ΟΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΕ ΜΕ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΣΑΧΑΡΑ

Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη -Πρώτο Μέρος

Προβλεπόμενα

Το άρθρο δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αποτελειωμένο και μάλιστα υπάρχουν πολλές θέσεις συμφερόντων, σκανδάλων, πολλές αντιμαχόμενες συμπλοκές και θέσεις, που έχουν ανάγκη επεξηγήσεων.

Η διαμάχη για το καθεστώς της Δυτικής Σαχάρας συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες: και προκαλεί σύγκρουση, η περιοχή βρίσκεται στον Ατλαντικό μεταξύ Μαρόκου και Μαυριτανίας και θεωρείται πλούσια σε ορυκτές πηγές, ιδιαίτερα σε φωσφορικά άλατα και σπάνιες γαίες, και θεωρούνται πλούσια σε ψάρι.

Μέχρι το 1975 , η Δυτική Σαχάρα ήταν ισπανική αποικία και η 53η επαρχία της Ισπανίας.

Στα τέλη του 1975, η Ισπανία εγκατέλειψε βιαστικά τη Δυτική Σαχάρα, αφήνοντας τον λαό της Σαχάρας στους Μαροκινούς.
Από την άποψη του διεθνούς δικαίου, δεν είναι μαροκινό έδαφος και η Ισπανία είναι υπεύθυνη γι΄ αυτό ....

Για τον ΟΗΕ, η Ισπανία εξακολουθεί να είναι η διοικητική κυριαρχία της πρώην αποικίας.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Όπως ανάφερα παραπάνω η Δυτική Σαχάρα – Westsahara, βρίσκεται ανάμεσα στο Μαρόκο και την Μαυριτανία. Το Μαρόκο διεκδικεί την περιοχή ως δική τους πατρίδα.

Ωστόσο, δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για αυτή την απαίτηση. Η Δυτική Σαχάρα είναι η τελευταία αποικία στην Αφρική- γιατί; οι Ισπανοί δεν την οδήγησαν ποτέ σε διαδικασία από αποικιοποίησης .

Αντίθετα, η Ισπανία πρόσφερε στη Μαυριτανία και το Μαρόκο να μοιραστούν αυτήν την περιοχή με την απόσυρση των δικών της στρατευμάτων μέχρι το 1975.

Ήδη από το 1973 οι Σαχραουί είχαν ιδρύσει μια πολιτική πτέρυγα, το Μέτωπο Polisario, για να αντικατασταθούν στην ισπανική κατοχή.

Ανατολικά, το μέτωπο Πολισάριο κρατούσε την Απελευθερωτική περιοχή. Από την άλλη πλευρά, το Μαρόκο καταλαμβάνει τη Δυτική Σαχάρα κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.
Ήδη από το 1975/76, ο Μαροκινός βασιλιάς Χασάν Β΄ έστειλε περισσότερους από 300.000 Μαροκινούς να καταλάβουν την αποικία.

Αυτή η δράση ονομάζεται και σήμερα Πράσινη Πορεία. Ακολούθησαν στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ των Σαχραουί και των Μαροκινών και των Μαυριτανών.

Τελικά οι συγκρούσεις οδήγησαν να συνάψει ειρήνη η Μαυριτανία με τους Polisario το 1979 και να τους επιστρέψει το κατεχόμενο τμήμα της Δυτικής Σαχάρας.

Ωστόσο την απελευθερωμένη περιοχή κατέλαβε τότε το Μαρόκο και τώρα κατέλαβε ολόκληρη τη χώρα.

ΤΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ εμπόδια εύρεσης της απελευθέρωσης της περιοχής από το Μαρόκο.

Με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός του 1991 μεταξύ Πολισάριο και του Μαρόκου, οι Σαχραουί είχαν ανακαταλάβει το ανατολικό τμήμα της χώρας τους. Στα δυτικά το τμήμα αυτό οριοθετείται από το “Τείχος της Ντροπής”, Berm.
Η συμφωνία υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Εθνών, ΟΗΕ εγγυήθηκε στους Σαχραάουι ένα δημοψήφισμα για να ψηφίσουν για την ανεξαρτησία τους.

