Ο ΣΕΛΙΝΟΥΝΤΑΣ (Σέλινους) ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ

Θυγατρική αποικία των Υβλαίων Μεγάρων και κατά τον Θουκυδίδη η ίδρυση πρέπει να έγινε το 628 π.Χ. ή το 650 π.Χ..Συνολικά έχει διαρκέσει αυτή η ιστορία τρεις αιώνες.
Την νότια ακτή της Σικελίας αποίκησαν οι Δωριείς με αποίκους από την Ρόδο και τα Μέγαρα.
Η ισχυρότερη ίδρυση των Μεγάρων υπήρξε ο Σελινούντας ή το Σέλινους που σήμερα χαρακτηρίζεται ως το μεγαλύτερο πεδίο των αρχαίων ερειπίων από πέντε δωρικούς ναούς που είναι σημαντικού μεγέθους.

Η ΙΜΕΡΑ, το ΡΗΓΙΟ και ο ΣΕΛΙΝΟΥΝΤΑΣ κάλεσαν το 480 π.Χ. τους Καρχηδονίους στη Σικελία εναντίον του Ακράγαντα.
Ο όρμος κοντά στον Σελινούντα αποτελεί πράγματι ένα σημαντικό σταθμό στους θαλάσσιους οδούς που, περιπλέουν το νησί ή τον πορθμό της Σικελίας.
Εκτός όμως από τον εμπορικό του ρόλο, κατά κύριο λόγο ήτανε αγροτική παροικία. Αυτό και μόνο το γεγονός καθόριζε την αγροτική αποικία να καταλαμβάνει και συνεπώς να οχυρώνει ολοένα και περισσότερα εδάφη που διαμφισβητεί με τους αυτόχθονες : Σικανούς και κυρίως Ελύμους (αρχαίος λαός της Σικελίας που κατοικούσε το δυτικό μέρος του νησιού). Οι Έλληνες άποικοι μεταβάλλοντες σε εύφορους αγρούς τα πρώην τέλματα, και αφού οχύρωσαν σε διπλή Ακρόπολη και κατασκεύασαν διπλό λιμένα, ύψωσαν την πόλη που η ακμή της διάρκεσε τρεις αιώνες περίπου. βλέπε και ειδικό άρθρο στα περιεχόμενα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ - Η ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΑΟΡΜΙΝΑ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ

Μετά την νίκη των Συρακουσών πάνω στα στρατεύματα των Αθηνών, υποφέρει η Νάξος από την τρομερή εκδίκηση των Συρακουσών. Ο Διονύσιος ο τύραννος και συγχρόνως ο Μεγάλος καταλαμβάνει το έτος 403 π.Χ. την πόλη διαμέσου ενός πολεμικού τεχνάσματος και με τη βοήθεια ενός προδότη του Προκλή.
Όσοι κάτοικοι της Νάξου σώθηκαν, εκδιώχτηκαν και εγκαταστάθηκαν στο Ταυρομένιο. Μετά την καταστροφή της Νάξου που υποστήριξε την Αθήνα, άρχισε η ακμή του Ταυρομενίου των αρχαίων Ελλήνων.
Ο πατέρας του ιστορικού Τιμαίου Ανδρόμαχος με τους πρόσφυγες από την Νάξο ίδρυσε το 358 π.Χ. το Ταυρομένιο, σημερινή Ταορμίνα.

Εκεί στο Ταυρομένιο -Ταορμίνα,τη γενέτειρα του Έλληνα ιστορικού Τιμαίου, που έγραψε την τελευταία μεγάλη κλασική εποχή της Σικελίας και της Δύσης και ίσχυε για τους Ρωμαίους (για τον Cicero) ως ο ιστορικός της Ρώμης.
Σήμερα, εκεί στο Ταυρομένιον- Ταορμίνα φημισμένη περιοχή από την υπέροχη θέση της και ειδικότερα από το Μεγαλείο του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, εκεί που κατά την αρχαιότητα τραγούδησαν τους ρομαντικούς αμπελώνες και τα κρασιά, και επαίνεσαν τα είδη ψαριών των γλυκών νερών, και τα τρυφερά ψάρια της θάλασσας...

Όταν ο Αύγουστος εισήγαγε την λατινική γλώσσα,κράτησε επίσης παράλληλα και την ελληνική γλώσσα που αντικαταστάθηκε με την αραβική κατά τον 10. αιώνα.

Σήμερα προσφέρει η πόλη στους απογόνους ένα ασύγκριτο και απανταχού φημισμένο πανόραμα είναι πολυσύχναστο τουριστικό κέντρο, και επίσης φημίζεται τόσο για το εξαιρετικό κλίμα, όσο και για τις αρχαιότητές της, ιδιαίτερα το ελληνικό θέατρο με χωρητικότητα για 30.000 θεατές,βλέπε και επιμέρους άρθρο μου στα περιεχόμενα.

