε τομείς έξω από την οικογενειακή σφαίρα.
Ο γεωργικός πληθυσμός τραβάει στις πόλεις και εργάζεται στις εκεί δημιουργούμενες επιχειρήσεις. Εκεί κατοικεί σε ενοικιαζόμενες κατοικίες, που χτίστηκαν από εργοστασιάρχες ή από άλλους πλούσιους πολίτες. Εξαιτίας της αυξανόμενης οικονομικής δυσκολίας έρχονται οι οικογένειες σε μικρές κατοικίες, όπου μπορούν συνήθως και ζουν οι γονείς και τα ακόμα ελεύθερα παιδιά. Οι μικρές οικογένειες συστέλλονται κατά κανόνα όταν φεύγουν τα παντρεμένα παιδιά έως το νοικοκυριό με δύο και τελευταία ως ένα πρόσωπο. Η θέση εργασίας βρίσκεται έξω από την οικογένεια και την κοινωνική ασφάλεια και την επαγγελματική μόρφωση αναλαμβάνει η Κοινωνία.
Σταδιακά έρχεται η αποξένωση με τους γείτονες και διαμέσου μετακόμισης και κατοίκησης σε μεγάλα μπλόκα και πολυκατοικίες κλπ. Αρχίζει μία «δυνατή» απομόνωση. Επειδή τώρα βρίσκονται μακριά οι θέσεις εργασίας και οι επαγγελματικές σχολές καθώς επίσης και οι άλλες προσωπικές αιτίες ανεβαίνει ακόμα περισσότερο σήμερα ο διαχωρισμός της κατοικίας των ελεύθερων παιδιών από την μικρή οικογένεια.
Την μέχρι σήμερα κοινωνική ασφάλεια της Μεγάλης Οικογένειας για τα μέλη της πρέπει να παραλάβει σήμερα η Πολιτεία Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν κυρίως νέοι άνθρωποι, αντί να ζουν σε μικρή οικογένεια ή μεμονωμένα πρόσωπα να ζουν μαζί με άλλα πρόσωπα. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν πολυπληθείς συντροφικές-ομαδικές κατοικήσεις-Wohngemeinschaften ή και χαλαρές σχέσεις μεταξύ των μεμονωμένων μελών της ομάδας, όπως ο γάμος χωρίς στέφανο κλπ. Οι αιτίες να ζει κανείς σε ομαδική κατοικία είναι πολλές και υπάρχουν και ένα σωρό αντιμαχόμενες απόψεις. Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι: - να ζουν μαζί με γνωστούς και φίλους, που έχουν τα ίδια ή παρόμοια ενδιαφέροντα, ιδανικά, κριτήρια ή πολιτικές απόψεις
- διότι οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί ή την μικρή οικογένεια συχνά την αισθάνονται ως δεσμά, που επιθυμεί κανείς να λύσει, αλλά και χωρίς να παραμένει μόνος. – Επίσης να λύσουν για τους μεμονωμένους ευκολότερα τα οικονομικά και χρηματικά προβλήματα συλλογικά.
- - Να ζουν σε μία κοινωνία και μολαταύτα να διατηρούν την αυτοδυναμία.