Αν και το Μαρόκο υπέγραψε τη συμφωνία, το βασίλειο έχει μποϊκοτάρει ένα δημοψήφισμα από τότε. Μεταξύ 1981 και 1987 έχτισε το Μαρόκο οχτώ τμήματα του τείχους κατά μήκους της Σαχάρας, συνολικού μηκους του τοίχους 2.700 χιλιομέτρων μαροκινού τοίχους και περικυκλώνονται εκατέρωθεν από νάρκες κατά του προσωπικού, με εκατοντάδες θύματα, και η ζωή κατά μήκος του τοίχου είναι επικίνδυνη και η περιοχή είναι μια από τις πιο βαριά μολυσμένες από νάρκες περιοχές του κόσμου., που μπορεί κάποιος να μελετήσει το τείχος και τις καταλήψεις από τις φωτογραφίες της περιοχής.

Αυτά τα τμήματα τοίχους από άμμο και πέτρα προστατεύονται από βαθιά τάφρο και έχουν ύψος από δύο ως τρία μέτρα. Σε διαστήματα τριών ως τεσσάρων χιλιομέτρων υπάρχουν αποθήκες με στρατιωτικές εταιρείες.
Τα συστήματα ραντάρ καταγράφουν κινήσεις αν κάποιος πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη των 80 χιλιομέτρων. Γίνεται λόγος για περισσότερους από 100.000 Μαροκινούς στρατιώτες που κάνουν την υπηρεσία τους εδώ.
Η συντήρηση του τείχους κοστίζει ένα μεγάλο πόσο δολαρίων την ημέρα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ και συμπλήρωση

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μου εξέτασα μόνο ένα μικρό μέρος του προβλήματος, όπου θα ακολουθήσει και το δεύτερο και ενδεχομένως το τρίτο μέρος.

Όσον αναφορά για την Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχράουι, που αναγνωρίζεται από 50 χώρες και την περιοχή τους, που συνολικά από 266.000 km², κατέχουν μόνο 89. 000κμ2, πληθυσμό 570,866 .

Τα προβλήματα που ανέκυψαν με την Αλγερία, με την Ισπανία, με τους Καναρίους Νήσους και με την ΕΕ και με την απόφαση Τ-279/19 Μέτωπο Polisario εναντίον του Συμβουλίου της ΕΕ, το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο που στήριξε ξεκάθαρα το Απελευθερωτικό Μέτωπο της Δυτικής Σαχάρας....

Γνωρίζουμε ξεκάθαρα ότι πίσω από την συμπεριφορά της ΕΕ κρύβεται και ο επιτυχημένος εκβιασμός του Μαρόκου. Από θυμό για την συμπεριφορά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Γερμανίας, η οποία συνέχισε και προσκολλάται σε μια λύση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, γνωρίζουμε ότι το Μαρόκο άνοιξε τα σύνορα στον θύλακα της Θέουτα τον Μάιο και πέρασαν 8000 μαροκινοί με βία τα σύνορα, όπως πράττουν οι Τούρκοι στον Έβρο.

Γνωρίζουμε ότι ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε αναγνωρίσει την προσάρτηση της Δυτικής Σαχάρας από το Μαρόκο και έτσι λέγεται αγόρασε τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων Μαρόκου με το Ισραήλ, και λέγεται ευτυχώς η ΕΕ και η Γερμανία δεν έχουν ακολουθήσει ακόμα αυτό το παράδειγμα.
Ωστόσο, το Μαρόκο εκβιάζει την Ισπανία και την ΕΕ με παρόμοιο τρόπο όπως κάνει η Τουρκία: αφήνοντας σκόπιμα τους απελπισμένους να φύγουν με βίαιο τρόπο.

Πηγή: Wikipedia, Nadja Grossenbacher, Hns Günter Kellner, I.Rachidi

Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, kn-megalexandros.gr, Νο.553

Τέλος του πρώτου Μέρους

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση και μετάδοση με κάθε τρόπο με την προϋπόθεση να αναφέρεται συγγραφέας και Πηγή.