ΤΑ ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΡΑΚΟΥΣΩΝ
Εκεί στα λατομεία των Συρακουσών μας έρχονται άθελα αλλά νοερά και πικραμένα οι περιγραφές του ιστορικού μας Θουκυδίδη, που περιγράφει τη βραδύ αγωνία θανάτου των Αθηναίων αιχμαλώτων μετά την καταστροφή του στόλου στην λεκάνη Porto Grande... Σ΄ αυτά τα λατομεία που βλέπουμε μπροστά μας μεταχειριζότανε οι Συρακούσιοι τους αιχμαλώτους τους με τον φοβερότερο τρόπο, πάντα εκτεθειμένοι κάτω από τον ουρανό, ενδιάμεσα από τους απόκρημνους πέτρινους τείχους, στενούς διαδρόμους, υπέφεραν κάτω από τη ζέστη και τον ήλιο του καλοκαιριού, το κρύο του φθινοπώρου και του χειμώνα, και ήτανε εκτιθέμενοι σε όλες τις ασθένειες, χωρίς καμιά βοήθεια.


Δεν υπήρχε καμιά θέση, για να ικανοποιήσουν τις αναγκαιότητές τους, συγκεντρωνότανε τα πτώματα των νεκρών και ετοιμοθάνατων το ένα επάνω στο άλλο και ολόκληρη η ζώνη ήτανε εκτεθειμένη σε μία τερατώδη κακοσμία-βρόμα.

Πολλοί αιχμάλωτοι πωλήθηκαν ως σκλάβοι, άλλοι πάλι σώθηκαν γιατί γνώριζαν την ποίηση. Ήτανε μία από τις λυπηρότερες σελίδες της Σικελιανής ιστορίας, αυτός ο βιασμός των άοπλων ανθρώπων, ως εκδίκηση για μία πολιορκία που διάρκεσε δύο χρόνια.

Κρεμαστοί κήποι πάνω σε γκρεμισμένους βράχους από τις οποίες έχει βγαλθεί οικοδομική ύλη χτυπώντας από τους αιχμάλωτους για την ανοικοδόμηση της πόλης του σχεδόν ενός εκατομμυρίου. Η σημερινή επίσκεψή μας και η πυκνή τροπική βλάστηση, ο παραδεισένιος κήπος με την ποικιλία της βλάστησης, επίσης και στο βάθος ακόμα, δυσκολευόμαστε πάρα πολύ τώρα να παρουσιάσουμε στις σκέψεις μας, έστω για λίγο την φοβερή φυλακή... Η ψύχρα, ο δροσερός αέρας χτυπάει στα πρόσωπα των επισκεπτών εναλλακτικά στον περίπατο προς το βάθος των κοιλωμάτων που ανοίχτηκε με το σπάσιμο των πετρωμάτων διαμέσων των αιχμαλώτων.

ΚΆΤΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, Αυτί του Διονυσίου
Στη βορειοδυτική γωνία των Λατομείων-Latomia del Paradiso“ ανοίγει το αυτί του Διονυσίου-Orecchio di Dionisio“, τεχνητό κοίλωμα από 65 μέτρα μάκρος, 5-11 μέτρα βάρδος και 23 μέτρα ύψος που προς τα πίσω είναι σαν ένα αιχμηρό τόξο. Το όνομα το έλαβε το 1586 από τον ζωγράφο Caravaggio σε μία επίσκεψή του στις Συρακούσες... παρακινημένος δια του ανοίγματος στους βράχους, που είναι παρόμοιου του ανθρώπινου αυτιού και λόγω του ακουστικού φαινομένου, όπου κάθε θόρυβος γίνεται μεγαλύτερος κατά 42 φορές και μ΄ αυτό δικαιολογείται η θεωρία, που ο τύραννος Διονύσιος άφησε να κατασκευάσουν το κοίλωμα για να το χρησιμοποιήσει ως ειρκτή, δηλαδή δεσμωτήριο για ποινή φυλακίσεως, και χωρίς να φαίνεται στο άνοιγμα στο τέλος του κοιλώματος πάνω αριστερά βρίσκεται μία τρυπούλα, που όπως λέγεται ο τύραννος προσωπικά αφουγκραζότανε τις συζητήσεις των αιχμαλώτων και των εχθρών του κράτους του...Από τους αιχμαλώτους δεν σώθηκε σχεδόν κανείς με εξαίρεση ίσως όσους γνώριζαν να απαγγέλλουν στίχους του Ευριπίδη και του Σοφοκλή...

Αν και σήμερα τα λατομεία σχηματίζουν με τις στενές στοές μία έγχρωμη βλάστηση, μία ειρηνική και σιωπηλή πλατεία, όπου οι χιλιάδες επισκέπτες ακούνε να κελαηδούν τα πουλιά, έρχονται εδώ οι Συρακούσιοι κατά τον Καθηγητή Paolo Ciurcina: να μετανιώσουν σιωπηλά για την ενοχή και τα βάρη προπάντων των προπάππων τους. Βλέπε: άρθρο στα περιεχόμενα αυτής της ιστοσελίδας.