Οι κοινωνικές αλληλοεπιδράσεις

Στο άρθρο μας αυτό θέλουμε να περιγράψουμε την Κοινωνία στην αλλαγή-μεταβολή της και να αναφερθούμε πως ξεκινήσαμε από την κλειστή Κοινωνία και φθάσαμε σε μία ανοιχτή Κοινωνία με τις διαφορετικές μορφές και επιδράσεις της. Οι επιδράσεις μπορεί να είναι στην Αγωγή και διαπαιδαγώγηση, επίσης στις ενδιάμεσες ανθρώπινες σχέσεις μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία και τελευταία στην άνιση μεταχείριση διαμέσου των μελών της κοινωνίας Τα μέλη των ανθρώπων σε μία κλειστή Κοινωνία ή σε μία Μεγάλη Οικογένεια, σε μία Κοινωνία γειτονιάς ή σε μία επαγγελματική Συντεχνία ή και σε εκκλησιαστική Κοινότητα βρίσκονται σε διαφορετικές τάσεις τάξεων, κλάσεων της κλειστής Κοινωνίας… Σε αυτήν την Κλειστή Κοινωνία που βρίσκεται κάποιος και είχε προκαθοριστεί από τη γέννησή του δεν μπορούσε όμως κάποιος να εξέλθει προς τα ανωτέρω και το έπαιρνε αυτό το μέλος της κοινωνίας, τον προκαθορισμένο ρόλο του ως θεϊκό δεδομένο, ως «κισμέτ». Η μεταπήδηση από την μία κοινωνική τάξη στην άλλη ήτανε σχεδόν αδύνατη και το βλέπουμε αυτό και σήμερα ακόμα στο Kastensystem της Ινδίας. Σε αυτό το σύστημα της κλειστής κοινωνίας υπήρχε μεγάλη εξάρτηση στις οικονομικές και ιδιωτικές σχέσεις των ανθρώπων των κατώτερων κοινωνικών τάξεων, κλάσεων απ΄ αυτών των υψηλότερων τάξεων. Και στην Ανοιχτή Κοινωνία υπάρχουν ασφαλώς διαφορετικές τάξεις που χαρακτηρίζονται για τη διαφοροποίηση κατώτερων δομών και για τη διαπίστωση της ιεραρχικής τάξης, αλλά όμως δεν υπάρχουν σταθερές τάξεις και ο ανήκων σε μία τάξη οφείλει να καθορίζεται από την κοινωνική θέση, από την ιδιοφυϊα, μόρφωση και επιμόρφωση και επιδόσεις, όπως π.χ. οι κοινωνικές διαφορές, επαγγελματική θέση, εισόδημα, σχολική και πανεπιστημιακή μόρφωση, ιδιοκτησία, δύναμη και επιρροή, αυστηρή ιεραρχική σκάλα στα εργοστάσια, και οι προσφερόμενες ισότιμες ευκαιρίες στην εκπαιδευτική πολιτική οφείλουν να διευκολύνουν την κοινωνική προώθηση και ανύψωση. ΄0λες αυτές οι εξελίξεις της κοινωνικής αλλαγής έχουν επιδράσεις στην οικογένεια και από τις τάσεις της Μεγάλης Οικογένειας μετακινούμαστε τώρα στη Μικρή Οικογένεια και περαιτέρω στην Κοινωνία της συλλογικής κατοίκησης και ασφαλώς ζούμε καθημερινά και τις σχετικές επιρροές.

Στην παρακάτω ανάλυσή μας θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την οικογένεια

Θα διορθωθεί και θα επεκταθεί….εδώ προσεχώς
Στην παρακάτω ανάλυσή μας θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την οικογένεια στις κοινωνικές αλλαγές και τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών και ιδιαίτερα τις επιδράσεις της οικογένειας για τη χειραφέτηση της γυναίκας και ο δικός της ρόλος της στην οικονομική ανάπτυξη. Το θέμα αυτό το έχω επεξεργαστεί στο παρελθόν και σε σύγκριση με άλλες χώρες.

Εισαγωγή και προβληματισμός

Εισαγωγή και προβληματισμός γύρω από τον ρόλο της γυναίκας
Η κοινωνική λειτουργία της γυναίκας μπορεί να περιγραφεί και να σχεδιαστεί κυρίως σε τρεις τομείς: Της παραγωγής, του νοικοκυριού και της ανατροφής των παιδιών.
Για την π α ρ α γ ω γ ή είναι η συμμετοχή της γυναίκας μεγάλης σημασίας ως ονομαζόμενος σιωπηλός εφεδρικός στρατός (σε χρόνους γενικής έλλειψης εργατικής δύναμης, υπέρ-θερμαινόμενης οικονομικής κατάστασης, πολέμους, εμφύλιους αλληλοσπαραγμούς κλπ.), στο νοικοκυριό ως εργατική δύναμη που φροντίζει στην οικογενειακή αναπαραγωγή του χώρου και στην ανατροφή, ως εκείνο το μέρος των γονιών που βρίσκεται πιο άμεσα συνδεδεμένο με την ανάπτυξη των παιδιών (βλέπε Pieper).
Στην κοινωνία όμως επικρατεί ακόμα αποτελεσματικά ο κανόνας που απονέμει στη γυναίκα το κοινωνικό της αξίωμα ένεκα της οικογενειακής της λειτουργίας. Γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο παραμένει ο αρχικός βιολογικός αναγκαίος δεσμός της γυναίκας στο παιδί και εξακολουθεί ακόμα να υπάρχει αποτελεσματικά για το χρονικό διάστημα και μετά την ξε-συνήθεια του μικρού παιδιού και επομένως-συνεπώς συνεχίζεται η αρχική ανατροφή, αγωγή και λειτουργία της γυναίκας - ως πρότυπο (για υπόδειγμα) για μίμηση και ως μία συνηθισμένη, μαθαιμένη συμπεριφορά στις επόμενες γενιές.