Το 734 π.Χ. έφτασαν οι Έλληνες στην περιοχή του Έλους, στο νησί της ΟΡΤΥΓΙΑΣ,δίπλα στις πηγές της Αρέθουσας.

Ηλιοβασίλεμα από την Ορτυγία των Συρακουσών καθισμένος δίπλα από τις φημισμένες πηγές της Αρέθουσας, εδώ όπου έφτασαν οι πρώτοι Έλληνες και από εδώ ατενίζω το «Μεγάλο Λιμάνι» και με λύπη την απερίσκεπτη αδελφική επιχείρηση του 413 π.Χ. Εδώ στο μεγάλο λιμάνι φονεύθηκαν ο Νικίας, ο Λάμαχος και ο Δημοσθένης ο στρατηγός , και από τους αιχμαλώτους δεν σώθηκε σχεδόν κανείς με εξαίρεση όσοι πωλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα ή γνώριζαν να απαγγέλλουν στίχους του Ευριπίδη. Αυτός ο καταστρεπτικός για τον ελληνικό πολιτισμό πόλεμος, στοίχισε τριάντα χιλιάδες από τους καλύτερους άντρες της Αθήνας και τριακόσια πολεμικά πλοία, αλλά και η Αθήνα δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει από την καταστροφή εκείνη.Βλέπε τα μακροσκελή άρθρα στα περιεχόμενα της ιστοσελίδας Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη

ΝΑΞΟΣ Βαρυσήμαντη ιστορική ανασκόπηση - Ακμή και παρακμή της πρώτης ελληνικής αποικίας.

Eine von Winden geschutzte Buch und ein flaches Vorgebirge in der Nahe von zahlreichen Wasserlaufen boten sich einer Gruppe griechischer Seefahrer als idealer Ort an, um eine neue Stadt zu gruenden. So entstand zwischen den tiefsten Teil des Meeres und dem hochsten Vulkan der Mittelmeerregion die erste griechische Kolonie Siziliens, Traegerin einer grossen
Kulturlandschaft. Naxos erreiche nie eine beachtliche Grosse,aber es spielte waehrend der darauffolgenden Kolonialisierung der Insel eine fundamentale Rolle.
Πηγή:Giardini Naxos
Giardini-ΝΑΞΟΣ Ο μεγαλοπρεπής κόλπος του Giardini-ΝΑΧΟΣ. Εδώ ιδρύθηκε η Νάξος, η πρώτη αποικία της Σικελίας. Ακριβώς μπροστά από 27 αιώνες άρχισε η μεγάλη περιπέτεια ενός λαού, που σε σύντομο χρονικό διάστημα μερικών δεκαετιών δημιούργησε έναν αξεπέραστο και αξιοζήλευτο μύθο, που οι πόλεις τους συναγωνιζότανε για περισσότερα από 500 πεντακόσια χρόνια σε μεγαλοπρέπεια και ωραιότητα με τις ομορφότερες και λαμπρότερες μητροπολιτικές πόλεις.

Το έτος 476 π.Χ. συλλαμβάνει ο Ιέρωνας τον αδελφό του Γέλωνα και εκτοπίζει όλους τους κατοίκους της Κατάνης και της Νάξου στους Λεοντίνους.
Με την αφετηρία της Αθηναϊκής αποστολής η Νάξος συμμαχεί με την Αθήνα. Το 425 π.Χ. ακολουθεί η πρώτη επίθεση αναντίον της. Ο στρατός από την Μεσσήνη, μία σύμμαχος πόλη των Συρακουσών, πολιορκεί την Νάξο και την μεταβάλλει σε ερείπια. Οι Σικούλοι βιαστικά τρέχουν για να βοηθήσουν την πόλη. Μάζες ολόκληρες έρχονται προς τα κάτω από τα βουνά του Ταύρου και της περιοχής και χτυπούν τους επιτεθεμένους με τέτοιο τρόπο που μετατρέπονται σε φυγή.
Το 415/416 π.Χ. έρχονται σε βοήθεια οι Αθηναίοι στην πόλη κάτω από την καθοδήγηση του Νικία, ενώ ο Αλκιβιάδης καλείται στην Αθήνα για να δικαστεί για τις Ερμαί. Μετά την νίκη των Συρακουσών ο Διονύσιος ο Πρώτος καταλαμβάνει την πόλη με τη βοήθεια ενός προδότη, όπου γκρεμίζονται τα τείχη, οι πύργοι και τα οικοδομήματα της πόλης. Οι κάτοικοι πωλούνται ως σκλάβοι, η πόλη καιη περιοχή της διαμοιράζονται στους αυτόχθους πληθυσμούς. Όρα και άρθρο στα περιεχόμενα...