Ο καταμερισμός του ειδικού κατά φύλλο διαχωρισμού της εργασίας μεταξύ ανδρών και γυναικών συνεχίζει την πατριαρχική κοινωνία, όπου οι άνδρας κατέχει μία κυριαρχική θέση. Ως σήμερα εξασκούνται νέοι και άνδρες σ΄ εκείνες τις ικανότητες που έχουν ανάγκη μίας εργασιακής απασχόλησης με επιτυχία, άσχετη ιδιοφυϊα, ικανότητα επικράτησης, συνεχή ετοιμότητα επίδοσης, αδιακρισία απέναντι στον εαυτό τους και απέναντι σε άλλους. Οι λεγόμενες γυναικείες ικανότητες για φροντίδα, πραότητα, θερμότητα, κατανόηση και δύναμη πληρότητας, ικανότητα ανθρώπινης εγγύτητας κατά κανόνα έχουν καταχαρακωθεί.

Ο μύθος ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα καλλιεργείται συστηματικά, αθόρυβα και καθημερινά έμμεσα ή άμεσα, από τη στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι που θα πεθάνουμε. Μέσα από τη θρησκεία, τη λατρεία, τον εκκλησιασμό με το ανδρικό ιερατείο και το άβατο του ιερού, μέσα από το σχολείο, το παιχνίδι, το ντύσιμο, το χτένισμα, τον έρωτα, την ευγένεια, τον τρόπο ομιλίας, τη διασκέδαση, το χορό, το παραμύθι, την τέχνη, την εργασία, την οικογένεια, και γενικά της ιδεολογίας του δήθεν ανώτερου και κατώτερου φύλου.

Αν και η σημερινή γυναικεία γενιά είναι τόσο καλά μορφωμένη, όσο καμιά άλλη πρωτύτερα, επιθυμεί στην πλειοψηφία της και τα δύο: παιδιά και επαγγελματική αποκατάσταση. Συγχρόνως έχει όλο και λιγότερη διάθεση να σηκώνει το βάρος της οικογενειακής εργασίας μόνη της με τις επακόλουθες συνέπειες στρες, κοινωνική απομόνωση και δυσαρέσκεια κατά όλο το εικοσιτετράωρο ή και να παραιτηθεί από το επάγγελμά της. Επίσης έχει ακόμα λιγότερη διάθεση να είναι η μοναδική υπεύθυνη για συναισθηματισμό και σχέση. ΄Ανδρες που διαβιβάζουν όμως την οικογενειακή εργασία στις γυναίκες, απομακρύνονται εκτός των άλλων και από τα παιδιά τους και τσιμεντοποιούν την πατρική ορφάνια της κοινωνίας.

Inquisition Η ιερά εξέταση των μεσαιωνικών βασανιστηρίων

Από τις κοινωνικές δυνάμεις, που προωθούν μία ειδική συμπεριφορά, προωθεί π.χ. η εκκλησία τις διαφορετικές κοινωνικές και οικογενειακές λειτουργίες του άνδρα και της γυναίκας. Στις εκκλησίες ίσχυε η γυναίκα ( και αν συγκρίνουμε τις πληροφορίες των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την ακινησία μεταρρυθμίσεων, που να συμβαδίζουν με τις εξελίξεις της Κοινωνίας, ίσως να ισχύει και σήμερα) για μακρινό χρονικό διάστημα ως ένα πρόσωπο υποβιβασμένο και κατώτερο από τον άνδρα εξαιτίας της φύσης της, αυτό θα πει τελικά το βιολογικό της καθορισμό. (Πρόσφατα είχα ασχοληθεί με δύο άρθρα μου στο τοπικό τύπο της Δράμας με την δραστηριότητα της INQUISITION, της ιεράς εξέτασης των απάνθρωπων μεσαιωνικών βασανιστηρίων στο όνομα του Θεού, όπου ο χριστιανισμός έχει βαθιά ριζωμένο τον φόβο από τη γυναίκα ως αποπλανήτρια, -ξελογιάστρα.
Βλέπε και άρθρο μου: Τα απάνθρωπα βασανιστήρια στο όνομα του Θεού. ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ. Το Βατικανό ανοίγει το Μυστικό του Αρχείο, στην Εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα της Ξάνθης: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, Ξάνθη, 03.09.2000, σ.13.
Συνεχίζονται τα άρθρα προσεχώς